Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek, z 18 kwietnia 2025 r., o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 maja 2025 r. (data wpływu 28 i 30 maja 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.). Działalność Wnioskodawcy polega m.in. na (…).

Wnioskodawca planuje dokonać zakupu nieruchomości położonej w (…) przy ul. (…). Nieruchomość ta obejmuje grunt, budynek mieszkalny, budynek niemieszkalny gospodarczy oraz ogrodzenie. Wszystkie te elementy zabudowy będą istniały w chwili dokonania zakupu nieruchomości przez Wnioskodawcę. Przedmiotowa nieruchomość nie zostanie ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy.

Mając na uwadze stan techniczny budynków oraz dążąc do zwiększenia dochodowości nieruchomości, Wnioskodawca podjął decyzję o realizacji inwestycji na nabytej nieruchomości. Planowana inwestycja będzie polegała na:

1)rozbiórce wszystkich obiektów znajdujących się na nieruchomości,

2)wybudowaniu nowych obiektów wraz z niezbędną infrastrukturą drogową.

W pierwszym etapie inwestycji Wnioskodawca złoży do Starosty (…) pozwolenie na rozbiórkę budynku mieszkalnego, budynku niemieszkalnego gospodarczego oraz ogrodzenia. Po otrzymaniu decyzji Wnioskodawca rozpocznie prace rozbiórkowe, które zaplanowano rozpocząć na koniec (…) 2025 r. Prace związane z rozbiórką zostaną zlecone profesjonalnej firmie budowlanej. Wnioskodawca po wyburzeniu budynków i uprzątnięciu terenu zamierza wybudować na nieruchomości budynek handlowo-usługowy wraz z infrastrukturą drogową. Obecnie trwają prace projektowe przy czym do ich zakończenia niezbędne jest wyburzenie obecnych budynków i budowli. Wnioskodawca następnie wystąpi o wydanie pozwolenia na budowę na planowaną inwestycję. Prace drugiego etapu będą realizowane niezwłocznie po uzyskaniu i uprawomocnieniu się pozwolenia na budowę.

Wnioskodawca po zakończeniu drugiego etapu inwestycji planuje otworzyć działalność handlową (sklep spożywczy) lub ewentualnie również go wynająć pod taką działalność. Wnioskodawca nie zamierza zmieniać profilu prowadzonej działalności gospodarczej czy to w sposób faktyczny czy też formalny poprzez zmianę umowę Spółki i wprowadzenie zmian w zapisach dot. rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nadal będzie zajmował się (…).

Ponadto, uzupełnili Państwo opis zdarzenia przyszłego w następujący sposób:

Spółka po zakupie nieruchomości obejmującej grunt, budynek mieszkalny, budynek niemieszkalny gospodarczy oraz ogrodzenie znajdująca się w (…) przy ul. (…) nie ma zamiaru go użytkować, w tym wynajmować, czy dzierżawić. Budynki są przeznaczone wyłącznie do rozbiórki celem budowy w ich miejscu nowej inwestycji (budynek sklep spożywczy) w ramach realizowanej inwestycji budowlanej. Przedmiotowa nowa inwestycja po oddaniu do użytkowania będzie stanowiła odrębny środek trwały i budynek zostanie wykazany w ewidencji środków trwałych oraz amortyzowany.

Pytania

1.Czy zakupiony budynek mieszkalny, budynek gospodarczy oraz ogrodzenie będą stanowić u Wnioskodawcy środki trwałe?

2.Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie negatywna, tj. nabyty budynek mieszkalny, budynek gospodarczy oraz ogrodzenie nie będą stanowiły środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a Wnioskodawca planuje wytworzenie nowego budynku, który będzie środkiem trwałym, czy wydatki poniesione na ich nabycie oraz likwidację (w szczególności prace wyburzeniowe) będą mogły zostać zaliczone do kosztu wytworzenia środka trwałego zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT i rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy? (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku)

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku)

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zakupiony budynek mieszkalny, budynek gospodarczy oraz ogrodzenie nie będą stanowiły środków trwałych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z kolei zgodnie z art. 16c pkt 2a, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.

Wnioskodawca wskazuje, że nie zamierza użytkować budynku mieszkalnego, budynku gospodarczego ani ogrodzenia, a ich wyburzenie ma nastąpić zasadniczo niezwłocznie po nabyciu. W ocenie Wnioskodawcy, przesądza to o tym, że przedmiotowy budynek mieszkalny, budynek gospodarczy oraz ogrodzenie nie będą stanowiły środków trwałych.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja kosztów uzyskania przychodów zawiera następujące kryteria, które musi spełnić dany wydatek, aby mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów:

1.wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów lub

2.został poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz

3.nie zalicza się do żadnego z wydatków określonych w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Aby możliwe było zaliczenie niezamortyzowanej części środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

-musi dojść do likwidacji środka trwałego,

-likwidacja powinna spełniać ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.,

-likwidacja musi nastąpić z przyczyn innych niż zmiana przedmiotu działalności.

Niezamortyzowana wartość środka trwałego może zostać uznana za koszt uzyskania przychodów w przypadku, gdy likwidacja nie wynika z utraty przydatności gospodarczej w związku ze zmianą działalności podatnika.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 lutego 2013 r., sygn. II FSK 1182/11, jeżeli w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego, który utracił przydatność gospodarczą z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności, powstała strata, to strata ta stanowi koszt uzyskania przychodu. Stanowisko to pozostaje aktualne.

Ad. 2

Przyjmując, że przedmiotowe budynki – budynek mieszkalny, budynek gospodarczy oraz ogrodzenie – nie będą stanowiły środków trwałych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozważyć, jak należy traktować wydatki poniesione na ich nabycie oraz likwidację (w szczególności prace wyburzeniowe).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia jego źródła, z wyjątkiem kosztów wyłączonych na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy. Co do zasady, wydatki na nabycie składników majątku niebędących środkami trwałymi oraz ich likwidację mogłyby zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia, o ile nie są związane z wytworzeniem środka trwałego i nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie przepisów szczególnych.

W przedmiotowej sprawie jednak Wnioskodawca planuje realizację nowej inwestycji budowlanej, a nowy budynek, który powstanie w miejscu wyburzonych obiektów, po oddaniu do użytkowania zostanie przyjęty do ewidencji środków trwałych i będzie podlegał amortyzacji. Tym samym nowy budynek będzie stanowił odrębny środek trwały w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, w przypadku wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie, jego wartość początkową stanowi koszt jego wytworzenia, obejmujący m.in. wartość zużytych materiałów, usług obcych oraz innych kosztów poniesionych w związku z jego budową. Orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, że do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć wszelkie wydatki, które pozostają w bezpośrednim związku z jego wytworzeniem, tj. nie wystąpiłyby, gdyby nie planowana budowa nowego obiektu (por. wyroki WSA we Wrocławiu z 11 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Wr 264/13; WSA w Warszawie z 11 lutego 2009 r., sygn. III SA/Wa 1665/08).

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, wartość początkową środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie stanowi koszt jego wytworzenia. Przez koszt wytworzenia należy rozumieć wszystkie wydatki, które pozostają w bezpośrednim związku z procesem budowy lub wytwarzania składnika majątku, a których poniesienie było konieczne do doprowadzenia środka trwałego do stanu zdatnego do używania.

W szczególności, do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się:

-wartość zużytych materiałów i surowców,

-wartość usług obcych, w tym usług projektowych, wyburzeniowych, geodezyjnych czy przygotowawczych,

-koszty ekspertyz technicznych, opinii i dokumentacji,

-koszty wynagrodzeń pracowników bezpośrednio zaangażowanych w realizację inwestycji,

-inne wydatki, które nie wystąpiłyby, gdyby nie planowana inwestycja.

W świetle powyższego, skoro wydatki poniesione na nabycie budynków przeznaczonych do rozbiórki oraz na ich likwidację (prace wyburzeniowe) są bezpośrednio związane z przygotowaniem terenu pod inwestycję, której rezultatem będzie nowy budynek stanowiący środek trwały, to należy je uznać za element kosztu wytworzenia tego środka trwałego. Tym samym, powiększają one jego wartość początkową i podlegają rozliczeniu poprzez odpisy amortyzacyjne, stosownie do art. 15 ust. 6 oraz art. 16g ust. 4 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Z uwagi na fakt, że składniki majątku trwałego wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia/wytworzenia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie/wytworzenie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Jak wynika z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

-zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

-stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

-są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

-przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,

-są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

-nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

W świetle art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

W art. 16g ustawy o CIT zostały wskazane zasady ustalania wartości początkowej składników majątku trwałego stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT,

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że wydatki ponoszone w związku z inwestycją nie podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Powiększają one wartość inwestycji, wpływając na przyszłą wartość początkową środka trwałego, który powstanie (zostanie wytworzony) po zakończeniu inwestycji (art. 15 ust. 6 ustawy o CIT).

Tak więc, wydatki poniesione na zakończone inwestycje, w wyniku których zostaną wytworzone środki trwałe, staną się ‒ co do zasady ‒ kosztami uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

W przypadku wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego, wartością początkową tego środka jest koszt jego wytworzenia obejmujący:

-wartość w cenie nabycia zużytych rzeczowych składników majątku, tj. w szczególności materiały, z których został wykonany środek trwały,

-wartość w cenie nabycia, wykorzystanych usług obcych, tj. usług związanych bezpośrednio z samym procesem wytworzenia, a także usług niezwiązanych bezpośrednio z wytworzeniem lecz niezbędnych do uczynienia składnika majątku zdatnym do używania, np. są to niezbędne ekspertyzy obiektów budowlanych,

-koszty wynagrodzeń wraz z narzutami,

-inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Analiza przywołanego powyżej przepisu art. 16g ust. 4 ustawy o CIT upoważnia do stwierdzenia, że wydatki ponoszone w związku z wytwarzaniem przez podatnika środka trwałego powinny być uwzględnione w wartości początkowej tego środka trwałego, gdy pomiędzy tymi wydatkami, a wytworzeniem środka trwałego istnieje ścisły, bezpośredni, związek. Dla ustalenia istnienia ścisłego związku poniesionych wydatków z procesem wytwarzania środków trwałych, istotne znaczenie ma orzecznictwo sądów administracyjnych, z którego wynika, że kosztami dającymi się zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych są wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytworzył środka trwałego we własnym zakresie (por. Wyroki WSA we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 264/13 oraz WSA w Warszawie z dnia 11 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1665/08).

Jednocześnie należy wskazać, że sformułowana w art. 16g ust. 4 ustawy o CIT definicja wartości początkowej wytworzonego środka trwałego, stanowiąca w istocie wyliczenie kosztów, które mogą stanowić podstawę ustalenia wartości początkowej wytwarzanego przez podatnika we własnym zakresie środka trwałego, z uwagi na dopełniające ją sformułowanie „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”, ma charakter otwarty (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1860/14: „(...) W ocenie Sądu - zgodnie z wskazanymi wyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego poniesione od momentu rozpoczęcia inwestycji, aż do momentu przekazania środka do używania mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych. Nakład inwestycyjny – zgodnie z art. 16g ust. 4 PDOPrU oznacza wszystkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym na działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe. Katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego, powiększających jego wartość początkową ma charakter otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zasadne jest twierdzenie, że decydujące znaczenie dla zakwalifikowania danego wydatku do kosztów wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem - środkiem trwałym, co wynika z art. 16g ust. 4 PDOPrU”).

Zatem, do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Nakład inwestycyjny, w myśl powyższej regulacji, oznacza wszystkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym na działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe.

Natomiast, użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku.

Z przytoczonych wyżej regulacji wynika, że na wartość początkową środka trwałego składają się wszystkie koszty poniesione w związku z budową środków trwałych, a zatem mogą to być m.in. koszty wyburzenia likwidowanych środków trwałych bądź innych składników majątku, jeżeli czynność ta pozostaje w związku z prowadzoną inwestycją. Przedmiotowe koszty stanowią bowiem prace wstępne, przygotowujące miejsce pod nową inwestycję. Ponadto, dla prawidłowego rozliczenia kosztów wytworzenia środków trwałych znaczenie ma określenie momentu zakończenia inwestycji i momentu faktycznego oddania tych środków do używania. Wszelkie bowiem wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego i poniesione do dnia oddania go do używania mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych.

Jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji, na wartość początkową środka trwałego składają się wszystkie koszty poniesione w związku z budową środków trwałych, a zatem mogą to być koszty wyburzenia likwidowanych środków trwałych bądź innych składników majątku, jeżeli czynność ta pozostaje w związku z prowadzoną inwestycją. Przedmiotowe koszty stanowią bowiem prace wstępne, przygotowujące miejsce pod nową inwestycję.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia:

-czy zakupiony budynek mieszkalny, budynek gospodarczy oraz ogrodzenie będą stanowić u Wnioskodawcy środki trwałe;

-jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie negatywna, tj. nabyty budynek mieszkalny, budynek gospodarczy oraz ogrodzenie nie będą stanowiły środków trwałych w rozumieniu ustawy o CIT, a Wnioskodawca planuje wytworzenie nowego budynku, który będzie środkiem trwałym, czy wydatki poniesione na ich nabycie oraz likwidację (w szczególności prace wyburzeniowe) będą mogły zostać zaliczone do kosztu wytworzenia środka trwałego zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT i rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Odnosząc się do pierwszej Państwa wątpliwości wskazać należy, iż skoro po zakupie nieruchomości Spółka nie zamierza go użytkować, w tym wynajmować, czy dzierżawić, a budynki oraz ogrodzenie znajdujące się na nieruchomości będą przeznaczone wyłącznie do rozbiórki celem budowy w ich miejscu nowej inwestycji (budynek handlowo-usługowy wraz z infrastrukturą drogową), to zakupiony budynek mieszkalny, budynek gospodarczy niemieszkalny oraz ogrodzenie nie będą stanowić środków trwałych Spółki.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wydatków poniesionych na nabycie oraz likwidację budynku mieszkalnego, budynku gospodarczego niemieszkalnego oraz ogrodzenia, wskazuję, że wydatki te będą mogły zostać zaliczone do kosztu wytworzenia środka trwałego i być rozliczane przez odpisy amortyzacyjne. Zatem, na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, poniesione wydatki (nabycia oraz likwidacji) należy zaliczyć do wartości początkowej nowo powstałego środka trwałego, jakim będzie budynek handlowo-usługowy. Od ustalonej wartości początkowej tego budynku (powiększonej o ww. wydatki związane z tym budynkiem) będą Państwo mogli dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w art. 16h – 16i ustawy o CIT i zaliczać je do kosztów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Orzeczenia sądów administracyjnych są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszącymi, w związku z tym, nie mają waloru wykładni powszechnie obowiązującej. Orzeczenia sądowe są dla organu nieocenionym źródłem wiedzy i materiałem poznawczym, bieżąco wykorzystywanym w toku załatwiania spraw. Z tego względu należy pamiętać, że orzeczenia mają charakter indywidualny, nie wiążą organów podatkowych i są formalnie wiążące dla organu podatkowego tylko w konkretnej sprawie. Orzeczenia nie mają mocy prawnej precedensów i charakteru wykładni powszechnie obowiązującej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.