Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 21 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej (wniosek przesłany zgodnie z właściwością przez Pierwszy Urząd Skarbowy we B.). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z dnia 14 sierpnia 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2006 roku, wspólnie z partnerką, nabył Pan dwa lokale mieszkalne — jeden w A., drugi we B. Każde z Państwa posiadało po 50% udziału w obu nieruchomościach. Zakup był finansowany poprzez dwa kredyty hipoteczne w euro zaciągnięte w X, przy czym założeniem było docelowe posiadanie po jednej nieruchomości na osobę (nie pozostawali Państwo wówczas w związku małżeńskim).

X to podmiot którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

W 2008 roku, po zawarciu związku małżeńskiego we wrześniu 2007 r., podjęli Państwo decyzję o restrukturyzacji zadłużenia. Jako małżeństwo zaciągnęli Państwo jeden kredyt hipoteczny we frankach szwajcarskich w Y S.A., którym spłacili Państwo wcześniejsze zobowiązania w X.

Kredyt hipoteczny we frankach szwajcarskich, zaciągnięty w 2008 r. w Y S.A. był przeznaczony wyłącznie na spłatę dwóch kredytów hipotecznych zaciągniętych w X. Ze względu na fakt, że wówczas mieszkali Państwo za granicą, nieruchomość we B. była wykorzystywana zarówno na własne cele mieszkaniowe, jak i na wynajem. Lokal w A., do czasu jego sprzedaży w 2011 r., był głównie przedmiotem najmu.

Środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania w A. zostały w 100% przeznaczone na budowę domu jednorodzinnego, w którym obecnie Państwo zamieszkują. Nieruchomość we B. obecnie jest wynajmowana.

W związku z postępowaniem sądowym dotyczącym unieważnienia umowy kredytowej zawartej z Y S.A. – z uwagi na występowanie w niej klauzul abuzywnych – w czerwcu 2025 r. bank zaproponował zawarcie ugody, na mocy której umorzona ma zostać część zobowiązania w wysokości 269 906,85 PLN. Celem porozumienia jest ostateczne uregulowanie wzajemnych roszczeń i zakończenie sporu sądowego.

Przed umorzeniem części kredytu ma dojść do jego przekształcenia z kredytu CHF w kredyt PLN.

Propozycję sporządzono z uwzględnieniem następujących parametrów:

•przyjęta została kwota kredytu wypłacona w PLN;

•kredyt traktowany jest jakby od początku był kredytem złotowym i oprocentowanym w oparciu o stałą marżę i zmienną stawkę referencyjną WIBOR 3M,

•do kalkulacji przyjęto wysokość średniomiesięcznej marży z miesiąca uruchomienia kredytu – zestawienie przedstawiające wysokości marż z kolejnych okresów dostępne jest na stronie internetowej Komisji Nadzoru Finansowego: (...);

•zastosowanie znajduje stawka referencyjna WIBOR 3M jaka obowiązywała na dzień roboczy poprzedzający dzień uruchomienia kredytu. Zmiana stawki w kolejnych okresach trzymiesięcznych uwzględnia wartości WIBOR 3M z dnia roboczego poprzedzającego termin raty kredytu;

•w kalkulacji uwzględniane są wszystkie wpłaty dokonane na poczet spłaty kredytu. W przypadku spłat w CHF, następuje ich przeliczenie po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego spłatę raty;

•każda spłacona rata kredytu zaliczana jest w pierwszej kolejności na poczet rat odsetkowych, a następnie rat kapitałowych kredytu w PLN. Powstała nadwyżka pomniejsza kapitał do spłaty kredytu, od którego naliczane są kolejne odsetki, a niedobór powiększa kapitał do spłaty, od którego naliczane są kolejne odsetki.

Po wykonaniu kalkulacji przeprowadzonej zgodnie z powyższymi parametrami Y S.A. proponuje:

•obniżenie salda zadłużenia do kwoty 10 932,52 PLN i umorzenie kwoty 269 906,85 PLN (umorzenie dotyczy tylko kapitału i odsetek),

•kontynuację kredytu w PLN opartego na zmiennej stawce referencyjnej WIBOR 3M oraz stałej marży w wysokości 1,95 p.p. z zachowaniem dotychczasowego okresu kredytowania.

Uzależnia Pan podpisanie ugody z bankiem od uprzedniego, jednoznacznego potwierdzenia, czy jej zawarcie prowadzi do powstania obowiązku podatkowego. W przypadku wystąpienia takiego obowiązku, zrezygnuje Pan z zawarcia ugody.

Zgodnie z zawartą umową kredytową wszyscy kredytobiorcy odpowiadają za spłatę kredytu solidarnie, tj. do pełnej wysokości.

Nigdy nie korzystał Pan z umorzenia wierzytelności z tytułu tego lub innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie i zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe.

Pytanie

Czy w związku z zawarciem ugody z bankiem powstanie po Pana stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Ponadto, czy taki przychód może zostać objęty zaniechaniem poboru podatku na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie zawarcie ugody z bankiem będzie skutkować powstaniem po Pana stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wskazać, iż rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe nie będzie miało zastosowania, gdyż przedmiotem nabycia były dwa mieszkania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wynika z niego, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są „inne źródła”.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo.

Z kolei umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności konieczna jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Z wyżej wymienionego przepisu Kodeksu cywilnego wynika wprost, że w sytuacji gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania. Instytucja zwolnienia z długu może odnosić się jedynie do wierzytelności istniejących. Zatem zwolnienie z długu to instytucja prawa cywilnego zmierzającego do umorzenia zobowiązania (zwolnienie z długu ma na celu umorzenie zobowiązania).

Stosownie natomiast do art. 917 Kodeksu cywilnego:

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

Z powyższych przepisów wynika, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Kwotę umorzenia należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu sprawy wynika, że bank, w którym zaciągnął Pan wspólnie z żoną kredyt, którym spłacili Państwo dwa dotychczasowe hipoteczne kredyty mieszkaniowe, zaproponował Państwu zawarcie ugody, na mocy której umorzona ma zostać część zobowiązania w wysokości 269 906,85 zł.

Zatem umorzenie to spowoduje powstanie po Pana stronie przychodu z innych źródeł podlegającego, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia zaniechania poboru podatku od kwoty umorzonych wierzytelności została uregulowana w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia:

Natomiast w myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia:

Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że:

Art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Z przytoczonych przepisów wynika, że zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. rozporządzenia). Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizowane zaniechanie może mieć zastosowanie także w przypadku umorzenia kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w sytuacji, gdy zarówno kredyt refinansowy, jak i kredyt konsolidacyjny został zaciągnięty na spłatę kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (§ 1 ust. 4 ww. rozporządzenia).

W sytuacji zaciągnięcia kredytu refinansowego/konsolidacyjnego zaniechanie obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego.

Kredytem mieszkaniowym jest natomiast kredyt, który został udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez uprawniony podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów oraz został zabezpieczony w postaci hipoteki, a ponadto został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne.

Zgodnie z tym artykułem, wydatkiem uznawanym za cel mieszkaniowy jest m.in. nabycie lokalu mieszkalnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa przy tym - kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego.

Tym samym brak jest podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku, gdy nabył lokal mieszkalny w którym zamieszkiwał, a następnie go wynajął.

Z opisu sprawy wynika, że:

·w 2006 r. zaciągnął Pan wspólnie z partnerką (obecnie Pana żoną) dwa kredyty hipoteczne w euro na zakup dwóch lokali mieszkalnych położonych w dwóch miastach; mieszkania nabyli Państwo na współwłasność, w równych udziałach;

·tylko w jednej z tych nieruchomości realizowali Państwo własne cele mieszkaniowe – lokal mieszkalny położony we B. był wykorzystywany na własne cele mieszkaniowe i na wynajem, natomiast lokal mieszkalny położony w A. był głównie przedmiotem najmu;

·po ślubie, w 2008 r zaciągnęli Państwo kredyt hipoteczny w Y S.A., którym spłacili Państwo dwa ww. kredyty;

·planują Państwo podpisanie ugody z bankiem, na mocy której część zobowiązania w wysokości 267 906,85 zł ma zostać Państwu umorzona;

·umorzenie dotyczyć będzie tylko kwoty kapitału i odsetek;

·nigdy nie korzystał Pan z umorzenia wierzytelności z tytułu tego lub innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie i zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzam, że do uzyskanego przez Pana przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu ww. kredytu do kwoty umorzonej wierzytelności, w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego przeznaczonego na własne cele mieszkaniowe (na zakup lokalu mieszkalnego we B.) zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Będzie Pan bowiem spełniać wszystkie przesłanki umożliwiające zastosowanie ww. zaniechania w odniesieniu do tej części umorzonego kredytu.

Zatem od kwoty umorzonej wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego, w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego (którym sfinansowano zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na własne cele mieszkaniowe), nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zaniechanie to nie będzie jednak miało zastosowania do pozostałej części umorzonego długu z tytułu kredytu zaciągniętego w 2008 r. w Y S.A. Z przepisu § 1 pkt 4 rozporządzenia wynika jednoznacznie, że zaniechanie może mieć zastosowanie do kredytu refinansowego w sytuacji, gdy został on zaciągnięty na refinansowanie (zastąpienie) kredytu mieszkaniowego.

W Pana sprawie część środków uzyskanych z kredytu refinansowego została przeznaczona na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego w A., w którym nie realizował Pan własnych celów mieszkaniowych. Dotyczyła zatem spłaty kredytu innego niż mieszkaniowy w rozumieniu § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia – bowiem mimo, że kredyt ten został zaciągnięty na zakup lokalu mieszkalnego – to nie był to kredyt zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż lokal ten – jak Pan wskazał we wniosku – „do czasu jego sprzedaży w 2011 r. był głównie przedmiotem najmu”.

Zatem do tej części umorzonej wierzytelności kredytowej nie ma możliwości skorzystania z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r.

Dlatego też umorzenie przez bank części kredytu refinansowego w części przeznaczonej na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego położonego w A. stanowić będzie dla Pana przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 tej ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, będzie Pan zobowiązany do obliczenia oraz zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od tej części umorzonej przez bank wierzytelności. Przychód ten powinien Pan wykazać w deklaracji PIT-36, składanej za rok podatkowy, w którym bank dokona umorzenia.

Wobec powyższego Pana stanowisko, zgodnie z którym rozporządzenie Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe nie będzie miało zastosowania do przychodu uzyskanego przez Pana w związku z umorzeniem wierzytelności kredytowej „gdyż przedmiotem nabycia były dwa mieszkania” uznałem za nieprawidłowe.

W rozpatrywanej sprawie istotne znaczenie ma bowiem fakt, że mimo, iż zakupił Pan udziały w dwóch lokalach mieszkalnych sfinansowane dwoma kredytami hipotecznymi – to tylko jeden z pierwotnie udzielonych Panu kredytów spełnia definicję kredytu mieszkaniowego w rozumieniu § 3 ww. rozporządzenia – bowiem tylko w jednym z zakupionych mieszkań realizował Pan własne cele mieszkaniowe. Zatem, do przychodu uzyskanego w związku z umorzeniem kredytu refinansowego w części przypadającej na spłatę kredytu mieszkaniowego w rozumieniu ww. rozporządzenia, ma Pan prawo skorzystać z zaniechania poboru podatku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.