Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 28 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 1 października 2025 r. (wpływ 1 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu (…) 2010 r. Pan Ł.B. (dalej: „Kredytobiorca 1” lub „Wnioskodawca”) wraz z partnerką (dalej: „Kredytobiorca 2”) zawarli w banku umowę kredytu hipotecznego, mocą którego Bank udzielił Kredytobiorcom kredytu w wysokości (...) zł (słownie: (...)) indeksowanego do waluty EUR, a Kredytobiorcy zobowiązali się wykorzystać ten kredyt zgodnie z przeznaczeniem i spłacić go wraz z odsetkami. Odpowiedzialność Kredytobiorców za zobowiązania wynikające z umowy miała charakter solidarny. W wykonaniu tej umowy Bank udostępnił kredytobiorcom kwotę (...) zł.

Środki uzyskane z kredytu zostały przeznaczone na nabycie nieruchomości z zamiarem jej wykorzystania na realizację własnych potrzeb mieszkaniowych kredytobiorców.

Przez cały okres wszystkie spłaty kredytu były dokonywane wyłącznie przez Kredytobiorcę 1 co zostało także notarialnie potwierdzone przez Kredytobiorcę 2 w akcie zniesienia współwłasności jaki podpisały strony i na mocy którego Kredytobiorca 1 nabył wszystkie udziały w kredytowanej nieruchomości od Kredytobiorcy 2 po uprzedniej spłacie całości Kredytu, a Kredyt został w całości spłacony (...) 2021 r. przez Kredytobiorcę 1. Wysokość całości wpłat dokonanych przez Kredytobiorcę 1 w wyniku wykonywania Umowy wyniosła (...) zł (zwrot kwoty kapitału i odsetek), a w przypadku wpłat dokonywanych w EUR – zostały one przeliczone na PLN według średniego kursu EUR Narodowego Banku Polskiego obowiązującego tego dnia.

W związku z tym, że umowa zawiera niedozwolone zapisy umowne (klauzule abuzywne), Kredytobiorca 1 w dniu (...) 2024 r. złożył pozew do Sądu Okręgowego w W. o unieważnienie umowy oraz o zapłatę na ich rzecz rat wpłacanych na poczet umowy.

W odpowiedzi na powyższe roszczenia Bank przedstawił propozycję zawarcia ugody (pozasądowej) a strony przystąpiły do jej podpisania (...) 2025 r. W następstwie powyższej ugody Bank dokonał zwrotu części kwoty kredytu zaciągniętego przez Kredytobiorców w łącznej kwocie (...) zł, z czego kwota (...) zł została przekazana na rzecz Kredytobiorcy 1, natomiast kwota (...) zł – na rzecz Kredytobiorcy 2. W zamian za to w ugodzie Kredytobiorcy zrzekli się powoływania na abuzywny charakter zapisów umowy kredytowej oraz występowania z roszczeniami przeciwko Bankowi z tytułu wspomnianej umowy kredytowej. Ponadto po otrzymaniu zapłaty ww. kwoty (a także zwrotu kosztów zastępstwa prawnego) od Banku, Kredytobiorca 1 wycofał powództwo złożone przeciwko Bankowi co też uczynił.

Zgodnie z § 6 projektu ugody, Bank uznaje wskazaną kwotę za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i zobowiązuje się do wystawienia informacji PIT-11.

Wnioskodawca nie korzystał dotąd z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację jakiejkolwiek inwestycji mieszkaniowej.

W następstwie powyższej ugody Bank zwrócił także pełnomocnikowi Kredytobiorcy 1 koszty zastępstwa procesowego w wysokości (...) zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał co następuje.

W ramach realizacji ugody – zgodnie z postanowieniem par. 4 pkt 3) ugody – bank zwrócił Wnioskodawcy część kwoty kredytu, spłaconej już wcześniej przez Wnioskodawcę.

Całkowita spłata kredytu ((...) zł) wraz z odsetkami (ponad (...) zł) przez Wnioskodawcę nastąpiła już w 2021 r., a w 2025 r. Bank na podstawie ugody zwrócił Wnioskodawcy część spłaconego kredytu ((...) zł dla Wnioskodawcy i (...) zł dla drugiego kredytobiorcy).

Innymi słowy – kwota wypłacona przez Bank stanowiła częściowy zwrot spłaconego uprzednio przez Wnioskodawcę kredytu.

Wykonana w ramach realizacji ugody zapłata przez bank na rzecz Wnioskodawcy stanowiła zwrot środków wpłaconych przez Wnioskodawcę do banku – tytułem spłaty kredytu.

W ramach ugody wskazano w jej § 1 jakie klauzule w umowie kredytu zawartej przez Wnioskodawcę mogą mieć abuzywny charakter i ogólnie omówiono możliwe skutki stwierdzenia takiego charakteru. Ponadto w § 2 ugody Wnioskodawca oświadczył, że sprzeciwia się wyłączeniu z umowy kredytowej kwestionowanych klauzul o potencjalnie abuzywnym charakterze, potwierdził także iż umowa kredytu była ważna, nie naruszała prawa ani zasad współżycia społecznego, nie wykraczała poza swobodę umów oraz została prawidłowo wykonana przez Strony. Dodatkowo Wnioskodawca zrzekł się w ugodzie w § 3 i odstąpił od powoływania się na abuzywny charakter kwestionowanych klauzul, oraz od występowania przeciw bankowi z roszczeniami wywodzonymi z treści kwestionowanych klauzul umownych.

Zgodnie z § 4 ugody Strony (Bank i Wnioskodawca) ustaliły, że zapłata przez Bank Kwoty Zwrotu (jak wskazano w odpowiedzi powyżej) skutkuje wygaśnięciem wszelkich roszczeń Stron z tytułu Umowy, uznaniem jej za prawidłowo wykonaną, a tym samym zakończeniem jakiegokolwiek stosunku prawnego pomiędzy Wnioskodawcą a Bankiem w odniesieniu do Kredytu. Ponadto uzgodniono także, że w wykonaniu Umowy Kredytowej, Bank oraz Wnioskodawca dokonywali względem siebie zapłaty określonych kwot i Strony uznały wzajemne uprawnienie stron do otrzymania tych kwot i nie zgłaszają względem siebie żadnych roszczeń względem tych kwot. Jednocześnie jednak w § 4 ust. 3 ugody w związku z oświadczeniami Wnioskodawcy zawartymi w § 2 i § 3 ugody opisanymi powyżej, Bank zobowiązał się zwrócić Kredytobiorcy część kwoty Kredytu w wysokości (...) PLN (z czego (...) dla Wnioskodawcy, a pozostałą część dla drugiego Kredytobiorcy) , co Kredytobiorca przyjął.

W konsekwencji jak już wskazano – otrzymana zapłata od banku stanowiła zwrot części kwoty Kredytu uprzednio spłaconej tytułem kredytu przez Wnioskodawcę.

Pytanie

1.Czy otrzymana przez Wnioskodawcę w wyniku ugody z bankiem kwota (...) zł stanowi przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

2.W przypadku pozytywnej odpowiedzi organu na pytanie nr 1, Wnioskodawca pragnie potwierdzić czy w odniesieniu do uzyskanego przychodu będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego – w szczególności czy w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe?

3.Czy zwrot kosztów zastępstwa procesowego przez Bank bezpośrednio na rzecz pełnomocnika Wnioskodawcy stanowi przychód podatkowy Wnioskodawcy?

4.W przypadku uznania, że w analizowanej sytuacji dla Wnioskodawcy powstał przychód podlegający opodatkowaniu – czy koszty zapłacone przez Wnioskodawcę kancelarii za prowadzenie sporu z Bankiem pomniejszają przychód podatkowy Wnioskodawcy?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, kwota zaproponowana przez bank nie stanowi przychodu do opodatkowania w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy.

W przypadku pozytywnej odpowiedzi Organu na zadane pytanie nr 1, w ocenie Wnioskodawcy będzie on uprawniony do skorzystania z zaniechania poboru podatku w związku ze spełnieniem warunków opisanych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Zwrot kosztów zastępstwa procesowego przez Bank realizowany bezpośrednio na rachunek bankowy Wnioskodawcy nie stanowi przychodu Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W związku z powyższym, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega, co do zasady każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Natomiast jak wynika z przywołanego powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o PIT za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

Zatem uzyskanie przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych następuje w każdej sytuacji, w której po stronie podatnika dochodzi do przysporzenia majątkowego, niezależnie od jego formy. Może ono polegać zarówno na otrzymaniu określonych wartości majątkowych (w tym środków pieniężnych, świadczeń rzeczowych lub innych nieodpłatnych świadczeń), jak również na zaistnieniu zdarzenia skutkującego zmniejszeniem istniejących zobowiązań wobec innych podmiotów. W każdym z tych przypadków dochodzi do powstania realnej korzyści majątkowej po stronie podatnika, która, co do zasady podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Natomiast sformułowanie „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty. Wobec tego, przychód podatkowy z innych źródeł wystąpi w każdym przypadku, gdy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast zgodnie z art. 917 kodeksu cywilnego przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Mając na względzie powyższe, w niniejszej sprawie w ocenie Wnioskodawcy nie dojdzie do powstania przysporzenia majątkowego. W związku z zawarciem ugody Wnioskodawca otrzymał zwrot środków pieniężnych, które wcześniej na mocy umowy przekazał na rzecz banku w ramach spłaty rat udzielonego kredytu hipotecznego. W konsekwencji, Wnioskodawca otrzymał środki będące ekwiwalentem wydatków, które zostały poniesione przez Wnioskodawcę z własnych środków. Zwrot poniesionych wydatków nie będzie stanowić przysporzenia majątkowego.

Stanowisko to potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane przez Dyrektora KIS – przykładowo w piśmie z 7 maja 2025 r. Dyrektor KIS (0112-KDIL2-1.4011.149.2025.1.KP) wskazał m.in.: „Wobec powyższego, skoro kwota (...) zł, której wypłatę proponuje Pani w propozycji ugody sądowej bank, będzie mieścić się w kwocie wpłaconej przez Panią podczas spłaty kredytu hipotecznego to jej otrzymanie nie powoduje po Pani stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie będą Pani przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie będzie skutkowało po Pani stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.”

Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor KIS w innych interpretacjach – przykładowo z 12 sierpnia 2025 r. (0115-KDST2-2.4011.271.2025.4.MS), z 25 lipca 2025 r. (0113-KDIPT2-2.4011.547.2025.3.DA), czy z 26 czerwca 2025 r. (0112-KDIL2-1.4011.494.2025.1.MKA).

W przypadku pozytywnej odpowiedzi organu podatkowego na pytanie nr 1, Wnioskodawca pragnie wskazać, że otrzymany kredyt na podstawie umowy wypełnia przesłanki definicji zawartej w § 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele (dalej jako: „Rozporządzenie”), a kredyt był zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT, tj. wydatki na własne cele mieszkaniowe.

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot: umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku, gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniową oraz

b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej.

W myśl § 1 ust. 2 Rozporządzenia kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują: kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału); odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje; oraz opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.

W konsekwencji, w przypadku uznania przez organ podatkowy że kwota otrzymana przez Wnioskodawcę w ramach ugody z bankiem, będzie stanowić przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, to w ocenie Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Podobnie jak wykazano w odpowiedzi na pytanie nr 1 – zwrot kosztów zastępstwa procesowego nie stanowi przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy, gdyż dotyczy kosztów poniesionych na zapewnienie obsługi prawnej (poniesionych wydatków).

W przypadku jednak uznania, że w analizowanej sytuacji powstaje dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu, należy uznać, że powinien on być pomniejszony o wydatki poniesione w celu jego uzyskania – tzn. cenę za obsługę prawną kancelarii, bez której powodzenie sporu z Bankiem i zawarcie ugody nie byłoby możliwe.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowisk zaprezentowanych we wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania.

Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei jest definiowany przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1 ustawy:

Za przychody należy zatem uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Z definicji przychodu można wywieść, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) – mają definitywny, a nie zwrotny charakter.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też w wyniku określonego zdarzenia, które powoduje zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Odrębnym źródłem przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w tym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że katalog przychodów z innych źródeł ma otwarty charakter – nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, które można przypisać do tego źródła.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytu są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wobec powyższego, skoro Bank w wyniku zawartej ugody zwrócił Panu środki pieniężne w kwocie uprzednio przez Pana spłaconej, to jej otrzymanie nie spowodowało po Pana stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie są Pana przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie skutkuje po Pana stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Przechodząc do kwestii zwrotu na Pana rzecz kosztów zastępstwa procesowego, wskazuję, że stosownie do art. 98 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.):

Z kolei w myśl art. 98 § 3 tej ustawy:

Zgodnie z art. 98 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego:

Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu (w tym zastępstwa procesowego) mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez stronę.

Zatem zwrot na rzecz kredytobiorcy kosztów postępowania sądowego do wysokości poniesionych przez niego kosztów - nie spowoduje powstania po jego stronie przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT.

Zatem, zwrócone koszty zastępstwa procesowego bezpośrednio na rzecz pełnomocnika, nie będą stanowiły dla Pana przysporzenia i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w związku z dokonanym zwrotem ww. kosztów zastępstwa procesowego nie nastąpi realne przysporzenie majątkowe. Kwota ta będzie stanowiła jedynie zwrot poniesionych wcześniej przez Pana wydatków – nie będzie więc dochodem podlegającym opodatkowaniu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz w uzupełnieniu wniosku. Przedmiotowa interpretacja nie odnosi się do potwierdzenia poprawności dokonanych przez Pana wyliczeń. Wydając niniejszą interpretację tutejszy organ nie weryfikował poprawności wskazanych we wniosku kwot. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji ·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. ·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. ·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): ·       w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo ·       w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).Podstawa prawna dla wydania interpretacji Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.