Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 7 października 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą obejmującą w szczególności (...). Prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest też Pani czynnym podatnikiem VAT. Osiągane z działalności gospodarczej dochody opodatkowuje Pani według stawki liniowej.
(...) 2024 r. zawarła Pani ze swoim mężem, prowadzącym wówczas jednoosobową działalność gospodarczą umowę darowizny (dalej także jako: „Umowa darowizny”) przedsiębiorstwa (dalej także jako: „Przedsiębiorstwo”), rozumianego jako należące do darczyńcy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu Cywilnego oraz zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiące organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Darczyńcy zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych.
W skład objętego darowizną Przedsiębiorstwa weszły, w szczególności:
1)własność ruchomości;
2)oznaczenia indywidualizujące, prawa autorskie majątkowe i pokrewne, prawa własności przemysłowej, tajemnica przedsiębiorstwa;
3)koncesje, licencje, zezwolenia, pozwolenia oraz inne decyzje, akty administracyjne, uzgodnienia i inne podobne akty, które są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej;
4)zakład pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu Pracy;
5)wierzytelności;
6)prawa wynikające z kontraktów;
7)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Zgodnie z treścią Umowy darowizny przeniesienie własności nie obejmowało tzw. składników wyłączonych, tj. materialnych i niematerialnych praw i obowiązków darczyńcy niezwiązanych z prowadzeniem Przedsiębiorstwa oraz innych składników materialnych i niematerialnych oraz praw i obowiązków Darczyńcy niewpływających na integralność lub działalność Przedsiębiorstwa, które ze względów prawnych lub praktycznych nie mogły zostać przeniesione z darczyńcy na Panią w wyniku zawarcia Umowy darowizny. W szczególności powyższe dotyczyło własności nieruchomości, na których prowadzona była działalność operacyjna darczyńcy, a także rachunków bankowych. Wszystkie otrzymane składniki Przedsiębiorstwa zostały włączone do Pani działalności, w tym w szczególności towary handlowe, które zostały przeznaczone na sprzedaż.
Wartość darowanego Przedsiębiorstwa została ustalona na kwotę (...) zł (słownie: (...)), na którą złożyły się w szczególności:
1)Środki trwałe stanowiące własność darczyńcy na moment przeniesienia, o wartości (...) zł (słownie: (...)). Lista środków trwałych wraz ich wartością stanowiła załącznik do Umowy darowizny;
2)Towary handlowe znajdujące się w magazynie na dzień (...) 2024 r., których wartość ustalona na podstawie inwentaryzacji wyniosła (...) zł (słownie: (...));
3)Pozostałe składniki o wartości (...) zł (słownie: (...)), w skład których weszło oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo, własność niewymienionych w załącznikach ruchomości, w szczególności wyposażenie, prawa i licencje, inne składniki nie wymienione wprost w Umowie darowizny.
Pytania
1.Czy była Pani zobowiązana do ujęcia towarów otrzymanych w drodze darowizny w remanencie początkowym, a w remanencie końcowym niesprzedanych na koniec roku podatkowego i wartość tych remanentów wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów?
2.Czy (i w jakich warunkach) wartość towarów handlowych będzie brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, tj. czy dochodem będzie różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania (i) powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, a także materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub (ii) pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie towary handlowe przekazane wraz ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w formie darowizny powinny zostać ujęte w remanencie początkowym oraz niesprzedane na koniec roku podatkowego – w remanencie końcowym.
W Pani ocenie wartość towarów handlowych wynikająca z ich wyceny (o której mowa powyżej) powinna być brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, przy czym wartość różnicy pomiędzy remanentem początkowym a końcowym wpływać będzie na sposób ustalenia dochodu z działalności gospodarczej.
Zgodnie z treścią art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.
Art. 24 ust. 2 formułuje więc reguły ustalania dochodu do opodatkowania, nie wskazuje natomiast, jakie wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Uwzględnienie różnic remanentowych przy wyliczaniu podstawy opodatkowania u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów służy powiązaniu w czasie (danym roku podatkowym) przychodów z kosztami uzyskania przychodów. O tym, co jest kosztem uzyskania przychodu decydują zaś uregulowania zawarte w art. 22 i 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a w tym sporządzenia spisu z natury, zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2544 ze zm., dalej jako: „Rozporządzenie”). Zgodnie z treścią § 3 pkt 1 lit. a) Rozporządzenia, przez towary rozumie się m.in. towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.
Jak stanowi § 24 pkt 1 Rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej spisem z natury, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego (…).
W myśl natomiast § 26 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (…). Definicja ceny zakupu wyrażona w treści § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia mówi, iż jest to: „cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszona o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami (…), w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - jest to wartość odpowiadająca cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika”.
Z powyższych uregulowań wynikałoby zatem, że jest Pani zobowiązana do ujęcia otrzymanych w drodze darowizny towarów handlowych w remanencie początkowym, a w remanencie końcowym towary handlowe niesprzedane na koniec roku podatkowego i wartość tych remanentów wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, przy czym, w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, wartość składnika majątkowego otrzymanego w drodze darowizny, który to składnik majątku należy ujawnić w księdze przychodów i rozchodów podmiotu gospodarczego, powinna odpowiadać cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów, dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.
Co istotne, ww. przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się do pojęć przychodu i kosztów, jednak nie definiuje ich w sposób odrębny. W art. 24 ust. 2 została zachowana ogólna zasada, że dochód jest nadwyżką przychodów nad kosztami ich uzyskania. Różnica przejawia się natomiast w uwzględnieniu w wysokości dochodu wartości różnic remanentowych. Nie prowadzi ona jednak do zmodyfikowania samego pojęcia kosztu, który zgodnie z art. 22 ust. 1 należy rozumieć jako koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Powyższe oznacza, że wartość wynikająca z wyceny towarów handlowych w remanencie początkowym i końcowym będzie brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej prze Panią pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem dochodem jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, a także materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.
Jednocześnie wskazuje Pani, że w tożsamym stanie faktycznym została wydana interpretacja, potwierdzająca prawidłowość zaprezentowanego stanowiska: Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 kwietnia 2025 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.289.2025.1.PS.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.
Art. 9 ust. 2 ww. ustawy stanowi przy tym, że:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą obejmującą w szczególności (...). Prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów, a osiągane z działalności gospodarczej dochody opodatkowuje Pani według stawki liniowej.
(...) 2024 r. zawarła Pani ze swoim mężem, prowadzącym wówczas jednoosobową działalność gospodarczą umowę darowizny przedsiębiorstwa rozumianego jako należące do darczyńcy przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W skład objętego darowizną Przedsiębiorstwa weszły między innym towary handlowe znajdujące się w magazynie na dzień (...) 2024 r.
Definicja przedsiębiorstwa zawarta została w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r., poz., 1061 z zm.), zgodnie z którym:
Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.
Obejmuje ono w szczególności:
1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5)koncesje, licencje i zezwolenia;
6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8)tajemnice przedsiębiorstwa;
9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Zauważyć przy tym należy, że katalog składników (elementów) przedsiębiorstwa, o których mowa w ww. przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użycie sformułowania „w szczególności”. W związku z powyższym, w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego mogą wchodzić także inne składniki majątkowe, niewymienione w cyt. wyżej przepisie, np. zobowiązania wynikające z prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa pozarolniczej działalności gospodarczej.
W myśl natomiast art. 552 Kodeksu cywilnego:
Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów. Może więc nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym na podstawie umowy sprzedaży, zamiany czy darowizny.
Jednocześnie, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy Kodeks cywilny.
Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.
Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, wynika, że:
Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
Z powyższego wynika, że w przypadku przekazania przedsiębiorstwa innemu podmiotowi, przedmiotem tego przekazania są wszelkie składniki majątkowe funkcjonalnie związane z tym przedsiębiorstwem, o ile na podstawie czynności prawnej będącej podstawą przekazania, bądź przepisów szczególnych, nie zostały z niego wyłączone.
Z opisu sprawy wynika, że prowdzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.(...)
Z powyżego przepisu wynika, że wartość różnicy pomiędzy remanentem początkowym a końcowym wpływa na sposób ustalenia dochodu z działalności gospodarczej u podatników prowadzących księgę przychodów i rozchodów. Przepis ten formułuje więc reguły ustalania dochodu do opodatkowania, nie wskazuje natomiast, jakie wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Uwzględnienie różnic remanentowych przy wyliczaniu podstawy opodatkowania u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów służy powiązaniu w czasie (danym roku podatkowym) przychodów z kosztami uzyskania przychodów.
Zastrzegam, że o tym, co jest kosztem uzyskania przychodu decydują uregulowania zawarte w art. 22 i art. 23 u.p.d.o.f.
Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a w tym sporządzenia spisu z natury w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2025 r., zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z dnia 23 grudnia 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 2544 ze zm.).
W tym miejscu wyjaśnienia wymaga użyte pojęcie „towary”, przez które § 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów rozumie się:
towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym, że:
a)towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
b)materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,
c)materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości,
d)wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane,
e)produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem,
f)brakami są nieodpowiadające wymaganiom technicznym wyroby własnej produkcji, całkowicie wykończone bądź też doprowadzone do określonej fazy produkcji; brakami są również towary handlowe, które na skutek uszkodzenia lub zniszczenia w czasie transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość,
g)odpadami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową;
Stosownie natomiast do § 24 pkt 1 ww. rozporządzenia:
Podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej ,,spisem z natury'', na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do opłacania podatku na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2019 r. poz. 43, 1495, 1649 i 2200), zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.
W myśl natomiast § 26 ust. 1 cytowanego rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:
Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.
Co istotne, cena zakupu została w § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia zdefiniowana jako cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszona o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększona o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżona o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – jest to wartość odpowiadająca cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.
Zatem z uregulowań ww. rozporządzenia wynika, że powinna Pani ująć otrzymane w drodze darowizny towary handlowe w remanencie początkowym, a w remanencie końcowym towary handlowe niesprzedane na koniec roku podatkowego i wartość tych remanentów wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, przy czym, w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, wartość składnika majątkowego otrzymanego w drodze darowizny, który to składnik majątku należy ujawnić w księdze przychodów i rozchodów podmiotu gospodarczego, powinna odpowiadać cenie zakupu takiego samego pub podobnego składnika.
Reasumując, Pani stanowisko, w świetle którego:
·towary handlowe przekazane wraz ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w formie darowizny powinny zostać ujęte w remanencie początkowym oraz niesprzedane na koniec roku podatkowego – w remanencie końcowym;
·wartość towarów handlowych wynikająca z ich wyceny powinna być brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, przy czym wartość różnicy pomiędzy remanentem początkowym a końcowym wpływać będzie na sposób ustalenia dochodu z działalności gospodarczej
– jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Informuję przy tym, że w dniu 1 stycznia 2026 r. wchodzi w życie Rozporządzenie Ministra Finansów i Gospodarki w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z dnia 6 września 2025 r. (Dz.U. z 2025 r. poz. 1299), które zastąpi rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z dnia 23 grudnia 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 2544 ze zm.).
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.