Zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 9 sierpnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 9 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – (…), będący reprezentantem i udziałowcem spółki (…) (dalej także: „Spółka”, „Ubezpieczający”), NIP – (…), REGON – (…), KRS – (…), przystępuje do programu ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (dalej: „(…)”). Umowa ubezpieczenia na życie z (…) będzie podpisana z wybranym przez spółkę (…) (dalej: „Ubezpieczyciel”). Ubezpieczającym będzie spółka (…), a Ubezpieczonymi będą właściciele spółki, którzy mają zawarty stosunek pracy ze spółką o charakterze odpłatnego wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy, pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym (art. 22 par. 1 K.p.), ale nie związany ze sprawami kierowania i zarządzania spółką oraz osoby fizyczne (pracownicy spółki – szczebla kierowniczego i wyższego niebędący udziałowcami) wskazane w umowie ubezpieczenia przez Ubezpieczającego. W przyszłości Spółka nie wyklucza objęcia ubezpieczeniem szerszego grona pracowników na przedstawionych w niniejszym wniosku zasadach. Ubezpieczenie na życie z (…) ma charakter ochronno-inwestycyjny. Celem ubezpieczenia na życie z (…) jest ochrona życia Ubezpieczonego oraz inwestowanie środków pochodzących z wpłacanych składek. Zakres ubezpieczenia obejmuje następujące zdarzenia ubezpieczeniowe:

1)     śmierć Ubezpieczonego;

2)dożycie przez Ubezpieczonego określonego wieku.

Składki ubezpieczeniowe opłacane będą przez Spółkę jako Ubezpieczającego. Umowa ubezpieczenia na życie z (…) skonstruowana jest w ten sposób, że przewiduje podział składki opłacanej przez Ubezpieczającego na dwie części:

1)część ochronną (ubezpieczeniową), dotyczącą ubezpieczenia na życie oraz:

a)  w przypadku śmierci Ubezpieczonego – wskazania podmiotów, na rzecz których miałaby zostać wypłacona uzyskana ze składek kwota; Ubezpieczający nie jest uprawiony do otrzymania świadczenia z części ochronnej składki; uprawniony jest uposażony wskazany przez Ubezpieczonego (pracownika Ubezpieczającego), lub

b)  w przypadku dożycia przez Ubezpieczonego określonego wieku – wskazania, że zgromadzone środki zostaną wypłacone Ubezpieczonemu w sposób jednorazowy lub regularnie – w postaci renty;

2)   cześć inwestycyjną – przeznaczoną na nabycie jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego, z dalszym inwestowaniem środków uzyskanych z części inwestycyjnej na rynku papierów wartościowych.

W odniesieniu do części inwestycyjnej, uprawnionym do zgromadzonych na niej środków będzie Ubezpieczający, zaś z chwilą wypłaty – Ubezpieczony. Środki z polisy otrzyma Ubezpieczony pod warunkiem spełnienia kryteriów wynikających z ustaleń między Pracodawcą a Ubezpieczonym Pracownikiem (należyte wykonywanie obowiązków zawodowych przez Ubezpieczonego pracownika w okresie 10 lat wynikających z umowy o pracę między Ubezpieczonym pracownikiem a Ubezpieczającym – pracodawcą). Rekomendowany przez Ubezpieczyciela minimalny czas trwania umowy ubezpieczenia na życie z (…) wynosi 10 lat.

Rachunek dotyczący części inwestycyjnej dzieli się na dwa rodzaje:

1)   podstawowy – rachunek ten opłacany jest regularnie przez Ubezpieczającego przez czas oznaczony w umowie ubezpieczenia w wybranej wysokości. Ubezpieczający ma ograniczoną możliwość dysponowania środkami zgromadzonymi na rachunku podstawowym. Środki z polisy otrzyma Ubezpieczony pod warunkiem spełnienia kryteriów wynikających z ustaleń między Pracodawcą a Ubezpieczonym Pracownikiem (należyte wykonywanie obowiązków zawodowych przez Ubezpieczonego pracownika w okresie 10 lat wynikających z umowy o pracę między Ubezpieczonym pracownikiem a Ubezpieczającym – pracodawcą). Ubezpieczający w sytuacji niespełnienia przez Ubezpieczonego warunków wynikających z umowy o pracę może dokonać zmiany Ubezpieczonego pracownika. Nowy pracownik wejdzie na miejsce poprzedniego. W tej sytuacji przekazuje nowemu pracownikowi prawa do otrzymania pieniędzy w dniu wypłaty środków z części inwestycyjnej i środków zgromadzonych w części ochronnej polisy, chyba że nowy pracownik również naruszy postanowienia umowy o pracę z Ubezpieczającym.

2)   dodatkowy – na rachunek ten Ubezpieczający może dokonywać jednorazowych, dobrowolnych wpłat w dowolnej wysokości. W czasie obowiązywania umowy ubezpieczenia podmiotem mogącym z wyłączeniem innych dysponować środkami zgromadzonymi na rachunku dodatkowym jest Ubezpieczający. Może on wystąpić o wypłatę środków z rachunku dodatkowego (uprawnienie to przysługuje wyłącznie Ubezpieczającemu). Wypłata środków następuje zasadniczo na rzecz Ubezpieczającego. Istnieje możliwość przekazania części środków z rachunku dodatkowego przez Ubezpieczającego na rzecz innej osoby, w tym Ubezpieczonego.

Odstąpienie od umowy ubezpieczenia na życie z (…) jest możliwe w ciągu 45 dni od dnia zawarcia umowy (15 dni w przypadku przedsiębiorców) i jest związane ze zwrotem wartości polisy.

Ponadto, jak wynika to z art. 26 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1844 z późn. zm.), odstąpienie jest również możliwe w terminie 60 dni od dnia otrzymania po raz pierwszy rocznej informacji o wysokości przysługujących świadczeń. Ubezpieczającemu przysługuje także prawo do wypowiedzenia umowy w każdym czasie. Do wypowiedzenia dochodzi poprzez złożenie wniosku o wypłatę wartości wykupu, którą stanowi kwota zgromadzona na rachunku podstawowym i dodatkowym, pomniejszona o opłatę dystrybucyjną. Umowa ubezpieczenia na życie z (…), która ma zostać zawarta, wyklucza w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono:

1)wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

2)możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

3)wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Istotny element zdarzenia przyszłego wskazano także w stanowisku, z którego wynika, że umowa ubezpieczenia z (…) mająca zostać zawarta z Ubezpieczycielem, zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, zawiera się w zbiorze określonym mianem umów dotyczących ryzyka grupy 3 działu I wspomnianego załącznika.

Pytanie

Czy w przypadku zawarcia opisanej wyżej umowy ubezpieczenia z (…) Wnioskodawca – Pan (…) będzie mógł zaliczać wpłacane składki (zarówno w części ochronnej, jak i inwestycyjnej) proporcjonalnie do wysokości udziałów w spółce do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – (wpłaty dokonywane dla pracowników oraz drugiego udziałowca – (…), z którym podpisany jest stosunek pracy (opisany w pierwszej części wniosku))?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie mógł zaliczać wpłacane składki (zarówno w części ochronnej, jak i inwestycyjnej) do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 57 u.p.d.o.f.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika zarówno z analizy obowiązujących przepisów podatkowych, jak również rozumienia znaczenia instytucji „kosztów uzyskania przychodów”.

Art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1. Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika oraz nie może zostać wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

Z przepisu tego w sposób jednoznaczny wynika więc, jakie warunki muszą zostać spełnione, aby dany wydatek został uznany za koszt uzyskania przychodu. W poruszonym przepisie ustawodawca nie zawarł definicji zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, dlatego, posiłkując się słownikiem języka polskiego (zob. Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2007), należy wyjaśnić znaczenie tych terminów.

W odniesieniu do zachowania, słownik odkodowuje znaczenie tego słowa jako „pozostanie w posiadaniu czegoś”, „dochowanie czegoś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”. W przypadku zabezpieczenia wyjaśnia, iż jest to „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”. Mając na uwadze brzmienie słownikowe, należy podkreślić za piśmiennictwem (zob. Podatek dochodowy od osób fizycznych), iż kosztami poniesionymi w celu zachowania źródeł przychodów będą wszelkie koszty poniesione w celu pozostania w posiadaniu przychodów, dochowania status quo w przypadku otrzymywanych przychodów. Z kolei koszty poniesione w celu zabezpieczenia źródeł przychodów będą oznaczać wszelkie koszty, które podatnik poniósł w celu utrzymania przychodów i uchronienia ich przed utratą przez podatnika.

Jak zostało to wskazane w interpretacji indywidualnej z 16 stycznia 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak: IPPB6/4510-411/15-4/AK – „Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów”.

Katalog wydatków niemogących zostać zaliczonymi do kosztów uzyskania przychodu został zawarty przez ustawodawcę w art. 23 u.p.d.o.f.

W ust. 1 pkt 57 powoływanego przepisu zostało wskazane, że do kosztów uzyskania przychodu nie można zaliczyć wydatków poniesionych w związku z zapłatą składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników. W dalszym brzmieniu tego punktu prawodawca wskazał jednocześnie wyjątek od określonej zasady, doprecyzowując, które z umów mogą zostać zaliczone przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodu – chodzi o umowy dotyczące ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1844 z późn. zm.), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

a)wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b)możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c)wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

W przypadku, gdy umowa ubezpieczenia spełnia wyżej wskazane warunki, wydatki związane z opłacaniem składek nie zawierają się w katalogu wyłączeń wskazanych w art. 23 u.p.d.o.f.

Analizując powyższy przepis, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na okoliczność, że umowa ubezpieczenia z (…) mająca zostać zawarta z Ubezpieczycielem, zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, zawiera się w zbiorze określonym mianem umów dotyczących ryzyka grupy 3 działu I wspomnianego załącznika oraz spełnia wszystkie warunki podmiotowe i przedmiotowe określone w drugiej części pkt 57, co daje asumpt do stwierdzenia, że wydatki z nią związane mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu po stronie pracodawcy. Umowa ubezpieczenia z (…) jest umową, która ze względu na swój charakter ma na celu zachowanie źródła przychodu, z tego względu, że jest opłacana przez pracodawcę na rzecz pracownika, poprzez co ma ona zmotywować go do dalszej i sumiennej pracy oraz zachęcić do kontynuowania pracy w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, co zabezpiecza pracodawcę przed wyraźnym spadkiem przychodu i dochodu w firmie. Dodatkowo zabezpiecza życie ubezpieczonego pracownika, a tym samym zaspokaja potencjalne roszczenie z tytułu odprawy pośmiertnej, a tym samym zabezpiecza firmę przed spadkiem przychodów i wzrostem kosztów w przypadku zdarzenia ubezpieczeniowego. Mimo że motywowanie i zapewnienie większej efektywności poprzez korzyść, jaką niewątpliwie odczuwa pracownik (zabezpieczony w razie nastąpienia zdarzenia objętego umową ubezpieczenia) nie jest wydatkiem bezpośrednio ponoszonym w celu uzyskania przychodu, to charakter tego świadczenia powoduje, że wpływa ono pozytywnie na zaangażowanie pracownika i w sposób pośredni zapewnia pracodawcy zabezpieczenie lub zachowanie źródeł przychodu. Wydatek ten uznać więc należy jako pośredni koszt uzyskania przychodu, potrącalny na podstawie art. 22 ust. 5c u.p.d.o.f. w dacie ich poniesienia.

Na pośredni charakter wydatków tego rodzaju wskazał również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (winno być: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu) w interpretacji indywidualnej z 31 lipca 2014 r. znak: ILPB2/415-695/14-2/TR.

Z kolei na motywujący dla pracownika charakter opłacanych przez pracodawcę (Spółkę) składek, jak również na pośredni charakter kosztów wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w stanowisku wyrażonym w powoływanej wcześniej interpretacji znak: IPPB6/4510-411/15-4/AK.

W interpretacji tej zauważono, że „opłacanie składek z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia na życie pracowników (wykupienie dla pracowników polisy ubezpieczeniowej) niewątpliwie może mieć pozytywny wpływ na pracowników i jest czynnikiem motywującym dla pracowników do angażowania się w efektywne wykonywanie pracy, realizację wyznaczonych celów, jak też kreowanie określonych, oczekiwanych od pracodawcy, postaw i zachowań (np. zachęcanie do podejmowania większej odpowiedzialności, zachęcanie do uczciwości i lojalności wobec pracodawcy, służy utrzymaniu wartościowych pracowników w organizacji), co przełoży się na efektywność wykonywanych zadań.

Zatem ponoszone z tego tytułu wydatki będą związane w sposób pośredni z uzyskanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, po dokonaniu analizy stosownych przepisów oraz poglądów organów podatkowych wyrażonych w interpretacjach indywidualnych, Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko, w myśl którego wydatki ponoszone przez niego w związku z zawartą umową ubezpieczenia z (…) będą mogły zostać przez niego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dniu ich poniesienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tych przychodów.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, musi spełnić następujące warunki:

·    został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·    jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·    pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·    poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·    został właściwie udokumentowany.

Należy także nadmienić, że kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W myśl wspomnianych wcześniej zasad pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez pracodawcę działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zaznaczyć, że poniesione wydatki muszą być należycie udokumentowane, a na podatniku ciąży obowiązek wykazania wspomnianego związku przyczynowego przed organem podatkowym.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z regulacji tej wynika, że w przypadku zawarcia przez pracodawcę umowy ubezpieczenia na rzecz pracownika kosztami podatkowymi dla tego pracodawcy mogą być jedynie składki, które opłaca on z tytułu umów ubezpieczenia dotyczących ryzyka z grupy 1, 3 i 5 działu I oraz z grupy 1 i 2 działu II (według klasyfikacji wymienionej w ww. załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej), przy równoczesnym spełnieniu innych warunków wskazanych w tym przepisie.

Z powyższego zaś załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1130 ze zm.) wynika, że do wskazanych w ww. art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umów ubezpieczenia możliwych do rozliczania w ramach kosztów podatkowych pracodawcy należy m.in. wymieniona w dziale I w grupie 3 umowa ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

Zatem składki opłacone przez pracodawcę z tytułu zawartej na rzecz pracownika umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym mogą stanowić koszty podatkowe, pod warunkiem wypełnienia pozostałych przesłanek wyłączających z art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dotyczących zawartej umowy ubezpieczenia, tj. uprawnionym do otrzymania świadczenia nie może być pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Jednocześnie w celu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych pracodawca musi wykazać i udokumentować związek przyczynowo-skutkowy między poniesionym wydatkiem (opłaconą składką ubezpieczeniową) a uzyskiwanymi przychodami lub z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że jest Pan wspólnikiem spółki jawnej. Spółka jawna (dalej: Ubezpieczający) planuje przystąpienie do programu ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Ubezpieczonymi będą właściciele Ubezpieczającego, którzy mają zawarty stosunek pracy z Ubezpieczającym oraz inni pracownicy Ubezpieczającego. Ubezpieczenie na życie z (…) ma charakter ochronno-inwestycyjny. Celem tego ubezpieczenia jest ochrona życia Ubezpieczonego oraz inwestowanie środków pochodzących z wpłacanych składek. Umowa ubezpieczenia na życie z (…) skonstruowana jest w ten sposób, że przewiduje podział składki opłacanej przez Ubezpieczającego na dwie części, tj.:

-    ochronną – dotyczącą ubezpieczenia na życie; w przypadku śmierci Ubezpieczonego oraz dożycia przez Ubezpieczonego określonego wieku Ubezpieczający nie jest uprawniony do otrzymania świadczenia z części ochronnej składki,

-    inwestycyjną – przeznaczoną na nabycie jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego z dalszym inwestowaniem środków uzyskanych z części inwestycyjnej na rynku papierów wartościowych; uprawnionym do zgromadzonych na niej środków będzie Ubezpieczający, a z chwilą wypłaty – Ubezpieczony.

Rekomendowany minimalny czas trwania umowy ubezpieczenia na życie z (…) wynosi 10 lat. Rachunek w części inwestycyjnej dzieli się na dwa rodzaje: podstawowy i dodatkowy. Rachunek podstawowy jest regularnie opłacany przez Ubezpieczającego przez cały czas oznaczony w umowie ubezpieczenia w wybranej wysokości. Ubezpieczający ma ograniczoną możliwość dysponowania środkami zgromadzonymi na rachunku podstawowym. Środki z polisy otrzyma Ubezpieczony pod warunkiem spełnienia kryteriów wynikających z ustaleń między Pracodawcą a Ubezpieczonym Pracownikiem. Ubezpieczający w sytuacji niespełnienia przez Ubezpieczonego warunków wynikających z umowy o pracę może dokonać zmiany Ubezpieczonego pracownika. Nowy pracownik wejdzie na miejsce poprzedniego. Natomiast na rachunek dodatkowy Ubezpieczający może dokonywać jednorazowych, dobrowolnych wpłat w dowolnej wysokości. W czasie obowiązywania umowy ubezpieczenia podmiotem mogącym z wyłączeniem innych dysponować środkami zgromadzonymi na rachunku dodatkowym jest Ubezpieczający. Może on wystąpić o wypłatę środków z rachunku dodatkowego (uprawnienie to przysługuje wyłącznie Ubezpieczającemu). Wypłata środków następuje zasadniczo na rzecz Ubezpieczającego. Co więcej, z wniosku wynika, że umowa ubezpieczenia na życie z (…), która ma zostać zawarta, wyklucza w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Ponadto wskazana we wniosku umowa, zgodnie z załącznikiem do ustawy o działalności ubezpieczeniowej, zawiera się w zbiorze określonym mianem umów dotyczących ryzyka grupy 3 działu I tego załącznika.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że umowa ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym będzie spełniała warunki wyjątku, o jakim mowa w art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak Pan bowiem wskazał, ubezpieczonymi będą osoby fizyczne, które będą pracownikami spółki jawnej – Ubezpieczającego (zatrudnieni na umowę o pracę), umowa ubezpieczenia na życie z (…) została wymieniona w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – w dziale I i należy do grupy trzeciej oraz umowa ubezpieczenia wykluczać będzie w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągnięcia zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Zatem opłacone przez Ubezpieczającego składki, wynikające ze wskazanej we wniosku umowy na rzecz pracowników (zatrudnionych na umowę o pracę) mogą stanowić dla Pana koszty uzyskania przychodów – proporcjonalnie do Pana udziału w zysku spółki jawnej (zgodnie z dyspozycją art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z tym, że jest Pan wspólnikiem spółki jawnej, należy przytoczyć treść art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Reasumując – w przypadku zawarcia opisanej umowy ubezpieczenia z (…) będzie mógł Pan zaliczać wpłacane składki (zarówno w części ochronnej, jak i inwestycyjnej) proporcjonalnie do wysokości udziałów w spółce jawnej do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – (dotyczy to wpłat dokonywanych dla pracowników oraz drugiego udziałowca, z którym podpisany jest stosunek pracy).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzamy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).