Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 2 i 5 września 2025 r. (daty wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

23 czerwca 2006 r. zawarła Pani w banku umowę konsumencką kredytu hipotecznego nominowanego do CHF, numer (...) w X (aktualnie Y SA). Wypłacony kredyt opiewał na kwotę 99 000 zł. Na dzień 23 lipca 2025 r. do banku spłaciła Pani kwotę 128 512,24 zł. Nadpłata z Pani strony wynosi więc 29 512,24 zł, zaś saldo zadłużenia wskazane przez bank wynosi łącznie 92 051,13 zł.

Kredyt został zaciągnięty na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych i nigdy wcześniej nie korzystała Pani z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej. W mieszkaniu tym nigdy nie była prowadzona działalność gospodarcza (nigdy nie była również zarejestrowana).

Cały wypłacony kredyt transzami był przelany na pokrycie budowy samodzielnego lokalu mieszkalnego, realizowanego przez Spółdzielnię Mieszkaniową (...) w C.

Na mocy art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w latach 2002-2006 w zw. z art. 9 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz innych ustaw (Dz. U. 217 poz. 1588 oraz z 2008 r. nr 209 poz. 316), w trakcie spłaty kredytu, tj. w latach 2006-2024, korzystała Pani z ulgi odsetkowej.

26 maja 2022 r. złożyła Pani pozew o unieważnienie umowy kredytowej, a 18 listopada 2024 r. Sąd Okręgowy w D. udzielił zabezpieczenia powództwa, polegającego na zawieszeniu obowiązku spłat rat i od grudnia 2024 r. nie ma Pani obowiązku spłacania dalszych rat.

23 lipca 2025 r. bank wystąpił z propozycją zawarcia ugody do umowy kredytu, dla której zadłużenie jest ewidencjonowanie na numerze rachunku (...) z następującymi warunkami: bank całkowicie umarza pozostałą do spłaty kwotę kapitału i dodatkowo w ramach pełnego i ostatecznego uregulowania roszczeń Stron zobowiązuje się do zapłaty na Pani rzecz kwoty 11 350,92 zł.

Uzupełnienie wniosku

Wyjaśniając, dlaczego bank wypłaci Pani kwotę 11 350,92 zł – jakim tytułem ją wypłaci, z czego wynika ta wypłata, jaki ma charakter – w szczególności, czy jest to:

a)zwrot środków, które zostały wpłacone do banku tytułem spłaty rat kredytowo-odsetkowych, a które w wyniku ponownego przeliczenia zobowiązań kredytowych według kursów waluty przyjętych w ugodzie zostały uznane za nadpłatę kredytu albo

b)zwrot środków wpłaconych wcześniej do banku, które zostały w ugodzie uznane za nienależne bankowi z innych powodów (jakich),

wskazała Pani, że przedmiotem ugody z Bankiem, na podstawie której zostanie wypłacona ww. kwota, jest zobowiązanie się banku do zapłaty na Pani rzecz ww. kwoty w ramach pełnego i ostatecznego rozliczenia wzajemnych roszczeń. Jest to zatem zwrot środków wpłaconych wcześniej do banku, które zostały w ugodzie uznane za nienależne bankowi. Wypłata tej kwoty jest spowodowana cofnięciem przez Panią pozwu wobec banku i zrzeczenia się roszczeń wskazanych w tym pozwie.

Wyjaśniając, czy w wyniku ugody, którą zamierza Pani zawrzeć z bankiem, otrzyma Pani zwrot odsetek od kredytu, które odliczyła Pani w ramach ulgi odsetkowej, wskazała Pani, że w wyniku ugody zadłużenie wynikające z umowy kredytowej zostaje umorzone (następuje zwolnienie z długu), natomiast nie spowoduje to po Pani stronie żadnego zwrotu kapitału bądź odsetek jakie do tej pory opłacała Pani w związku z umową kredytową. Informację tę sprostowała Pani w piśmie z 30 września 2025 r., wskazując, że kwota 11 350,92 zł, którą otrzyma od banku będzie zwrotem środków wpłaconych wcześniej do banku (nadpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych), które bank uznał za nienależne.

Pierwszego odliczenia ulgi odsetkowej dokonała Pani w rozliczeniu w 2007 r. w rozliczeniu za 2006 r.

Z ulgi odsetkowej korzystała Pani w okresie od 2006 do 2024 r.

Potwierdziła Pani, że odsetki zostały faktycznie zapłacone, a ich wysokość i termin zapłaty są udokumentowane dowodem wystawionym przez podmiot uprawniony na podstawie przepisów prawa do udzielania kredytów, np. bank.

Odsetki były odliczane od dochodu w zeznaniu rocznym, składanym corocznie, tj. PIT-37 i załącznik PIT-D.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy dokonanie w ramach ugody z bankiem – zapłaty przez bank na Pani rzecz kwoty 11 350,92 zł jako pełnego i ostatecznego uregulowania roszczeń Stron, wynikających z umowy kredytowej denominowanej w CHF będzie podlegało opodatkowaniu i jednocześnie czy będzie Pani zobowiązana do zwrotu ulgi odsetkowej, z której korzystała w latach 2006-2024?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z zaproponowaną przez bank ugodą, poza całkowitym umorzeniem kwoty kapitału pozostałego do spłaty, bank zobowiązał się – w ramach pełnego i ostatecznego uregulowania roszczeń Stron, wynikających z umowy kredytowej – do zapłaty na Pani rzecz kwoty 11 350,92 zł. Zapłata ta – uzgodniona w ugodzie – w Pani rozumieniu ma charakter typowego zwrotu środków, które nadpłaciła Pani do banku, bo zawsze logiczną konsekwencją nadpłaty jest jej zwrot, a więc zapłata.

Osobiście, godząc się na to, kwotę tę traktuje Pani jako częściowy zwrot nadpłaconej przez Panią kwoty na rzecz banku w wysokości 29 512,24 zł (różnica miedzy wypłatą banku na Pani rzecz w wysokości 99 000 zł, a tym co Pani zapłaciła już bankowi, tj. 128 512,24 zł). Stąd wypłacone przez bank środki, wg Pani, nie stanowią dodatkowego przychodu, bowiem są to środki, które nienależnie wpłaciła Pani do banku, a bank je Pani po prostu zwraca. Jest to więc ekwiwalent wydatków, które już wcześniej poniosła Pani z własnych środków. Kwota otrzymana na podstawie ugody z bankiem nie spowoduje więc faktycznego przyrostu Pani majątku.

Reasumując, wg Pani, zaproponowana przez bank zapłata w celu pełnego i ostatecznego rozliczenia roszczeń na Pani rzecz nie stanowi przychodu do opodatkowania w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy. Zapłata ta jest bowiem częściowym zwrotem związanym z Pani nadpłatą do banku i nie stanowi przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Otrzymana od banku kwota nie przysporzy Pani żadnych korzyści, bowiem wcześniej do banku wpłaciła Pani dużo wyższą kwotę niż ta, która jest proponowana przez bank w ramach ugody. I dalej, ugoda nie określa, z jakiego konkretnie tytułu jest zapłata kwoty przeznaczonej na pełne i ostateczne rozliczenie, a jedynie, iż jest to uregulowanie roszczeń stron wynikających z Umowy lub w związku z nią. W żadnym elemencie nie zawiera w sobie ani już spłaconego kapitału ani spłaconych odsetek. Skoro w ugodzie nie ma takich zapisów, to wypłata tych środków jest dla Pani neutralna podatkowo.

Dodatkowo w piśmie z 5 września 2025 r. uzupełniła Pani swoje stanowisko o wskazanie, że, Pani zdaniem, nie zachodzą podstawy do zwrotu ulgi odsetkowej i wykazania przychodu w związku z otrzymaną kwotą, gdyż z treści ugody nie wynika, że doszło do nadpłaty z tytułu spłat rat kredytowych lub odsetek, a otrzymana w ten sposób kwota nie zawiera odsetek, które zostały uwzględnione w ubiegłych latach w odliczeniu w ramach ulgi odsetkowej. Takie stanowisko potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 marca 2025 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.934.2024.2.MB.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca przyjął zasadę, że przychodami są:

1)pieniądze i wartości pieniężne, które:

·zostały otrzymane przez podatnika – czyli takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·zostały postawione do dyspozycji podatnika – czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

2)wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – czyli takie przysporzenia majątkowe, które mają postać:

·świadczeń w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa);

·nieodpłatnych świadczeń innych niż świadczenia w naturze (np. otrzymane usługi).

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Z uwagi na wyróżnienie przez ustawodawcę przychodów o charakterze niepieniężnym, uznaje się, że przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy jest nie tylko uzyskanie przez podatnika nowych aktywów, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „niewymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są:

–inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę w przytoczonym już wcześniej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071):

Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

W opisie sprawy wskazała Pani, że 23 czerwca 2006 r. zawarła w banku umowę konsumencką kredytu hipotecznego nominowanego do CHF, numer (...) w X (aktualnie Y SA). 26 maja 2022 r. złożyła Pani pozew o unieważnienie umowy kredytowej, a 18 listopada 2024 r. Sąd Okręgowy w D. udzielił zabezpieczenia powództwa, polegającego na zawieszeniu obowiązku spłat rat i od grudnia 2024 r. nie ma Pani obowiązku spłacania dalszych rat.

Na mocy art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w latach 2002-2006 w zw. z art. 9 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz innych ustaw, w trakcie spłaty kredytu, tj. w latach 2006-2024, korzystała Pani z ulgi odsetkowej.

23 lipca 2025 r. bank wystąpił z propozycją zawarcia ugody do umowy kredytu z następującymi warunkami: bank całkowicie umarza pozostałą do spłaty kwotę kapitału i dodatkowo w ramach pełnego i ostatecznego uregulowania roszczeń Stron zobowiązuje się do zapłaty na Pani rzecz kwoty 11 350,92 zł.

Wskazała Pani, że przedmiotem ugody z bankiem, na podstawie której zostanie wypłacona ww. kwota, jest zobowiązanie się banku do zapłaty na Pani rzecz ww. kwoty w ramach pełnego i ostatecznego rozliczenia wzajemnych roszczeń. Jest to zatem zwrot środków wpłaconych wcześniej do banku, które zostały w ugodzie uznane za nienależne bankowi.

Wyjaśniając, czy w wyniku ugody, którą zamierza Pani zawrzeć z bankiem, otrzyma Pani zwrot odsetek od kredytu, które odliczyła w ramach ulgi odsetkowej, wskazała Pani, że kwota 11 350,92 zł, którą otrzyma od banku będzie zwrotem środków wpłaconych wcześniej do banku (nadpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych), które bank uznał za nienależne.

Z przytoczonej w niniejszej interpretacji definicji przychodu, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywieść należy, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

Zatem, jeśli faktycznie na podstawie opisanej ugody dotyczącej kredytu hipotecznego nominowanego do CHF otrzyma Pani kwotę, która będzie stanowić zwrot środków wpłaconych wcześniej do banku, które zostaną w ugodzie uznane za nienależne bankowi, to uznać trzeba, że nie uzyska Pani faktycznie korzyści majątkowej, która mogłaby zostać potraktowana jako trwałe przysporzenie w Pani majątku.

Tym samym, jeśli na podstawie planowanej ugody bank dokona na Pani rzecz zwrotu środków wpłaconych przez Panią wcześniej do banku, które zostaną w ugodzie uznane za nienależne bankowi (11 350,92 zł), to po Pani stronie nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie wystąpi również obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu.

Odnosząc się natomiast do Pani wątpliwości dotyczącej „zwrotu ulgi odsetkowej” należy zaznaczyć, że zasady dokonywania odliczeń wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu udzielonego podatnikowi na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych regulują przepisy art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Powołany wyżej przepis art. 26b ust. 1 ustawy stanowi, że:

Od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, odlicza się, z zastrzeżeniem ust. 2-4, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1, na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej z:

1)budową budynku mieszkalnego albo

2)wniesieniem wkładu budowlanego lub mieszkaniowego do spółdzielni mieszkaniowej na nabycie prawa do nowo budowanego budynku mieszkalnego albo lokalu mieszkalnego w takim budynku, albo

3)zakupem nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej, albo

4)nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstanie samodzielne mieszkanie spełniające wymagania określone w przepisach prawa budowlanego.

W przepisie art. 26b ust. 4 pkt 1-2 ustawy ustawodawca określił wysokość dokonywanych odliczeń, gdyż są one limitowane.

Stosownie do art. 26b ust. 6 ww. ustawy:

Odsetki, o których mowa w ust. 4, zapłacone przed rokiem określonym w ust. 5, mogą być odliczone od podstawy obliczenia podatku za rok podatkowy, w którym podatnik po raz pierwszy odlicza odsetki.

Natomiast w myśl art. 26b ust. 7 tej ustawy:

Odsetki, o których mowa w ust. 4, zapłacone przed rokiem określonym w ust. 5 mogą być odliczone od podstawy obliczenia podatku również w roku podatkowym bezpośrednio następującym po roku, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył odsetki; w tym przypadku odliczeniu podlega wyłącznie różnica między sumą odsetek przypadających do odliczenia a kwotą odsetek faktycznie odliczonych w roku, w którym podatnik dokonał pierwszego odliczenia.

Zgodnie z art. 26b ust. 8 cytowanej ustawy:

Wydatki, o których mowa w ust. 1, dotyczą odsetek zapłaconych łącznie przez oboje małżonków. Jeżeli małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu - odliczeń dokonuje się, zgodnie z wnioskami zawartymi w zeznaniach rocznych, bądź od dochodu każdego z małżonków, w proporcji wskazanej we wniosku, bądź od dochodu jednego z małżonków.

Pomimo uchylenia art. 26b ustawodawca zagwarantował korzystanie z ulgi odsetkowej w ramach praw nabytych.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2006 r. poz. 1588 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.:

Podatnikowi, któremu w latach 2002-2006 został udzielony kredyt (pożyczka), o którym mowa w art. 26b ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., przysługuje na zasadach określonych w tej ustawie oraz w ustawie wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., prawo do odliczania wydatków na spłatę odsetek od tego kredytu (pożyczki), do upływu terminu spłaty określonego w umowie o kredyt (pożyczkę) zawartej przed dniem 1 stycznia 2007 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2027 r.

Stosownie do art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Z powyższego wynika, że rozliczenie z tytułu zwrotu odsetek powinno być dokonane w zeznaniu składanym za ten rok, w którym dojdzie do zwrotu tych odsetek. Jednocześnie przepis ten wskazuje, że doliczenia dokonuje podatnik, który uprzednio odliczył zwrócone kwoty.

Zatem, skoro planowana wypłata przez bank na Pani rzecz kwoty w wysokości 11 350,92 zł stanowić będzie – jak Pani wskazała – zwrot środków wpłaconych przez Panią wcześniej do banku (nadpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych), które zostaną w ugodzie uznane za nienależne bankowi, to będzie Pani zobowiązana – w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzyma ten zwrot – odpowiednio doliczyć wartość zwrotu tych środków w części, w jakiej stanowić one będą zwrot odsetek, w odniesieniu do których korzystała Pani w latach 2006-2024 z ulgi odsetkowej. Cytowany przepis art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje bowiem na obowiązek doliczenia kwot poprzednio odliczonych w takich przypadkach.

W świetle powyższego, w odniesieniu do skutków podatkowych otrzymania przez Panią wskazanej kwoty, w związku z korzystaniem z ulgi odsetkowej – oceniając całościowo Pani stanowisko – uznano je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zastrzec, że interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie objętym zakresem wniosku i odnosi się do przedstawionego opisu sprawy. A zatem, nie dotyczy innych kwestii zawartych we wniosku, które nie były przedmiotem pytania interpretacyjnego.

Ponadto należy podkreślić, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Pani jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. pozostałych kredytobiorców).

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego oraz nie analizuje załączonych dokumentów. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła.

W odniesieniu do powołanej przez Panią interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i dotyczy odmiennego od przedstawionego przez Panią opisu sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.