Pytanie

Czy wypłacając na rzecz Podatników odsetki lub dyskonto od Obligacji skarbowych oraz Obligacji innych niż skarbowe wyemitowanych po 2018 r. Bank jako płatnik bezwarunkowo nie pobiera podatku zgodnie z art. 41 ust. 24 ustawy o PIT?

Państwa stanowiska w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe: Wypłacając na rzecz Podatników odsetki lub dyskonto od Obligacji skarbowych oraz Obligacji innych niż skarbowe wyemitowanych po 2018 r. Bank jako płatnik bezwarunkowo nie pobiera podatku zgodnie z art. 41 ust. 24 ustawy o PIT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a: (…) 2) z odsetek i dyskonta od papierów wartościowych.

Stosownie do art. 41 ust. 4d zd. 1 ustawy o PIT, zryczałtowany podatek dochodowy od dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5, pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące rachunki papierów wartościowych dla podatników, jeżeli dochody (przychody) te zostały uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wiążą się z papierami wartościowymi zapisanymi na tych rachunkach, a wypłata świadczenia na rzecz podatnika następuje za pośrednictwem tych podmiotów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 41 ust. 10 zd. 1 ustawy o PIT, w zakresie papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych płatnikami zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5, są podmioty prowadzące rachunki zbiorcze, za pośrednictwem których należności z tych tytułów są wypłacane. W myśl przytoczonych powyżej przepisów, wypłacając odsetki lub dyskonto od papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych lub rachunkach zbiorczych, Bank jako podmiot prowadzący takie rachunki jest, co do zasady, zobowiązany do poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy o PIT, płatnicy nie są obowiązani do poboru podatku od odsetek lub dyskonta od: (…) obligacji:

a)o terminie wykupu nie krótszym niż rok,

b)dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzonych do alternatywnego systemu obrotu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium państwa będącego stroną zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych.

Z kolei, stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2183): Przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2 (tj. odpowiednio ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o PIT – dopisek własny), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r., z wyjątkiem: (…) art. 41 ust. 24, w zakresie odsetek lub dyskonta od obligacji, ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 26 ust. 1aa, w zakresie odsetek lub dyskonta od obligacji, ustawy zmienianej w art. 2, które stosuje się do obligacji wyemitowanych w emisji danej serii po dniu 31 grudnia 2018 r. Jednocześnie, w myśl art. 21 Nowelizacji, przepisy art. 17 ust. 1 pkt 50c i art. 26 ust. 1aa pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 21 ust. 1 pkt 130c i art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 5 (t.j. ustawy o PIT) stosuje się również do wypłat (świadczeń), pieniędzy, wartości pieniężnych oraz należności odpowiednio dokonywanych, stawianych do dyspozycji lub wypłacanych po dniu 31 grudnia 2022 r. z tytułu obligacji wyemitowanych przez Skarb Państwa w emisji danej serii przed dniem 1 stycznia 2019 r. Z zestawienia treści powołanych przepisów wynika, że niepobranie podatku w przypadku, o którym mowa w art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy o PIT znajduje zastosowanie do obligacji Skarbu Państwa spełniających przesłanki wskazane w tym przepisie – niezależnie od daty wyemitowania tych obligacji (Obligacje skarbowe). Do obligacji innych niż wyemitowane przez Skarb Państwa, spełniających przesłanki z art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy o PIT, niepobranie podatku w przypadku, o którym mowa w art. 41 ust. 24 ustawy o PIT znajduje zastosowanie tylko, jeżeli zostały wyemitowane po dniu 31 grudnia 2018 r. (Obligacje inne niż skarbowe wyemitowane po 2018 r.). W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2022 r. niepobranie podatku w przypadku, o którym mowa w art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy o PIT było uzależnione od złożenia przez emitenta odpowiedniego oświadczenia do organu podatkowego.

Zgodnie z art. 41 ust. 25 ustawy o PIT w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2022 r., niepobranie podatku w przypadku, o którym mowa w ust. 24 pkt 2, następuje pod warunkiem złożenia przez emitenta do organu podatkowego, o którym mowa w art. 44f ust. 15, oświadczenia, że emitent dochował należytej staranności w poinformowaniu podmiotów z nim powiązanych w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 lub w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o warunkach zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 130c, w stosunku do tych podmiotów powiązanych. Zdania pierwszego nie stosuje się do Skarbu Państwa będącego emitentem obligacji. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 25, składa się jednokrotnie w stosunku do danej emisji obligacji, nie później niż do dnia wypłaty odsetek lub dyskonta od obligacji (art. 41 ust. 26 ustawy o PIT w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2022 r.). Natomiast, w drodze Nowelizacji ustawodawca uchylił w art. 41 ustawy o PIT ust. 25, a w konsekwencji także ust. 26. Uchylenie tych przepisów skutkowało usunięciem jedynego warunku determinującego możliwość niepobrania podatku przez płatnika w przypadku, o którym mowa w art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy o PIT. W konsekwencji, w aktualnym stanie prawnym, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2023 r., literalne brzmienie ustawy o PIT nie przewiduje warunków, które wyłączałyby bądź ograniczałyby zastosowanie art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy o PIT, a zatem nie przewiduje warunków, które wyłączałyby bądź ograniczałyby niepobranie podatku przez płatnika. Uwzględniając zasady wykładni tekstu prawnego należy także zauważyć, że norma zawarta w art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy o PIT ma charakter autonomiczny. Z treści art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy o PIT nie wynika, aby przepis ten referował do innych regulacji ustawy o PIT. W szczególności brak w art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy PIT odwołania do art. 41 ust. 4aa, art. 41 ust. 12 czy art. 30a ust. 2a ustawy PIT. Stanowisko Banku znajduje również potwierdzenie w wydanych interpretacjach podatkowych dotyczących analogicznego stanu faktycznego. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 października 2019 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.375.2019.1.MG organ podatkowy stwierdził, że: Artykuł 41 ust. 24 ustawy o PIT znajduje zastosowanie także w przypadku, gdy łączna kwota należności wypłacanych za pośrednictwem płatnika na rzecz tego samego podatnika z tytułów wymienionych w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5 przekroczy w ciągu roku podatkowego kwotę 2 000 000 zł. Jednocześnie, w ww. interpretacji indywidualnej organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: (…) Wnioskodawca jako płatnik, pośrednicząc w dokonywanych przez emitentów wypłatach odsetek i dyskonta z tytułu listów zastawnych i obligacji, o których mowa w art. 41 ust. 24 Ustawy PIT nie jest zobowiązany, jeżeli zamierza zastosować zwolnienie wynikające z tego przepisu, do wypełnienia obowiązków wskazanych w art. 30a ust. 2 zd. 2 oraz art. 41 ust. 4aa Ustawy PIT odnośnie do udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji oraz nie jest obowiązany przy weryfikacji warunków zastosowania ww. zwolnienia do dochowania należytej staranności w stopniu uwzględniającym charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Analogicznie, wspomniana interpretacja indywidualna potwierdza, że: Wnioskodawca – jako płatnik – nie będzie zobowiązany do poboru podatku na podstawie art. 41 ust. 24 ustawy o PIT w przypadku wypłaty odsetek i dyskonta z tytułu listów zastawnych i obligacji, o których mowa w tym przepisie, na rzecz podatników, o których mowa w art. 30a ust. 2a, których tożsamość nie została ujawniona. Zgodnie z uzasadnieniem przytoczonym przez organ podatkowy: Należy uznać, że zwolnienie z obowiązku pobrania podatku określone w art. 41 ust. 24 ustawy o PIT jest przepisem szczególnym w stosunku do pozostałych regulacji. Norma prawna wynikająca z art. 41 ust. 24 ustawy o PIT ma charakter autonomiczny, co skutkuje możliwością jej zastosowania niezależnie od innych warunków zastrzeżonych przepisami prawa podatkowego.

Ponadto, należy zauważyć, że art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy PIT reguluje niepobranie podatku przez płatnika nie różnicując czy odbiorca należności (podatnik) jest polskim rezydentem podatkowym, czy też jest nierezydentem podatkowym. Oznacza to, że niepobranie podatku przez płatnika w przypadku, o którym mowa w art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy PIT jest uniezależnione od rezydencji podatkowej odbiorcy (podatnika).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, wypłacając na rzecz Podatników odsetki lub dyskonto od Obligacji skarbowych oraz Obligacji innych niż skarbowe wyemitowanych po 2018 r. Bank jako płatnik bezwarunkowo nie pobiera podatku zgodnie z art. 41 ust. 24 pkt 2 ustawy o PIT.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca wnosi o uznanie Jego stanowiska za prawidłowe.

Ocena stanowisk

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

- podatku, zaliczki.

Jak stanowi art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 30a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 41 ust. 24 ww. ustawy:

Na mocy art. 21 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 2180):

Wyjaśnić należy, że do końca 2022 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych  obowiązywały w art. 41 ust. 25 i 26, zgodnie z którymi:

„25. Niepobranie podatku w przypadku, o którym mowa w ust. 24 pkt 2, następuje pod warunkiem złożenia przez emitenta do organu podatkowego, o którym mowa w art. 44f ust. 15, oświadczenia, że emitent dochował należytej staranności w poinformowaniu podmiotów z nim powiązanych w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 lub w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o warunkach zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 130c, w stosunku do tych podmiotów powiązanych.

26. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 25, składa się jednokrotnie w stosunku do danej emisji obligacji, nie później niż do dnia wypłaty odsetek lub dyskonta od obligacji”.

Jednakże ust. 25 i 26 art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały z mocy ustawy zmieniającej z 7 października 2022 r. uchylone.

W wyniku uchylenia powyższych przepisów, które warunkowały zwolnienie płatnika z obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, zastosowanie przez płatnika art. 41 ust. 24 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od 1 stycznia 2023 r. nie jest uzależnione od spełnienia dodatkowych warunków.

W związku z tym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).