Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z zaniechania poboru podatku dochodowego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 26 września 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2005 roku zaciągnęła Pani wraz z rodzicami i osobą niespokrewnioną kredyt mieszkaniowy hipoteczny. Właścicielem nieruchomości (lokalu mieszkaniowego), dla którego prowadzona jest księga wieczysta w udziałach po ½ części była Pani oraz osoba niespokrewniona (wskazany wyżej jeden z kredytobiorców). Kredyt zaciągnięty był celem zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. W 2008 roku, chcąc stać się jedyną właścicielką mieszkania zaciągnęła Pani wraz z rodzicami kredyt mieszkaniowy hipoteczny na spłatę kredytu z 2005 roku oraz na odkupienie ½ udziału mieszkania. Stała się Pani jedynym właścicielem mieszkania, które służyło wyłącznie Pani celom mieszkaniowym do momentu jego sprzedaży w 2021 roku. Mieszkanie było obciążone hipoteką zwykłą oraz kaucyjną na rzecz Banku. Całość kredytu spłaciła Pani wyłącznie ze środków osobistych. Rodzice występowali w kredycie jedynie z uwagi na potrzebę uzyskania zdolności kredytowej umożliwiającej nabycie mieszkania, nie uczestniczyli w spłacie kredytu i nie ponieśli z jego tytułu żadnych kosztów.

Kredyt został przez Panią całkowicie spłacony w 2021 roku. Ani Pani, ani jej rodzice nie korzystali z zaniechania poboru podatku, o którym mowa w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 roku w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Kredyt z 2008 roku udzielony był w walucie obcej, tj. we franku szwajcarskim. Z uwagi na występowanie w umowie kredytowej klauzul abuzywnych przed sądem toczy się sprawa o unieważnienie umowy z Pani powództwa. Bank dążąc do polubownego załatwienia sprawy zaproponował Pani oraz rodzicom zawarcie pozasądowej ugody dotyczącej zawartej umowy kredytu mieszkaniowego hipotecznego z 2008 roku. Pełnomocnik Banku dostarczył Pani podatkową interpretację indywidualną, o którą wystąpił Bank, dotyczącą kwoty dodatkowej wskazując, że w związku z zawarciem ugody na Pani będzie ciążyć jedynie obowiązek uregulowania podatku dochodowego od kwoty 20,56 zł, stanowiącej odsetki od nadpłaty i na taką kwotę Bank zakłada przygotowanie stosownego PIT. Wspomniana interpretacja stanowi załącznik do niniejszego wniosku.

Pomimo, że rodzice jako współkredytobiorcy występują w ugodzie, nie otrzymaliby żadnych środków w związku z ewentualnym jej zawarciem. Nadmienić należy, że łączna kwota wpłat dokonanych przez Panią na rzecz Banku w związku ze spłatą kredytu z 2008 roku wyniosła: 474.277,29 zł. Kwota udzielonego kredytu wyniosła 210.782,71 zł, co daje różnicę 263.494,58 zł.

Kwota jaką chce na Pani rzecz (w związku z ugodą) przekazać Bank to: 145.399,05 tytułem zwrotu w związku ze zmianą sposobu rozliczenia umowy opisaną w ugodzie, tj. przemianowanie kredytu udzielonego w walucie obcej na kredyt złotowy, kwota 116.075,95 zł – tytułem wypłaty kwoty dodatkowej, łącznie: 261.475,00 zł.

Kwota zwracana przez Bank jest niższa od kwoty Pani wpłat z tytułu spłaty kredytu pomniejszonych o udzieloną kwotę kredytu. Ponadto: 20,56 zł tytułem odsetek od nadpłaty, 10.800,00 zł tytułem zwrotu poniesionych przez Panią kosztów w związku z toczącym się postępowaniem sądowym, 500,00 zł tytułem zwrotu połowy opłaty od wniesionego pozwu.

Uzupełnienie wniosku

Bank, który udzielił Pani kredytu hipotecznego i którego dotyczy ugoda to X S.A. Pełnomocnik Banku jest powiadomiony o oczekiwaniu na interpretację indywidualną, od jej wyniku zależy zawarcie ugody. Ugoda mogłaby być podpisana w okresie 1-2 tygodnia od otrzymania interpretacji. Przyjmując okres 3-miesięczny, jaki jest przewidziany na udzielenie interpretacji, ugoda mogłaby być zawarta jeszcze w bieżącym roku kalendarzowym. Stronami ugody ma być Pani, rodzice jako współkredytobiorcy oraz X SA reprezentowany przez Pełnomocnika. Projekt ugody, tym samym wszelkie jej założenia, został przygotowany jednostronnie przez Bank. Ugoda dotyczy kredytu w całości przedterminowo spłaconego – nie dochodzi do umorzenia wierzytelności. Założeniem ugody jest rozliczenie zaciągniętego przez Panią kredytu tak, jakby od daty zawarcia umowy kredytowej stanowił on kredyt złotowy z zachowaniem pozostałych parametrów kredytu wynikających z Umowy. W wyniku zmiany sposobu rozliczenia umowy Bank zgodnie z ugodą zobowiązuje się do zwrotu na Pani rzecz powstałej nadpłaty w kwocie 145.399,05 zł. Z uwagi na to, że suma dokonanych przez Panią wpłat na rzecz Banku w związku z zaciągniętym kredytem wyniosła łącznie 474.277,29 zł, przy kwocie udzielonego kredytu 210.782,71 zł, Bank zgodnie z ugodą zamierza wypłacić Pani również kwotę dodatkową – 116.075,95 zł.

Powyższy sposób rozliczenia zaproponowany przez Bank, w ocenie Pani pełnomocnika, ma spowodować skutki finansowe dla Pani, jako strony powodowej w sporze, podobnie jak przy unieważnieniu umowy, o którą ubiega się Pani w sądzie. Przy wzajemnym rozliczeniu z Bankiem – Bank zwraca niemal w całości środki wpłacone przez Panią tytułem spłaty kapitału, odsetek (rat kapitałowo-odsetkowych) i innych opłat związanych z kredytami, pomniejszone o kwotę udzielonego kredytu.

W wyniku zawarcia ugody Bank zwróci Pani środki pieniężne, tj. 145.399,05 zł i 116.075,95 zł, są to kwoty uprzednio wpłacone przez Panią. Zwrot kwoty 145.399,05 zł będzie wynikał z ponownego przeliczenia zobowiązań kredytowych według kursu przyjętego w ugodzie – kwota ta stała się nienależna Bankowi. Kwota 116.075,95 zł określona jest w ugodzie jedynie, jako kwota dodatkowa jaką Bank wypłaci w związku z zawarciem ugody na Pani rzecz.

Pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku

1.Czy zawarcie ugody spowoduje konieczność uregulowania przez Panią podatku od kwoty, którą zwróciłby Bank z tytułu zmiany sposobu rozliczenia umowy kredytu, tj. od kwoty 145.399,05 zł?

2.Czy zawarcie ugody spowoduje konieczność uregulowania przez Panią podatku od kwoty dodatkowej, którą wypłaciłby Bank, tj. od kwoty 116.075,95 zł?

3.Czy zawarcie ugody spowoduje konieczność uregulowania przez Panią podatku od kwoty, którą zwróciłby Bank z tytułu poniesionych kosztów w związku z toczącym się postępowaniem sądowym, tj. kwoty 11.300 zł (w tym zwrot połowy opłaty od wniesionego pozwu oraz KZP)?

Pani stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku

W Pani ocenie, zawarcie ugody nie spowoduje powstania konieczności uregulowania przez Panią podatku dochodowego (poza podatkiem od odsetek od nadpłaty), gdyż nie generuje to po Pani stronie powstania przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zawarcie ugody nie doprowadzi do sytuacji, w której uiściłaby Pani na rzecz Banku kwotę niższą aniżeli otrzymana od Banku w ramach ugody (145.399,05 zł i 116.075,95 zł). Kwoty te nie powodują faktycznego przyrostu Pani majątku, a jedynie „wyrównanie” wcześniejszego zmniejszenia w Pani majątku. Pokrycie przez Bank poniesionych kosztów procesu, w tym połowy opłaty od pozwu, również nie powoduje przyrostu Pani majątku, a jedynie zwrot części poniesionych przez Panią kosztów w związku ze sporem, którego rozwiązaniem ma być zawarcie przedmiotowej ugody. Opisana sytuacja spełnia warunki niezbędne do zaniechania poboru wynikające z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 roku. „Wypłata kwoty dodatkowej oraz zwrot kosztów związanych z toczącym się postępowaniem sądowym jest zgodna z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL2-1.4011.676.2024.2.TR w przedmiocie warunków niezbędnych do spełnienia do zaniechania opodatkowania”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca przyjął zasadę, że przychodami są:

1)pieniądze i wartości pieniężne, które:

·zostały otrzymane przez podatnika – czyli takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·zostały postawione do dyspozycji podatnika – czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

2)wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – czyli takie przysporzenia majątkowe, które mają postać:

·świadczeń w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa);

·nieodpłatnych świadczeń innych niż świadczenia w naturze (np. otrzymane usługi).

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Z uwagi na wyróżnienie przez ustawodawcę przychodów o charakterze niepieniężnym, uznaje się, że przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy jest nie tylko uzyskanie przez podatnika nowych aktywów, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są:

–inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić gdy podatnik uzyskuje przysporzenie majątkowe – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia następuje zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów.

Kwotę wierzytelności umorzoną na podstawie ugody dotyczącej umowy o udzielenie kredytu hipotecznego należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawodawca przewidział przy tym szczególne rozwiązanie dla określonych sytuacji umorzeń kredytów mieszkaniowych. Umożliwił zaniechanie poboru podatku od dochodów z tytułu takich umorzeń.

Kwestia zaniechania poboru podatku od kwoty umorzonych wierzytelności została uregulowana w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.).

Zgodnie z § 1 ust. 1 tego rozporządzenia:

Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:

1)umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz

b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;

2)otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.

Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

Z treści wniosku wynika, że w 2008 r. zaciągnęła Pani wraz z rodzicami hipoteczny kredyt mieszkaniowy na spłatę kredytu z 2005 r. (zaciągniętego dodatkowo z osobą niespokrewnioną celem zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych) oraz na odkupienie ½ udziału mieszkania. Kredyt udzielony był w walucie obcej, tj. w CHF, wypłacony w wysokości 210.782,71 zł. W 2021 r. kredyt został przez Panią całkowicie spłacony. Łączna kwota wszystkich wpłat dokonanych przez Panią na rzecz Banku w związku ze spłatą kredytu wyniosła 474.277,29 zł. Z uwagi na występowanie w umowie kredytowej klauzul abuzywnych, z Pani powództwa, przed sądem toczy się sprawa o unieważnienie umowy. Bank dążąc do polubownego załatwienia sprawy zaproponował Pani zawarcie pozasądowej ugody, na podstawie której wypłaci Pani kwotę 145.399,05 zł – tytułem zwrotu w związku ze zmianą sposobu rozliczenia umowy (przemianowanie kredytu udzielonego w walucie obcej na kredyt złotowy) oraz 116.075,95 zł – tytułem wypłaty kwoty dodatkowej. Łącznie Bank wypłaci Pani kwotę 261.475,00 zł. Ponadto Bank dokona na Pani rzecz zwrotu poniesionych kosztów w związku z toczącym się postępowaniem sądowym (10.800,00 zł) i zwrotu połowy opłaty od wniesionego pozwu (500,00 zł).

Odnosząc się do skutków podatkowych otrzymania od Banku kwot 145.399,05 zł tytułem zwrotu w związku ze zmianą sposobu rozliczenia umowy oraz 116.075,95 zł tytułem wypłaty kwoty dodatkowej, należy ponownie wskazać, że – co do zasady – za przychody podatkowe uznaje się takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, które nie mają charakteru zwrotnego. Jak wskazuje Pani w opisie sprawy, są to kwoty uprzednio wpłacone przez Panią do Banku. Wobec tego, opisane we wniosku świadczenia pieniężne nie spowodują uzyskania przez Panią przysporzenia majątkowego, faktycznego przyrostu Pani majątku. Otrzymane przez Panią kwoty będą stanowić zwrot własnych pieniędzy, które wpłaciła wcześniej do Banku. Tym samym z tego tytułu nie powstanie po Pani stronie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wypłaty te będą zatem dla Pani neutralne podatkowo. Nie będzie Pani miała obowiązku rozliczenia ich dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

W odniesieniu do zwrotu poniesionych kosztów w związku z toczącym się postępowaniem sądowym (10.800 zł) i zwrotu połowy opłaty od wniesionego pozwu (500 zł), zwrot ten także nie będzie stanowić przysporzenia majątkowego i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w związku z dokonanym zwrotem kosztów nie wystąpi po Pani stronie realne przysporzenie majątkowe. Wynika to z faktu, że koszty te w pierwszej kolejności zostały sfinansowane z Pani własnych środków, a następnie na podstawie ugody zostaną Pani zwrócone. W takim wypadku kwota ta stanowić będzie jedynie zwrot poniesionych wcześniej nakładów – nie będzie więc przychodem podlegającym opodatkowaniu.

Niemniej jednak, Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe, bowiem w przypadku braku powstania przychodu, dana czynność jest neutralna podatkowo, tj. nie powoduje powstania przychodu z żadnego ze źródeł podlegających opodatkowaniu. Zatem skoro nie powstanie po Pani stronie przychód, to nie będzie miało zastosowania zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie zagadnienia objęte pytaniem. Inne kwestie poruszane we wniosku, w tym konieczność uregulowania przez Panią podatku dochodowego od odsetek od nadpłaty, nie były przedmiotem oceny przez tut. organ.

Wskazać również należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast „zainteresowanym” w rozumieniu art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jest osoba, która występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej i będąca wnioskodawcą. W związku z tym, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani, nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (Pani rodziców).

Odnosząc się do powołanej interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że interpretacje przepisów prawa podatkowego co do zasady wydawane są w indywidualnych sprawach, w związku z czym nie można nadać im waloru uniwersalnego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem stanu faktycznego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.