Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 18 września 2025 r. (wpływ 22 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Dnia (…) 2019 roku aktem notarialnym Repetorium (…) notariusza (…) została ustanowiona darowizna nieruchomości gruntowej położonej w (…). Dla nieruchomości prowadzona księga wieczysta KW nr (…) przez Sąd Rejonowy (…). W księdze tej wpisani jako współwłaściciele A.A./Pana brat/ w 1/2 /jednej drugiej/ części i B.B. w 1/2 /jednej drugiej/ części, nieruchomości niezabudowanej zawierającej 2 ha i 97 arów, oznaczonej numerem działki 1 w miejscowości (…).

Nadmienia Pan, iż prawomocnym wyrokiem, wydanym przez Sąd Okręgowy (…) w dniu (…) 2016 roku sygn. akt (…) rozwiązane zostało przez rozwód małżeństwo zawarte w dniu (…) 1981 roku pomiędzy B.B. oraz A.A./Pana bratem i bratową/.

Urząd Gminy (…) dnia (…) 2018 roku poświadczył, iż działka 1 nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - opisana jako tereny rolnicze przestrzeni produkcyjnej na terenie dla którego wyznaczono obszar zdegradowany bez rewitalizacji.

We wspomnianym wyżej akcie notarialnym z (…) 2019 roku A.A. darował cały należący do niego udział w nieruchomości w wysokości 1/2 /jednej drugiej/ części swojemu bratu - czyli Panu (Wnioskodawcy) do majątku osobistego, zaś Pan tę darowiznę przyjął. Tym samym na Pana przeszły uprawnienia do współposiadania i dysponowania nieruchomością rolną otrzymaną darowizną. Stał się współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości.

Kolejnym aktem notarialnym Repertorium (…) dnia (…) 2021 roku została zawarta umowa o zniesieniu współwłasności nieruchomości. Według aktu notarialnego B.B. i Pan – (Wnioskodawca) dokonali zniesienia współwłasności działki gruntu 1 objętej księgą wieczystą (…). Stał się wyłącznym właścicielem niezabudowanej działki gruntu 1 objętej księgą wieczystą (…) o powierzchni 2 ha 97 a. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez jakichkolwiek spłat lub dopłat między stronami.

W wyniku podziału nieruchomości 1 w księdze wieczystej KW nr (…) powstały działki oznaczone numerami 1/1 i 1/2 położone w miejscowości (…).

Dnia (…) 2025 roku aktem notarialnym Repertorium (…) sprzedał Pan działkę 1/1 o powierzchni 0,2400 ha /dwa tysiące czterysta metrów kwadratowych/ za cenę (…) brutto Spółce (…) z siedzibą w (…). W związku z ustawą o podatku od towarów i usług opłacił Pan podatek Vat wg stawki 23% wynoszący (…), co wynikało z interpretacji indywidualnej adresowanej do Pana z dnia (…) 2024 roku sygnatura UNP (…).

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Przedmiotem umowy o zniesienie współwłasności z (…) 2021 roku repertorium (…) była nie tylko działka 1. Wartość majątku otrzymanego w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w wartości majątku jaki przysługiwał Panu przed zniesieniem współwłasności.

Nie prowadził Pan i nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest Pan rolnikiem indywidualnym.

W odniesieniu do działki, która była przedmiotem sprzedaży, nie podejmował Pan jakichkolwiek czynności inwestycyjnych w celu jej uatrakcyjnienia lub zwiększenia jej wartości.

Nie podejmował Pan żadnych czynności marketingowych i reklamowych by znaleźć nabywców działki. Inicjatywa nabycia działki wypłynęła od kupującego (…).

Działkę nie wykorzystywał Pan dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Działka była wykorzystywana dla Pana celów osobistych. Jest Pan rolnikiem – uprawiał Pan na niej zboża. Działka nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy i innego sposobu używania na podstawie umów.

Wcześniej nie sprzedawał Pan innych nieruchomości.

Jest Pan właścicielem gospodarstwa rolnego, z którego dochody utrzymują Pana rodzinę. Na dzień dzisiejszy nie przewiduje Pan sprzedaży nieruchomości lub jej części.

Pytanie

Czy skutkiem sprzedaży niezabudowanej nieruchomości działki 1/1 będzie musiał Pan zapłacić podatek dochodowy w sytuacji gdy zniesienie współwłasności w dniu (…) 2021 roku nastąpiło nieodpłatnie bez jakichkolwiek spłat lub dopłat między stronami, a wcześniej stał się Pan w wyniku darowizny właścicielem 1/2 (jednej drugiej) tej działki?

Pana stanowisko w sprawie

Posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy na terenie Polski oraz nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Sprzedaż działki miała charakter jednostkowy - nie odpowiada pojęciu działalności gospodarczej określonej w art. 5a ust. 6 ustawy o PIT. Uważa Pan, datę nabycia udziału nieruchomości w drodze darowizny w dniu (…) 2019 roku jako datę nabycia całości. Od końca roku 2019 gdy otrzymał Pan nieruchomość minęło więcej niż 5 lat, więc może Pan sprzedać działkę bez podatku PIT zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa majątkowego nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie stanowi ono źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa majątkowego w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma ustalenie daty ich nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem, poprzez „nabycie”, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zatem każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną – nabywcę, przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny.

Jak wynika z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zatem jeśli świadczenie będzie polegać na przekazaniu rzeczy (np. nieruchomości) to dochodzi do przeniesienia prawa własności rzeczy z darczyńcy na obdarowanego. Z zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Umowa darowizny dochodzi do skutku z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Na podstawie art. 195 Kodeksu cywilnego:

W świetle art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Według art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 ustawy Kodeks cywilny).

Art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Na podstawie art. 211 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 212 Kodeksu cywilnego:

W świetle powyższego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni. Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeżeli:

a)podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub

b)wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w wartości udziału, jaki przysługiwał tej osobie.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału we współwłasności nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału nieruchomości lub zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział.

Z opisu sprawy wynika, że (…) 2019 roku została ustanowiona darowizna nieruchomości gruntowej. Dla nieruchomości prowadzona księga wieczysta KW (…). W księdze tej wpisani jako współwłaściciele A.A./Pana brat/ w 1/2 (jednej drugiej) części i B.B. w 1/2 /jednej drugiej/ części, nieruchomości niezabudowanej zawierającej 2 ha i 97 arów, oznaczonej numerem działki 1 w miejscowości (…).

We wspomnianym wyżej akcie notarialnym z (…) 2019 roku Pana brat darował cały należący do niego udział w nieruchomości w wysokości 1/2 (jednej drugiej) części Panu do majątku osobistego, zaś Pan tę darowiznę przyjął. Tym samym na Pana przeszły uprawniania do współposiadania i dysponowania nieruchomością rolną otrzymaną darowizną. Stał się współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości.

Kolejnym aktem notarialnym z (…) 2021 roku została zawarta umowa o zniesieniu współwłasności nieruchomości. Według aktu notarialnego A. A i Pan dokonali zniesienia współwłasności działki gruntu 1. Stał się Pan wyłącznym właścicielem niezabudowanej działki gruntu 1. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez jakichkolwiek spłat lub dopłat między stronami.

W wyniku podziału nieruchomości nr 1 powstały działki 1/1 i 1/2. Dnia (…) 2025 roku sprzedał Pan działkę 1/1 o powierzchni 0,2400 ha.

We wniosku wskazał Pan, że wartość majątku otrzymanego w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w wartości majątku jaki przysługiwał Panu przed zniesieniem współwłasności.

Zatem uznać należy, że – czynność zniesienia współwłasności nie stanowiła dla Pana nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, dla celów podatku dochodowego, bieg terminu pięcioletniego dla nieruchomości (udziału w działce 1), nabytej w wyniku zniesienia współwłasności należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie na podstawie umowy darowizny, tj. od końca 2019 r.

W konsekwencji, odpłatne zbycie 26 czerwca 2025 r. nieruchomości (działki 1/1) opisanej we wniosku nie stanowi źródła przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ, zbycie nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zatem nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży działki 1/1.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.