Ustalenie obowiązku podatkowego i opodatkowanie dochodów zagranicznych w Polsce.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 sierpnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 8 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce i opodatkowania dochodów zagranicznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2005 r. mieszka Pan i pracuje w Wielkiej Brytanii, tam płaci Pan podatek od tych dochodów. Posiada Pan brytyjski numer identyfikacji podatkowej i brytyjskie ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Od 11 września 2019 r. posiada Pan status stałego pobytu …. Nie posiada Pan obywatelstwa brytyjskiego. Pana żona mieszka i pracuje w Polsce. Ma Pan dwoje dzieci. Jedna córka pracuje w Polsce, jest osobą dorosłą, druga uczęszcza do szkoły, ma siedemnaście lat. Posiada Pan w Polsce dom, który jest wspólną własnością Pana i żony. W Polsce przebywa Pan tylko i wyłącznie wypoczynkowo (w sumie około 2 m-ce w roku), korzystając z przysługującego urlopu wypoczynkowego, bądź dodatkowych dni wolnych. Przez cały okres pracy w Wielkiej Brytanii wynajmuje Pan tam mieszkanie. Posiada Pan znajomych, przyjaciół. W 2021 r., jak i w poprzednich latach Pana pracy w Wielkiej Brytanii, nie uzyskiwał Pan żadnych przychodów ze źródeł położonych na terytorium Polski. W Wielkiej Brytanii posiada Pan umowę o pracę z pracodawcą …, Pana wynagrodzenie za pracę wpływa na brytyjski rachunek bankowy.

Pytanie

Czy w zaistniałej sytuacji w 2021 r. (podobnie jak w poprzednich latach) może Pan rozliczyć PIT wyłącznie w Wielkiej Brytanii?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, jako osoba fizyczna posiadająca w Wielkiej Brytanii miejsce stałego pobytu i zamieszkania, posiada Pan ograniczony obowiązek podatkowy. Dlatego nie podlega Pan  w Polsce opodatkowaniu od całości uzyskiwanych dochodów, w tym dochodów uzyskiwanych z pracy w Wielkiej Brytanii, bowiem zgodnie art. 3 ust. 2a polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowymi tylko od dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustaw:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponieważ, jak wynika z treści wniosku, od 2005 r. mieszka i pracuje Pan w Wielkiej Brytanii, zatem, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w powołanym wyżej art. 4 ust. 2 ww. Konwencji.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od 2005 r. mieszka i pracuje Pan w Wielkiej Brytanii, tam płaci Pan podatek od tych dochodów. Posiada Pan brytyjski numer identyfikacji podatkowej i brytyjskie ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, a od 11 września 2019 r. posiada Pan status stałego pobytu. Nie jest Pan brytyjskim obywatelem. W Polsce przebywa Pan tylko i wyłącznie wypoczynkowo przez około 2 miesiące w roku, korzystając z przysługującego urlopu wypoczynkowego, bądź dodatkowych dni wolnych. Przez cały okres pracy w Wielkiej Brytanii wynajmuje Pan tam mieszkanie. Posiada Pan znajomych, przyjaciół. W 2021 r., jak i w poprzednich latach Pana pracy w Wielkiej Brytanii, nie uzyskiwał Pan żadnych przychodów ze źródeł położonych na terytorium Polski. W Wielkiej Brytanii posiada Pan umowę o pracę, a wynagrodzenie za pracę wpływa na brytyjski rachunek bankowy. Jednocześnie, Pana żona mieszka i pracuje w Polsce, ma Pan dwoje dzieci. Jedna córka pracuje w Polsce, jest osobą dorosłą, druga uczęszcza do szkoły, ma siedemnaście lat. Posiada Pan w Polsce dom, który jest wspólną własnością Pana i żony.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek (2021 r.), Pana najbliższa rodzina, tj. małżonka i dzieci, mieszkały w Polsce oraz w Polsce jest Pan właścicielem nieruchomości (wspólnie z żoną) uznać należy, że Pana centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) w tym okresie znajdowało się w Polsce. Jednocześnie, mieszkał i pracował Pan w Wielkiej Brytanii. Jest Pan rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii i płaci w tym kraju podatki. Od 11 września 2019 r. posiada Pan status stałego pobytu. Ponadto, Pana aktywność społeczna również znajdowała się w tym państwie, z uwagi na posiadane więzi towarzyskie (przyjaciele, znajomi). Zatem, to również w tym państwie posiadał Pan ośrodek interesów życiowych.

W konsekwencji, Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi, zawartymi w art. 4 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny (obejmujący 2021 r.), w szczególności okoliczność, że posiadał Pan większe powiązania ekonomiczne (zatrudnienie na podstawie umowy o pracę) z Wielką Brytanią i Pana więzi osobiste (przyjaciele, znajomi) również znajdują się w tym państwie, to pomimo, faktu, że Pana żona i dzieci mieszkają w Polsce, w kontekście wyżej powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie zastosowanie ma art. 4 ust. 2 lit. a) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Podkreślić należy, że w tym okresie, przebywał Pan w Polsce tylko i wyłącznie wypoczynkowo przez około 2 miesiące w roku, czyli nie dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Reasumując, w okresie obejmującym przedmiotowy wniosek podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w 2021 r. w Polsce miał Pan obowiązek opodatkować tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. W związku z tym, że w stosunku do Pana nie znajdzie zastosowania przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nieograniczony obowiązek podatkowy) wynagrodzenie osiągnięte przez Pana na terytorium Wielkiej Brytanii  w 2021 r. nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pan zastosować się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).