Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 13 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 29 września 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym.

7 lutego 2008 r. zawarła umowę o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (…) waloryzowaną kursem franka szwajcarskiego (dalej jako „Kredyt hipoteczny"). Stronami umowy kredytu hipotecznego byli:

-(…);

-A.A. oraz B.A.

Celem Kredytu hipotecznego była budowa domu jednorodzinnego na działce o nr ewidencyjnym (…) w (…). Kwota Kredytu hipotecznego wynosiła 450 000 zł (słownie czterysta pięćdziesiąt tysięcy złotych) waloryzowana frankiem szwajcarskim. Kwota ta uległa przeliczeniu na 205 448,83 CHF na dzień 1 lutego 2008 r.

Kredyt hipoteczny tj. kapitał wraz z odsetkami uiszczanymi w miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych spłacany był w oparciu o harmonogram spłat sporządzony w CHF, a wartość Kredytu hipotecznego wyrażano jako sumę wszystkich uruchomionych transz wyrażonych w CHF. Raty natomiast spłacane były w złotych po przeliczeniu ich według kursu sprzedaży CHF, zgodnie z tabelą kursową publikowaną przez (…) S.A. Transze kredytu wypłacane były w złotych po uprzednim spełnieniu warunków dotyczących postępu realizacji inwestycji służącej zaspokojeniu własnych celów mieszkaniowych, która przez okres spłaty była obciążona hipoteką. Całość kredytu została wykorzystana na cele wskazane w umowie kredytowej. W styczniu 2015 r. na skutek śmierci męża Wnioskodawczyni została jedynym kredytobiorcą. W czerwcu 2016 r. sprzedała wybudowaną nieruchomość i dokonała spłaty zaciągniętego kredytu. W 2021 r. został wystosowany pozew z uwagi na wątpliwe prawnie zapisy w umowie Kredytu hipotecznego.

Ugoda do umowy Kredytu hipotecznego (dalej jako „Ugoda") ma zostać zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią, a (…) Spółka Akcyjna z siedzibą w (…), będącym następcą prawnym (…) Spółka Akcyjna (dalej jako „Bank"). Przewidywanym terminem zawarcia Ugody jest II półrocze 2025 r. lub I półrocze 2026 r. Przewidywana Ugoda jest próbą polubownego rozwiązania sporu wynikłego z pozwu indywidualnego z powództwa Wnioskodawczyni toczącego się przed Sądem Okręgowym w (…). W odpowiedzi został wystosowany pozew wzajemny przez (…). Przedmiotem obu sporów jest kwota 450 000,02 złotych. Zamiarem Ugody jest polubowne rozstrzygnięcie zaistniałego sporu.

Przedmiotem Ugody są następujące roszczenia Wnioskodawczyni w stosunku do Banku:

-zwrotu tytułem rat kapitałowo-odsetkowych,

-zwrotu tytułem składek na poczet ubezpieczenia,

-zwrotu tytułem opłaty i prowizji związanej z kredytem,

-zwrotu tytułem ustalonych przez strony Kredytu hipotecznego części odsetek ustawowych za opóźnienie wyliczonych za okres od dnia wpływu pozwu do Banku (5 marca 2021 r. do dnia 11 kwietnia 2025 r.).

Bank wskazał swoje roszczenia w stosunku do Wnioskodawczyni w związku z wypłatą kapitału kredytu hipotecznego. Strony Ugody przewidują dokonanie potrącenia wzajemnego roszczeń. Z tego powodu Bank zobowiązuje się dokonać:

-zwrotu na rzecz Wnioskodawczyni kosztów zastępstwa procesowego,

-zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni pozostałej kwoty przysługującego roszczenia.

Uzyskane w wyniku Ugody środki pieniężne stanowią zwrot uiszczonych uprzednio zobowiązań wynikających z zawartej umowy Kredytu hipotecznego.

Ponadto Wnioskodawczyni nie korzystała z możliwości umorzenia kredytu.

Istotnym elementem dotyczących zawarcia Ugody są jej potencjalne skutki podatkowe.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku podała Pani następujące informacje:

W przewidywanym kształcie przedmiotem roszczeń ze strony Wnioskodawczyni są roszczenia wynikające z uiszczonych w ramach umowy kredytowej: rat kapitałowo-odsetkowych, składek na poczet ubezpieczenia, opłat i prowizji związanych z kredytem, odsetek za opóźnienie za okres od dnia wpływu pozwu do banku. Środki przekazane przez bank na mocy ugody wynikają zatem z roszczeń wynikających ze spłacenia kredytu.

Ugoda zawierana jest związku z pozwem Wnioskodawczyni przeciwko bankowi w celu stwierdzenia nieważności umowy - trwałej bezskuteczności. Środki pieniężne przekazane Wnioskodawczyni przez bank wynikają z roszczeń z tytułu wpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych, składek na poczet ubezpieczenia, opłat i prowizji związanych z kredytem, a także części odsetek ustawowych za opóźnienie wyliczonych za okres od dnia wpływu pozwu do banku. Biorąc pod uwagę zdarzenie przyszłe dotyczące zawarcia ugody i uznania wzajemnych roszczeń z tytułu wniesionego pozwu, zdaniem Wnioskodawczyni właściwe jest uznanie dotychczas wpłaconych środków na rzecz banku jako nienależne. Mając to na uwadze w ocenie Strony stanowić to będzie w istocie zwrot środków nienależnych bankowi.

Pytania

1)Czy środki pieniężne uzyskane w razie zawarcia Ugody stanowię źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

2)Czy środki uzyskane w razie zawarcia Ugody stanowiące zwrot kosztów zastępstwa procesowego stanowią przychód podlegający opodatkowaniu ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, środki uzyskane od Banku w razie zawarcia Ugody z tytułu przysługujących Wnioskodawczyni roszczeń w wysokości 560 211,16 złotych nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu Ustawy o PIT.

Środki uzyskane przez Wnioskodawczynię od Banku w razie zawarcia Ugody z Bankiem w wysokości 10 800 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY:

Przychody w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163) stanowią każdą formę przysporzenia majątkowego rozumianą zarówno w formie pieniężnej jak i niepieniężnej, w tym również nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Na potrzeby podatkowe przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz zdarzenia prawne, gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby posiadające konkretny wymiar finansowy.

W myśl Ustawy o PIT opodatkowaniem podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem tych wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c Ustawy o PIT, a także dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z kolei dochodem ze źródła przychodów, z wyjątkiem przepisów art. 12o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da, art. 30f ustawy o PIT jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeśli koszty przekraczają przychody - mowa o stracie ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 przy uwzględnieniu wykluczenia poza wymienionymi przychodami są jeszcze przychody z innego źródła. Z kolei art. 20 ust. 1 określa katalog otwarty źródeł jako w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Tak szeroki katalog potwierdza przytoczoną wyżej zasadę, że przychodem z innego źródła jest otrzymanie realnych korzyści majątkowych. Należy zatem zadać pytanie o podatkowy charakter ugody.

W art. 917 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 z późn. zm.) wskazano, że:

„Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać."

Przywołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega - co do zasady - każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Zasady i skutki dokonywania kompensaty (potrącenia) reguluje art. 498 ustawy Kodeks cywilny.

Potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia przez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelność, jak i zobowiązanie względem tej drugiej strony.

Potrącenie, mimo że dotyczy świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania. Instytucja potrącenia jest substytutem świadczenia, dzięki któremu dłużnik płaci swój dług i zwalnia się z zobowiązania. W momencie potrącenia następuje faktyczne spełnienie świadczenia. Potrącenie jest więc formą wykonania zobowiązania, do którego, w myśl art. 503 Kodeksu cywilnego, stosuje się przepisy o zaliczeniu zapłaty.

W sytuacji, gdy dojdzie do zaspokojenia należności poprzez potrącenie wierzytelności, u stron nie wystąpi przychód podatkowy. Przychód podatkowy wystąpiłby wówczas, gdy doszłoby do częściowej kompensaty wierzytelności, a wierzyciel zwolniłby dłużnika z pozostałej części długu.

Zgodnie z przywołanymi warunkami rozważanej Ugody można zaobserwować wszelkie elementy pozwalające na uznanie kwoty uiszczonej przez Bank na rzecz Wnioskodawczyni za brak przysporzenia majątkowego. Pozostała kwota, po wzajemnym uznaniu roszczeń w wysokości 560 211,16 zł, stanowi zwrot należnych środków. Nie sposób mówić tutaj o korzyści, skoro otrzymana w wyniku potencjalnej Ugody kwota stanowi zwrot dotychczas uiszczonych na rzecz Banku zobowiązań. Wynikały one ze spłat kapitałowo-odsetkowych wpłaconych uprzednio z tytułu Kredytu hipotecznego. Nie dochodzi w tym przypadku do zwiększenia aktywów ani pasywów, co skutkuje neutralnością podatkową otrzymanej kwoty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania.

Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei jest definiowany przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1 ustawy:

Za przychody należy zatem uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Z definicji przychodu można wywieść, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) – mają definitywny, a nie zwrotny charakter.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też w wyniku określonego zdarzenia, które powoduje zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Odrębnym źródłem przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w tym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że katalog przychodów z innych źródeł ma otwarty charakter – nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, które można przypisać do tego źródła.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytu są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wobec powyższego, skoro kwota którą uzyska w wyniku Ugody stanowi zwrot uiszczonych uprzednio zobowiązań wynikających z zawartej umowy Kredytu hipotecznego i w związku z uznaniem wzajemnych roszczeń z tytułu wniesionego pozwu Pani zdaniem właściwe jest uznanie dotychczas wpłaconych środków na rzecz banku jako nienależne, to otrzymanie tej kwoty nie spowoduje po Pani stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie są Pani przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie będzie skutkowało po Pani stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Przechodząc do kwestii zwrotu na Pani rzecz kosztów postępowania sądowego, wskazuję, że stosownie do art. 98 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.):

Z kolei w myśl art. 98 § 3 tej ustawy:

Zgodnie z art. 98 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego:

Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu (w tym zastępstwa procesowego) mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez stronę.

Zatem zwrot na rzecz kredytobiorcy kosztów postępowania sądowego do wysokości poniesionych przez niego kosztów - nie spowoduje powstania po ich stronie przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT.

Zatem, zwrócone Pani koszty zastępstwa procesowego, nie będą stanowiły dla Pani przysporzenia i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w związku z dokonanym zwrotem ww. kosztów zastępstwa procesowego nie nastąpi realne przysporzenie majątkowe. Kwota ta będzie stanowiła jedynie zwrot poniesionych wcześniej przez Panią wydatków - nie będzie więc dochodem podlegającym opodatkowaniu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.