Uzupełnienie I

W wyniku zawarcia ugody z Bankiem X nie doszło do zmiany treści umowy o kredyt, zobowiązanie hipoteczne do końca było spłacane w walucie CHF tj. do dnia 2 stycznia 2019 r. Tego dnia kredyt w X został całkowicie spłacony. Jako załącznik do wniosku przedłożyła Pani kserokopię zaświadczenia wydanego przez X z dnia 12 marca 2021 r. Kredyt w X został spłacony innym kredytem hipotecznym udzielonym przez Z Pani i Pani obecnemu mężowi M.N. w dniu 16 listopada 2018 r. Jako załącznik przedkłada Pani kserokopię umowy kredytu zabezpieczonego na nieruchomości (...) o numerze (...). Oświadcza Pani, iż przewalutowania nie było, kredyt był spłacony innym kredytem uzyskanym w innym Banku w walucie PLN. Z zapisu ugody z Bankiem w paragrafie 3 pkt 3 wynika, że w księgach rachunkowych na dzień 2 stycznia 2019 r. wysokość Pani zadłużenia wynosiła 91 880,87 CHF wraz z odsetkami w wysokości 11,01 CHF co oznacza, że na ten dzień wg średniego kursu NBP wynosiło 351 370,82 PLN, a zatem kapitał wynosił 351 328,71 PLN, a odsetki bieżące 42,10 PLN. Strony dokonały rozliczenia w oparciu o założenie zmiany waluty zadłużenia określonej w umowie na walutę polską na zasadach umowy uwzględniając przyjęty przez Strony w ugodzie sposób rozliczenia umowy. W konsekwencji Bank zobowiązał się do zwrotu na Pani rzecz kwoty 132 662,04 PLN, co stanowiło kapitał. Za podstawę ustalenia wysokości zadłużenia na dzień 2 stycznia 2019 r. Strony przyjęły, iż kredyt udzielony na podstawie umowy zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia umowy, tj. od 27 czerwca 2007 r. stanowił kredyt złotowy w całym jego okresie trwania. W związku z tym Bank przyjął jako kapitał kwotę 250 531,44 PLN. Rozliczenie kredytu udzielonego na podstawie umowy na poczet kredytu w złotych nastąpiło w ten sposób, że wartość spłaty dokonywanych na podstawie umowy została zaliczona w pierwszej kolejności na poczet rat odsetkowych, a następnie − rat kapitałowych kredytu w złotych. Powstała nadwyżka pomniejszała kapitał do spłaty kredytu, od którego naliczane były kolejne odsetki. (Bank wydał stosowne zaświadczenie – zestawienie), Bank wypłacił Pani dodatkową kwotę w wysokości 117 337,96 PLN, informując przy tym, iż w związku z wypłatą ww. kwoty po Pani stronie powstaje przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego, tj. sporządzenie informacji PIT-11. Bank nie wydał takiego dokumentu.

Uzupełnienie II

W dniu 27 czerwca 2008 r. pomiędzy Panią, ex mężem A.B., nieżyjącym już Pani ojcem C.D., a bankiem Y S.A. z siedzibą w G. została zawarta umowa nr(...) o Kredyt Mieszkaniowy (...) przeznaczony na zakup mieszkania położonego w F. przy ul. E.1 na kwotę 124542,12 CHF na okres kredytowania 27 czerwca 2008 r., a 25 czerwca 2025 r. W tabeli „Prowizje, opłaty koszty udzielonego kredytu” widnieją zapisy:

1.Całkowity koszt udzielonego kredytu wynosi szacunkowo: 234 280,80 PLN;

2.Szacunkowo kwota odsetek pobieranych przez Bank przez cały okres kredytowania: 234 280,80 PLN;

3.Koszt wynikający z podwyższenia marży Banku z tytułu ubezpieczenia kredytu w okresie przejściowym (zawarty w pkt 2 ): 5 162,06 PLN;

4.Pozostałe koszty łącznie wynoszą szacunkowo 14 444,00 PLN, w tym:

−Koszty ustanowienia hipoteki kaucyjnej, na podstawie oświadczenia wydanego w trybie art. 95 Ustawy Prawo Bankowe ─ 219,00 PLN;

−Koszty sporządzenia przez rzeczoznawcę informacji bankowej o nieruchomości: 350,00 PLN;

−Składka z tytułu ubezpieczenia nieruchomości: 13 875,00 PLN.

Z umowy (w dalszej jej treści) wynika, iż pierwsza rata wpłaty na wskazany numer konta ma nastąpić w dniu 25 lipca 2008 r. Spłata kredytu ma następować w ratach równych.

W dniu 12 marca 2021 r. Bank X S.A. wydał Pani zaświadczenie nr (...) informujące, iż w dniu 2 stycznia 2019 r. nastąpiła całkowita spłata przedmiotowego kredytu. Z treści zapisów w księgach Y S.A. wynika, że środki z kredytu zostały wypłacane w następujących transzach:

−w dniu 3 lipca 2008 r. rachunek obsługi kredytu prowadzony w CHF kwotą 62 635,10 CHF i po jej przeliczeniu na PLN zaewidencjonowano jako kwotę 127 500,00 PLN;

−w dniu 21 lipca „20087” r. rachunek obsługi kredytu prowadzony w CHF kwotą 20 306,28 CHF i po jej przeliczeniu na PLN zaewidencjonowano jako kwotę 39 414,50 PLN (kwotę przeliczono po kursie 1,9410);

−w dniu 26 sierpnia 2008 r. rachunek obsługi kredytu prowadzony w CHF i po przeliczeniu zaewidencjonowano jako kwotę 83 280,10 PLN.

Z zsumowania wynika, iż „przekazano na rzecz X S.A.” łączną kwotę: 250 194, 60 PLN.

Z analizy dalszej części przedmiotowego zaświadczenia wynika, iż w dniu 2 stycznia 2019 r. na konto Banku X S.A. wpłynęła kwota 350 630,51 PLN plus odsetki w kwocie 42,02 PLN ─ łącznie kwota 350 672,53 PLN, która spowodowała całkowitą spłatę zobowiązań wobec Banku. Środki te uzyskała Pani z tytułu zawarcia umowy na kredyt hipoteczny (...) w Z Bank wspólnie z Pani obecnym mężem M.N.

Reasumując, według podsumowania wyliczeń Banku X S. A. spłaciła Pani łącznie: 504 549,19 PLN (wyżej wymieniona kwota 504 549,19 PLN nie zawiera odsetek karnych):

−kapitał: 467 843,42 PLN;

−spłacone odsetki: 36 705,77 PLN;

−spłacone odsetki karne: 27,69 PLN.

W dniu 28 listopada 2024 r. pomiędzy Panią, ex mężem a Bankiem X S.A. została zawarta ugoda z której wynika, że w księgach rachunkowych Banku na dzień 2 stycznia 2019 r. po przeliczeniu zadłużenia z CHF na PLN kapitał do spłaty pozostał 351 328,72 PLN plus odsetki bieżące. Bank zobowiązał się do zwrotu na Pani rzecz kwoty 132 662,04 PLN jako kapitał.

Na podstawie ugody wysokość zadłużenia na dzień całkowitej spłaty czyli 2 stycznia 2019 r. strony przyjęły, iż kredyt udzielony na podstawie umowy zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia umowy tj. od dnia 27 czerwca 2008 r. stanowił kredyt złotowy udzielony na warunkach, o których w innych paragrafach i punktach ugody z zachowaniem pozostałych parametrów kredytu tj. okresy kredytowania ─ 443 miesięcy licząc od daty zawarcia umowy oraz formy spłaty kredytu w ratach annuitetowych z uwzględnieniem poniesionych opłat, prowizji i składek ubezpieczeniowych.

Warunki udzielenia kredytu złotowego, o których mowa w ugodzie zostały określone w następujący sposób: kwota kredytu (kapitał) stanowiła sumę kwot wypłaconych tytułem kwot kredytu i wynosiła 250 531,44 PLN.

Rozliczenie kredytu udzielonego na podstawie umowy na poczet kredytu w PLN nastąpiło w następujący sposób, że wartość spłat dokonywanych została zaliczona w pierwszej kolejności na poczet rat odsetkowych, a następnie ─ rat kapitałowych kredytu w złotych. Powstała nadwyżka pomniejszała kapitał do spłaty kredytu, od którego naliczany były kolejne odsetki a niedobór powiększał kapitał do spłaty, od którego naliczany były kolejne odsetki. Bank przedłożył Pani zaświadczenie i wyliczenia w formie zestawienia stanowiące podstawę wyliczenia nadpłaty kwoty kredytu w PLN na dzień „2 stycznia 2029 r.”.

Po sfinalizowaniu ugody Bank wypłacił kwotę w wysokości 132 662,04 PLN oraz kwotę dodatkową w wysokości 117 337,96 PLN z zapisem, iż Kredytobiorca czyli Pani przyjęła do wiadomości, iż po Pani stronie powstał przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego tj. sporządzenie informacji PiT-11. Bank do dnia dzisiejszego nie wydał Pani takiego dokumentu, a przedstawiciel oświadczył, że takiego dokumentu Pani nie otrzyma, gdyż ta kwota nie stanowi przychodu.

Zwrócona Pani przez Bank X S.A. na podstawie ugody z dnia 28 listopada 2024 r. łączna kwota nie przewyższa wpłaconej przez Panią kwoty przez okres trwania umowy hipotecznej z Bankiem ─ czyli 504 549,19 PLN.

Pytanie

Czy uzyskana kwota 117 337,96 zł ujęta w ugodzie Pozasądowej z dnia 28 listopada 2024 r. zawartej z Bankiem X stanowi przychód?

Pani stanowisko w sprawie

Bank nie przekazał Pani PIT-11, o którym mowa w paragrafie 4 pkt 3 w załączonej wcześniej ugodzie pozasądowej, a pracownik stwierdził, że przedmiotowa kwota nie stanowi przychodu potwierdzając to w korespondencji elektronicznej, stąd – w Pani ocenie – nie powinna Pani odprowadzić podatku od wyżej wymienionej kwoty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca przyjął zasadę, że przychodami są:

1)pieniądze i wartości pieniężne, które:

·zostały otrzymane przez podatnika – czyli takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·zostały postawione do dyspozycji podatnika – czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

2)wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – czyli takie przysporzenia majątkowe, które mają postać:

·świadczeń w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa);

·nieodpłatnych świadczeń innych niż świadczenia w naturze (np. otrzymane usługi).

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Z uwagi na wyróżnienie przez ustawodawcę przychodów o charakterze niepieniężnym, uznaje się, że przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy jest nie tylko uzyskanie przez podatnika nowych aktywów, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są:

-inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę w przytoczonym już wcześniej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

Z opisu sprawy wynika, że 27 czerwca 2008 r. pomiędzy Panią, ex mężem A.B., nieżyjącym już Pani ojcem C.D. a bankiem Y S.A. została zawarta umowa nr (...) o Kredyt Mieszkaniowy (...) przeznaczony na zakup mieszkania położonego w F. przy ul. E.1 na kwotę 124 542,12 CHF. Z treści zapisów w księgach Y S.A. wynika, że środki z kredytu zostały wypłacane w następujących transzach:

−w dniu 3 lipca 2008 r. rachunek obsługi kredytu prowadzony w CHF kwotą 62 635,10 CHF i po jej przeliczeniu na PLN zaewidencjonowano jako kwotę 127 500,00 PLN;

−w dniu 21 lipca „20087” r. rachunek obsługi kredytu prowadzony w CHF kwotą 20 306,28 CHF i po jej przeliczeniu na PLN zaewidencjonowano jako kwotę 39 414,50 PLN;

−w dniu 26 sierpnia 2008 r. rachunek obsługi kredytu prowadzony w CHF i po przeliczeniu zaewidencjonowano jako kwotę 83 280,10 PLN.

W dniu 2 stycznia 2019 r. nastąpiła całkowita spłata przedmiotowego kredytu. Według podsumowania wyliczeń Banku X S. A. (który przejął Y S.A.) spłaciła Pani łącznie: 504 549,19 PLN (kapitał: 467 843,42 PLN, spłacone odsetki: 36 705,77 PLN).

W dniu 28 listopada 2024 r. pomiędzy Panią, ex mężem a Bankiem X S.A. została zawarta ugoda, z której wynika, że bank zobowiązał się do zwrotu na Pani rzecz kwoty 132 662,04 PLN jako kapitał.

Po sfinalizowaniu ugody Bank wypłacił kwotę w wysokości 132.662,04 PLN oraz „kwotę dodatkową” w wysokości 117 337,96 PLN z zapisem, iż Kredytobiorca czyli Pani przyjęła do wiadomości, iż po Pani stronie powstał przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego tj. sporządzenie informacji PiT-11. Bank do dnia dzisiejszego nie wydał Pani takiego dokumentu, a przedstawiciel oświadczył, że takiego dokumentu Pani nie otrzyma, gdyż ta kwota nie stanowi przychodu.

Zwrócona Pani przez Bank X S.A. na podstawie ugody z dnia 28 listopada 2024 r. łączna kwota nie przewyższa wpłaconej przez Panią kwoty przez okres trwania umowy hipotecznej z Bankiem - czyli 504 549,19 PLN.

Powzięła Pani wątpliwość, czy w związku z wypłatą środków pieniężnych w wysokości 117 337,96 zł nazwanych „kwotą dodatkową” powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.

Z przytoczonej w niniejszej interpretacji definicji przychodu, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywieść należy, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

Zatem, jeśli faktycznie na podstawie opisanej ugody dotyczącej kredytu mieszkaniowego udzielonego w CHF otrzymała Pani zwrot zapłaconej ponad kapitał kwoty, a tym samym kwota ta – jak wynika z opisu sprawy – nie przewyższa wpłaconej przez Panią kwoty przez okres trwania umowy hipotecznej (z uwzględnieniem wartości udostępnionego kredytu), to uznać trzeba, że nie uzyskała Pani faktycznie korzyści majątkowej, która mogłaby zostać potraktowana jako trwałe przysporzenie w Pani majątku, spełniając w ten sposób definicję przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w związku z wypłatą przez Bank kwoty dodatkowej 117 337,96 zł wynikającej z ugody, która to kwota nie stanowiła dla Pani przysporzenia i była jedynie zwrotem dokonanych wpłat na poczet rat kredytowych ponad kwotę otrzymanego kredytu, po Pani stronie nie powstał przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie wystąpił również obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zastrzec, że interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie objętym zakresem wniosku i odnosi się do przedstawionego opisu sprawy. A zatem, nie dotyczy innych kwestii zawartych we wniosku, które nie były przedmiotem pytania interpretacyjnego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego oraz nie analizuje załączonych dokumentów. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Panią chroniła.

Ponadto należy podkreślić, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Pani jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (Pani byłego męża).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.