Interpretacja indywidualna

  – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 22 października 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

15 lipca 2005 r. wspólnie z małżonką zawarł Pan z X S.A. z siedzibą w V, zarejestrowanym w Sądzie Rejonowym dla V, w (...) Krajowego Rejestru Sądowego pod nr KRS: (...), zwanym dalej „Bankiem”, Umowę kredytu mieszkaniowego (...) nr (...) („Umowa Kredytu”) wraz z dodatkowymi aneksami. Kredyt został udzielony przez Q S.A., którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony jest do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

Kwota kredytu zgodnie z Umową wynosiła 300.000 PLN i była indeksowana do CHF po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna CHF według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku Q w dniu uruchomienia kredytu lub transzy. Zgodnie z Umową Kredytu kredyt przeznaczony był na:

·spłatę innego kredytu mieszkaniowego przeznaczonego na budowę domu metodą gospodarczą w kwocie 167.000 PLN,

·spłatę kredytu konsumpcyjnego w kwocie 53.000 PLN,

·inne potrzeby konsumpcyjne w kwocie 80.000 PLN.

Zgodnie z zawartą Umową kredytową wszyscy kredytobiorcy odpowiadali za spłatę kredytu solidarnie, tj. do pełnej wysokości kredytu. W wybudowanym domu do dziś Państwo mieszkają.

Kredyt był spłacany terminowo. W początkowym okresie spłaty były dokonywane w PLN, a następnie po podpisaniu stosownego aneksu w CHF. Na skutek powzięcia informacji o zawarciu w Umowie Kredytu klauzul niedozwolonych oraz po analizie i opinii kancelarii prawnej zdecydowali się Państwo złożyć do sądu pozew przeciwko Bankowi o stwierdzenie nieważności Umowy Kredytu oraz o zapłatę łącznej kwoty 189.198 PLN. Z uwagi na długotrwałe dochodzenie sądowe, pozew Banku przeciwko Państwu oraz propozycje Banku do zawarcia Ugody, zdecydowali się Państwo na podpisanie z Bankiem Ugody mającej na celu polubowne rozwiązanie ww. sporu („Ugoda”). Bank zaproponował kwotę Ugody oraz dodatkowe warunki dotyczące wspólnych pozwów.

16 czerwca 2025 r. została zawarta Ugoda z X. Najistotniejsze Warunki Ugody z Bankiem w związku z rozliczeniem kwot są następujące:

a.na dzień 11.06.2025 wysokość zadłużenia Kredytobiorcy z tytułu Umowy wynosi 336,75 CHF, z czego kwota kapitału kredytu wynosi 336,52 CHF, a kwota odsetek naliczonych do dnia 11.06.2025 wynosi 0,23 CHF, co oznacza, że po przeliczeniu na walutę polską po kursie 4,5486 zadłużenie Kredytobiorcy na dzień 11.06.2025 wynosi 1.531,74 PLN;

b.Bank zwalnia Kredytobiorcę z długu (umarza zadłużenie Kredytobiorcy) w zakresie kwoty 336,75 CHF, tj. w całości, a Kredytobiorca to zwolnienie z długu przyjmuje;

c.tym samym strony oświadczają, że uznają Umowę za wykonaną w całości i żadna ze stron nie będzie dochodziła od drugiej strony w przyszłości jakichkolwiek roszczeń związanych z wykonaniem Umowy;

d.dodatkowo, wobec zawarcia Ugody, Bank zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Kredytobiorcy następujących kwot:

·   6.400 PLN tytułem zwrotu całości kosztów postępowania sądowego, o którym mowa w § 1 ust. 3 Ugody, w tym zwrotu opłaty sądowej od pozwu oraz kosztów zastępstwa procesowego wynikających z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265)/ Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800). Zapłata należności nastąpi w ciągu 14 dni od dnia zawarcia Ugody na rachunek bankowy pełnomocnika Kredytobiorcy;

·   109.500 PLN tytułem dodatkowej kwoty pieniężnej stanowiącej częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorcę rat kredytowych płatnej w ciągu 14 dni od dnia zawarcia Ugody na rachunek bankowy pełnomocnika Kredytobiorcy;

e.Kredytobiorcy przyjmują do wiadomości, że w wyniku zwolnienia z części długu (umorzenia) może powstać dla nich przychód do opodatkowania, wówczas Bank będzie zobowiązany do wypełniania ciążących na nim obowiązków informacyjnych (tj. sporządzenie informacji PIT-11).

Kredyt wraz z odsetkami, kosztami i innymi należnościami wynikającymi z Umowy kredytu został zabezpieczony w postaci hipoteki kaucyjnej w kwocie 510.000 PLN ustanowionej na nieruchomości w A, znajdującej się przy ul. B 1 (d. C 1), tj. nieruchomości, na której zakup przeznaczony był kredyt. Hipoteka ta została wpisana do księgi wieczystej nieruchomości KW (...), prowadzonej Sąd Rejonowy (...). Nigdy nie korzystał Pan, ani małżonka z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego. Do dnia podpisania Ugody łączna kwota wpłat rat kapitałowych z odsetkami w przeliczeniu na PLN na dzień zawarcia Ugody wyniosła kwotę 410.803,41 PLN.

Kwota 109.500 PLN została zwrócona w związku z zawarciem w Umowie Kredytu klauzul abuzywnych. Na mocy zawartej z Bankiem ugody klauzule te zostały z Umowy Kredytu usunięte, w związku z czym Bank dokonał na Pana rzecz zwrotu nienależnie – bez podstawy prawnej pobranego świadczenia w kwocie 109.500 PLN. Otrzymanie kwoty 109.500 PLN nie stanowi dla Pana żadnej dodatkowej korzyści, a jedynie prowadzi do stanu rozliczeń, który jest zgodny z prawem i strony uznały za prawidłowy. Kwota otrzymana na podstawie Ugody z Bankiem nie spowoduje więc faktycznego przyrostu Pana majątku. Przez Umowę Kredytu Bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w Umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w Umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w Umowie Kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pytanie

Czy w związku z zawarciem z Bankiem Ugody, mającej na celu zakończenie sporu na tle Umowy Kredytu denominowanego w CHF związku z pozwem o stosowanie przez Bank klauzul abuzywnych, kwoty rozliczone zawartą Ugodą, tj. 1.531,74 PLN kwota umorzenia części kredytu, 109.500 PLN jako częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorcę rat kredytowych, będą stanowiły przychód i w związku z tym czy po Pana stronie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewentualnie czy będzie podlegać zaniechaniu poboru podatku dochodowego na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe?

Pana stanowisko w sprawie

Kwota 1.531,74 PLN jako umorzona część kredytu hipotecznego stanowi przychód do opodatkowania zgodnie z Ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże może zostać zastosowane zaniechanie poboru podatku dochodowego zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w odpowiedniej proporcji. Natomiast kwota w wysokości 109.500 PLN wypłacona jako częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorcę rat kredytowych nie stanowi przychodu dla Kredytobiorcy, gdyż nie przysporzyła w efekcie majątku dla Pana. W związku z tym otrzymana kwota nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli chodzi o kwotę 1.531,74 PLN umorzonej części kredytu to kwota ta stanowi przychód podatnika zgodnie z Ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże kredyt otrzymany na podstawie Umowy Kredytu wypełnia przesłanki definicji zawartej w § 3 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. poz. 592 ze zm.) („Rozporządzenie”), jako iż zaciągnięty był na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wydatki na cele mieszkaniowe, a to na nabycie domu mieszkalnego.

Zgodnie z art. § 1 ust. 1 Rozporządzenia zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot: umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej oraz

b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej.

W związku z powyższym kwota umorzonej części kredytu powinna zostać uznana jako przychód zwolniony z opodatkowania w części dotyczącej celu mieszkaniowego kredytu, tj. 55,66%.

Jeżeli chodzi o kwotę 109.500 PLN, która zgodnie z Ugodą będzie wypłacana jako częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorcę rat kredytowych i mając na uwadze fakt, iż w Ugodzie nie została wskazana podstawa prawna, na jakiej Bank zobowiązał się do zwrotu na Pana rzecz niniejszej kwoty (w przeciwieństwie do kwoty 1.531,74 PLN, co do której w ugodzie jasno wynika, iż jest to kwota umorzenia kredytu), wskazać należy, iż nawet gdyby uznać, iż kwota 109.500 PLN, którą Pan otrzymał, nie stanowi kwot umorzonych względem Banku wierzytelności, a ich zwrot nastąpił w wyniku takiego umorzenia, kwota ta tym bardziej nie powinna polegać opodatkowaniu, jako że otrzymał Pan jedynie zwrot tego, co w czasie trwania Umowy Kredytu Pan wpłacił, a tym samym nie uzyskał Pan żadnego przychodu.

Wskazać należy, iż Bank na podstawie Umowy Kredytu udzielił kredytu na łączną kwotę 300.000 PLN, w wyniku zawarcia w Umowie Kredytu przez Bank klauzul abuzywnych pozwalających Bankowi na dowolność ustalania kursu CHF ostatecznie dokonał Pan na rzecz Banku spłat w łącznej wysokości 410.803,41 PLN. Tym samym Bank pobrał od Pana bezpodstawnie świadczenie nienależne w łącznej kwocie 110.803,41 PLN, a otrzymana przez Pana w wyniku Ugody kwota 109.500 PLN stanowi jedynie zwrot części kosztu, jaki ponosił Pan w związku z zawarciem z Bankiem Umowy Kredytu denominowanego w CHF. Otrzymanie zwrotu nie stanowi dla Pana żadnej dodatkowej korzyści, a jedynie prowadzi do stanu rozliczeń, który jest zgody z prawem, tj. stanowi następstwo pozbawienia Umowy Kredytu jej abuzywnych postanowień.

W Pana ocenie wypłacona przez Bank dodatkowa kwota pieniężna stanowiąca częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorcę rat kredytowych nie stanowi przychodu do opodatkowania w rozumieniu Ustawy o podatku od osób fizycznych. Rozliczając się z kredytobiorcą - w wyniku Ugody - Bank zdecydował dobrowolnie bez procesu sądowego dokonać zwrotu części kapitału ustalonej z kredytobiorcą. To pozwoliło zakończyć spór. Niemniej uważa Pan, że do tej sytuacji należy stosować takie same zasady jak do kwot zasądzanych przez sąd i zwracanych kredytobiorcom. Z dostępnych interpretacji wynika, że takie kwoty stanowiące zwrot wpłaconego przez kredytobiorcę kapitału nie stanowią przychodu i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W rozpatrywanej sytuacji otrzymana kwota nie przysporzyła w efekcie majątku dla Pana, ponieważ wpłacił Pan bowiem wcześniej do Banku kwotę dużo wyższą niż otrzymał w ramach umowy kredytu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

·   dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

·    dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten definiowany jest przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1 jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z definicji tej wywieść można, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Źródła przychodów

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Jak wskazał Pan we wniosku, wypłacona Panu kwota 109.500 zł tytułem zwrotu części zapłaconych przez Pana rat kredytowych jest w istocie zwrotem tego, co w czasie trwania umowy kredytu wpłacił Pan na rzecz banku. Wobec tego jej otrzymanie nie skutkuje uzyskaniem jakiejkolwiek dodatkowej korzyści ekonomicznej. W konsekwencji otrzymana przez Pana kwota nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy. Tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Umorzenie wierzytelności

Umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy Kodeks cywilny:

Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tym samym umorzona Panu kwota kredytu 1.531,74 zł stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Zaniechanie poboru podatku

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.):

1.Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:

1)umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz

b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;

2)otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.

2. Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują:

1)kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału);

2)odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje;

3)opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.

3. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego.

4. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego.

5. Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych:

1) jednego gospodarstwa domowego albo

2) więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043).

6. Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi.

7. W przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b.

Natomiast w myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia:

1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został:

1) udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz

2) zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz

3) zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Za kredyt mieszkaniowy uważa się również pożyczkę, o ile spełnia warunki określone w ust. 1.

Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że:

Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r.

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

a)nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b)nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c)nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d)budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e)rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

–położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, do przychodu związanego z umorzeniem kredytu w części dotyczącej wydatków na własne cele mieszkaniowe, tj. spłatę innego kredytu mieszkaniowego przeznaczonego na budowę domu metodą gospodarczą, znajduje zastosowanie zaniechanie poboru podatku od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Pana stanowisko, że kwota umorzonej części kredytu powinna zostać uznana jako przychód zwolniony z opodatkowania w części dotyczącej celu mieszkaniowego kredytu jest więc prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanym we wniosku. Rolą postępowania interpretacyjnego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym (treścią ugody). Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.