Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

8 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 25 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

a)Zainteresowany będący stroną postępowania:

A.C.

(...)

b)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

B.C.

(...)

Opis stanu faktycznego

.. 2007 r. zawarli Państwo (dalej „Kredytobiorcy”) z Y S.A. z siedzibą w (...), którego następcą prawnym jest X S.A. (dalej „Bank”) umowę kredytu mieszkaniowego (...) o nr (...) (dalej „Umowa”).

Celem kredytu była spłata kredytu budowlano-hipotecznego na sfinansowanie budowy domu.

Udzielony kredyt na podstawie Umowy był kredytem hipotecznym, ponieważ zabezpieczeniem spłaty kredytu była m.in. hipoteka.

Dodatkowe środki uzyskane z zaciągniętego kredytu zostały wykorzystane na dokończenie budowy domu.

Zgodnie z zawartą Umową wszyscy Kredytobiorcy odpowiadali za spłatę kredytu solidarnie.

Łącznie Bank wypłacił w złotówkach tytułem Umowy kwotę 99.571,81 zł stanowiącą równowartość 44.039,70 CHF stosując kurs kupna obowiązujący w Banku w chwili uruchomienia transz kredytu.

W związku z realizacją Umowy, od daty jej zawarcia do … 2023 r., Kredytobiorcy uiścili na rzecz Banku kwotę 128.223,94 zł, 77,67 CHF (tj. 128 223,94 zł i 77,67 CHF przeliczone według średniego kursu NBP z 25 sierpnia 2025 r.), łącznie kwotę 128.576,69 zł.

W okresie po złożeniu pozwu do prawomocnego zabezpieczenia roszczeń, na podstawie którego zawieszono spłatę rat kapitałowo-odsetkowych, tj. w okresie od .. 2023 r. do …2023 r. wpłacili Państwo na rzecz Banku kwotę 4.366,20 zł, co daję łącznie kwotę 132.942,82 zł.

Różnica między kwotą wpłaconą na rzecz Banku z tytułu Umowy, a kwotą rzeczywiście wypłaconą przez Bank wyniosła 33.371,08 zł, która odzwierciedlała rzeczywistą wysokość roszczenia Kredytobiorców z tytułu Umowy.

W momencie dokonywania wszystkich czynności opisanych we wniosku w małżeństwie Kredytobiorców panował ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

(…) 2023 r. Kredytobiorcy wnieśli do Sądu Okręgowego w (...) pozew o zapłatę kwoty 128.223,94 zł i 77,67 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od (…) 2023 r. do dnia zapłaty. W pozwie Kredytobiorcy wskazywali na nieważność bezwzględną Umowy oraz niedozwolony charakter postanowień (art. 385 (1) § 1 k.c.), których usunięcie z Umowy skutkowało upadkiem (nieważnością) Umowy.

Przedmiotem żądania pozwu w zakresie zapłaty był zwrot nienależnie uiszczonych rat kredytu oraz innych kosztów za okres od dnia zawarcia Umowy do (…) 2023 r. Z ostrożności procesowej sformułowano również w pozwie roszczenie ewentualne (tzw. roszczenie o „odfrankowienie”) i zasądzenie kwoty 46.288,07 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od (…) 2023 r. do dnia zapłaty, pobranej przez Bank nienależnie, tytułem rat kredytu, zawyżonych w wyniku bezpodstawnego ustalenia przez Bank salda kredytu w CHF, podczas gdy kredyt został wypłacony w złotych oraz w wyniku stosowania przez Bank niedozwolonej klauzuli dotyczącej przeliczania rat kapitałowo odsetkowych. Sąd Okręgowy w (...) rozpoznawał sprawę pod. sygn. akt (...). Państwa dążeniem, wobec naruszenia przez Bank przepisów prawa, było odzyskanie nienależnie uiszczonych przez Państwo kwot przewyższających kwotę wypłaconego kapitału kredytu. W trakcie postępowania sądowego Bank wystąpił z propozycją zawarcia ugody, która zakończyłaby spór dotyczący kwestionowanej Umowy. W toku procesu toczącego się przed Sądem, Strony uzgodniły warunki ugody sądowej. Propozycję ugody z Bankiem należy traktować jako zwrot przez Bank środków, które w wyniku ugody zostaną uznane za nienależnie wpłacone do Banku tytułem kredytu i odsetek od kredytu oraz spowodują odstąpienie przez Kredytobiorców od dochodzenia dalszych roszczeń wobec Banku z tytułu Umowy.

(…) 2024 r. Strony zawarły ugodę sądową, w oparciu o którą zakończono spór dotyczący skuteczności poszczególnych postanowień umownych i całej Umowy (oraz jej ważności). Treść ugody stanowiła załącznik do protokołu z rozprawy. Zawarcie ugody skutkowało umorzeniem przez Sąd postępowania.

Bank i Kredytobiorcy zawarli ugodę w celu polubownego zakończenia sporu i uchylenia stanu niepewności co do roszczeń wynikających z Umowy, poprzez przyjęte w ugodzie rozwiązania, w tym zmianę Umowy w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej. Za podstawę ustalenia wysokości zadłużenia Strony przyjęły, iż kredyt udzielony na podstawie Umowy został rozliczony tak, jakby od daty zawarcia Umowy tj. (…) 2007 r. stanowił kredyt złotowy udzielony na warunkach określonych w Ugodzie.

W § 1 ust. 4 Ugody z Bankiem zawarte jest stwierdzenie, że strony dokonają rozliczenia w oparciu o założenie zmiany waluty zadłużenia określonej w Umowie na walutę polską.

Na mocy ugody Bank zwrócił Kredytobiorcom poniższe kwoty, a także dokonał zwrotu kosztów procesu, tj.:

a)kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 10.800 zł;

b)połowę opłaty od pozwu w wysokości 500 zł.

Powyższe kwoty nie są ujęte w kwocie dodatkowej wypłaconej przez Kredytodawcę.

W § 1 ust. 7 Ugody jest wzmianka o zestawieniu stanowiącym podstawę wyliczenia nadpłaty kwoty kredytu w PLN na dzień … 2024 r. W § 5 ust. 5 Ugody wskazano, że Bank w terminie 21 dni od daty ugody wypłaci Kredytobiorcom kwotę dodatkową w wysokości 30.000 zł, a także poinformował Kredytobiorców, że w związku z wypłatą ww. kwoty powstaje po stronie Kredytobiorców przychód, a na Banku ciąży wykonanie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie PIT-11). Kwota dodatkowa 30.000 zł dotyczy kredytu refinansowanego przeznaczonego na spłatę wcześniej zaciągniętego ww. kredytu budowlano-hipotecznego.

W konsekwencji zawarcia ugody, Bank zwrócił Kredytobiorcom łączną kwotę 30.000 zł tytułem zwrotu środków pieniężnych, które wcześniej na mocy Umowy Kredytobiorcy przekazali na rzecz Banku w ramach spłaty udzielonego kredytu na podstawie Umowy.

Ww. kwota została uzgodniona przez Strony w drodze negocjacji ugodowych, w toku których zarówno Bank, jak i Kredytobiorcy dokonali wzajemnych ustępstw.

Kwota, na którą składa się łączna suma wpłat dokonanych przez Kredytobiorców na rzecz Banku z tytułu Umowy pomniejszona o łączny zwrot otrzymany z Banku nie jest niższa niż kwota uzyskanego przez Kredytobiorców kapitału kredytu. Jak wskazano powyżej, Kredytobiorcy wpłacili na poczet Umowy co najmniej kwotę 33.371,08 zł przewyższającą wypłaconą mu przez Bank kwotę kapitału.

Pytanie

Czy otrzymana przez Państwo w wyniku Ugody z Bankiem, tj. X S.A., łączna kwota 30.000 zł stanowić będzie przychód, i czy w związku z tym powstanie po Państwa stronie obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, łączna kwota zwróconych środków pieniężnych przez Bank na podstawie Ugody w wysokości 30.000 zł, nie stanowi przychodu do opodatkowania.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia źródła przychodów, z których przychód (dochód) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nienależne świadczenie w podanym rozumieniu przyjętym w art. 410 w zw. z art. 405 Kodeksu cywilnego nie zostało wymienione jako odrębne źródło przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze fakt, iż w ugodzie nie została wskazana podstawa, na jakiej Bank zobowiązany jest do zwrotu na Państwa rzecz (Kredytobiorców) łącznej kwoty 30.000 zł, kwota ta tym bardziej nie powinna podlegać opodatkowaniu, jako że zgodnie z treścią ugody mają Państwo otrzymać zwrot tego, co w czasie trwania Umowy było świadczone. Zwrot tego, co świadczono nie stanowi przychodu.

Bank na podstawie Umowy udzielił kredytu na łączną kwotę 99.571,81 zł. Tym samym Bank pobrał bezpodstawnie świadczenie nienależne w łącznej kwocie 132.942,82 zł, a otrzymana w wyniku ugody kwota stanowi zwrot części kosztu poniesionego w związku z zawarciem z Bankiem Umowy. Otrzymanie zwrotu nie stanowi żadnej dodatkowej korzyści, a jedynie prowadzi do stanu rozliczeń, który jest zgodny z prawem, tj. stanowi następstwo pozbawienia Umowy jej abuzywnych postanowień. Kwota przekazana Państwu przez Bank na podstawie ugody nie spowoduje faktycznego przyrostu Państwa majątku. Ponadto, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa dochód jako nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Przychód podatkowy warunkuje możliwość powstania dochodu podatkowego w tym znaczeniu, że dopóki nie mamy do czynienia z przychodem w sensie podatkowym, dopóty nie może powstać dochód podatkowy. Otrzymanego zwrotu nie można traktować w kategorii przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 11 ww. ustawy, ponieważ w tej sytuacji nie następuje po Państwa stronie żadne przysporzenie majątkowe.

W uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 164/15 wskazano, że: (...) jak stanowi przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przytoczona definicja przychodu wyprowadzona na podstawie tych przepisów ma charakter ogólny, a zatem będzie ona w użyciu wówczas, gdy zastosowania nie będą znajdować regulacje szczegółowe, inaczej opisujące danego rodzaju przychód. Należy również pamiętać, że przepisy art. 11 ww. ustawy trzeba interpretować w powiązaniu z przepisami art. 10 oraz art. 12-20 omawianej ustawy, co pozwala na ustalenie, czy dana kwota lub świadczenie przynależą do któregokolwiek ze źródeł przychodów podatkowych.

Jeżeli nie będzie możliwe przyporządkowanie danego świadczenia do jakiegokolwiek źródła przychodu (w tym również do „innych źródeł przychodu” – art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to nie będzie ono mogło być uznane za przychód podatkowy, choćby nawet odpowiadało ogólnej definicji przychodu zawartej w przepisach art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mimo, że nie wynika to wprost z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Stąd też wszystkie kwoty otrzymywane „tytułem zwrotnym” nie są zaliczane do przychodów podatkowych.

Podsumowując, zwrot otrzymanej kwoty tytułem bezpodstawnego wzbogacenia się na podstawie art. 405 i art. 410 Kodeksu cywilnego (nienależne świadczenie) nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo wskazują Państwo, że otrzymany kredyt na podstawie Umowy wypełnia przesłanki definicji zawartej w § 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Kredyt był zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, tj. wydatki na własne cele mieszkaniowe – na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego zaciągniętego na sfinansowanie budowy domu. Zgodnie z ugodą udzielony na mocy Umowy kredyt przewalutowano na kredyt złotówkowy. Jednocześnie nigdy wcześniej nie korzystali Państwo z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego. W myśl § 1 ust. 2 rozporządzenia kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują: kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału); odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje; oraz opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot: umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy: a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniową oraz b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniową.

Jak wynika z uzasadnienia do rozporządzenia za jego wydaniem stoi „szczególna potrzeba wyprowadzenia istotnej zachęty do zawierania przez kredytodawców i kredytobiorców ugód w celu restrukturyzacji tzw. kredytów frankowych, które ograniczą negatywne skutki wynikające ze zmiany kursu waluty szwajcarskiej na możliwość terminowej spłaty kredytów mieszkaniowych denominowanych w tej walucie przez polskich obywateli”. Jednocześnie w uzasadnieniu wskazano, że „nie bez znaczenia jest fakt, że część kredytobiorców toczy spory sądowe z bankami zarzucając abuzywność klauzul indeksacyjnych przy hipotecznych kredytach mieszkaniowych denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej. Opodatkowanie umarzanych kredytobiorcom kwot w sytuacji, gdy dochodzą oni przed sądami nieważności zawartych przez nich umów (częściowej lub całkowitej), czyli podważają zasadność wymagalności tych kwot, budziłoby zatem istotne kontrowersje”. Ponadto, nie sposób nie zgodzić się, że „uzyskane przez kredytobiorców umorzenie kredytu będzie stanowiło dla tej grupy realną, wymiernie poprawiającą jej położenie korzyść, wyłącznie w sytuacji, jeśli działania instytucji finansowych zmierzające do ułatwienia spłaty zadłużenia kredytobiorcom spotkają się z synergiczną reakcją ze strony państwa”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Wynika z niego, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powołanego przepisu wynika, że ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

-pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

-pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak zgodnie z ww. przepisem:

Źródłami przychodów są:

1)stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

2)działalność wykonywana osobiście;

3)pozarolnicza działalność gospodarcza;

4)działy specjalne produkcji rolnej;

5)(uchylony)

6)najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;

7)kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;

8)odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

8a) działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną;

8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da;

9) inne źródła.

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 omawianej ustawy.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wyjaśniam, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Podkreślam, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

W analizowanej sprawie wyjaśnili Państwo, że w 2007 r. zawarli z Bankiem umowę kredytu mieszkaniowego, którego celem była spłata kredytu budowlano-hipotecznego na sfinansowanie budowy domu. Dodatkowe środki uzyskane z zaciągniętego kredytu zostały wykorzystane na dokończenie budowy domu. Łącznie Bank wypłacił Państwu kwotę 99.571,81 zł stanowiącą równowartość 44.039,70 CHF, stosując kurs kupna obowiązujący w Banku w chwili uruchomienia transz kredytu. W związku z realizacją Umowy, od daty jej zawarcia do (...) 2023 r., uiścili Państwo na rzecz Banku łącznie kwotę 128.576,69 zł. W okresie po złożeniu pozwu do prawomocnego zabezpieczenia roszczeń, na podstawie którego zawieszono spłatę rat kapitałowo-odsetkowych, tj. w okresie od (...) 2023 r. do (...) 2023 r., wpłacili Państwo na rzecz Banku kwotę 4.366,20 zł, co daję łącznie kwotę 132.942,82 zł. Różnica między kwotą wpłaconą na rzecz Banku z tytułu Umowy, a kwotą rzeczywiście wypłaconą przez Bank wyniosła 33.371,08 zł, która odzwierciedlała rzeczywistą wysokość roszczenia Kredytobiorców z tytułu Umowy. (...) 2023 r. wnieśli Państwo do Sądu pozew o zapłatę kwoty 128.223,94 zł i 77,67 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od (...) 2023 r. do dnia zapłaty. W toku procesu strony uzgodniły warunki Ugody sądowej. (...) 2024 r. została zawarta Ugoda. W ugodzie stwierdzono m.in., że:

-strony dokonają rozliczenia w oparciu o założenie zmiany waluty zadłużenia określonej w Umowie na walutę polską;

-Bank w terminie 21 dni od daty ugody wypłaci Kredytobiorcom kwotę dodatkową w wysokości 30.000 zł.

W konsekwencji zawarcia ugody, Bank zwrócił Państwu łączną kwotę 30.000 zł tytułem zwrotu środków pieniężnych, które wcześniej na mocy Umowy przekazali Państwo na rzecz Banku w ramach spłaty udzielonego kredytu na podstawie Umowy.

Wobec powyższego, w analizowanej sprawie po Państwa stronie z tego tytułu nie doszło do powstania przysporzenia majątkowego. W związku z zawarciem ugody, Bank zwrócił Państwu środki pieniężne, które wcześniej na mocy umowy przekazali Państwo na rzecz Banku w ramach spłaty rat udzielonego kredytu mieszkaniowego (różnica między kwotą wpłaconą na rzecz Banku z tytułu Umowy kredytu, a kwotą rzeczywiście wypłaconą przez Bank – jak Państwo wskazują – wyniosła 33.371,08 zł). A zatem otrzymali Państwo środki będące ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione z Państwa własnych środków. Kwota otrzymana na podstawie ugody z Bankiem nie spowodowała więc faktycznego przyrostu w Państwa majątku. Wypłata ta jest dla Państwa neutralna podatkowo.

W konsekwencji, ww. kwota dodatkowa nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan A.C. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.