Obowiązek podatkowy - Polska.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 sierpnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 października 2022 r. (wpływ 12 października 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Ma Pani polskie obywatelstwo i do 2020 r. mieszkała Pani w Polsce. Od września 2020 r. rozpoczęła Pani studia w Wielkiej Brytanii, ze względu na koronawirusa i zdalny tryb studiów, w Wielkiej Brytanii w 2020 r. i 2021 r. przebywała Pani łącznie ok. 3 miesiące (pozostały czas była Pani w Polsce). Od września 2021 r. do czerwca 2022 r. przebywała Pani w Hiszpanii, gdzie odbywała Pani wymianę studencką. Od lipca tego roku przebywa Pani w Wielkiej Brytanii i wtedy też rozpoczęła Pani roczne praktyki studenckie (na pełny etat) w Wielkiej Brytanii. W związku z tym, do czerwca 2023 r. będzie Pani przebywać głównie w Wielkiej Brytanii. Poza tym, prowadzi Pani w Polsce nierejestrowaną działalność gospodarczą. Do tej pory rozliczała się Pani wyłącznie w Polsce, gdyż wszystkie dochody uzyskiwane przez Panią były uzyskiwane w Polsce. W Wielkiej Brytanii nie posiada Pani stałego miejsca zamieszkania, wynajmuje Pani pokój na krótki czas. W Polsce jest Pani zameldowana w domu rodzinnym i tam Pani przebywa, kiedy jest w Polsce. Dodatkowo wszystkie konta bankowe posiada Pani w Polsce (bank (…) oraz (…) zarejestrowany na adres w Polsce). W Wielkiej Brytanii otrzymała Pani pre-settled status, natomiast wygaśnie on 13 kwietnia 2026 r. Ponieważ nie przebywała Pani cały czas w Wielkiej Brytanii, nie będzie Pani mieć możliwości pozostania i pracy po tym czasie w Wielkiej Brytanii bez wystąpienia o wizę. W związku z tym, po zakończeniu studiów I stopnia zamierza Pani wrócić do Polski. W Polsce posiada Pani najbliższą rodzinę oraz partnera życiowego.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że oczekuje Pani wydania interpretacji indywidualnej za 2022 r.

Posiada Pani tylko obywatelstwo polskie, nie posiada Pani obywatelstwa innego kraju niż Polska.

W roku podatkowym (okresie) obejmującym przedmiotowy wniosek nie miała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) w Polsce. Zamieszkanie dla celów podatkowych w 2022 r. ma Pani w Wielkiej Brytanii. Stałe miejsce zamieszkania ma Pani w Polsce (dom rodzinny). W Polsce posiada Pani rodzinę oraz partnera życiowego, jak i wszystkie konta bankowe. Do 2020 r. przebywała Pani wyłącznie w Polsce, po tym czasie w Wielkiej Brytanii (1 rok i 4 miesiące), Hiszpanii (10 miesięcy), a pozostałą część w Polsce.

W roku podatkowym obejmującym przedmiotowy wniosek posiadała Pani w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

W roku podatkowym obejmującym przedmiotowy wniosek nie przebywała Pani w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek uzyskała Pani przychody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. z nierejestrowanej działalności gospodarczej.  

Nie posiada Pani wydanego przez organy podatkowe w Polsce lub Wielkiej Brytanii certyfikatu rezydencji dokumentującego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Pytanie

Czy w przypadku opisanego stanu faktycznego w roku podatkowym 2022 obowiązuje Panią ograniczony czy nieograniczony obowiązek podatkowy?

Pani stanowisko w sprawie:

W Pani ocenie, na podstawie przepisów prawa, tj. art. 3 ust. 1 i ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r., jest Pani rezydentem podatkowym w Polsce. Mimo spełnienia kryterium 183 dni w Wielkiej Brytanii, pozostałe okoliczności przeważają za polską rezydenturą podatkową.

Uważa Pani, że w Polsce posiada nieograniczony obowiązek podatkowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.),

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy,

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy,

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju  nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w ...dnia 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369) oraz Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r., Nr 17 poz. 127), zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną w ... dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369). 

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych,

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. Konwencji,

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Umowy,

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią oraz Umowa Polską i Hiszpanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w powołanym wyżej art. 4 ust. 2 ww. Konwencji oraz ww. Umowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od września 2020 r. rozpoczęła Pani studia w Wielkiej Brytanii, ze względu na koronawirusa i zdalny tryb studiów, w Wielkiej Brytanii w 2020 r. i 2021 r. przebywała Pani łącznie ok. 3 miesiące (pozostały czas była Pani w Polsce). Od września 2021 r. do czerwca 2022 r. przebywała Pani w Hiszpanii, gdzie odbywała Pani wymianę studencką. Od lipca 2022 r. przebywa Pani w Wielkiej Brytanii i wtedy też rozpoczęła Pani roczne praktyki studenckie (na pełny etat) w Wielkiej Brytanii.

W treści uzupełnienia wniosku wyjaśniła Pani, że w roku podatkowym (okresie) obejmującym przedmiotowy wniosek, tj. 2022 r., nie miała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) w Polsce. Zamieszkanie dla celów podatkowych w 2022 r. ma Pani w Wielkiej Brytanii. Stałe miejsce zamieszkania ma Pani w Polsce (dom rodzinny). W Polsce posiada Pani rodzinę oraz partnera życiowego, jak i wszystkie konta bankowe. Uzyskała Pani przychody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. z nierejestrowanej działalności gospodarczej.  W roku podatkowym obejmującym przedmiotowy wniosek posiadała Pani w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). W roku podatkowym obejmującym przedmiotowy wniosek nie przebywała Pani w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Nie posiada Pani wydanego przez organy podatkowe w Polsce lub Wielkiej Brytanii certyfikatu rezydencji dokumentującego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

W konsekwencji, Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi, zawartymi w art. 4 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, lit. a) w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w  przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, to postanowienia ust. 4 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym jego osobiste i gospodarcze powiązania są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych.

Po dokonaniu analizy stopnia Pani powiązań osobistych (w Polsce zamieszkuje Pani rodzina oraz Pani partner życiowy) i gospodarczych (prowadzi Pani w Polsce nierejestrowaną działalność gospodarczą, wszystkie konta bankowe posiada Pani w Polsce), należy stwierdzić, że stosownie do art. 4 ust. 2 lit. a) ww. Konwencji, posiada Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski. Wskazała Pani bowiem, że w roku podatkowym obejmującym przedmiotowy wniosek posiadała Pani w Polsce ośrodek interesów życiowych.

Oznacza to, że w 2022 r. w Polsce podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega Pani obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.  

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pani zastosować się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).