Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła Pani wniosek – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 września 2025 r. (data wpływu 10 września 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni – polski rezydent podatkowy, otrzymująca od 2020 r. emeryturę w Polsce, otrzymuje od 2014 r. od Service Canada (rządowej agencji federalnej w Kanadzie) świadczenie dożywotniej renty wdowiej, od której w Kanadzie został odprowadzony federalny podatek dochodowy (Federal Tax Abatement). Jest to świadczenie socjalne po zmarłym małżonku otrzymane przez Wnioskodawczynię z Kanady przyznawane na podstawie aktów prawnych dotyczących świadczeń rodzinnych i emerytalnych w Kanadzie.

Bank, na rachunek którego zostało przekazane Wnioskodawczyni od Service Canada wypłaty świadczenia po zmarłym małżonku, uznał się płatnikiem podatku dochodowego, wykazał otrzymany przychód w pozycji emerytury – renty zagraniczne i pobrał składkę na ubezpieczenie zdrowotne oraz wystawił Wnioskodawczyni PIT-11 za 2024 r.

Wnioskodawczyni otrzymała dwa zaświadczenia w 2015 r. dotyczące otrzymywania dożywotniej renty wdowiej, zgodnie z którymi otrzymuje dożywotnią emeryturę dla wdowy od … . Jej miesięczna emerytura jest opodatkowana u źródła przez powiernika …, a netto jest wpłacane na Jej konto bankowe.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że oczekuje wydania Indywidualnej interpretacji za lata 2020, 2021, 2022, 2023, 2024.

W latach podatkowych objętych wnioskiem posiadała w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) i nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.)

Otrzymywane świadczenie z Kanady jest to (Survivor’s Pension) „renta dla osoby pozostałej przy życiu” wypłacane z systemu rentowego Kanady. Mąż przed śmiercią nie rozpoczął pobierania świadczeń emerytalnych. Wypłacane świadczenie wdowie nie stanowi określonego procentu emerytury męża. Przyznanie ww. świadczenia wdowiego uzależnione było od osiągnięcia przez Wnioskodawczynię 35 roku życia, natomiast nie było uzależnione od spełnienia przez Nią kryterium dochodowego, ani innych wskazanych warunków, np. utrzymywanie dziecka/dzieci, inne).

Przyznanie ww. świadczenia nie było uzależnione od wysokości dochodów Wnioskodawczyni.

Wysokość świadczenia wdowiego jest uzależniona od:

•lat pracy męża,

•dokonanych przez niego wpłat składek społecznych,

•wysokości jego zarobków uzyskanych w czasie wszystkich lat pracy.

W latach podatkowych będących przedmiotem wniosku Wnioskodawczyni nie uzyskała w Polsce innych dochodów poza świadczeniem wdowim i emeryturą z Polski, o których mowa we wniosku.

Pytanie

Czy świadczenie po zmarłym mężu otrzymane z Kanady, należy opodatkować w Polsce?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, bank błędnie przyjął, że świadczenie otrzymywane od Service Canada (rządowej agencji federalnej w Kanadzie) jest emeryturą/rentą, od której jako płatnik jest zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy i składki zdrowotnej.

Błędne przyjęcie, że otrzymane świadczenie jest emeryturą /rentą stało się konsekwencją niesłusznego pobrania składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz błędnego wystawienia Informacji PIT-11 o przychodach w pozycji emerytury – renty zagraniczne.

Świadczenie otrzymywane od Service Canada (rządowej agencji federalnej w Kanadzie) to wypłaty świadczenia wdowiego, od którego w Kanadzie został odprowadzony federalny podatek dochodowy (Federal Tax Abatement). Świadczenie wdowie otrzymywane z Kanady jest świadczeniem przyznanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Kanadzie. Świadczenie wdowie to jest świadczenie rodzinne w rozumieniu polskiego prawa, a więc zwolnione z opodatkowania i nie należy odprowadzać z tego tytułu podatku oraz pobierać składki na ubezpieczenie zdrowotne. Świadczenie wdowie nie jest związane i nie uzależnione od nabycia przez daną osobę uprawnień emerytalno-rentowych.

Zgodnie z art 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

W ocenie Wnioskodawczyni, świadczenie wdowie otrzymywane z Kanady, stanowi świadczenie otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych w rozumieniu polskiego prawa, a więc zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem:

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do 20 kwietnia 2023 r.):

Zgodnie z art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 21 kwietnia 2023 r.):

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Na gruncie ustawodawstwa krajowego, świadczenia rodzinne wypłacane są na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 323 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych:

Natomiast instytucja renty rodzinnej przysługującej po śmierci członka rodziny została uregulowana w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1631 ze zm.). Świadczenie to może otrzymać uprawniony członek rodziny po śmierci bliskiej osoby, np. zmarłego małżonka, który w chwili śmierci miał ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniał warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń bądź też pobierał zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne lub nauczycielskie świadczenie kompensacyjne.

Należy również wskazać, że Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L Nr 166/1 z dnia 30 kwietnia 2004 r.) rozróżnia emerytury i renty oraz świadczenia rodzinne jako odrębne świadczenia.

Jak Pani wskazała we wniosku, jest Pani polskim rezydentem podatkowym. Od 2020 r. otrzymuje Pani emeryturę w Polsce, od 2014 r. otrzymuje Pani od Service Canada (rządowej agencji federalnej w Kanadzie) świadczenie dożywotniej renty wdowiej (świadczenie po zmarłym mężu), od której w Kanadzie został odprowadzony federalny podatek dochodowy.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy ww. świadczenie, które otrzymuje Pani z Kanady jest rentą rodzinną przyznaną Pani według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Kanady (odpowiednika polskiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych)?, czy jest świadczeniem rodzinnym przyznanym Pani na podstawie obowiązujących w Kanadzie przepisów o świadczeniach rodzinnych?”, odpowiedziała Pani: „otrzymywane świadczenie z Kanady jest to (Survivor’s Pension) „renta dla osoby pozostałej przy życiu” wypłacane z Systemu rentowego Kanady”.

Pani mąż przed śmiercią nie rozpoczął pobierania świadczeń emerytalnych. Wypłacane ww. świadczenie wdowie nie stanowi określonego procentu emerytury męża. Przyznanie ww. świadczenia wdowiego uzależnione było od osiągnięcia przez Panią 35 roku życia, natomiast nie było uzależnione od spełnienia przez Panią kryterium dochodowego, ani innych wskazanych warunków np. utrzymywanie dziecka/dzieci, inne). Przyznanie ww. świadczenia nie było uzależnione od wysokości Pani dochodów.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy wysokość świadczenia wdowiego uzależniona jest od:

• lat pracy Pani męża,

• dokonanych przez niego wpłat składek społecznych,

• wysokości jego zarobków uzyskanych w czasie wszystkich lat pracy?”, odpowiedziała Pani:

„Wysokość świadczenia wdowiego jest uzależniona od:

• lat pracy męża
• dokonanych przez niego wpłat składek społecznych,
• wysokości jego zarobków uzyskanych w czasie wszystkich lat pracy.”

Wobec takiego opisu należy uznać, że stanowi ona świadczenie emerytalno-rentowe zbliżone na gruncie krajowego ustawodawstwa do renty rodzinnej, a nie do świadczenia rodzinnego.

Wobec powyższego, otrzymane przez Panią świadczenie wdowie (świadczenie po zmarłym mężu), o którym mowa we wniosku przyznane z Kanady nie korzysta w Polsce ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie jest świadczeniem otrzymywanym na podstawie obowiązujących w Kanadzie przepisów o świadczeniach rodzinnych. Otrzymywane przez Panią ww. świadczenie wdowie z Kanady, uznać należy za rentę wypłacaną na podstawie przepisów o ubezpieczeniach społecznych obowiązujących w Kanadzie i jako takie, mieści się ono w dyspozycji art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym, w Polsce podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 9 ust. 1 tej ustawy. Powyższe oznacza, że opisane we wniosku świadczenie wdowie podlega wykazaniu w zeznaniu podatkowym, składanym za rok podatkowy, w którym je Pani otrzymała.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 4a ww. ustawy:

Zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że mieszka Pani na stałe w Polsce. Otrzymuje Pani rentę wdowią z Kanady. Kwota brutto pomniejszana jest w Kanadzie o wartość podatku i przelewana jest na Pani konto w polskim banku. Od tej sumy bank potrąca zaliczkę na podatek dochodowy i wystawił Pani PIT-11 za 2024 r.

Mając zatem na uwadze, że posiada Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, należy uznać, że podlega Pani w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast z uwagi na fakt, że uzyskuje Pani przychody z tytułu renty wdowiej z Kanady, konieczne jest zastosowanie przepisów Konwencji z dnia 14 maja 2012 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2013 r., poz. 1371 - dalej: „Konwencja polsko-kanadyjska).

Przy tym, należy wskazać, że zarówno Polska, jak i Kanada, notyfikowały ww. Konwencję polsko-kanadyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369). Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę w dniu 23 stycznia 2018 r., a przez Kanadę w dniu 29 sierpnia 2019 r.

Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Kanady dzień 1 grudnia 2019 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa jak protokół zmieniający).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1370), natomiast stanowisko Kanady w polskiej wersji językowej zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 6 grudnia 2019 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowania w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Ottawie dnia 14 maja 2012 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 113).

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 ww. Konwencji).

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

Należy w tym miejscu podkreślić, że art. 35 ust. 1 lit. a) Konwencji MLI odnosi się jedynie do podatków pobieranych u źródła od nierezydentów podatkowych – w przepisie tym jest bowiem mowa o podatkach pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji.

W odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, termin rozpoczęcia stosowania Konwencji MLI należy określić na podstawie art. 35 ust. 1 lit. b) Konwencji MLI.

W tym miejscu wskazać należy, że okresem podatkowym dla osoby fizycznej jest rok podatkowy. Stosownie do art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

Zatem, w odniesienie do kanadyjskich źródeł przychodów uregulowania Konwencji MLI mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2021 r.

Tymczasem zgodnie z art. 4 ust. 1 przywołanej wyżej bilateralnej Konwencji polsko-kanadyjskiej z 2012 r., w rozumieniu niniejszej Konwencji MLI:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 Konwencji polsko-kanadyjskiej:

Jak wynika z art. 17 ust. 3-5 Konwencji polsko-kanadyjskiej:

W świetle zatem postanowień Konwencji polsko-kanadyjskiej renta wdowia wypłacana Pani z Kanady może być opodatkowana zarówno w Polsce, jak i w Kanadzie.

Postanowienie w Konwencji polsko-kanadyjskiej, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje bowiem, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Kanadzie, należy zastosować określoną w Umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 21 ust. 1 lit. a) ww. Konwencji polsko-kanadyjskiej:

W myśl art. 21 ust. 1 lit. c) ww. Konwencji polsko-kanadyjskiej:

Z postanowień Konwencji polsko-kanadyjskiej wynika więc, że przy rozliczaniu kanadyjskiej renty wdowiej otrzymywanej do 31 grudnia 2020 r. ma zastosowanie tzw. metoda wyłączenia z progresją, którą na gruncie polskich przepisów określa art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ww. ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych (wyłączonych) z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego (np. łącznie z małżonkiem). W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Z opracowania Modelowej Konwencji OECD, Komentarz, Oficyna Prawa Polskiego, Warszawa 2010, str. 1136 wydanego pod redakcją B. Brzezińskiego, wynika, że stosowanie metody wyłączenia z progresją nie jest uzależnione od warunku rzeczywistego opodatkowania dochodów w pierwszym państwie. Państwo to może w ramach swego prawa wewnętrznego nie objąć pewnych dochodów podatkiem dochodowym bądź przewidzieć zwolnienia lub ulgi podatkowe eliminujące potrzebę zapłaty podatku od tych dochodów. Nie zmienia to jednak faktu, że drugie państwo – strona umowy (w tym Polska) będzie zobowiązane wyłączyć takie dochody z opodatkowania.

Zatem w sytuacji gdy do uzyskiwanych dochodów – zgodnie z zawartą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania – zastosowanie znajduje metoda unikania podwójnego opodatkowania w postaci wyłączenia z progresją, bez znaczenia pozostaje fakt, że drugie państwo zgodnie z regulacjami właściwymi dla jego jurysdykcji zwolniło te dochody z opodatkowania.

Zastrzec jednak należy, że tak było w stanie prawnym, który nie uwzględniał zastosowania postanowień Konwencji MLI, czyli w przypadku renty wdowiej otrzymywanej z Kanady, przed 1 stycznia 2021 r.

Natomiast w obecnym porządku prawnym nie można pomijać zastosowania uregulowań Konwencji MLI i wskazać, że do opodatkowania kanadyjskiej renty wdowiej zastosowanie nadal znajduje tzw. metoda wyłączenia z progresją, ze wszystkimi tego konsekwencjami.

W odniesieniu do opodatkowania dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2021 r. z tytułu kanadyjskiej renty wdowiej zauważyć należy, że art. 17 ust. 1 i 2 ww. Konwencji polsko-kanadyjskiej nie został notyfikowany do zmian, zatem dochody osiągnięte począwszy od 1 stycznia 2021 r. z tytułu tej renty wdowiej – analogicznie jak dochody uzyskane przed tą datą – mogą być opodatkowane zarówno w Kanadzie, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce. Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować właściwą metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu.

W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że art. 22 ust. 1 lit. a) Konwencji polsko-kanadyjskiej został zastąpiony przez art. 5 ust. 6 Konwencji MLI.

Zgodnie z tym przepisem:

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji (Kanady). Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji (w Polsce) jest zwolniony z opodatkowania przez tę Umawiającą się Jurysdykcję (Polskę), wówczas ta Umawiająca się Jurysdykcja (Polska) może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

Zatem, w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami ww. Konwencji może być opodatkowany przez Kanadę (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez Kanadę wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Kanady), Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Kanadzie. Jednakże, odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód, który może być opodatkowany w Kanadzie.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawioną treść wniosku należy uznać, że do dochodów z kanadyjskiej renty wdowiej uzyskiwanych przez Panią poczynając od 1 stycznia 2021 r. zastosowanie znajduje metoda odliczenia proporcjonalnego.

W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 27 ust. 9a ww. ustawy:

Zgodnie z metodą odliczenia proporcjonalnego, podatnik, który osiąga dochody z renty/emerytury za granicą jest zobowiązany do wykazania łącznych dochodów (zarówno krajowych jak i zagranicznych) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.

W przypadku emerytur i rent wypłacanych z zagranicy do poboru zaliczek na podatek dochodowy zobowiązane są z zasady osoby prawne i ich jednostki organizacyjne (np. bank), dokonujące wypłaty świadczeń, stosownie do art. 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 35 ust. 3, ust. 3a i ust. 4 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2021 r.):

W myśl art. 35 ust. 3, ust. 3a i ust. 4 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2022 r.):

W myśl art. 35 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 2023 r.):

Natomiast stosownie do art. 35 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym w 2021 r.):

Natomiast stosownie do art. 35 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym w 2022 r.):

Zgodnie z art. 35 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 2023 r.):

Wobec powyższego, w sytuacji, gdy osoba mieszkająca w Polsce otrzymuje rentę z zagranicy na konto bankowe w Polsce – to na polskim banku jako płatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek, wynikający z art. 35 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, w myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy:

Podsumowując, dochody z kanadyjskiej renty wdowiej uzyskiwane przez Panią przed 1 stycznia 2021 r. były w Polsce zwolnione od opodatkowania, ale miały wpływ na podatek należny od dochodów podlegających w Polsce opodatkowaniu. Zagraniczne dochody należało uwzględniać tylko do ustalenia stopy procentowej, według której powinna Pani obliczać podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce, zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, poczynając od 1 stycznia 2021 r., otrzymywana przez Panią renta wdowia kanadyjska podlega opodatkowaniu w Polsce. W celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu zastosowanie znajduje tutaj metoda odliczenia proporcjonalnego, zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie tejże metody ma Pani prawo do odliczenia podatku zapłaconego za granicą. Jednocześnie, renta wdowia z Kanady podlega wykazaniu w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym – na formularzu PIT-36. W zeznaniu tym oraz w załączniku do tego zeznania PIT/ZG, tj. informacji o wysokości dochodów/przychodów z zagranicy i zapłaconym podatku w roku podatkowym, powinna Pani wykazywać dochód uzyskany za granicą (ww. kanadyjską rentę wdowią). Z uwagi natomiast na fakt, że renta wdowia z Kanady jest wypłacana Pani za pośrednictwem polskiego banku, bank ten – jako podmiot wypłacający – ma obowiązek pobierania w ciągu roku miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnienia będącego przedmiotem Pani wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.