Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 29 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

23 października 2019 r. na terenie parku X we A, w godzinach 17-18, znalazła Pani zniszczony portfel z zawartością pieniędzy w kwocie 8.900 złotych. Portfel wraz z kwotą 8.900 zł 23 października 2019 r. zaniosła Pani do Komisariatu Policji B, gdzie został sporządzony protokół, pieniądze przeliczone. Sprawa została zarejestrowana pod numerem (...).

23 października 2019 r. nie zaniosła Pani znalezionych pieniędzy do Biura Rzeczy Znalezionych, gdyż Biuro czynne jest do godziny 16. Portfel wraz z kwotą 8.900 zł został przekazany przez Policję 16 grudnia 2019 r. do Miejskiego Biura Rzeczy Znalezionych we A przy ul. C 1. Biuro zajęło się poszukiwaniem właściciela, jednak nie przyniosło to oczekiwanych skutków. Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami (art. 187 kodeksu cywilnego) po 2 latach stała się Pani właścicielką znalezionych pieniędzy. 15 lutego 2022 r. w Biurze Rzeczy Znalezionych we A został sporządzony protokół, z którego wynika, że 8.900 zł zostało przelane na wskazany przez Panią numer konta bankowego.

Informowała się Pani 3-krotnie w Urzędzie Skarbowym, w jakim PIT ma Pani wpisać kwotę 8.900zł. Początkowo nie umiano Pani udzielić informacji, tłumacząc to brakiem przepisu, który wskazywałby, jaki podatek należy uiścić od kwoty znalezionej. Ostatecznie poradzono Pani, aby w PIT-37 kwotę 8.900 zł wpisać w rubryce „inne” i tak Pani uczyniła. Szukała Pani odpowiedzi, czy od znalezionych pieniędzy należy płacić podatek, a jeżeli tak to w jakiej wysokości. Przeglądając (...) zwróciła Pani uwagę na pismo z 21 czerwca 2024 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDWP.4011.38.2024.1.JCH.

Pytanie

Czy od znalezionych pieniędzy, których własność po upływie ustawowego okresu 2 lat została przeniesiona na Panią, powinna Pani odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych? Jeżeli tak, to czy pieniądze te stanowią dla Pani, jako znalazcy, przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, od znalezionych pieniędzy, które zostały oddane do Biura Rzeczy Znalezionych i zadośćuczyniła Pani swoim obowiązkom, nie powinna Pani odprowadzać podatku dochodowego od osób fizycznych. Wskazuje na to odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów – z upoważnienia ministra – na interpelację (...) w sprawie opodatkowania tzw. znaleźnego, w której poruszony został także temat samej znalezionej kwoty.

Według tej odpowiedzi wartość rzeczy znalezionej, która po upływie określonych terminów stanie się własnością znalazcy, nie stanowi przychodu znalazcy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych stosownie do art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że nie otrzymała Pani od Biura Rzeczy Znalezionych dokumentów umożliwiających Pani rozliczenie takiego „przychodu”, np. deklaracji PIT. Nie udało się Pani również znaleźć podstawy prawnej wskazującej wprost na obowiązek tak otrzymanej własności. W Urzędzie Skarbowym nie była Pani także w stanie uzyskać informacji na temat takiej podstawy prawnej, co wskazuje na to, że nie istnieje podstawa prawna, według której od wartości znaleźnego przedmiotu powinien zostać odprowadzony podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pani zdaniem kwota znalezionych pieniędzy, których własność została przeniesiona po ustawowym okresie na Panią, nie stanowi dla Pani (znalazcy) przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Takie stanowisko zostało również wyrażone w piśmie z dnia 21 czerwca 2024 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDWP.4011.38.2024.1.JCH.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Sposób postępowania z rzeczami znalezionymi został uregulowany w ustawie z 20 lutego 2015 roku o rzeczach znalezionych (Dz. U. z 2019 r. poz. 908). Określa ona prawa i obowiązki znalazcy oraz wskazuje sposób postępowania ze znalezioną rzeczą. Ustawa wprowadziła także regulację, zgodnie z którą znalazca po upływie określonym w przepisach czasie nabywa własność znalezionych pieniędzy.

Na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o rzeczach znalezionych:

Kto znalazł pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności, o których mowa w art. 21 ust. 4, lub rzeczy o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej i nie zna osoby uprawnionej do ich odbioru lub nie zna jej miejsca pobytu, oddaje rzecz niezwłocznie właściwemu staroście, chyba że znalezione zostały jedynie pieniądze, a ich kwota nie przekracza 100 złotych lub równowartości tej kwoty obliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia znalezienia pieniędzy, a w przypadku gdy w tym dniu nie ogłoszono takiego kursu, według ostatniego kursu ogłoszonego przed tym dniem.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o rzeczach znalezionych:

W przypadku gdy rzecz znaleziona nie została odebrana przez osobę uprawnioną do jej odbioru, w terminie określonym w art. 187 Kodeksu cywilnego, właściwy starosta zawiadamia o tym znalazcę oraz wzywa go do odbioru rzeczy w terminie, nie krótszym niż 2 tygodnie, z pouczeniem, że w przypadku nieodebrania rzeczy w tym terminie jej właścicielem stanie się powiat. Przepisy art. 18 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 187 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny:

Rzecz znaleziona, która nie zostanie przez osobę uprawnioną odebrana w ciągu roku od dnia doręczenia jej wezwania do odbioru, a w przypadku niemożności wezwania - w ciągu dwóch lat od dnia jej znalezienia, staje się własnością znalazcy, jeżeli uczynił on zadość swoim obowiązkom. Jeżeli jednak rzecz została oddana staroście, znalazca staje się jej właścicielem, jeżeli rzecz odebrał w wyznaczonym przez starostę terminie.

W myśl art. 187 § 2 Kodeksu cywilnego:

Rzecz znaleziona będąca zabytkiem lub materiałem archiwalnym po upływie terminu do jej odebrania przez osobę uprawnioną staje się własnością Skarbu Państwa. Inne rzeczy znalezione stają się własnością powiatu po upływie terminu do ich odbioru przez znalazcę.

Zgodnie z art. 187 § 3 Kodeksu cywilnego:

Z chwilą nabycia własności rzeczy przez znalazcę, powiat albo Skarb Państwa wygasają obciążające ją ograniczone prawa rzeczowe.

Mając na uwadze zacytowane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny, kwota znalezionych pieniędzy, których własność została przeniesiona po ustawowym okresie na Panią, nie stanowi dla Pani (jako znalazcy) przychodu podatkowego, w szczególności przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej sprawie nie należy zrównywać otrzymania znalezionych pieniędzy przez znalazcę ze znaleźnym, czy kwotą otrzymanej nagrody. Kwotę znalezionych pieniędzy po przeniesieniu własności na znalazcę należy traktować jako przeniesienie na znalazcę własności znalezionej rzeczy. Nie musi Pani odprowadzać podatku dochodowego z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Rozstrzygnięcie, które podała Pani we wniosku, zostało wydane w indywidualnej sprawie innego podatnika i nie ma mocy wiążącej w Pani sprawie. Wydając tę interpretację mieliśmy jednak na względzie zawarte w niej stanowisko dotyczące rozumienia przepisów prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.