Obowiązek podatkowy i opodatkowanie dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego i opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 marca 2022 r. (wpływ 14 marca 2022 r.) oraz pismem z 29 marca 2022 r. (wpływ 29 marca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W lipcu 2007 r. Wnioskodawca wyjechał do pracy w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca przebywa w Wielkiej Brytanii bez przerwy do chwili obecnej. Natomiast najbliższa rodzina Wnioskodawcy, tj. żona i dwie pełnoletnie (nawet już w 2007 r.) córki pozostały w Polsce. Ponieważ Wnioskodawca znalazł dobrą pracę i został zatrudniony na czas nieokreślony, zdecydował zostać w Anglii na długo, prawdopodobnie co najmniej do osiągnięcia wieku emerytalnego. W Polsce Wnioskodawca nie posiada własnego mieszkania ani domu, mieszkanie w … gdzie jest On zameldowany i gdzie mieszkał należy w całości do żony jako majątek przedślubny. Wnioskodawca posiada jedynie małą działkę o powierzchni 3,5 ara na obrzeżu …, która nie przynosi żadnego dochodu, nie ma na niej żadnych nieruchomości, po prostu jest własnością Wnioskodawcy, zakupił ją ok. 20 lat temu. W 2012 r. przyjechała do Wnioskodawcy do Anglii Jego młodsza córka z narzeczonym, również z zamiarem pozostania w Wielkiej Brytanii na dłużej (faktycznie są tutaj do tej pory, już jako małżeństwo). Żona Wnioskodawcy i Jego druga dorosła córka (obecnie 35 lat) nie dołączyły do nich z różnych względów, obie mają własne źródła utrzymania, żona od ponad dwóch lat jest na emeryturze. W związku z decyzją o pozostaniu w Anglii, w listopadzie 2014 r. Wnioskodawca kupił w miejscu zamieszkania i pracy w Anglii (w …) mały domek na kredyt hipoteczny. Jest to Jego wyłączna własność, ciągle spłaca kredyt za ten dom w angielskim banku (dokładnie - w związku budowlanym (ang. …)). Z Jego drugą połową rodziny (żona i starsza córka) widuje się tylko okazjonalnie, tj. w niektóre święta, krótkie urlopy czy wizyty w Polsce w celu odwiedzenia mamy i rodzeństwa lub uroczystości rodzinne jak śluby, pogrzeby itp. Praktycznie całe życie zawodowe i osobiste Wnioskodawcy koncentruje się na terenie Wielkiej Brytanii. Wyłącznie w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca ma dochody z pracy najemnej, w Wielkiej Brytanii płaci podatki, Wielka Brytania - ze względu na miejsce zamieszkania - uznała Go za swojego rezydenta podatkowego. W Wielkiej Brytanii kupił dom, samochód, głosuje w wyborach lokalnych, płaci składki ubezpieczeniowe na dom, samochód, życie, chodzi do lekarza, dentysty, na imprezy kulturalne i rozrywkowe, w Anglii ma konta bankowe. W Anglii również uczestniczy w życiu religijnym w polskiej parafii w …, na rzecz której wpłaca co miesiąc tzw. … - darowizna na cele parafii (stałe zlecenie w angielskim banku - od kilku lat). Oczywiście każdego roku Wnioskodawca przebywa na terenie Wielkiej Brytanii ponad 183 dni w roku (w każdym roku jest to w rzeczywistości ponad 300 dni). Do tej pory Wnioskodawca rozliczał się także w polskim urzędzie skarbowym, ponieważ miał „zawieszoną” - od czasu wyjazdu do Anglii - działalność gospodarczą, którą ostatecznie zamknął w sierpniu 2019 r. Wnioskodawca nie miał i nie ma nic do ukrycia i nie wiązało się to dla Niego z żadnymi dodatkowymi kosztami. Jednak - w związku ze zmianą umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między rządami Polski i Wielkiej Brytanii oraz wyjściem Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej - od tego roku może to być dla Niego niekorzystne.

W uzupełnieniu wniosku z 14 marca 2022 r. wskazano, że Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie. Nie posiada obywatelstwa Wielkiej Brytanii. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r.) Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) oraz ośrodek interesów życiowych w Wielkiej Brytanii: w 2014 r. kupił w mieście … w Wielkiej Brytanii (dokładny adres podany w formularzu ORD-IN) dom na kredyt, który ciągle spłaca - w angielskim banku, i w którym na stałe zamieszkuje przez większą część roku (ponad 300 dni każdego roku). Również w … posiada centrum interesów gospodarczych - tylko w Wielkiej Brytanii pracuje i są to Jego jedyne dochody. W Polsce posiada jedynie małą działkę kupioną ponad 20 lat temu, która nie przynosi żadnego dochodu. Mieszkanie, w którym jest zameldowany jest wyłączną własnością żony jako majątek przedślubny. Nie jest właścicielem żadnej innej nieruchomości w Polsce poza wspomnianą działką. W Wielkiej Brytanii ma stałe ognisko domowe - własny dom kupiony na kredyt (który ciągle spłaca) z zamiarem przebywania w nim i trwałego użytkowania przez długi czas, prawdopodobnie co najmniej do emerytury. W Wielkiej Brytanii posiada również swoje centrum interesów osobistych. Co prawda w Polsce pozostała żona i jedna z córek, ale widuje się On z nimi tylko sporadycznie w niektóre święta, krótkie urlopy czy wizyty w Polsce w celu odwiedzenia mamy i rodzeństwa lub uroczystości rodzinne jak śluby, pogrzeby itp. Obie córki są już pełnoletnie (powyżej 30 lat), niezależne finansowo, również żona ma własne stałe źródło dochodów - od ponad 2 lat jest na emeryturze. Praktycznie całe Jego życie zawodowe i osobiste koncentruje się na terenie Wielkiej Brytanii. Wyłącznie w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca ma dochody z pracy najemnej, płaci podatki. W Wielkiej Brytanii kupił dom, za który sam płaci wszystkie rachunki eksploatacyjne (rata kredytu hipotecznego, podatek lokalny, gaz, prąd, woda, abonament tv, Internet, telefony), kupił samochód, głosuje w wyborach lokalnych, płaci składki ubezpieczeniowe na dom, samochód, na życie, tam chodzi do lekarza, dentysty, na imprezy kulturalne i rozrywkowe, w Anglii ma konta bankowe. W Anglii również uczestniczy w życiu religijnym w polskiej parafii w …, na rzecz której wpłaca co miesiąc tzw. … - darowizna na cele parafii (stałe zlecenie w angielskim banku - od kilku lat). Wielka Brytania - ze względu na miejsce zamieszkania - uznała Wnioskodawcę za swojego rezydenta podatkowego już od 2007 r. i do chwili obecnej. W Wielkiej Brytanii płaci On wszystkie należne podatki. Za okres obejmujący przedmiotowy wniosek (2021 r.) Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r.) Wnioskodawca przebywał w Polsce krócej niż 183 dni (dokładnie w 2021 r. przebywał w Polsce tylko przez 27 dni). Wnioskodawca w 2007 r. wyjechał do Wielkiej Brytanii w celach zarobkowych, ale już po 2-3 latach zdecydował pozostać tam na długo. Znalazł On dobrą pracę, zasiedlił się tam i zdecydował, że zostaje na długi czas - dlatego też kupił w Wielkiej Brytanii swój własny dom, w którym ciągle zamieszkuje i ciągle spłaca kredyt hipoteczny. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r.) Wnioskodawca nie uzyskał żadnych przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ostatnie Jego zarobki w Polsce miały miejsce ponad 12 lat temu.

Pytanie

Czy w świetle opisanej wyżej sytuacji Wnioskodawca będzie musiał złożyć zeznanie podatkowe za rok 2021 w polskim Urzędzie Skarbowym?

Pana stanowisko w sprawie:

Wnioskodawca uważa, że biorąc pod uwagę wszystkie wyżej opisane okoliczności – nie podlega On w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ma On jedynie ograniczony obowiązek podatkowy i w polskim Urzędzie Skarbowym musi rozliczyć dochody uzyskane w Polsce. Skoro jednak takich nie ma, nie musi On składać żadnego zeznania podatkowego za 2021 r.

Wnioskodawca swoje stanowisko opiera na przepisach podatku dochodowego od osób fizycznych oraz przykładowych wyjaśnieniach i interpretacjach podatkowych, a mianowicie: osoba fizyczna, która ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski posiada nieograniczony obowiązek podatkowy i ma obowiązek opodatkowania w polskim Urzędzie Skarbowym całości swoich dochodów, osiąganych zarówno w kraju, jak i za granicą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzuje miejsce zamieszkania na terytorium Polski w art. 3 ust. 1a: osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski jeżeli:

1)posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W przypadku Wnioskodawcy kryteria przebywania na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym oraz centrum interesów gospodarczych - nie podlegają dyskusji. Na stałe mieszka On i osiąga dochody jedynie w Anglii. Centrum interesów osobistych – w świetle przedstawionych przez Niego okoliczności, również nie powinno podlegać wątpliwości. Pomimo tego, że żona Wnioskodawcy pozostaje w Polsce, w rzeczywistości to tutaj, w … w Anglii jest Jego centrum interesów osobistych (ognisko domowe) co uzasadniono wyżej.

Podobne stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zostały przedstawione w licznych przykładach i objaśnieniach podatkowych znalezionych na rządowych stronach internetowych (www.podatki.gov.pl lub www.podatki.biz ), w szczególności zaś w interpretacji podatkowej: https://www.......html cyt.: „Dochody uzyskane w 2020 r. w Wielkiej Brytanii Przegląd Podatku Dochodowego nr 21 (525) z dnia 1.11.2020, Polski obywatel w 2004 r. opuścił na stałe Polskę i zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Natomiast cała jego najbliższa rodzina (żona i dzieci) pozostała w kraju. W Wielkiej Brytanii ma własne mieszkanie. W Polsce posiada dom, który jest współwłasnością małżonków. Z rodziną widuje się tylko okazjonalnie (święta, wspólne wyjazdy na urlop). Zarówno żona, jak i dorosłe dzieci pracują, więc mają własne źródła utrzymania. Praktycznie całe jego życie zawodowe i osobiste jest związane z terenem Wielkiej Brytanii. Nie ma zamiaru wracać do Polski. W Polsce nie uzyskuje żadnych dochodów (przychodów). Wielka Brytania uznała go (ze względu na miejsce zamieszkania) za rezydenta podatkowego. Czy w tej sytuacji podatnik będzie musiał złożyć zeznanie podatkowe za 2020 r.? Dochody uzyskane w 2020 r. w Wielkiej Brytanii nie podlegają rozliczeniu i wykazaniu w zeznaniu podatkowym w Polsce.”.

W uzupełnieniu wniosku z 14 marca 2022 r. doprecyzowano stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej, stwierdzając, że biorąc pod uwagę wszystkie wyżej opisane okoliczności – Wnioskodawca nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca ma jedynie ograniczony obowiązek podatkowy i w polskim Urzędzie Skarbowym musiałby rozliczyć dochody uzyskane w Polsce. Skoro jednak takich nie ma, nie musi On składać żadnego zeznania podatkowego za 2021 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2021 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369).

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub jeżeli nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w powołanym wyżej art. 4 ust. 2 ww. Konwencji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2007 r. Wnioskodawca wyjechał do pracy w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie, nie posiada obywatelstwa Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca przebywa w Wielkiej Brytanii  do chwili obecnej. Natomiast najbliższa rodzina Wnioskodawcy, tj. żona i dwie pełnoletnie  córki pozostały w Polsce. Ponieważ Wnioskodawca znalazł dobrą pracę i został zatrudniony na czas nieokreślony, zdecydował się zostać w Wielkiej Brytanii na długo, prawdopodobnie co najmniej do osiągnięcia wieku emerytalnego. W Polsce Wnioskodawca nie posiada własnego mieszkania ani domu, mieszkanie w … gdzie jest On zameldowany i gdzie mieszkał należy w całości do żony jako majątek przedślubny. Wnioskodawca posiada jedynie działkę o powierzchni 3,5 ara na obrzeżu …., którą zakupił ok. 20 lat temu i która nie przynosi żadnego dochodu (własność Wnioskodawcy). W 2012 r. przyjechała do Wnioskodawcy do Wielkiej Brytanii Jego młodsza córka z narzeczonym, również z zamiarem pozostania w Wielkiej Brytanii na dłużej (faktycznie są tam do tej pory, już jako małżeństwo). Żona Wnioskodawcy i Jego druga dorosła córka (obecnie 35 lat) nie dołączyły do nich z różnych względów, obie mają własne źródła utrzymania, żona od ponad dwóch lat jest na emeryturze. W związku z decyzją o pozostaniu w Wielkiej Brytanii, w 2014 r. Wnioskodawca kupił w miejscu zamieszkania i pracy w mieście …. w Wielkiej Brytanii dom na kredyt, który ciągle spłaca - w angielskim banku i w którym na stałe zamieszkuje przez większą część roku (ponad 300 dni każdego roku). Jest to Jego wyłączna własność. Również w …. posiada centrum interesów gospodarczych – tylko w Wielkiej Brytanii pracuje i są to Jego jedyne dochody. W Polsce posiada jedynie małą działkę kupioną ponad 20 lat temu, która nie przynosi żadnego dochodu. Mieszkanie, w którym jest zameldowany jest wyłączną własnością żony jako majątek przedślubny. Nie jest właścicielem żadnej innej nieruchomości w Polsce poza wspomnianą działką. W Wielkiej Brytanii ma stałe ognisko domowe - własny dom kupiony na kredyt (który ciągle spłaca) z zamiarem przebywania w nim i trwałego użytkowania przez długi czas, prawdopodobnie co najmniej do emerytury. W Wielkiej Brytanii posiada również swoje centrum interesów osobistych. Z Jego drugą połową rodziny (żona i starsza córka) widuje się tylko okazjonalnie, tj. w niektóre święta, krótkie urlopy czy wizyty w Polsce w celu odwiedzenia mamy i rodzeństwa lub uroczystości rodzinne jak śluby, pogrzeby itp. Obie córki są już pełnoletnie (powyżej 30 lat), niezależne finansowo, również żona ma własne stałe źródło dochodów - od ponad 2 lat jest na emeryturze. Praktycznie całe Jego życie zawodowe i osobiste koncentruje się na terenie Wielkiej Brytanii. Wyłącznie w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca ma dochody z pracy najemnej, płaci podatki. W Wielkiej Brytanii kupił dom, za który sam płaci wszystkie rachunki eksploatacyjne (rata kredytu hipotecznego, podatek lokalny, gaz, prąd, woda, abonament tv, Internet, telefony), kupił samochód, głosuje w wyborach lokalnych, płaci składki ubezpieczeniowe na dom, samochód, na życie, tam chodzi do lekarza, dentysty, na imprezy kulturalne i rozrywkowe, ma konta bankowe. W Wielkiej Brytanii również uczestniczy w życiu religijnym w polskiej parafii w …., na rzecz której wpłaca co miesiąc tzw. …. - darowizna na cele parafii (stałe zlecenie w angielskim banku - od kilku lat). Wielka Brytania - ze względu na miejsce zamieszkania - uznała Wnioskodawcę za swojego rezydenta podatkowego już od 2007 r. i do chwili obecnej. W Wielkiej Brytanii płaci On wszystkie należne podatki. Za okres obejmujący przedmiotowy wniosek (2021 r.) Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r.) Wnioskodawca przebywał w Polsce krócej niż 183 dni (dokładnie w 2021 r. przebywał w Polsce tylko przez 27 dni). W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r.) Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) oraz ośrodek interesów życiowych w Wielkiej Brytanii. Do tej pory Wnioskodawca rozliczał się także w polskim urzędzie skarbowym, ponieważ miał „zawieszoną” - od czasu wyjazdu do Wielkiej Brytanii - działalność gospodarczą, którą ostatecznie zamknął w sierpniu 2019 r. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r.) Wnioskodawca nie uzyskał żadnych przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ostatnie Jego zarobki w Polsce miały miejsce ponad 12 lat temu.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek, najbliższa rodzina Wnioskodawcy, tj. małżonka i druga dorosła córka, mieszkają w Polsce uznać należy, że centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) Wnioskodawcy znajduje się w Polsce. Ponadto, w Polsce Wnioskodawca posiada nieruchomość (działkę) - centrum interesów gospodarczych.

Jednocześnie, Wielka Brytania - ze względu na miejsce zamieszkania - uznała Wnioskodawcę za swojego rezydenta podatkowego już od 2007 r. i do chwili obecnej. W Wielkiej Brytanii płaci On wszystkie należne podatki. Za okres obejmujący przedmiotowy wniosek (2021 r.) Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r.) Wnioskodawca przebywał w Polsce krócej niż 183 dni (dokładnie w 2021 r. przebywał w Polsce przez 27 dni). W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r.) Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) oraz ośrodek interesów życiowych w Wielkiej Brytanii. W 2012 r. przyjechała do Wnioskodawcy do Wielkiej Brytanii Jego młodsza córka z narzeczonym, również z zamiarem pozostania w Wielkiej Brytanii na dłużej (faktycznie są tam do tej pory, już jako małżeństwo).

W konsekwencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku,  lit. a) w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w  przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, to postanowienia ust. 4 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym jego osobiste i gospodarcze powiązania są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że w Wielkiej Brytanii ma stałe ognisko domowe - własny dom kupiony na kredyt (który ciągle spłaca) z zamiarem przebywania w nim i trwałego użytkowania przez długi czas, prawdopodobnie co najmniej do emerytury.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny (2021 r.), w szczególności fakt, że Wnioskodawca pracuje w Wielkie Brytanii i posiada stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, w kontekście wyżej powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie zastosowanie ma art. 4 ust. 2 lit. a) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Zatem, Wnioskodawca dla celów podatkowych posiada miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii.

W konsekwencji, w 2021 r. Wnioskodawca podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie podlegał opodatkowaniu od dochodów uzyskanych na terytorium Wielkiej Brytanii.

Należy wyjaśnić, że brak zobowiązań podatkowych w Polsce wystąpi tylko w sytuacji braku uzyskiwania dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w 2021 r. Wnioskodawca podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w związku z tym, za okres którego dotyczy wniosek Wnioskodawca nie jest zobowiązany do złożenia zeznania rocznego w Polsce, o ile w tym czasie nie uzyskał żadnych dochodów (przychodów) na terytorium Polski podlegających opodatkowaniu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. 

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pan zastosować się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).