Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 9 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym (19%). W ramach działalności świadczy Pan usługi jako profesjonalny sportowiec.

Pana praca polega na wykonywaniu intensywnego wysiłku fizycznego, a utrzymanie odpowiedniej formy sportowej jest warunkiem niezbędnym do osiągania przychodów z tej działalności. W związku z tym stosuje Pan specjalistyczną dietę sportową, której celem jest utrzymanie odpowiedniej kondycji fizycznej, regeneracji po wysiłku oraz zapobieganie kontuzjom.

Dieta obejmuje m.in. produkty wysokiej jakości, często specjalistyczne, takie jak: (…) oraz odpowiednie suplementy diety dopuszczone do obrotu w Polsce. W ramach studiów licencjackich i magisterskich realizował Pan przedmioty dotyczące żywienia w sporcie, suplementacji i dietetyki sportowej (…), jednak nie posiada Pan formalnego tytułu dietetyka ani wykształcenia kierunkowego w zakresie dietetyki. Posiada Pan natomiast wiedzę praktyczną i teoretyczną pozwalającą na samodzielne opracowanie diety dostosowanej do Pana potrzeb jako zawodowego sportowca.

Zamierza Pan dokumentować wydatki na zakup żywności przez faktury i paragony oraz ewentualnie plan żywieniowy (samodzielnie opracowany lub stworzony przez dietetyka).

Pytania

1.Czy wydatki poniesione na zakup żywności, w tym produktów spożywczych niezbędnych do realizacji specjalistycznej diety sportowej, której celem jest utrzymanie odpowiedniej formy fizycznej i zdolności do wykonywania zawodu profesjonalnego sportowca, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w jednoosobowej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym?

2.Czy w celu zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu konieczne jest posiadanie indywidualnego jadłospisu lub planu żywieniowego sporządzonego przez dietetyka, czy też wystarczające jest samodzielne opracowanie planu diety przez Pana, który ukończył studia wyższe i w ramach programu tych studiów odbył zajęcia z zakresu żywienia w sporcie?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że wydatki na zakup żywności niezbędnej do utrzymania specjalistycznej diety sportowej w Pana przypadku powinny stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, ponieważ:

·są one ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów z działalności gospodarczej,

·istnieje bezpośredni związek pomiędzy prawidłowym odżywianiem a możliwością wykonywania pracy zawodowego sportowca na najwyższym poziomie,

·w Pana sytuacji wydatki te mają charakter zawodowy, a nie osobisty, gdyż dieta jest elementem procesu treningowego i przygotowania sportowego.

Ponadto uważa Pan, że w świetle przepisów brak jest wymogu, aby plan diety został opracowany wyłącznie przez osobę z tytułem dietetyka. Wystarczające jest posiadanie rzetelnego planu żywieniowego, opartego na wiedzy naukowej, a tę wiedzę Pan posiada dzięki ukończonym studiom wyższym i odbytym w ich trakcie zajęciom z zakresu żywienia w sporcie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Podkreślam, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów nie tyle co z działalnością gospodarczą, ale przede wszystkim okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wskazuję również, że sam fakt nieobjęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztów. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej świadczy Pan usługi jako profesjonalny sportowiec. Stosuje Pan specjalistyczną dietę sportową, której celem jest utrzymanie odpowiedniej kondycji fizycznej, regeneracji po wysiłku oraz zapobieganie kontuzjom. Dieta obejmuje m.in. produkty wysokiej jakości, często specjalistyczne, takie jak: (…) oraz odpowiednie suplementy diety. Nie posiada Pan formalnego tytułu dietetyka ani wykształcenia kierunkowego w zakresie dietetyki, ale w ramach studiów licencjackich i magisterskich realizował Pan przedmioty dotyczące żywienia w sporcie, suplementacji i dietetyki sportowej. Posiada Pan wiedzę praktyczną i teoretyczną pozwalającą na samodzielne opracowanie diety dostosowanej do Pana potrzeb jako zawodowego sportowca. Zamierza Pan dokumentować wydatki na zakup żywności przez faktury i paragony oraz ewentualnie plan żywieniowy (samodzielnie opracowany lub stworzony przez dietetyka).

Pana wątpliwość dotyczy kwestii czy wydatki poniesione na zakup żywności, w tym produktów spożywczych niezbędnych do realizacji specjalistycznej diety sportowej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w Pana jednoosobowej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym oraz czy konieczne jest posiadanie indywidualnego jadłospisu lub planu żywieniowego sporządzonego przez dietetyka, czy też wystarczające jest samodzielne opracowanie planu diety przez Pana.

Na podstawie przedstawionego opisu sprawy i powołanych wyżej przepisów prawnych wskazuję, że wydatki poniesione przez Pana na zakup żywności, w tym produktów spożywczych niezbędnych do realizacji specjalistycznej diety sportowej, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym pamiętać, że to na Panu, jako podmiocie odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, spoczywa obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak również obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Podsumowanie: wydatki poniesione przez Pana na zakup żywności, w tym produktów spożywczych niezbędnych do realizacji specjalistycznej diety sportowej, której celem jest utrzymanie odpowiedniej formy fizycznej i zdolności do wykonywania zawodu profesjonalnego sportowca, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w Pana jednoosobowej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym.

W celu zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu nie jest konieczne posiadanie indywidualnego jadłospisu lub planu żywieniowego sporządzonego przez dietetyka. Wystarczające jest samodzielne opracowanie planu diety przez Pana. Posiada Pan bowiem specjalistyczną wiedzę pozwalającą na samodzielne opracowanie diety dostosowanej do Pana potrzeb jako profesjonalnego sportowca (ukończył Pan studia wyższe i w ramach programu tych studiów odbył Pan zajęcia z zakresu żywienia w sporcie).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.