Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej
16 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, dotyczący skutków podatkowych wypłaty prezesowi zarządu Spółki wynagrodzenia za ulokowanie środków na prywatnej lokacie bankowej. Uzupełnili go Państwo pismem z 19 sierpnia br. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem
1.Zainteresowana będąca stroną postępowania: X.;
2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania: A.A, ul. (...).
Opis zdarzenia przyszłego
X. (dalej: „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym. W ramach działalności Spółka będzie generować okresowe nadwyżki finansowe. Standardowe oprocentowanie na firmowym rachunku Spółki jest bardzo niskie (ok. 0,01%), co nie pozwala na efektywne pomnażanie kapitału. W celu optymalizacji zysków Spółka planuje ulokować wolne środki ((...) PLN) na wyżej oprocentowanej lokacie. W tym celu zostanie zwołane Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników, które podejmie uchwałę wyrażającą zgodę na powierzenie środków Prezesowi Zarządu, Panu A.A (dalej: „Wykonawca”). Prezes Zarządu, jako klient premium w Y, posiada możliwość indywidualnego wynegocjowania warunków lokaty terminowej z oprocentowaniem na poziomie 5% w skali roku, co znacząco przewyższa ofertę dostępną dla Spółki.
Mając na uwadze wymogi art. 210 § 1 Kodeksu spółek handlowych, uchwałą Zgromadzenia Wspólników zostanie powołany pełnomocnik do zawarcia w imieniu Spółki umowy z Prezesem Zarządu. Następnie pomiędzy Spółką a Wykonawcą zostanie zawarta umowa o dzieło. Przedmiotem umowy będzie wykonanie przez Wykonawcę oznaczonego dzieła, polegającego na osiągnięciu konkretnego, mierzalnego rezultatu. Istotą umowy nie będzie proces zarządzania, lecz dostarczenie finalnego, sprawdzalnego efektu, niemożliwego do osiągnięcia bez unikalnych zdolności i statusu Wykonawcy.
Dzieło będzie polegać na:
·przyjęciu od Spółki kwoty (...) PLN;
·ulokowaniu jej na 3-miesięcznej lokacie bankowej na prywatnym rachunku Wykonawcy, przy oprocentowaniu wynegocjowanym osobiście przez Wykonawcę;
·zwrocie na rachunek bankowy Spółki całości kapitału wraz z całością wypracowanego zysku po zakończeniu lokaty.
Umowa będzie jednoznacznie wskazywać, że Wykonawca nie ma prawa do swobodnego dysponowania środkami na cele inne niż określone w umowie. Jego zadaniem będzie osiągnięcie rezultatu w postaci maksymalizacji zysku z lokaty. Z tytułu należytego wykonania dzieła Wykonawcy będzie przysługiwać wynagrodzenie w wysokości 10% wypracowanego zysku netto (tj. po potrąceniu przez bank zryczałtowanego podatku dochodowego).
Po 3 miesiącach lokata zostanie zakończona. Zakłada się, że wygeneruje ona zysk brutto w kwocie ok. (...) PLN. Bank potrąci zryczałtowany podatek dochodowy. Wykonawca zwróci na rachunek Spółki kapitał oraz cały zysk netto, a wykonanie dzieła zostanie potwierdzone protokołem. Następnie Wykonawca wystawi Spółce rachunek na kwotę stanowiącą 10% zysku netto.
Pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych
Czy od wynagrodzenia wypłaconego Prezesowi Spółka jako płatnik będzie zobowiązana do pobrania zaliczki na PIT, kwalifikując ten przychód jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „PIT”), tj. z tytułu umowy o dzieło?
Państwa stanowisko w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych
Zdaniem Zainteresowanych, Spółka – wypłacając wynagrodzenie z tytułu umowy o dzieło – będzie działać jako płatnik i będzie zobowiązana do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Przychód ten należy zakwalifikować jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT, tj. jako przychód z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy o dzieło.
W związku z tym Spółka powinna zastosować 20% koszty uzyskania przychodów i pobrać zaliczkę na podatek w wysokości 12% dochodu, a po zakończeniu roku wystawić Wykonawcy informację PIT-11.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
W świetle art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych (…).
Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:
·tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;
·obliczenie i pobór podatku przez płatnika.
Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych spoczywa na podatnikach. W odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została jednak wyłączona przez ustawodawcę poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 32, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na:
–zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej – w odniesieniu do uzyskiwanych od tych zakładów pracy przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, a także wypłacanych przez nie zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego oraz wypłat z nadwyżki bilansowej (art. 32);
–osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 (art. 41 ust. 1);
–osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art.29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4).
Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:
·określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
·określenie kategorii przychodów (dochodów), w odniesieniu do których na ww. podmiotach spoczywają obowiązki płatnika podatku.
Ponadto ustawodawca uregulował również sytuacje, w których podmioty wypłacające należności lub realizujące świadczenia na rzecz podatników:
·nie mają obowiązku obliczenia i poboru podatku jako płatnicy, ale
·mają obowiązki o charakterze informacyjnym.
Przykładowo, w świetle art. 42a analizowanej ustawy:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
W myśl art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Ogólne określenie „przychodów” zawiera natomiast art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Stosownie do tego przepisu:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.
Ustawodawca odróżnia przy tym przysporzenia, które mają charakter:
·pieniężny – pieniądze i wartości pieniężne;
·niepieniężny – świadczenia w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa), nieodpłatne świadczenia inne niż świadczenia w naturze (otrzymane usługi lub świadczenia polegające na udostępnianiu rzeczy lub praw).
Zasady ustalania wartości świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń i świadczeń częściowo odpłatnych reguluje art. 11 ust. 2-2c ustawy.
Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów (obejmujący m.in. kwestię uwzględniania kosztów uzyskania przychodów dla celów ustalenia dochodu z danego źródła przychodów).
Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił m.in.:
-działalność wykonywaną osobiście (pkt 2);
-inne źródła (pkt 9).
Szczegółowe regulacje dotyczące przychodów z poszczególnych źródeł zostały zawarte w art. 12-20 ustawy.
I tak, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się:
–stosownie do art. 13 pkt 7 analizowanej ustawy:
przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
–stosownie do art. 13 pkt 8 cytowanej ustawy:
przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
b)właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,
c)przedsiębiorstwa w spadku
- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
–stosownie do art. 13 pkt 9 ww. ustawy:
przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
Jak wynika natomiast z art. 20 ust. 1 powołanej ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, co pozwala aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w powyższym przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze – nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy, a po drugie – nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.
Jak wynika z wniosku, w celu optymalizacji zysków planują Państwo ulokować wolne środki Spółki na prywatnej lokacie terminowej prezesa zarządu, która w zakresie oprocentowania jest korzystniejszą opcją niż firmowy rachunek. W tym względzie Spółka zamierza zawrzeć umowę z prezesem zarządu, nazwaną we wniosku umową o dzieło. Dziełem ma być osiągnięcie rezultatu w postaci maksymalizacji zysku z lokaty, poprzedzone przejęciem od Spółki określonej kwoty pieniężnej i ulokowaniem jej na 3-miesięcznej lokacie bankowej. Z tego tytułu prezesowi będzie przysługiwać wynagrodzenie w wysokości 10% wypracowanego zysku netto.
We własnym stanowisku proponują Państwo, aby przychód prezesa zarządu z tytułu ww. umowy kwalifikować do źródła „działalność wykonywana osobiście” z art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 lit. a omawianej ustawy. Przepis ten dotyczy, obok przychodów z umowy zlecenia, przychodów z wykonywania usług na podstawie umowy o dzieło. Umowa ta nie została zdefiniowana na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy się zatem odwołać do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071). I tak, w świetle art. 627 Kodeksu:
Przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.
Umowa o dzieło jest szeroko komentowana w orzecznictwie. Przykładowo, w wyroku Sądu Najwyższego - Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 19 marca 2024 r. sygn. akt I USKP 138/23 wskazano, że:
Umowa o dzieło to umowa o pewien określony rezultat pracy i umiejętności ludzkich (art. 627 KC). W wypadku umowy o dzieło niezbędne jest zatem, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 stycznia 2023 r. sygn. akt II GSK 1240/22 – w zakresie charakterystyki samego dzieła – podkreślił, że:
Dzieło musi przybrać określoną postać w świecie zjawisk zewnętrznych, musi istnieć w postaci postrzegalnej, pozwalającej nie tylko odróżnić je od innych przedmiotów, ale i uchwycić istotę osiągniętego rezultatu. (…) Dzieło to stanowić ma zatem rezultat pracy fizycznej lub umysłowej przyjmującego zamówienie. Wykonanie dzieła najczęściej przybiera postać wytworzenia rzeczy, czy też dokonania zmian w rzeczy już istniejącej poprzez jej naprawienie, przerobienie lub uzupełnienie. Dziełem mogą być również rezultaty niematerialne, które mogą stanowić utwory w rozumieniu prawa autorskiego. Dzieła te mogą, lecz nie muszą być ucieleśnione w jakimkolwiek przedmiocie materialnym, byle zostały utrwalone ze względu na istnienie wad lub gdy można uchwycić istotę osiągniętego rezultatu.
Jak wynika natomiast z wyroku SN z 20 marca 2024 r. sygn. akt I USKP 109/23:
O rodzaju umowy nie zawsze decyduje literalna treść jej dokumentu, co wprost wynika z art. 65 § 2 KC. Nie wystarcza zgodna wola stron co do rodzaju zobowiązania, gdyż swoboda umów nie jest nieograniczona na gruncie prawa cywilnego (art. 3531 KC). Umowa nie może zmieniać też ustawy, czyli strony nie mogą nazwać umową o dzieło zobowiązania, którego przedmiotem nie jest dzieło w rozumieniu art. 627 KC. (…) regulacja z art. 65 KC nie zamyka oceny i kwalifikacji umowy, zwłaszcza że wola stron zależy od faktów ustalonych w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 19 października 2023 r. sygn. akt II GSK 853/20 wskazał, że:
O prawidłowym zakwalifikowaniu umowy cywilnoprawnej nie decyduje nazwa umowy czy jej stylistyka, lecz rzeczywisty przedmiot umowy, okoliczności jej zawarcia oraz sposób i okoliczności jej wykonywania, w tym realizowanie przez strony, nawet wbrew postanowieniom umowy, a także cechy charakterystyczne dla danego stosunku prawnego, które odróżniają zawartą i realizowaną umowę od innych umów cywilnoprawnych. Przy czym wola stron umowy nie może zmieniać ustawy, co wprost wynika z art. 58 § 1 KC.
Uwzględniając powyższe, nie sposób uznać za dzieło w rozumieniu prawa cywilnego rezultatu opisanej we wniosku umowy, tj. maksymalizacji zysku z lokaty terminowej. Jak Państwo wskazują, dzieło będzie polegać na przyjęciu od Spółki określonej kwoty pieniężnej, ulokowaniu jej na trzymiesięcznej lokacie bankowej na prywatnym rachunku prezesa zarządu przy oprocentowaniu osobiście przez niego wynegocjowanym oraz zwrocie na rachunek bankowy Spółki całości kapitału wraz z całością wypracowanego zysku po zakończeniu lokaty. Trudno się tu zatem doszukać rezultatu pracy fizycznej lub umysłowej przyjmującego zamówienie. Mając na względzie sposób i okoliczności wykonywania umowy oraz jej efekt, nie będzie ona nosiła znamion umowy o dzieło. Będzie to raczej umowa o wykonanie konkretnej usługi na rzecz Spółki. Nieprawidłowe jest więc Państwa stanowisko, że wynagrodzenie z tego rodzaju umowy należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Opisana we wniosku umowa zawiera elementy czynności powierniczej:
1.przeniesienie przez powierzającego na powiernika jakiegoś prawa albo zobowiązanie powiernika do nabycia tego prawa i przekazanie mu przez powierzającego środków na ten cel, w następstwie czego powiernik może korzystać z tego prawa względem osób trzecich w wyznaczonym zakresie;
2.zobowiązanie powiernika wobec powierzającego, że będzie przestrzegał wyznaczonego zakresu korzystania z uzyskanego prawa (w szczególności, że powierzone prawo powróci do powierzającego pod określonymi warunkami) oraz zobowiązanie powiernika do przekazywania powierzającemu wszelkich pożytków związanych z tym prawem.
W przypadku, gdy powiernik otrzyma od powierzającego środki finansowe w celu ulokowania ich na korzystnie oprocentowanym koncie oszczędnościowym lub lokacie, założonym przez osobę fizyczną, czyni to w interesie powierzającego. W konsekwencji powiernik nie stanie się ich faktycznym właścicielem, a wyłącznie podmiotem uprawnionym do władania nimi. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 KC zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem:
Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Co do zasady umowa powiernictwa polega na zawarciu stosunku między jej stronami, powierzającym i powiernikiem, którego celem jest wykonanie przez powiernika we własnym imieniu określonych usług i sfinansowanych przez powierzającego, na jego rzecz i w celu realizacji wskazanego przez niego interesu. Zależnie od postanowień umowy może być ona odpłatna albo nieodpłatna. Zawierana jest na określony czas, wskazany w umowie lub wynikający z istoty czynności prawnej, jaką ma podjąć powiernik.
W związku z powyższym przychody, jakie uzyska prezes zarządu tytułem wynagrodzenia za realizację opisanej umowy nie wypełniają przesłanek zakwalifikowania ich do pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 oraz 3-8b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wynagrodzenie prezesa zarządu w wysokości 10% wypracowanego zysku netto z tytułu opisanej umowy stanowić będzie przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu w momencie otrzymania lub postawienia do dyspozycji.
W konsekwencji – wbrew Państwa twierdzeniu – na Spółce nie będą spoczywać obowiązki płatnika związane z obliczaniem, poborem i zapłatą zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów. Spółka będzie jednak miała obowiązek informacyjny wynikający z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązek sporządzenia informacji o wysokości przychodów i przesłania jej prezesowi zarządu oraz właściwemu urzędowi skarbowemu.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja ta rozstrzyga wyłącznie w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. w zakresie pytania oznaczonego we wniosku literą „c”. Pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych są przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli Państwo skorzystać, jeśli zastosują się do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowaną, która jest stroną postępowania
X. (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.