Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 12 września 2025 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Pracuje Pan na podstawie umowy o pracę. W 2025 r. dokonał Pan wpłaty na IKZE (art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy z dnia 26 lipca 1994 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej: p.d.o.f.).
Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego
W odpowiedzi na wezwanie doprecyzował Pan opis okoliczności sprawy poprzez udzielenie odpowiedzi na postawione w wezwaniu pytania.
Pytanie 1: Czy samodzielnie dokonał Pan w 2025 r. wpłaty na IKZE w kwocie mieszczącej się w limicie dla osób nieprowadzących działalność gospodarczą zgodnie z obwieszczeniem Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2024 r. w sprawie wysokości wpłat w roku 2025 r.?
Odpowiedź: Tak – samodzielnie dokonał Pan w 2025 r. wpłaty na IKZE w kwocie mieszczącej się w limicie dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej zgodnie z obwieszczeniem Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2024 r. w sprawie wysokości wpłat w 2025 r.
Pytanie 2: Czy dokonane przez Pana wpłaty na IKZE będą podlegały zwrotowi w jakiejkolwiek formie?
Odpowiedź: Nie - dokonane przez Pana wpłaty na IKZE nie będą podlegały zwrotowi w jakiejkolwiek formie.
Pytanie 3: Czy na podstawie umowy o prowadzenie IKZE gromadzi Pan oszczędności tylko na jednym IKZE?
Odpowiedź: Tak – na podstawie umowy o prowadzenie IKZE gromadzi Pan oszczędności tylko na jednym IKZE.
Pytania
1)Czy może Pan złożyć pracodawcy oświadczenie, że dokonał wpłaty na IKZE (art. 31a ust. 1 p.d.o.f.)?
2)Czy pracodawca będzie musiał uwzględnić to oświadczenie przy ustalaniu zaliczki, tj. zmniejszyć wysokość zaliczek?
Pana stanowisko w sprawie
Może Pan złożyć pracodawcy oświadczenie, że dokonał Pan wpłaty na IKZE. Pracodawca będzie musiał uwzględnić to oświadczenie przy ustalaniu zaliczki, tj. zmniejszyć wysokość zaliczek.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy:
Źródłami przychodów są:
stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Na podmiotach dokonujących świadczeń z ww. tytułu ciążą natomiast obowiązki płatnika wynikające z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Zakład pracy jako płatnik jest zatem zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochody od wypłacanych świadczeń.
Jak wynika natomiast z art. 31a ust. 1 ww. ustawy:
Podatnik składa płatnikowi na piśmie albo w inny sposób przyjęty u danego płatnika oświadczenia i wnioski mające wpływ na obliczenie zaliczki.
Jednocześnie, stosownie do art. 31a ust. 2 ww. ustawy:
Oświadczenia i wnioski, o których mowa w art. 31b ust. 1, art. 32 ust. 3 i 6–8 oraz art. 41 ust. 11, mogą być składane według ustalonego wzoru.
Zgodnie z art. 31a ust. 8 cytowanej ustawy:
Jeżeli podatnik złoży płatnikowi, o którym mowa w art. 32, art. 34 lub art. 41 ust. 1, oświadczenie, że spełnia warunki do stosowania zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152–154, płatnik oblicza zaliczkę z uwzględnieniem tych zwolnień, przy czym w oświadczeniu dotyczącym spełnienia warunków do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152, podatnik wskazuje również rok rozpoczęcia i zakończenia stosowania zwolnienia przez płatnika.
Przy czym, w myśl art. 31b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadkach, o których mowa w art. 32, art. 34 ust. 3, art. 35 ust. 1 pkt 1–4 i 7–9 oraz art. 41 ust. 1, płatnik pomniejsza zaliczki o kwotę stanowiącą nie więcej niż 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, jeżeli podatnik złoży temu płatnikowi oświadczenie o stosowaniu pomniejszenia.
Zgodnie z art. 31c ust. 1-2 wskazanej ustawy .
1. Płatnik nie pobiera zaliczek, o których mowa w art. 32-35 i art. 41 ust. 1, jeżeli podatnik złoży temu płatnikowi wniosek o niepobieranie zaliczek w danym roku podatkowym.
2. Podatnik może złożyć wniosek o niepobieranie zaliczek w danym roku podatkowym, jeżeli przewiduje, że uzyskane przez niego dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 nie przekroczą w roku podatkowym kwoty 30 000 zł.
Na podstawie art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, że za dany rok zamierza opodatkować dochody w sposób określony w art. 6 ust. 2 albo 4d, a za rok podatkowy przewidywane, określone w oświadczeniu:
1) dochody podatnika nie przekroczą kwoty 120 000 zł, a małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów, które łączy się z dochodami podatnika - zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 12% dochodu uzyskanego w danym miesiącu od tego płatnika i są dodatkowo pomniejszane za każdy miesiąc o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek w przypadku oświadczenia dotyczącego opodatkowania dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 albo 4d;
2) dochody podatnika przekroczą kwotę 120 000 zł, a dochody małżonka lub dziecka, które łączy się z dochodami podatnika, nie przekraczają tej kwoty - zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 12% dochodu uzyskanego w danym miesiącu od tego płatnika.
Z kolei art. 32 ust. 6 tej ustawy wskazuje, że:
Jeżeli podatnik złoży płatnikowi wniosek o obliczanie zaliczek bez stosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 lub miesięcznych kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3, płatnik oblicza zaliczki bez stosowania tego zwolnienia lub tych kosztów.
Na podstawie art. 32 ust. 7 ww. ustawy:
Jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w art. 22 ust. 2 pkt 3, płatnik oblicza zaliczki, stosując koszty uzyskania przychodów określone w tym przepisie.
Zgodnie z art. 32 ust. 8 cytowanej ustawy:
Jeżeli podatnik złoży płatnikowi wniosek o rezygnację ze stosowania kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, płatnik oblicza zaliczki, nie stosując tych kosztów.
Stosownie do art. 41a ust. 1 ww. ustawy:
Płatnicy, o których mowa w art. 32-35 i art. 41 ust. 1, na wniosek podatnika obliczają i pobierają w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy, stosując zamiast najniższej stawki określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, wyższą stawkę podatkową określoną w tej skali.
Z ww. przepisów jasno i jednoznacznie wynika, jakie oświadczenia i wnioski mające wpływ na wysokość zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, podatnik może złożyć płatnikowi. Należą do nich:
-oświadczenie o spełnieniu warunków do stosowania ulgi na powrót, ulgi dla rodzin 4+ oraz ulgi dla pracujących seniorów (art. 31a ust. 8);
-oświadczenie dotyczące stosowania pomniejszenia zaliczki o kwotę stanowiącą nie więcej niż 1/12 kwoty zmniejszającej podatek (art. 31b ust. 1);
-wniosek o niepobieranie zaliczek w danym roku podatkowym, jeżeli podatnik przewiduje, że uzyskane przez niego dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 nie przekroczą w roku podatkowym kwoty 30.000 zł (art. 31c ust. 1-2);
-oświadczenie o zamiarze opodatkowania łącznie z małżonkiem albo jako samotny rodzic (art. 32 ust. 3);
-wniosek o niestosowanie przy obliczaniu zaliczek ulgi dla młodych lub miesięcznych kosztów uzyskania przychodów (art. 32 ust. 6);
-oświadczenie o zamieszkiwaniu poza miejscowością zakładu pracy, w celu stosowania podwyższonych kosztów (art. 32 ust. 7);
-wniosek o rezygnację ze stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów (art. 32 ust. 8);
-wniosek o stosowanie wyższej stawki podatku (art. 41a).
Wskazany powyżej katalog nie przewiduje możliwości złożenia płatnikowi oświadczenia/wniosku o pomniejszanie podstawy obliczenia podatku o zapłacone przez podatnika wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego.
Jednakże zauważyć należy, że na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2b ww. ustawy:
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wpłat na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego dokonanych przez podatnika w roku podatkowym, do wysokości określonej w przepisach o indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego.
W myśl art. 26 ust. 6g ww. ustawy:
Odliczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2b i 2c, dokonuje się w zeznaniu podatkowym.
Przepis art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Zasady gromadzenia oszczędności na indywidualnych kontach emerytalnych, zwanych dalej „IKE” oraz na indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego, zwanych dalej „IKZE” oraz dokonywania wpłat, wypłat transferowych, częściowego zwrotu i zwrotu środków zgromadzonych na tych kontach reguluje ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 707 ze zm.).
Zgodnie z art. 1 ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego:
Ustawa określa zasady gromadzenia oszczędności na indywidualnych kontach emerytalnych, zwanych dalej „IKE”, oraz na indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego, zwanych dalej „IKZE”, oraz dokonywania wpłat, wypłat transferowych, wypłat, częściowego zwrotu i zwrotu środków zgromadzonych na tych kontach.
Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 4 ww. ustawy wpłata oznacza:
Wpłatę środków pieniężnych dokonywaną przez oszczędzającego na IKE lub IKZE lub przekazanie pożytków z papierów wartościowych zgromadzonych na IKE lub IKZE oszczędzającego.
Natomiast w myśl przepisu art. 4 ust. 2 tej ustawy:
Oszczędzający na IKZE ma prawo do odliczenia od dochodu wpłat na IKZE na zasadach i w trybie określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli na podstawie umowy o prowadzenie IKZE gromadzi oszczędności tylko na jednym IKZE, z zastrzeżeniem art. 14 i 23.
Zgodnie z art. 13a ust. 1 ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego:
Wpłaty dokonywane na IKZE w roku kalendarzowym nie mogą przekroczyć kwoty odpowiadającej 1,2-krotności przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok określonego w ustawie budżetowej lub ustawie o prowizorium budżetowym lub w ich projektach, jeżeli odpowiednie ustawy nie zostały uchwalone, z zastrzeżeniem ust. 1a.
Na mocy art. 13a ust. 2 ww. ustawy:
W przypadku gdy kwoty ustalone w sposób określony w ust. 1 albo 1a będą niższe od kwot ogłoszonych w poprzednim roku kalendarzowym, obowiązują kwoty wpłat dokonywanych na IKZE ogłoszone w poprzednim roku kalendarzowym.
W myśl art. 13a ust. 3 powołanej ustawy :
W przypadku IKZE prowadzonego w ramach umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym ograniczenia, o których mowa w ust. 1 i 1a, dotyczą części składki ubezpieczeniowej stanowiącej wpłatę na IKZE.
Stosowanie do art. 13a ust. 4 ww. ustawy :
Jeżeli do końca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym będą dokonywane wpłaty na IKZE, brak jest podstaw, o których mowa w ust. 1 i 1a, do ustalenia przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej, jako podstawę do ustalenia kwot, o których mowa w ust. 1 i 1a, przyjmuje się przeciętne miesięczne wynagrodzenie z trzeciego kwartału roku poprzedniego.
Na mocy art. 13a ust. 5 powołanej wyżej ustawy :
Po przekroczeniu odpowiednio jednej z kwot określonych w obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 8, instytucja finansowa jest obowiązana do przekazania nadpłaconej kwoty w sposób określony w umowie o prowadzenie IKZE.
W myśl art. 13a ust. 8 ww. ustawy:
Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” do końca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym będą dokonywane wpłaty na IKZE, wysokość kwot, o których mowa w ust. 1 i 1a.
Analizując powyższe przepisy można stwierdzić, że osoby, które w danym roku podatkowym dokonywały wpłat na IKZE, mogą odliczyć poniesione przez siebie wydatki od uzyskanego dochodu w zeznaniu podatkowym. Jeżeli wysokość dochodu uzyskanego w danym roku podatkowym jest niższa od kwoty dokonanej wpłaty na IKZE, podatnik może dokonać odliczenia tylko do wysokości dochodu. Pozostała kwota nie ulega odliczeniu w latach następnych.
Podkreślić również należy, że wpłaty na IKZE podlegają limitowaniu. Limit ten nie jest co prawda określony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz wynika – o czym wspomniano wcześniej cytując treść art. 13a ust. 8 ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego – z corocznego obwieszczenia ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2024 r. (M.P. z 2024 r. poz. 1055) wysokość kwoty wpłat na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego w roku 2025 wynosiła 10 407,60 zł.
Reasumując, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, nie ma Pan możliwości złożenia płatnikowi oświadczenia/wniosku o pomniejszanie podstawy obliczenia podatku o zapłacone przez Pana wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego, a co za tym idzie uwzględnienia takiego oświadczenia/wniosku przez płatnika przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy. Wpłaty na IKZE podlegają odliczeniu do wysokości przysługującego limitu dopiero w zeznaniu podatkowym składanym przez podatnika za rok podatkowy w którym je zapłacono.
Zatem Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanych pytań, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).