Temat interpretacji

Zwolnienie z opodatkowania świadczenia wdowiego wypłacanego z USA.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2020 r. (data wpływu 26 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia wdowiego otrzymywanego z USA jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia wdowiego otrzymywanego z USA.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczym jest obywatelką Polski i USA. W latach od 1992 do 2015 r. mieszkała wraz z mężem w Stanach Zjednoczonych. Mąż zmarł w 2013 r. Po mężu przysługiwało Wnioskodawczyni tzw. świadczenie wdowie (Social Security Benefits, Widow Benefits), wypłacane przez Zarząd Ubezpieczeń Społecznych USA (Social Security Administration - dalej SSA). Świadczenie to jest odpowiednikiem renty rodzinnej w Polsce. Na oficjalnej stronie Amerykańskiej Ambasady można znaleźć informacje o rodzajach przyznawanych świadczeń w przypadku śmierci członka rodziny.

O świadczenie po śmierci osoby ubezpieczonej w USA mogą ubiegać się następujące osoby:

• Wdowa lub wdowiec w wieku minimum lat 60 lub 50 (w przypadku całkowitej i długotrwałej niezdolności do pracy);
• Wdowa lub wdowiec w dowolnym wieku, mający na utrzymaniu dziecko osoby ubezpieczonej do lat 16 lub niepełnosprawne (niepełnosprawność musiałaby nastąpić przed ukończeniem przez dziecko 22 roku życia);
• Dzieci w wieku do lat 18 lub 19, o ile uczęszczają do szkoły podstawowej lub średniej w pełnym wymiarze godzin (dziecko musi być stanu wolnego);
• Niepełnosprawne dzieci osoby ubezpieczonej, niezależnie od wieku, których inwalidztwo jest trwałe i nastąpiło przed ukończeniem przez dziecko 22 roku życia (dziecko musi być stanu wolnego);
• Były współmałżonek, stanu wolnego, w wieku min. 60 lat lub mający na utrzymaniu dziecko osoby ubezpieczonej do lat 16 lub niepełnosprawne (niepełnosprawność musiałaby nastąpić przed ukończeniem przez dziecko 22 roku życia); wymagana długość małżeństwa z osoba ubezpieczoną to 10 lat;
• Rodzice osoby ubezpieczonej w wieku min. 62 lat, których koszty utrzymania były pokrywane co najmniej w połowie przez zmarłego i będzie to udokumentowane w ciągu 2 lat od śmierci osoby ubezpieczonej;
• Jednorazowy zasiłek pośmiertny w wysokości 255 dolarów USA przysługuje wdowie lub wdowcowi (niezależnie od wieku), który pozostawał we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą ubezpieczoną w chwili jej śmierci lub, w przypadku gdy ten warunek nie został spełniony, był uprawniony do otrzymywania świadczeń rodzinnych w miesiącu zgonu. Jeśli nie ma wdowy lub wdowca, którzy spełnialiby te wymogi, zasiłek może być wypłacony dziecku (w wieku do lat 18 lub 19, o ile uczęszcza do szkoły średniej w pełnym wymiarze godzin, lub dziecku niepełnosprawnemu (niepełnosprawność musiałaby nastąpić przed ukończeniem przez dziecko 22 roku życia), które było uprawnione do otrzymywania świadczeń w miesiącu zgonu. Podanie o tego typu świadczenia należy złożyć przed upływem 24 miesięcy od śmierci osoby ubezpieczonej.

Świadczenie zostało przyznane Wnioskodawczyni w listopadzie 2013 r. i jest nieprzerwanie wypłacane w dalszym ciągu. Z uwagi na stan zdrowia Wnioskodawczyni wróciła do kraju w listopadzie 2015 r. i tu jest stałe miejsce zamieszkania Zainteresowanej, w (), gdzie kupiła mieszkanie.

Od wypłaty tego świadczenia w USA nie jest pobierany podatek, ponieważ Zainteresowana nie jest ponownie zamężna i dochód nie przekracza 25 000 $ rocznie.

Od powrotu do kraju świadczenie jest przesyłane na konto bankowe Zainteresowanej w (). Z niezrozumiałych dla Wnioskodawczyni powodów Bank, co miesiąc potrąca zaliczkę na podatek dochodowy, traktując to świadczenie jak wypłatę emerytury. Należy jednak podkreślić, że świadczenie to nie ma takiego charakteru. Jest świadczeniem rodzinnym wypłacanym żyjącemu małżonkowi po śmierci małżonka.

Podkreślić należy, że świadczenie wdowie jest/będzie wypłacane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Wnioskodawczyni posiada zaświadczenie Ambasady Stanów Zjednoczonych, Biuro Świadczeń Federalnych z dnia xx grudnia 2019 r., dokumentujące wypłatę świadczenia wdowiego.

W związku z tym, że bank w Polsce potrąca podatek, co zdaniem Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe, ponieważ nie jest to emerytura, to powstała wątpliwość, czy słusznie podatek dochodowy jest potrącany?

Podkreślić należy, że wypłacane świadczenie wdowie ze względu na swój socjalny charakter, nie związany i nie uzależniony od nabycia przez daną osobę uprawnień emerytalno-rentowych, podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na terenie Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie wdowie wypłacane do Polski od 2015 r. przez Zarząd Ubezpieczeń Społecznych USA (Social Security Administration), osobie, która ma stałe miejsce zamieszkania w Polsce, podlegało i nadal podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenie wdowie wypłacane Zainteresowanej w przeszłości jak i obecnie przez Zarząd Ubezpieczeń Społecznych USA jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych z uwagi na swój socjalny charakter, który w żaden sposób nie jest związany i uzależniony od nabycia przez Wnioskodawczynię uprawnień emerytalno-rentowych. To świadczenie ma charakter renty rodzinnej.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 4a ustawy o PIT stanowi natomiast, że przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowym stanie faktycznym zastosowanie będzie miała Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178).

Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń, wypłacanych z systemu ubezpieczeń socjalnych Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Przepis art. 19 wspomnianej wyżej umowy zawiera jedynie uregulowania dotyczące m.in. emerytur i rent lub podobnych dochodów, wypłacanych z funduszy publicznych z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług w związku z pełnionymi funkcjami rządowymi, co oznacza, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, czyli zgodnie z postanowieniami umowy zawartymi w art. 5 tej umowy - Ogólne zasady opodatkowania.

Zgodnie z postanowieniem art. 5 ust. 1 ww. umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 tejże umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

• prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
• przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.

W myśl art. 5 ust. 3 ww. umowy polsko-amerykańskiej, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła wżycie.

Z powyższych przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia wdowiego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych, osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów, w tym m.in. świadczenia małżeńskiego, osobie mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Sytuacja przedstawiona powyżej powinna ulec zmianie po wejściu w życie Konwencji między Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, z dnia 13 lutego 2013 roku. Zgodnie z nową Konwencją w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce i pobierającej świadczenie np. emerytalne z USA ustalenie, które z państw ma prawo opodatkowania emerytury zależne jest od rodzaju otrzymanej płatności.

Wobec tego świadczenie otrzymywane z ubezpieczenia społecznego, podlegać będzie opodatkowaniu jedynie w Państwie jego źródła. Tak więc, w przypadku osób zamieszkujących w Polsce i otrzymujących świadczenie z amerykańskiego Social Security, ich dochód z tego tytułu nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Jednakże mimo zwolnienia takiego dochodu z obowiązku podatkowego, trzeba go będzie wykazać w zeznaniu podatkowym, w przypadku uzyskiwania innych dochodów na terenie Polski, w celu ustalenia stopy procentowej, która będzie miała zastosowanie do obliczenia podatku od pozostałych dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych w Polsce.

Powyższa Konwencja, nie została jeszcze ratyfikowana przez Stany Zjednoczone Ameryki i nie wiadomo jeszcze, kiedy wejdzie w życie.

Dodać również należy, wśród 78 umów o UPO zgłoszonych przez Polskę w trakcie podpisania w dniu 7 czerwca 2017 r. w Paryżu tzw. Konwencji Wielostronnej (MLI) nie było umowy polsko - amerykańskiej. Głównie z uwagi na fakt, że Stany Zjednoczone nie podpisały MLI.

Niemniej jednak państwa, które nie są sygnatariuszami Konwencji Wielostronnej mają prawo do późniejszego podpisania MLI, jak również istnieje możliwość zgłaszania kolejnych umów o UPO.

W związku z powyższym, obecnie zastosowanie znajdzie ogólna zasada wyrażona w art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, która normuje że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 21 ustawy o PIT stanowi natomiast katalog zamknięty przychodów wolnych od podatku, wśród których znajdują się również świadczenia o charakterze zasiłkowym i pomocowym. Świadczenia tego rodzaju ustawodawca zwolnił z podatku dochodowego przede wszystkim z uwagi na fakt, że są wypłacane osobom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, a zatem ich opodatkowanie byłoby niesprawiedliwe i niezasadne w sensie społecznym. A ponadto za ich zwolnieniem przemawia również fakt, że są to świadczenia wypłacane ze środków budżetowych. W świetle art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Świadczenie wdowie, wypłacane Wnioskodawczyni przez amerykański Zarząd Ubezpieczeń Społecznych należy traktować jak świadczenie rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, bowiem uzależnione było od sytuacji rodzinnej Wnioskodawczyni (zdarzenia losowego - śmierć męża), a nie od stażu pracy Wnioskodawczyni, które stanowią podstawę dla wypłaty emerytury.

Amerykański system ubezpieczeń socjalnych przewiduje szereg świadczeń, których wypłata jest możliwa poza terytorium Stanów Zjednoczonych, wśród których można wymienić m.in.:

• emeryturę - świadczenie przysługujące osobom w wieku emerytalnym, które mają przewidziany prawem staż pracy;
• rentę inwalidzką - świadczenie przysługujące osobie ubezpieczonej z tytułu pełnej niezdolności do pracy;
• świadczenie małżeńskie - świadczenie przysługujące współmałżonkowi osoby uprawnionej do emerytury lub renty inwalidzkiej z chwilą osiągnięcia wieku emerytalnego lub mającemu pod opieką dziecko do lat 16;
• świadczenie dla byłej żony/męża - świadczenie przysługujące byłemu małżonkowi osoby uprawnionej do emerytury lub renty inwalidzkiej z chwilą osiągnięcia wieku emerytalnego,
• rentę wdowią - świadczenie przysługujące wdowie lub wdowcowi po osobie uprawnionej do emerytury lub renty inwalidzkiej z chwilą osiągnięcia wieku emerytalnego lub mającemu pod opieką dziecko do lat 16;
• rentę dla byłej żony/męża po śmierci osoby ubezpieczonej - świadczenie przysługujące byłemu współmałżonkowi osoby zmarłej uprawnionej do emerytury lub renty inwalidzkiej z chwilą osiągnięcia wieku emerytalnego lub mającemu pod opieką dziecko do lat 16.

Należy zgodzić się ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, który w interpretacji z dnia 25 maja 2016 r. Nr IBPB-2-2/4511-283/16/JG uznał, że Mając na uwadze opisany we wniosku (...) stan faktyczny sprawy oraz przywołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, świadczenie w postaci zasiłku wdowiego z Wielkiej Brytanii wypłacone Wnioskodawczyni mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Jednocześnie jednak, jako świadczenie otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, jest zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 7 ww. ustawy - przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych. Podsumowując, jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni otrzymała świadczenie rodzinne (zasiłek wdowi) przyznane na podstawie brytyjskich przepisów o świadczeniach rodzinnych, zatem Bank wypłacając ww. świadczenie zwolnione od podatku, nie stanowiące renty zagranicznej, nie był i nie jest zobowiązany do pobrania od niego i odprowadzenia podatku dochodowego. (...)

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy uznać, że zgodnie z postanowieniami umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, świadczenie wdowie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z USA podlega opodatkowaniu w Polsce.

Niemniej jednak Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że świadczenie wdowie było/jest/będzie wypłacane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA to było/jest/będzie ono zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Polsce nie występuje zatem obowiązek odprowadzania podatku dochodowego od świadczenia wdowiego oraz uwzględnienia go w zeznaniu podatkowym. W świetle powyższego bank jako płatnik podatku dochodowego nie powinien pobierać podatku od wypłaty świadczenia wdowiego, bowiem podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski i Stanów Zjednoczonych Ameryki. W listopadzie 2013 r. po śmierci męża Wnioskodawczyni zostało przyznane świadczenie wdowie wypłacane przez Zarząd Ubezpieczeń Społecznych USA. Świadczenie to jest świadczeniem rodzinnym wypłacanym żyjącemu małżonkowi po śmierci współmałżonka na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Wnioskodawczyni do Polski wróciła w listopadzie 2015 r. i tu znajduje się stałe miejsce zamieszkania Zainteresowanej.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy świadczenie wdowie wypłacane do Polski od 2015 r. Zainteresowanej, która posiada stałe miejsce zamieszkania w Polsce podlegało i podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajduje umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178).

Powyższa Umowa nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń wdowich wypłacanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 Umowy (Ogólne zasady opodatkowania).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej Umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 tej Umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

1. prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
2. przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.

W myśl art. 5 ust. 3 ww. Umowy polsko-amerykańskiej, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artkułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia wdowiego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 Umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów osoby mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do brzmienia powyższego przepisu obowiązującego od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2018 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2016 r., wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Stosownie do brzmienia powyższego przepisu obowiązującego od 1 kwietnia 2016 r., wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu świadczenie wdowie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z USA podlegało i podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie, przyjmując za Wnioskodawczynią, że świadczenie wdowie jest wypłacane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA, to było i jest ono zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w Polsce nie występował i nie występuje obowiązek odprowadzania podatku dochodowego od ww. świadczenia oraz nie uwzględniało się i nie uwzględnia się go w rocznym zeznaniu podatkowym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo, w odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że została ona wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej