Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:
·nieprawidłowe – w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu drugiego pojazdu,
·prawidłowe – w pozostałej części.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
24 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 24 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 19 września 2025 r. (wpływ 19 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą (…), której przedmiotem jest świadczenie usług badania sprawozdań finansowych (…). Rozlicza się Pan podatkiem liniowym.
W ramach prowadzonej działalności posiada Pan jeden samochód osobowy w leasingu operacyjnym. Jednak z uwagi na specyfikę pracy oraz potrzeby związane z jej wykonywaniem zakup drugiego pojazdu stał się koniecznością.
1.Zabezpieczenie ciągłości pracy w przypadku awarii pierwszego pojazdu. Posiadanie tylko jednego samochodu niesie ryzyko przerw w działalności w sytuacji jego awarii lub konieczności przeprowadzenia naprawy. Drugi pojazd zapewni Panu możliwość kontynuowania pracy bez przestojów, co jest kluczowe dla utrzymania płynności finansowej firmy.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
2.Specyfika działalności wymagająca mobilności. W ramach świadczonych usług badania sprawozdań finansowych regularnie jeździ Pan do klientów. Wymaga to częstych wyjazdów w teren, nierzadko w miejsca oddalone od siedziby firmy. Drugi samochód ułatwi realizację tych zadań, zwiększając efektywność pracy.
3.Optymalizacja kosztów eksploatacji. Planowany zakup drugiego samochodu dotyczy pojazdu o mniejszej mocy i niższych kosztach eksploatacji w porównaniu z obecnie posiadanym autem. Dzięki temu możliwe będzie bardziej ekonomiczne wykorzystanie pojazdów. Jeden samochód do spotkań biznesowych oraz pracy u klienta w ich biurach. Drugi natomiast do poruszania się w obrębie siedziby własnej firmy.
Uzupełnienie wniosku
Czy drugi samochód, który zamierza Pan kupić, będzie stanowić samochód osobowy, o którym mowa w art. 5a pkt 19a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.)?
Tak, samochód będzie stanowić samochód osobowy.
Czy drugi samochód będzie stanowić środek trwały w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej?
Nie, samochód będzie użytkowany w ramach leasingu operacyjnego.
Czy drugi samochód będzie Pan wykorzystywać również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą?
Tak, samochód będzie wykorzystywany również poza działalnością gospodarczą.
Czy drugi samochód będzie pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz.U. z 2024 r. poz. 1289, 1853 i 1881) lub pojazdem napędzanym wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy:
a) jeśli tak – czy jego wartość będzie przewyższać kwotę 225 000 zł,
b) jeśli nie – czy jego wartość będzie przewyższać kwotę 150 000 zł?
Nie będzie pojazdem elektrycznym ani napędzanym wodorem. Jego wartość nie przekracza 150 000 zł.
Jakie dokładnie wydatki z użytkowaniem oraz eksploatacją drugiego samochodu będzie Pan ponosić; proszę przedstawić zamknięty katalog tych wydatków?
Wydatki związane z zakupem paliwa, serwis samochodu (wymiana części eksploatacyjnych), ubezpieczenie pojazdu.
Pytanie
1.Czy zakup drugiego samochodu osobowego może zostać uznany za wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i zaliczony do kosztów uzyskania przychodu?
2.Czy wydatki na eksploatację drugiego pojazdu (np. paliwo, ubezpieczenie, serwis) również mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu?
Pana stanowisko w sprawie
Powołując się na przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które nie zawierają żadnych ograniczeń w odniesieniu do liczby samochodów osobowych, z których przedsiębiorca może korzystać w jednoosobowej działalności gospodarczej uważa Pan, że zasadnym jest zaliczenie zakupu drugiego pojazdu i wydatków na eksploatację z nim związanych do kosztów uzyskania przychodu.
W podobnych pismach odnośnie zdarzeń przyszłych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał pozytywne dla wnioskodawców interpretacje: (...)
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest:
·nieprawidłowe – w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu drugiego pojazdu,
·prawidłowe – w pozostałej części.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte w tym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważam, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodów), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie stwierdzić, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychody).
Dlatego kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodów z tego źródła bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien – w myśl powołanego przepisu – spełniać łącznie następujące warunki:
-pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
-nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
-być właściwie udokumentowany.
Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Rozlicza się Pan podatkiem liniowym. W ramach prowadzonej działalności posiada Pan jeden samochód osobowy w leasingu operacyjnym. Jednak z uwagi na specyfikę pracy oraz potrzeby związane z jej wykonywaniem zakup drugiego pojazdu stał się koniecznością. Drugi samochód będzie samochodem osobowym i będzie użytkowany również w ramach leasingu operacyjnego. Samochód będzie wykorzystywany również poza działalnością gospodarczą. Jego wartość nie przekroczy 150 000 zł. Potrzeba posiadania dwóch samochodów jest podyktowana koniecznością zabezpieczenia ciągłości pracy w przypadku awarii pierwszego pojazdu, koniecznością mobilności oraz optymalizacji kosztów eksploatacji.
Pana wątpliwość budzi kwestia, czy do kosztów uzyskania przychodów może Pan zaliczyć koszty związane z zakupem drugiego samochodu oraz koszty związane z używaniem drugiego samochodu osobowego w ramach leasingu operacyjnego, tj. zakupem paliwa, serwisem (wymianą części eksploatacyjnych), ubezpieczeniem.
W kontekście tych wątpliwości wyjaśniam, że decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodów. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodów.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają możliwości wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu, w tym także samochodów osobowych oraz ilości zakupionych środków transportu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na określony składnik majątku, w Pana przypadku samochodu osobowego, za koszt uzyskania przychodów jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Podkreślam, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między wykorzystywaniem samochodu a osiągniętymi przychodami spoczywa na Panu. To Pan będzie osiągać korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych w związku z wykorzystywaniem drugiego samochodu osobowego, jego eksploatacją i ubezpieczeniem do kosztów uzyskania przychodów i tym samym obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Brak jest przeszkód prawnych, aby w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywał Pan kilka samochodów osobowych, o ile jest to uzasadnione rodzajem prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Jeżeli zatem charakter prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej (np. jej rozmiar, sposób wykonywania usług) uzasadnia wykorzystywanie w tej działalności gospodarczej dwóch środków transportu (samochodów), to (co do zasady) wydatki związane z tymi pojazdami – w ustawowych granicach – mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.
W tym miejscu podkreślam, że użytkując samochód osobowy na podstawie leasingu operacyjnego, nie rozlicza Pan zakupu tego samochodu. Nie może Pan bowiem wprowadzić tego samochodu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i amortyzować go w czasie. Amortyzacji pojazdu dokonuje firma leasingowa, gdyż to ona przez cały okres leasingu jest właścicielem pojazdu.
Natomiast zasady opodatkowania stron leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych:
Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.
Na podstawie art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:
1)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
Zatem, co do zasady, jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki, to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego – prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Ponadto w myśl art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.
Zgodnie z art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.
Przepis ten rozciąga limit rozliczania wydatków na korzystanie z samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu operacyjnego, umowy najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. Limit ten koresponduje z (podwyższonym) limitem stosowanym przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od nabytego samochodu i ustalany jest proporcją wartości samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu (itp.) i kwoty 150 000 zł.
Z przepisu tego wynika zatem, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dotyczące samochodu osobowego opłaty wynikające z umów leasingu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.
Limit ten ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – części kapitałowej raty leasingowej.
Wartość drugiego z używanych w działalności gospodarczej przez Pana samochodów osobowych nie przekroczy 150 000,00 zł. Dlatego też przepis art. 23 ust.1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ograniczający wysokość kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłat leasingowych nie znajdzie w Pana sytuacji zastosowania.
Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
Zatem wszelkie wydatki związane z korzystaniem (eksploatacją) z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków.
Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.
Ograniczenie to odnosi się wyłącznie do składek na dobrowolne ubezpieczenie komunikacyjne. Oznacza to, że w przypadku opłacania składek na ubezpieczenie samochodu osobowego składki te stanowią koszt uzyskania przychodów tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 150 000 zł z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.
Skoro wartość drugiego samochodu wykorzystywanego w Pana działalności gospodarczej nie przekroczy wartości 150 000,00 zł, ograniczenie co do zaliczania w poczet kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie dobrowolne tego samochodu nie ma zastosowania. Ponadto wskazał Pan, że samochód będzie wykorzystywany również poza działalnością gospodarczą. Dlatego też wskazane przez Pana wydatki dotyczące eksploatacji tego drugiego samochodu osobowego podlegają zaliczeniu w koszty podatkowe z zastosowaniem regulacji art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podsumowanie: będzie miał Pan możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów raty leasingowe dotyczące drugiego samochodu osobowego wykorzystywanego w Pana jednoosobowej działalności gospodarczej. Ponadto będzie Pan miał możliwość zaliczenia do tych kosztów wydatków związanych z utrzymaniem i eksploatacją drugiego samochodu osobowego w jednoosobowej działalności gospodarczej przy założeniu użytku tzw. mieszanego, czyli w 75% tych wydatków. Do kosztów uzyskania przychodów będzie miał Pan również możliwość zaliczenia w pełnej wysokości wydatków na koszty ubezpieczenia drugiego samochodu osobowego wykorzystywanego w Pana jednoosobowej działalności gospodarczej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.