Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 1 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.  Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f.

Wnioskodawca prowadzi działy specjalne produkcji rolnej obejmujące fermową hodowlę drobiu, w ramach której w każdym cyklu produkcyjnym obsadza kurniki ptakami, które po zakończeniu cyklu hodowlanego sprzedaje innemu podmiotowi w celu uboju. W każdym roku odbywa się około 1-6 cykli produkcyjnych.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, a dochody uzyskiwane z działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawcy są opodatkowane na zasadach określonych w art. 30c u.p.d.o.f., zatem z zastosowaniem 19 % stawki przewidzianej dla podatku liniowego.

W konsekwencji prowadzi on księgi rachunkowe na podstawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 z póżn. zm., dalej jako: "ustawa o rachunkowości"). W prowadzonych działach specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca wykorzystuje kurniki, do których tytułem prawnym jest prawo własności Wnioskodawcy.

W kurnikach prowadzony jest chów drobiu hodowlanego. Z uwagi na specyfikę eksploatacji kurników w budynkach panują warunki mikroklimatyczne z koncentracją szkodliwych gazów, w tym amoniaku, siarkowodoru i dwutlenku węgla, a także duże zapylenie. Źródłem zapylenia są cząstki powstałe z upierzenia, ściółki, paszy. Ponadto w budynkach stosowane są środki chemiczne służące do dezynfekcji.

Budynki narażone są na ciągłe działanie chemicznych środków dezynfekujących oraz wody. Posadzki kurników wyściełane są ściółką ze słomy, na ściółce gromadzone są wydaliny hodowanego drobiu, tworząc pomiot ptasi.

Niezależnie od powyższego ma również miejsce wydziobywanie powierzchni tynku cementowego na ścianach przez kury.

W budynkach podczas usuwania obornika ładowarkami teleskopowymi powstają mechaniczne uszkodzenia posadzek i ścian do wysokości np. 80 cm, co przyczynia się do powstawania dziur i pęknięć w ścianach, zarywania, zadzierania posadzek.

Do mechanicznego uszkodzenia ścian (tynków) i wypłukiwania posadzek dochodzi również podczas mycia pod ciśnieniem 200 Bar.

Wilgoć dochodząca do ok. 85%, zapylenie i gazy sprawiają, że budynek pracuje w skrajnie trudnych warunkach. Na ścianach rozwijają się pleśnie i grzyby m.in sprężniaki (Mucor i Rhizopus) oraz workowce (Aspergillus, Penicillum, Alternaria, Fusarium, Cladosponum).

Stalowe elementy kurnika nadmiernie korodują. Stalowe elementy kurnika korodują szybciej niż w przypadku innych budynków.

Pył. nawet obojętny chemicznie przyspiesza w znacznym stopniu procesy korozyjne ze względu na higroskopijne pobieranie i przetrzymywanie wilgoci z powietrza.

Po zakończeniu cyklu produkcji, w trakcie przerwy między cyklami, która trwa ok. 2 tygodni, a przed wprowadzeniem następnej partii kur, kurniki poddawane są myciu środkami chemicznymi oraz zabiegom dezynfekcyjnym.

Dezynfekcja składa się z:

1.Dezynfekcji wstępnej;

2.Czyszczenia i mycia;

3.Dezynfekcji właściwej;

4.Przygotowania ściółki;

5.Przygotowania końcowego.

Ad 1.

Dezynfekcja wstępna to pierwszy etap prac przygotowawczych, jaki jest wykonywany przed zasiedleniem ptaków. Jej zasadniczym celem jest ograniczenie do minimum liczebności insektów, które mogą być nosicielami chorób zakaźnych drobiu. Dezynfekcja wstępna obejmuje oprysk pomieszczenia ścian, sufitów oraz samej ściółki preparatem Draker o składzie (cypermetryna - 3- (2,2-dichlorowmylo)-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan.alfa.-cyjano-3-fenoksybenzylu 10 0 g/100 g. tetrametryna 2,00g/100 g, butotlenek piperonylu 10,0g/100 g.

Ad 2.

W drugim etapie czyszczony jest sprzęt i urządzenia drobiarskie. Jego celem jest całkowita eliminacja wszystkich mikroorganizmów chorobotwórczych oraz materii organicznej sprzyjającej ich rozwojowi. Budynek jest czyszczony ciepłą wodą pod ciśnieniem 200 Bar, co powoduje penetrację najdrobniejszych szczelin, co z kolei przyczynia się do degradacji posadzki betonowej oraz ścian murowanych pokrytych tynkiem cementowo wapiennym oraz szybszej korozji metalowej podbitki wykonanej z blachy falistej - trapez. Przed myciem nanoszony jest środek myjący Amphokal (skład: wodorotlenki alkaliczne, niejonowe tensydy i stabilizatory) w stężeniu 4% w postaci piany. Ze względu na zawartość wodorotlenku sodu wpływa on negatywnie na elementy metalowe, przyśpieszając ich korodowanie. Mycie obejmuje me tylko sam kurnik i wszystkie jego pomieszczenia (ściany, posadzki sufit), ale również wszelkiego rodzaju osprzęt (poidła, karmidła, wentylatory) a także dodatkowe miejsca, z którymi ptactwo nie ma styczności (pomieszczenia socjalne, magazyny, silosy). Jednocześnie dokonywane jest czyszczenie i dezynfekcja systemów pojenia środkiem Systemclean (skład: nadtlenek wodoru H2O2) w stężeniu 2%.

Ad 3.

Dezynfekcja wykonywana jest preparatami: podchloryn sodu (NaOCI) (skład: Chloran (I) sodu - NaCIO3 12-15%. wodorotlenek sodu - NaOH 0,5-1.4%, węglanu sodu - Na2CO3 0,2-0,5%) w stężeniu 7% (jony chlorków i jony podchlodrynu są agresywne chemicznie dla stali, nawet nierdzewnych, powodując ich korozję wżerową). Woda Amoniakalna (NH3 H2O) w stężeniu 6% (skład: amoniak bezwodny - NH3 25%) w stężeniu 6%, ze względu na silne właściwości utleniające powoduje korozję elementów metalowych. Kick Start w stężeniu 2% (skład nadtlenek wodoru - H2O2 15-30%, kwas octowy - CH3CÓOH 5-15%, kwas nadoctowy C2H4O3 1-5%), wysoka zawartość kwasu octowego przyczynia się do osłabienia wiązań cementowych, prowadząc do szybszego zużywania się posadzki, a dodatkowo do korodowania elementów metalowych Równolegle przeprowadzane jest gruntowne oczyszczanie otoczenia budynków inwentarskich. Po wykonaniu gruntownej dezynfekcji właściwej następuje wypalanie posadzki (około 4-5 sekund temperatura 800oC, taki zabieg przyczynia się do pękania posadzki w wyniku jej przegrzania) oraz białkowanie posadzki i ścian roztworem wapna - Ca (OH)2.

Ad 4.

W zdezynfekowanym chemicznie kurniku rozkładana jest słoma. Pokryty słomą kurnik podgrzewany jest do 26 stopni, rozkładany jest w nim papier dla piskląt i rozprowadzany preparat Aldecol Des FF (skład glutaral C5H8O2, alkil (C12-16) - chlorku dimetylobenzyloamonu (ADBAC/BKC (C12-16)), izopropanol C3H8O, chlorek dimetylobenzyloamoniowy) w stężeniu 2% za pomocą zamgławiacza termicznego.

Ad 5.

Na 2-3 dni przed przyjęciem ptaków budynek jest nagrzewany do około 34 stopni Celsjusza tak, by posadzka osiągnęła wymaganą temperaturę 28 stopni.

Środki chemiczne użyte do dezynfekcji (m.in. podchloryn sodu - NaOCI, wodorotlenek sodu NaOH. kwas octowy - CH3COOH, Kwas nadoctowy C2H4O3. amoniak NH3) powodują korozję podsufitki wykonanej z blachy trapezowej obróbek blacharskich oraz korozję metalowych elementów wyposażenia kurnika, tj.: kosze i rury paszociągów, linki nośne paszociągów i poideł, kolejka transportowa. Korodują również drzwi kurnika. Środki chemiczne użyte do dezynfekcji (m.in. kwas octowy - CH3COOH, izopropanol C3H7OH) - powodują szybsze zużywanie się posadzki betonowej.

Wyżej opisane warunki użytkowania kurników w jednakowy sposób odnoszą się do wszystkich eksploatowanych 8 kurników, które są położone w miejscowości Hołowienki.

Kurniki nie zostały jeszcze wprowadzone do ewidencji środków trwałych, stąd nie zostały one sklasyfikowane w żadnej grupie, podgrupie czy tez rodzaju. Nie przyjęto także jeszcze żadnej stawki amortyzacyjnej. Aktualnie kurniki przyjęte zostały do odbioru weterynaryjnego, natomiast jeszcze nie odbył się odbiór budowlany. Po przyjęciu do odbioru budowlanego kurniki zostaną wprowadzone do środków trwałych.

W związku z powyższymi okolicznościami Wnioskodawca powziął następujące wątpliwości.

Pytanie

Czy Wnioskodawca w związku z przedstawionym stanem faktycznym powinien zastosować stawkę amortyzacyjną z wykorzystaniem współczynnika nie wyższego niż 1,2, o którym mowa w art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f., w odniesieniu do budynków używanych w warunkach pogorszonych, powodujących przyspieszenie zużycia tych obiektów?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z przedstawionym stanem faktycznym powinien on zastosować stawkę amortyzacyjną z wykorzystaniem współczynnika nie wyższego niż 1,2, o którym mowa w art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f. w odniesieniu do budynków używanych w warunkach pogorszonych, powodujących przyspieszenie zużycia tych obiektów.

Jak stanowi art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.: "Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23."

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f. W rezultacie, żeby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f.,
• musi być właściwie udokumentowany,
• musi być definitywny, tj. niezwrócony podatnikowi w żadnej postaci.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem należy przyjąć. Ze kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź tez zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy me podlegają wyłączeniu z tych kosztów.

Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku.

Przepis art. 22 ust. 8 zd. pierwsze u.p.d.o.f.. stanowi że "Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23." Aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały, musi:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
• być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f.

Z przepisu art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f. wynika bowiem, ze "Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)  budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)  Maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)  inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzona przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.“ Jak stanowi art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f. "Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c. z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1 wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n. najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Różniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.”

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. „Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartość niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem art. 22k. począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu) z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca. w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub. w którym postawiono je w stan likwidacji zbyto lub stwierdzono ich niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów."

Dla celów amortyzacji środka trwałego niezbędnym jest ustalenie właściwej stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do danego środka trwałego.

W myśl art. 22h ust. 2 u.p.d.o.f. „Podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł. dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji, wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.”

Z kolei art. 22i ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi że „Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.”

Sposób ustalenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych uzależniony jest uzależniony od tego, do jakiego rodzaju środków trwałych, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864). określony środek zostanie za kwalifikowany.

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług.

Na podstawie art. 22i ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. "Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla budynków i budowli używanych w warunkach:

a)pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników me wyższych niż 1,2.

b)  złych - przy zastosowaniu współczynników me wyższych niż 1,4."

Jak z powyższego wynika, przesłanką stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych jest używanie budynków lub budowli w warunkach pogorszonych albo w warunkach złych.

Jak stanowi art. 22i ust. 7 u.p.d.o.f. "Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2 zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych."

Zgodnie z powyższymi objaśnieniami:

"Za pogorszone warunki używania budynków i budowli, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. a, uważa się używanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu." Jak wynika bowiem bezpośrednio z art. 22i ust. 3 u.p.d.o.f.: "W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.”

W myśl art 22i ust. 6 u.p.d.o.f. "W przypadku podwyższenia stawek amortyzacyjnych, podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników określonych w ust. 2, należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik, przez który mnoży się stawkę amortyzacyjną właściwą dla danego środka trwałego przyjętą z Wykazu stawek amortyzacyjnych."

Wnioskodawca prowadzi działy specjalne produkcji rolnej obejmujące chów drobiu hodowlanego. W prowadzonych działach specjalnych produkcji rolnej wykorzystuje będące jego własnością kurniki.

Ze względu na specyfikę eksploatacji kurników, wewnątrz budynków panują specyficzne warunki mikroklimatyczne. charakteryzujące się wysoką koncentracją szkodliwych gazów, takich jak amoniak, siarkowodór oraz dwutlenek węgla. Dodatkowo występuje znaczne zapylenie, którego źródłem są min. cząstki pochodzące z upierzenia drobiu, ściółki oraz paszy. W pomieszczeniach hodowlanych regularnie stosuje się chemiczne środki dezynfekujące, co w połączeniu z obecnością wilgoci skutkuje ciągłym oddziaływaniem agresywnych czynników chemicznych i wody na elementy konstrukcyjne budynków. Posadzki kurników pokryte są warstwą ściółki ze słomy, na której gromadzą się odchody ptasie, tworząc tzw. pomiot.

Niezależnie od powyższego ma również miejsce wydziobywanie powierzchni tynku cementowego na ścianach przez kury. Do mechanicznego uszkodzenia ścian (tynków) i wypłukiwania posadzek dochodzi również podczas mycia pod ciśnieniem 200 Bar. Wilgoć (ok. 85%). zapylenie i gazy sprawiają, że budynek pracuje w skrajnie ciężkich warunkach. Na ścianach rozwijają się pleśnie i grzyby. Elementy stalowe w kurniku ulegają przyspieszonej korozji w porównaniu do konstrukcji innych typów budynków. Istotnym czynnikiem pogarszającym ich trwałość jest obecność pyłu - nawet jeśli nie wykazuje on aktywności chemicznej, to jego właściwości higroskopijne powodują absorpcje i zatrzymywanie wilgoci z otoczenia. Zgromadzona w ten sposób wilgoć znacząco intensyfikuje procesy korozyjne stali.

Po zakończeniu cyklu produkcji, w trakcie przerwy między cyklami, która trwa ok. 2 tygodni, a przed wprowadzeniem następnej partu kur. kurniki poddawane są myciu środkami chemicznymi oraz zabiegom dezynfekcyjnym. W konsekwencji analogicznie ulegają one szybszemu zniszczeniu.

W konsekwencji powyższego, zdaniem Wnioskodawcy uprawniony jest on do zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f. w odniesieniu do kurników jako budynków używanych w warunkach pogorszonych, powodujących przyspieszenie zużycia tych obiektów oraz dokonywać ich amortyzacji z wykorzystaniem współczynnika nie wyższego niż 1,2 od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczność uzasadniające zmiany.

Niewątpliwie sposób eksploatacji kurników przesadza jednoznacznie o tym, iż są one używane w warunkach pogorszonych, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f.

Warto wskazać, iż identyczne stanowiska w zakresie bardzo zbliżonego stanu faktycznego zajmował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w następujących pismach

• interpretacja indywidualna z dnia 14 lutego 2023 r.. sygn. 0115-KDIT3.4011.47.2023.1.AD,
• interpretacja indywidualna z dnia 14 lutego 2023 r sygn.. 0115-KDIT3.4011.54.2023.1.AD,
• interpretacja indywidualna z dnia 14 lutego 2023 r sygn.. 0115-KDIT3.4011.48.2023.1.AD,
• interpretacja indywidualna z dnia 27 maja 2021 r.. sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.281.2021.1.MM,
• interpretacja indywidualna z dnia 27 maja 2021 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.282.2021.1.MM,
• interpretacja indywidualna z dnia 30 kwietnia 2021 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.233.2021.1.MM,
• interpretacja indywidualna z dnia 30 kwietnia 2021 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.225.2021.1.MB,
• interpretacja indywidualna z dnia 15 kwietnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.251.2021.1.AC,
• interpretacja indywidualna z dnia 15 kwietnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.250.2021.1.AC.

Co warto podkreślić organ podatkowy w powyżej wymienionych interpretacjach każdorazowo wskazał stanowisko Wnioskodawcy jako negatywne jednakże tylko ze względu na to, iż pytanie dotyczyło zastosowania stawki amortyzacyjnej przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4 odpowiedniej dla budynków i budowli używanych w warunkach złych, o której mowa w art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. b u.p.d.o.f. Jednakże każdorazowo organ podatkowy wskazywał, iż możliwe jest zastosowanie współczynnika nie wyższego niż 1,2 dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych, o której mowa w art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f. Wnioskodawca w niniejszym wniosku właśnie zadaje pytanie dotyczące możliwości zastosowania współczynnika 1,2.

Reasumując powyższe zdaniem Wnioskodawcy w związku z przedstawionym stanem faktycznym powinien on zastosować stawkę amortyzacyjna z wykorzystaniem współczynnika nie wyższego iż 1,2 o której mowa w art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f. w odniesieniu do budynków używanych w warunkach pogorszonych, powodujących przyspieszenie zużycia tych obiektów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe. 

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża podatnika.

Przepis art. 22 ust. 8 zd. pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały, musi:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
• być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu art. 22a ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, że:

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy:

Dla celów amortyzacji środka trwałego należy również ustalić właściwą stawkę amortyzacyjną.

W myśl art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei art. 22i ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, że

Sposób ustalenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych uzależniony jest również od tego, do jakiego rodzaju środków trwałych, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864), określony środek zostanie zakwalifikowany.

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik.

Na podstawie art. 22i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak z powyższego wynika, przesłanką stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych jest używanie budynków lub budowli w warunkach pogorszonych albo w warunkach złych.

Art. 22i ust. 7 ww. ustawy stanowi, że:

Zgodnie z nimi:

Za złe warunki używania budynków i budowli, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. b, uważa się:

Należy przy tym podkreślić, że uprawnienie do stosowania podwyższonej stawki nie ma charakteru stałego ‒ dotyczy okresu, w którym istnieją okoliczności pozwalające uznawać budynek lub budowle za używane w warunkach pogorszonych lub złych. Okoliczności używania budynku mogą bowiem ulegać zmianie, w tym w sposób powodujący ustanie warunków uzasadniających podwyższenie stawek. W takim przypadku podatnik ma obowiązek obniżyć stawkę do poziomu wynikającego z Wykazu.

Jak wynika bowiem bezpośrednio z art. 22i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22i ust. 6 omawianej ustawy podatkowej:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w prowadzonych działach specjalnych produkcji rolnej wykorzystuje Pan kurniki, do których tytułem prawnym jest Pana prawo własności. Z uwagi na specyfikę eksploatacji kurników w budynkach panują warunki mikroklimatyczne z koncentracją szkodliwych gazów, w tym amoniaku, siarkowodoru i dwutlenku węgla, a także duże zapylenie. Źródłem zapylenia są cząstki powstałe z upierzenia, ściółki, paszy. Ponadto w budynkach stosowane są środki chemiczne służące do dezynfekcji. Budynki narażone są na ciągłe działanie chemicznych środków dezynfekujących oraz wody. Posadzki kurników wyściełane są ściółką ze słomy, na ściółce gromadzone są wydaliny hodowanego drobiu, tworząc pomiot ptasi. Niezależnie od powyższego ma również miejsce wydziobywanie powierzchni tynku cementowego na ścianach przez kury. W budynkach podczas usuwania obornika ładowarkami teleskopowymi powstają mechaniczne uszkodzenia posadzek i ścian do wysokości np. 80 cm, co przyczynia się do powstawania dziur i pęknięć w ścianach, zarywania, zadzierania posadzek. Do mechanicznego uszkodzenia ścian (tynków) i wypłukiwania posadzek dochodzi również podczas mycia pod ciśnieniem 200 Bar. Wilgoć dochodząca do ok. 85%, zapylenie i gazy sprawiają, że budynek pracuje w skrajnie trudnych warunkach. Na ścianach rozwijają się pleśnie i grzyby m.in sprężniaki (Mucor i Rhizopus) oraz workowce (Aspergillus, Penicillum, Alternaria, Fusarium, Cladosponum). Stalowe elementy kurnika nadmiernie korodują. Stalowe elementy kurnika korodują szybciej niż w przypadku innych budynków. Pył. nawet obojętny chemicznie przyspiesza w znacznym stopniu procesy korozyjne ze względu na higroskopijne pobieranie i przetrzymywanie wilgoci z powietrza. Po zakończeniu cyklu produkcji, w trakcie przerwy między cyklami, która trwa ok. 2 tygodni, a przed wprowadzeniem następnej partii kur, kurniki poddawane są myciu środkami chemicznymi oraz zabiegom dezynfekcyjnym.

W świetle powyższego - okoliczności przedstawione przez Pana pozwalają na uznanie, że budynki (kurniki) są używane w warunkach pogorszonych. W niniejszej sprawie została spełniona przesłanka zawarta w art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkująca podwyższenie stawki amortyzacji o współczynnik nie wyższy niż 1,2.

Reasumując, będzie Pan uprawniony do zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do kurników jako budynków używanych w warunkach pogorszonych, powodujących przyspieszenie zużycia tych obiektów oraz dokonywać ich amortyzacji z wykorzystaniem współczynnika nie wyższego niż 1,2 od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zmiany.

Tym samym Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.