Interpretacja indywidualna z dnia 21 lipca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.207.2022.2.MAP
Temat interpretacji
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na sponsoring klubu sportowego oraz możliwości odliczenia tych wydatków od podstawy opodatkowania w zeznaniu rocznym.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 9 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na sponsoring klubu sportowego oraz możliwości odliczenia tych wydatków od podstawy opodatkowania w zeznaniu rocznym. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 kwietnia 2022 r. (wpływ 28 kwietnia 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pan (dalej również jako: „Sponsor”) osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną w formie 19% podatku liniowego. W związku z wprowadzeniem przepisów nowego Polskiego Ładu, tj. ulgi sponsoringowej, zamierza Pan co miesiąc przekazywać jakąś część swoich dochodów (np. 10% dochodu, 40% dochodu) na klub sportowy o nazwie „…” (dalej również jako: „Sponsorowany”), posiadający licencję klubu sportowego nr … Polskiego Związku .... Dodał Pan, że co miesiąc osiąga dochód i płaci zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Fundacja będzie wydatkować środki zgromadzone w ramach ulgi sponsoringowej na cele zakupu sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizacji zawodów sportowych lub uczestnictwa w zawodach, finansowanie stypendiów sportowych.
W piśmie z 24 kwietnia 2022 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazał Pan, że działalność gospodarczą prowadzi w zakresie PKD 86.22.Z - praktyki lekarskiej specjalistycznej. Koszty uzyskania przychodów ewidencjonuje Pan wg metody memoriałowej.
Środki pieniężne przekazane na sfinansowanie klubu sportowego „…”, o którym mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie, będą przeznaczone na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy tj.:
-realizację programów szkolenia sportowego,
-zakup sprzętu sportowego,
-pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,
-pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,
-sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej.
(powołanie się przez Pana na art. 25 ust. 1 ustawy o sporcie, zamiast na art. 28 ust. 1 ww. ustawy potraktowaliśmy jako oczywistą omyłkę).
Środki pieniężne na cele sportowe zamierza Pan przekazywać co miesiąc od 2022 r. 100% comiesięcznej przekazanej kwoty zamierza Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Zamierza Pan również dokonać odliczenia 50% poniesionych kosztów w ramach ulgi sponsoringowej za 2022 r. w zeznaniu PIT-36L, w którym poniesie Pan wydatki na sponsorowanie klubu sportowego. Za rok podatkowy 2022 złoży Pan zeznanie podatkowe PIT-36L. Przekazane kwoty na sponsorowanie klubu sportowego nie zostaną Panu zwrócone w jakiejkolwiek formie. Z klubem sportowym podpisał Pan umowę, która określa warunki sponsoringu.
Z klubu sportowego będzie Pan otrzymywał następujące świadczenia wzajemnie w zamian za przekazywane środki.:
-zamieszczenie informacji o Sponsorze na stronie internetowej klubu oraz klubowym fanpejdżu, w serwisie internetowym …,
-umieszczenie nazwy Sponsora na plakatach oraz dokumentach promujących działalność Sponsorowanego,
-umieszczenie reklamy firmy w postaci napisu na strojach treningowych i podróżnych, torbach podróżnych oraz plakietkach identyfikacyjnych zawodników,
-zapewnienie możliwości wzięcia udziału przez Sponsora w konferencji prasowej dotyczącej imprez organizowanych przez Sponsorowanego,
-przekazanie Sponsorowi na 7 dni przed imprezą honorowych karnetów na wydarzenia sportowe Sponsorowanego,
-informowanie o działalności Sponsora i dbanie o jego wizerunek i dobre imię w prasie oraz w trakcie zawodów organizowanych przez Sponsorowanego,
-odczytywanie nazwy Sponsora podczas prezentacji sponsorów,
-dbanie o wizerunek i dobre imię Sponsora,
-dołożenia wszelkich starań, aby osiągane wyniki sportowe w trakcie trwania umowy były jak najlepsze.
W ramach otrzymanych środków klub sportowy będzie pokrywać następujące wydatki:
-realizację programów szkolenia sportowego,
-zakup sprzętu sportowego,
-pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,
-pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,
-sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej.
Pytanie
Czy jako osoba prowadząca działalność gospodarczą opodatkowaną w formie podatku liniowego ma Pan prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków na sponsoring klubu sportowego oraz czy ma Pan prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania w zeznaniu rocznym (PIT-36L) 50% wydatków poniesionych na sponsoring klubu sportowego?
Pana stanowisko w sprawie
Uważa Pan, że w ramach ulgi na sponsoring ma Pan prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 100% poniesionych wydatków na sponsoring klubu sportowego oraz odliczenie od podstawy opodatkowania w zeznaniu rocznym PIT-36L za 2022 r. 50% wydatków poniesionych na ww. sponsoring.
W uzupełnieniu wniosku dodał Pan, że na podstawie przepisów art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, wydatki w ramach art. 28 ust. 2 tej ustawy, zgodnie z „ulgą sponsoringową na sport” mogą być zaliczane w 100% do kosztów uzyskania przychodu oraz 50% poniesionych wydatków może być odliczone od podstawy opodatkowania w PIT-36L za 2022 r.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
-został właściwie udokumentowany,
-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.
Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.
Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.
Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.
Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego.
Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym przez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także przez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).
Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi, bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 3531 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.
Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.
Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).
Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.
W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju – z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w tym przepisie – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar, czy usługę.
Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.
W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo, czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń.
Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo – skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowana w formie 19% podatku liniowego. Zamierza Pan co miesiąc przekazywać jakaś część swoich dochodów (np. 10% dochodu, 40% dochodu) na klub sportowy. Klub sportowy będzie wydatkować środki zgromadzone w ramach ulgi sponsoringowej na cele zakupu sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizacji zawodów sportowych lub uczestnictwa w zawodach, finansowanie stypendiów sportowych. Środki pieniężne przekazane na sfinansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, będą przeznaczone na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy. Środki pieniężne na cele sportowe planuje Pan przekazywać co miesiąc od 2022 r. 100% comiesięcznej przekazanej kwoty zamierza Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Planuje Pan również dokonać odliczenia 50% poniesionych kosztów w ramach ulgi sponsoringowej za 2022 r. w zeznaniu PIT-36L, w którym poniesie Pan wydatki na sponsorowanie klubu sportowego. Przekazane kwoty na sponsorowanie klubu sportowego nie zostaną Panu zwrócone w jakiejkolwiek formie. Z klubem sportowym podpisał Pan umowę, która określa warunki sponsoringu. Od klubu sportowego będzie Pan otrzymywał świadczenia wzajemne w zamian za przekazywane środki.
W takiej sytuacji, w której sponsor zobowiąże się do finansowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę, możemy mówić o sponsoringu właściwym i tym samym, wydatki związane z zawarciem ww. umowy o świadczenie usług sponsoringowych, co do zasady, będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Należy podkreślić jednak, że sponsor powinien otrzymać od sponsorowanego ekwiwalentne (równoważne) świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym. W przedmiotowej sprawie powyższe stanowi więc zastrzeżenie, którego m.in. spełnienie będzie uprawniało sponsora do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków na sponsoring klubu sportowego o nazwie „…”.
Zaznaczyć należy, że do obowiązków podatnika należy właściwa dokumentacja poniesionych kosztów.
Wydatki poniesione na sponsoring stanowią koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że są one udokumentowane fakturą (rachunkiem) sprzedaży usług reklamowych, wystawionym przez sponsorowanego. W sytuacji, gdy sponsorowany nie jest podmiotem uprawnionym do wystawiania faktur VAT (rachunków), podstawą zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być cywilnoprawna umowa sponsoringu.
Ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 dalej: ustawa zmieniająca), wprowadzono zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W art. 1 pkt 45 ustawy zmieniającej dodano m.in. art. 26ha ust. 1, ust. 2 i ust. 3 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Od 2022 r. Polski Ład wprowadził zachętę podatkową dla przedsiębiorców, którzy angażują się w działalność społecznie pożyteczną i wspierają działalność sportową, kulturalną, szkolnictwo wyższe oraz naukę. Podatnicy mogą odliczać 100% kosztów uzyskania przychodów oraz – w ramach dodatkowej ulgi sponsoringowej – zyskują możliwość odliczenia dodatkowych 50% kosztów.
Zgodnie z art. 26ha ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą może odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:
1) sportową,
2) kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,
3) wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę
- przy czym kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej.
W myśl art. 26ha ust. 2 ww. ustawy:
Za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie:
1) klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;
2) stypendium sportowego;
3) imprezy sportowej niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2171).
Stosownie do treści art. 26ha ust. 3 cyt. ustawy:
Przez stypendium sportowe, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, rozumie się finansowane przez podatnika jednostronne, bezzwrotne świadczenie pieniężne, które jest przyznawane przez jednostki samorządu terytorialnego, ministra właściwego do spraw kultury fizycznej, organizacje pożytku publicznego lub kluby sportowe, za osiągnięcie określonego wyniku sportowego lub umożliwiające przygotowanie się do imprezy sportowej.
Zgodnie z art. 26ha ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.
W myśl art. 26ha ust. 9 ww. ustawy:
Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty, o których mowa w ust. 1.
Stosownie do art. 26ha ust. 10 cyt. ustawy:
Podatnik korzystający z odliczenia składa w terminie złożenia zeznania, w którym dokonuje tego odliczenia, informację, według ustalonego wzoru, zawierającą wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu.
Zgodnie z art. 26ha ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku skorzystania z odliczenia kosztów, o których mowa w ust. 1, przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 nie stosuje się.
W celu skorzystania z preferencji podatkowych wynikających z art. 26ha ww. ustawy podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą powinien ponieść koszty na działalność sportową. Z uwagi, że wskazał Pan, że środki pieniężne przekazane na sfinansowanie klubu sportowego będą przeznaczone na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, można uznać, że są to cele zgodne z dyspozycjami art. 26ha ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli wpisują się w ustawową definicję kosztów poniesionych na działalność sportową.
W myśl art. 67 ust. 1 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105):
Przepisy art. 26e ust. 3d-3f i 7-9, art. 26ga, art. 26gb, art. 26ha-26hd i art. 30ca ust. 9a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, art. 18d ust. 3d-3f i 7-9, art. 18ea-18ef i art. 24d ust. 9a ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, i art. 11 ust. 1-4 oraz art. 21 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 9, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do wydatków poniesionych po dniu 31 grudnia 2021 r.
Stosownie do treści art. 3531 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360):
Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1133 ze zm.):
Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.
W myśl art. 3 ust. 1 cyt. ustawy:
Działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego.
Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy:
Klub sportowy działa jako osoba prawna.
Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie:
Klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2, z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 869 z późn. zm.) w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku.
W myśl art. 28 ust. 2 ww. ustawy:
Dotacja, o której mowa w ust. 1, ma służyć realizacji celu publicznego, o którym mowa w art. 27 ust. 2, i może być przeznaczona w szczególności na:
1) realizację programów szkolenia sportowego,
2) zakup sprzętu sportowego,
3) pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,
4) pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,
5) sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej
- jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.
Ulga sponsoringowa jest skierowana wyłącznie dla podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, z której dochody są opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej lub podatkiem liniowym. Nie przysługuje zatem podatnikom uzyskującym przychody z innych źródeł.
Ponadto, jest to preferencja podatkowa, która polega na odliczeniu określonej kwoty od podstawy obliczenia podatku. W rezultacie ulga ta nie pomniejsza samego podatku, lecz pomniejsza kwotę, od której podatek jest obliczany. Jeżeli chodzi natomiast o wysokość odliczenia, to przedsiębiorca może odliczyć 50% poniesionych wydatków, przy czym kwota odliczenia nie może być wyższa niż dochód uzyskany z działalności gospodarczej.
Odliczenia ulgi sponsoringowej dokonuje się w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym poniesiono wymienione wydatki. Oznacza to, że odliczenia nie dokonuje się w trakcie roku, lecz dopiero na etapie składania rocznego zeznania podatkowego (PIT-36 lub PIT-36L).
Podkreślenia wymaga, że opisane wydatki mogą jednocześnie stanowić koszt podatkowy w działalności gospodarczej na zasadach ogólnych wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób. fizycznych. Odliczenie w ramach ulgi sponsoringowej jest niejako ponownym odliczeniem tego samego wydatku, dokonywane jest to jednak w momencie składania rocznej deklaracji.
Ponadto koszty, o których mowa, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w żadnej formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.
Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że ma Pan prawo zaliczyć 100% przekazywanych przez Pana kwot na sponsoring klubu sportowego do kosztów uzyskania przychodu (przy założeniu, że będą one ekwiwalentne względem świadczeń sponsorowanego klubu) a następnie w ramach ulgi sponsoringowej w zeznaniu rocznym PIT-36L za 2022 r. będzie miał Pan prawo do odliczenia od podstawy obliczenia podatku kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na sponsoring klubu sportowego będącego przedmiotem zapytania w niniejszej interpretacji.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).