Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spadkodawca Wnioskodawcy wraz z żoną (rodzice Wnioskodawcy) dnia (...).2006 r. zawarli umowę zatytułowaną umowa o kredyt hipoteczny nr (...). Kredyt przeznaczony był w całości na pokrycie kosztów zakupu mieszkania. Dnia 13.09.2007 roku Kredytobiorcy nabyli w drodze umowy sprzedaży, zgodnie z warunkami zawartymi w umowie kredytu przedmiot jej kredytowania, odrębną własność lokalu wraz z udziałem do 455/18596 części w prawie użytkowania wieczystego działek oraz w takim samym udziale w prawie własności w częściach wspólnych budynku nie służących dla potrzeb poszczególnych właścicieli lokali na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej. Budynek, w którym Kredytobiorcy nabyli nieruchomość lokalową stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności, położony jest na nieruchomości składającej się z dwóch działek nr 1/1 i nr 2/1, na które ustanowione jest prawo użytkowania wieczystego nieruchomości.

Kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Kredytobiorców.

Bank udzielający kredytu był i jest podmiotem, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, był i jest uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów oraz kredyt był i jest zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na kredytowanej nieruchomości i został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spadkodawca wraz z żoną zamieszkiwali w zakupionym za kredyt lokalu. Wnioskodawczyni, również zamieszkiwała w tym lokalu z rodzicami jako domu rodzinnym. Wnioskodawczyni na dzień złożenia wniosku już nie zamieszkuje w ww. lokalu.

Spadkodawca ani Wnioskodawczyni będący stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystali z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej.

Umowa kredytu zawarta była za pomocą ustalonego wzorca umowy, a treść zapisów umowy nie była ustalona indywidualnie, Kredytobiorcami będącymi konsumentem. Kwota kredytu została ustalona na kwotę 86 037 PLN.

W dniu (...).2020 r. zmarł Spadkodawca - Kredytobiorca A.A. Na mocy aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia (...).2021 r., ustalono jego następców prawnych, którymi są B.A i Wnioskodawca – C.A. Spadkobiercy zostali kredytobiorcami.

Wnioskodawca nie podpisała żadnego aneksu do umowy kredytowej. Zmiana dłużnika nastąpiła z mocy prawa z chwilą otwarcia spadku. Z chwilą otwarcia spadku, co do zasady, spadkobiercy w drodze sukcesji o charakterze generalnym wstępują we wszelkie prawa majątkowe spadkodawcy przysługujące mu w chwili śmierci. Wszyscy spadkobiercy z mocy prawa odpowiadają za spłatę kredytu hipotecznego solidarnie.

Na dzień złożenia wniosku nie została przez Wnioskodawcę podpisana ugoda z bankiem dotycząca umorzenia kredytu. Planowane podpisanie ugoda jest dopiero po uzyskaniu interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie. Ugoda z Bankiem zostanie podpisana na podstawie art. 917 k.c. Stronami zawartego porozumienia będą Bank oraz aktualni Kredytobiorcy. Do umorzenia kredytu hipotecznego dojdzie w dniu podpisania przez Kredytobiorców ugody z Bankiem.

W okresie objętym żądaniem pozwu tj. od (...) 2007 r. do września 2024 r. zapłacono na rzecz

Banku łącznie kwotę 118 886,46 PLN tytułem spłaty kapitału i odsetek kredytu. Przy czym przed śmiercią A.A, tj. do listopada 2020 r. Kredytobiorcy zapłacili na rzecz Banku kwotę 87 433,95 PLN, natomiast po śmierci A.A, tj. od grudnia 2020 r. do września 2024 r. Kredytobiorca B.A zapłaciła na rzecz Banku kwotę 31 452,51 PLN.

Wnioskodawca wraz z drugim Kredytobiorcą wytoczyli powództwo przeciwko Bankowi o zapłatę i ustalenie, że umowa o kredyt hipoteczny nr (...) z dnia (...).2006 r. jest nieważna.

Spór zawisł przed Sądem Okręgowym w (...), Wydział XV Cywilny, w sprawie o sygn. akt: (...). W toku sporu strony postanowiły doprowadzić do polubownego zakończenia postępowania i kompleksowego rozstrzygnięcia o dotychczasowym związaniu Umową, jej wykonywaniu i zakończeniu wynikającego z niej stosunku prawnego, a tym samym uchylenie niepewności co do roszczeń wynikających z Umowy poprzez przyjęte w Ugodzie rozwiązania.

W założeniach do Ugody wskazano, że w księgach rachunkowych Banku na dzień 30.07.2025

wysokość zadłużenia Kredytobiorcy z tytułu Umowy wynosi 12 246,77 CHF (słownie: dwanaście tysięcy dwieście czterdzieści sześć 77/100 franków szwajcarskich), z czego kwota kapitału kredytu wynosi 12 081,19 CHF (słownie: dwanaście tysięcy osiemdziesiąt jeden 19/100 franków szwajcarskich), a kwota odsetek naliczonych do dnia 30.07.2025 wynosi 165,58 CHF (słownie: sto sześćdziesiąt pięć 58/100 franków szwajcarskich), co oznacza, że po przeliczeniu na walutę polską po kursie 4,588, zadłużenie Kredytobiorcy na dzień 30.07.2025 wynosi 56 188,18 PLN (słownie: pięćdziesiąt sześć tysięcy sto osiemdziesiąt osiem 18/100 złotych polskich).

W ramach Ugody Bank zwolni wszystkich Kredytobiorców z długu (umorzy zadłużenie Kredytobiorców) w zakresie kwoty 12 246,77 CHF, tj. w całości, a Kredytobiorcy to zwolnienie z długu przyjmą. Strony oświadczą wzajemnie, że uznają Umowę za wykonaną w całości i żadna ze stron nie będzie dochodziła od drugiej w przyszłości jakichkolwiek roszczeń związanych z wykonaniem Umowy.

W ramach Ugody Bank zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Kredytobiorcy dodatkowo następujących

kwot:

·10 800,00 PLN tytułem zwrotu części kosztów postępowania sądowego, o którym mowa w §1 ust. 3 Ugody, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wynikających z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800),

·500,00 tytułem zwrotu połowy opłaty od pozwu,

·35 000,00 PLN tytułem dodatkowej kwoty pieniężnej stanowiącej częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorcę rat kredytowych.

Pytania

1)Czy Wnioskodawca spełnia warunki do skorzystania z zaniechania poboru podatku, na podstawie § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. Nr 102 z późn.zm.), w przypadku umorzenia części kredytu, w sytuacji, gdy stała się kredytobiorcą na skutek przyjęcia spadku?

2)Czy wypłacona Wnioskodawcy przez Bank „kwota dodatkowa” stanowiąca zwrot części wpłaconych kwot na rzecz Banku tytułem spłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1 Przyjęte warunki Ugody zakładają, że zwolnienie z długu dotyczyć będzie wszystkich współkredytobiorców i skutkować będzie wygaśnięciem zobowiązania wobec banku w całości po stronie każdego ze współkredytobiorów odpowiadających solidarnie za dług. U kredytobiorców dochodzi do uzyskania korzyści majątkowej, gdyż zostaną oni zwolnieni z obowiązku zapłaty wynikającego z umowy kredytowej zobowiązania, przez co nie dochodzi do uszczuplenia ich majątku.

Wartość umorzonej - kwoty wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego (kwoty kapitału) stanowić będzie przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, jednakże przychód ten będzie zwolniony od podatku na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102 z późn.zm.). Zaniechanie poboru podatku znajduje zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia). Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w okolicznościach niniejszej sprawy ma zastosowanie w stosunku do Niej zaniechanie poboru podatku, ponieważ spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące możliwość skorzystania z prawa powołanego zwolnienia, tj. spadkodawca kredyt mieszkaniowy zaciągnął na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a ponadto nie korzystał wcześniej z zaniechania poboru podatku od kwoty umorzonych wierzytelności z tytułu innego kredytu (Wnioskodawczyni również z takiego zwolnienia nie korzystała). Zmiana dłużnika nastąpiła z mocy prawa, gdyż z chwilą otwarcia spadku, spadkobiercy w drodze sukcesji o charakterze generalnym wstąpili we wszelkie prawa majątkowe spadkodawcy przysługujące mu w chwili śmierci. Wszyscy spadkobiercy z mocy prawa odpowiadają za spłatę ww. kredytu hipotecznego solidarnie. Wnioskodawczyni nie korzystała wcześniej z zaniechania poboru podatku od kwoty umorzonych

wierzytelności z tytułu innego kredytu. Powołany przepis nie zastrzega natomiast, aby zaniechanie poboru podatku miało dotyczyć wyłącznie osoby, która zaciągnęła kredyt mieszkaniowy, dlatego zdaniem Wnioskodawczyni uznać należy, że osoba, która na skutek dziedziczenia (sukcesji ogólnej) stała się współkredytobiorcą również może skorzystać ze zwolnienia z podatku.

Ad. 2 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zwrot ustalonej w ugodzie kwoty jest neutralny podatkowo i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest pojęcie przychodu. Przychód został zdefiniowany jest przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1 ustawy jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane

tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Bank zaproponował Wnioskodawcy w ramach ugody umorzenie pozostałej części kredytu oraz zwrot określonej kwoty pieniędzy jako częściowy zwrot już wpłaconych kwot z tytułu kredytu, którą nazwał „kwotą dodatkową”. Jednocześnie kwota, na którą składa się łączna suma wpłat dokonanych na rzecz Banku z tytułu umowy kredytu mieszkaniowego pomniejszona o łączny zwrot na podstawie ugody jest wyższa niż kwota kapitału pozyskanego z umowy kredytu mieszkaniowego.

Wnioskodawca uważa, że nie dojdzie do powstania przysporzenia majątkowego. W związku z zawarciem ugody Wnioskodawca otrzyma zwrot środków pieniężnych, które wcześniej na mocy umowy zostały przekazane na rzecz Banku w ramach spłaty części rat udzielonego kredytu mieszkaniowego. Wnioskodawca zatem otrzyma środki będące ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione przez Kredytobiorców z własnych środków. Kwota otrzymana na podstawie ugody z Bankiem nie spowoduje więc faktycznego przyrostu w majątku Wnioskodawcy, dlatego wypłata ta winna być uznana za neutralną podatkowo.

Wnioskodawca uważa, że dokonany zwrot przez Bank części kwoty uiszczonej tytułem spłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego nie będzie stanowił przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie będzie miał obowiązku zapłaty podatku od zwróconej przez Bank kwoty, ani obowiązku składania jakichkolwiek informacji do urzędu skarbowego otrzymanej od Banku kwocie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania.

Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei jest definiowany przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1 ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Z definicji przychodu można wywieść, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) – mają definitywny, a nie zwrotny charakter.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też w wyniku określonego zdarzenia, które powoduje zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Odrębnym źródłem przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w tym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że katalog przychodów z innych źródeł ma otwarty charakter – nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, które można przypisać do tego źródła.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

We wniosku wskazała Pani, że:

·Pani rodzice (...) 2006 r. zawarli umowę o kredyt hipoteczny,

·kredyt był w całości na pokrycie zakupu mieszkania,

·(...) 2020 r. zmarł Pani ojciec,

·współkredytobiorcą stała się Pani jak spadkobierca z mocy prawa z chwilą otwarcia spadku.

Z tego powodu podkreślam, że zgodnie z art. 922 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061):

§ 1. Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

§ 2. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

§ 3. Do długów spadkowych należą także koszty pogrzebu spadkodawcy w takim zakresie, w jakim pogrzeb ten odpowiada zwyczajom przyjętym w danym środowisku, koszty postępowania spadkowego, obowiązek zaspokojenia roszczeń o zachowek oraz obowiązek wykonania zapisów zwykłych i poleceń, jak również inne obowiązki przewidziane w przepisach księgi niniejszej.

Stosownie do art. 924 tej ustawy:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Natomiast w myśl art. 925 wskazanej ustawy:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Artykuł 1012 Kodeksu cywilnego określa natomiast, że:

Spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić.

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

W myśl art. 1030 tej ustawy:

Do chwili przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko ze spadku. Od chwili przyjęcia spadku ponosi odpowiedzialność za te długi z całego swego majątku.

Zgodnie natomiast z art. 1031 § 1 Kodeksu cywilnego:

W razie prostego przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe bez ograniczenia.

W przedstawionych przez Panią okolicznościach sprawy, zmiana dłużnika nastąpiła z mocy prawa, gdyż z chwilą otwarcia spadku - w drodze sukcesji - wstąpiła Pani we wszelkie prawa majątkowe spadkodawcy (Pani ojca) przysługujące mu w chwili śmierci.

We wniosku wskazała Pani również:

·kredyt mieszkaniowy zaciągnięty został na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych,

·kredyt był udzielony w 2006 r., a zatem przed 15 stycznia 2015 r., przez podmiot uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw;

·Pani oraz Pani spadkodawca (ojciec) nie korzystali wcześniej z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie;

·Planowane jest podpisanie ugody z bankiem,

·W zaproponowanej ugodzie wskazano, że w księgach rachunkowych Banku na dzień 30.07.2025 r. wysokość zadłużenia Kredytobiorcy z tytułu Umowy wynosi 12 246,77 CHF, z czego kwota kapitału kredytu wynosi 12 081,19 CHF, a kwota odsetek naliczonych do dnia 30.07.2025 wynosi 165,58 CHF, co oznacza, że po przeliczeniu na walutę polską po kursie 4,588, zadłużenie Kredytobiorcy na dzień 30.07.2025 r. wynosi 56 188,18 zł,

·w ramach ugody bank zwolni wszystkich kredytobiorców z długu w całości (umorzy zadłużenie Kredytobiorców),

·bank zobowiązuje się również do zapłaty na rzecz Kredytobiorców:

-10 800,00 PLN tytułem zwrotu części kosztów postępowania sądowego, o którym mowa w § 1 ust. 3 Ugody, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wynikających z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800),

-500,00 tytułem zwrotu połowy opłaty od pozwu,

-35 000,00 PLN tytułem dodatkowej kwoty pieniężnej stanowiącej częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorcę rat kredytowych.

Umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Tak więc dla umorzenia wierzytelności konieczna jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się jednak w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub należnych odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe – nie musi spłacać należności, do spłaty których był pierwotnie zobowiązany.

Umorzoną kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego kwalifikuje się do przychodów z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Prawodawca przewidział przy tym szczególne rozwiązanie dla określonych sytuacji umorzeń kredytów mieszkaniowych. Umożliwił zaniechanie poboru podatku od dochodów z tytułu takich umorzeń – na zasadach, które określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102).

Zgodnie z § 1 tego rozporządzenia:

1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:

1) umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:

a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz

b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;

2) otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.

2. Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują:

1) kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału);

2) odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje;

3) opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.

3. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego.

4. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego.

5. Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych:

1) jednego gospodarstwa domowego albo

2) więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043).

6. Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi.

7. W przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b.

Natomiast z § 3 ww. rozporządzenia wynika, że:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został:

1) udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz

2) zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz

3) zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei § 4 ww. rozporządzenia stanowi, że:

Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2024 r.

Zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. rozporządzenia). Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem zaniechanie poboru podatku od umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów znajdzie zastosowanie, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

1)kredyt był zaciągnięty na realizację inwestycji mieszkaniowej;

2)kredyt był udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw;

3)kredyt był zabezpieczony hipotecznie;

4)kredytobiorca nie korzystał wcześniej z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie;

5)kwota wierzytelności obejmuje kwotę kredytu mieszkaniowego (kapitału), odsetki, w tym odsetki skapitalizowane i prowizje, opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.

Dodać należy, że dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Mając na uwadze przedstawiony przez Panią opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa stwierdzam, że kwota umorzonej przez Bank wierzytelności z tytułu zaciągniętego przez Pani spadkodawcę w 2006 r. kredytu na zakup lokalu mieszkalnego, stanowić będzie dla Pani przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

W Pani sytuacji, do dochodu z tytułu umorzenia kredytu przeznaczonego na zakup lokalu mieszkalnego znajdzie zastosowanie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. W odniesieniu do umorzonej wierzytelności spełnione są bowiem wskazane w rozporządzeniu przesłanki uprawniające do skorzystania z tego zaniechania.

Natomiast kwota dodatkowa którą Bank zamierza wypłacić na podstawie planowanej ugody (35 000,00 zł tytułem zwrotu spłaconych przez kredytobiorców rat kredytowych) stanowi zwrot poniesionych wcześniej wydatków. Jest to więc dla Pani wyłącznie zwrot środków, niepowodujący faktycznego przyrostu w Pani majątku, niebędący przysporzeniem majątkowym.

Wobec powyższych ustaleń, stwierdzam więc, że skoro „zwrot” stanowi zwrot środków, które w wyniku ugody zostały uznane za nienależnie wpłacone przez kredytobiorców do banku tytułem spłaty rat kredytowych, to jego otrzymanie nie spowoduje po Pani stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji, pieniądze te nie będą Pani przychodem, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a ich otrzymanie nie będzie skutkowało po Pani stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

W związku z powyższym należało uznać Pani stanowisko za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przedstawiany przez Panią zakres żądania (zadane pytanie) zakreśla granice w jakich mogę wydać interpretację indywidualną. Przedmiotowe rozstrzygnięcie dotyczy więc tylko wyznaczonego przez Panią przedmiotu wniosku – zakresu Pani pytania.

Interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie Zainteresowanego niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie dla Pani.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.