Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe - Interpretacja - null

shutterstock
Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe - Interpretacja - 0111-KDIB2-3.4014.264.2025.3.MD

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych w podatku od czynności cywilnoprawnych zakupu złota inwestycyjnego (monet, sztabek i płytek):

   - w zakresie wyłączenia z opodatkowania na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz uprawnienia do zwrotu nadpłaty podatku - jest prawidłowe,

   - w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z art. 9 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 19 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej,  dotyczący podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu złota dewizowego. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - 11 lipca 2025 r. (data wpływu 15 lipca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(...) - osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) przy ul. (...), wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod numerem NIP: (...) oraz REGON: (...) (dalej: „Pan”) - prowadzi w ramach spółki cywilnej (...), pod tym samym adresem, punkt skupu i sprzedaży złotych monet bulionowych, złota inwestycyjnego oraz sztabek inwestycyjnych. Jest to firma rodzinna, założona w (...) roku, która oferuje wyłącznie oryginalne produkty pochodzące z najbardziej prestiżowych mennic, co gwarantuje klientom bezpieczeństwo i pewność inwestycji.

Prowadzi Pan działalność kantorową w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy Prawo dewizowe i w związku z tym został wpisany przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego do rejestru działalności kantorowej (...) r. na mocy zaświadczenia nr (...) z dnia (...) r., co potwierdza rzetelność i profesjonalizm.

W ramach działalności kantorowej m.in. dokonuje Pan zakupu złota (złotych monet bulionowych, złota inwestycyjnego oraz sztabek inwestycyjnych spełniających kryteria wymienione w art. 121 ustawy o podatku od towarów i usług). Monety te są poza krajem (poza Rzeczpospolitą Polską) prawnym środkiem płatniczym. Powyższe monety są wykonane ze złota dewizowego, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 13 Prawa dewizowego oraz, jak wskazano, spełniają kryteria z art. 121 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (niebędących podatnikami podatku od towarów i usług ani niedziałających jako podatnik podatku od towarów i usług) - zawiera Pan umowy w formie pisemnej, w których:

1) występuje Pan jako kupujący;

2) osoby sprzedające oświadczają, że szeroko rozumiane złoto jest wolne od wad prawnych, praw osób trzecich oraz jakichkolwiek innych obciążeń czy zabezpieczeń.

3) Strony określają cenę i potwierdzają jej otrzymanie/zapłatę.

Do zawarcia transakcji dochodzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także w momencie zawarcia transakcji monety będące przedmiotem transakcji znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dotychczas z ostrożności odprowadzał Pan podatek od czynności cywilnoprawnych od każdej transakcji zakupu złota, w tym „złota dewizowego” od osób prywatnych, w wysokości 2% od każdej transakcji przekraczającej kwotę 1.000 zł, który często był wyższy od samego zysku ze sprzedaży. Składał Pan wówczas deklarację PCC-3 we właściwym Urzędzie Skarbowym, a następnie w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy sprzedaży opłacał należny podatek.

Nadmienić dodatkowo należy, że zakup złota inwestycyjnego od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, takich jak mennice czy autoryzowani dealerzy, jest zwolniony z obowiązku odprowadzania podatku od czynności cywilnoprawnych, nawet jeśli wartość transakcji przekracza kwotę 1.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, co następuje.

Wnioskodawcą jest Pan ((...)) jako podatnik zobowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, będący wspólnikiem spółki cywilnej. W opisanym we wniosku zdarzeniu to Spółka nabywa złoto inwestycyjne. Zapytanie dotyczy monet wykonanych ze złota inwestycyjnego i sztabek inwestycyjnych, tj.:

   - złotych monet posiadających 900 tysięcznych, wybitych po roku 1800, które są lub były obowiązującym środkiem płatniczym w kraju pochodzenia, są sprzedawane po cenie, która nie przekracza o więcej niż 80% wartości rynkowej złota zawartego w monecie,

   - złotych monet wymienionych w spisie ogłaszanym co roku w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, spełniających warunki art. 121 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług,

   - złoto w postaci sztabek lub płytek o próbie co najmniej 995 tysięcznych.

Spółka, której jest Pan wspólnikiem, korzysta ze zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 121 ustawy o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia druga strona transakcji.

Nie oczekuje Pan interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług.

Pytania (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w przedstawionym stanie faktycznym:

        1. Czy Pan, jako wspólnik spółki cywilnej, korzysta ze zwolnienia z zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych od sprzedaży walut obcych, złota inwestycyjnego w tym „złota dewizowego” (zgodnie z definicją złota dewizowego z art. 2 prawa dewizowego), zakupionych od osób fizycznych (prywatnych) przez Spółkę?

        2. Czy Pan, jako wspólnik spółki cywilnej, korzysta ze zwolnienia z zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przyjmując, że Spółka i/lub druga strona transakcji jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności na podstawie art. 121 i 122 ustawy o podatku od towarów i usług, od zakupu walut obcych, złota inwestycyjnego w tym „złota dewizowego” zakupionych od osób fizycznych (prywatnych)?

        3. Czy Panu jako Wnioskodawcy (wspólnikowi Spółki cywilnej) przysługuje uprawnienie do wystąpienia do właściwego Urzędu Skarbowego o zwrot nienależnie pobranego podatku od czynności cywilnoprawnych (nadpłaty) od każdej transakcji zakupu walut obcych, tj. złota inwestycyjnego, w tym „złota dewizowego” od osób fizycznych za okres 5 lat wstecz liczonych na koniec roku kalendarzowego?

Pana stanowisko (częściowo zajęte w uzupełnieniu wniosku)

Pana zdaniem:

Ad 1. Uważa Pan, że na powyższej podstawie korzysta Pan ze zwolnienia.

Ad 2. Uważa Pan, że na powyższej podstawie korzysta Pan ze zwolnienia.

Ad 3. Uważa Pan, że przysługuje Panu ww. uprawnienie.

W zakresie pytania pierwszego stoi Pan na stanowisku, że zakup złota dewizowego podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 1 z ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, bowiem przedmiotowe monety spełniają definicję „walut obcych” zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy Prawo dewizowe, jako że są środkiem płatniczym poza krajem prawnym.

W art. 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych został sformułowany katalog czynności cywilnoprawnych zwolnionych z opodatkowania. Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwalnia się od podatku od czynności cywilnoprawnych sprzedaż walut obcych.

Przy czym, zgodnie z aktualną tezą zawartą w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2025 roku, wydanego w sprawie o sygnaturze akt: III FSK 154/23: „Wolą ustawodawcy było objęcie wszystkich monet i banknotów będących poza krajem środkami płatniczymi zakresem definicji "waluty obce", bez względu na to, czy te środki płatnicze posiadają jednocześnie status "złota dewizowego".

Wszystkie monety będące przedmiotem czynności cywilnoprawnych Wnioskodawcy są środkami płatniczymi poza krajem. Okoliczność ta ma o tyle istotne znaczenie, że jest samoistną przesłanką do uznania za walutę obcą zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 10 Prawa dewizowego, gdzie wskazano, że walutami obcymi są znaki pieniężne (banknoty i monety) będące poza krajem prawnym środkiem płatniczym, a także wycofane z obiegu, lecz podlegające wymianie. Na równi z walutami obcymi traktuje się wymienialne rozrachunkowe jednostki pieniężne stosowane w rozliczeniach międzynarodowych, w szczególności jednostkę rozrachunkową Międzynarodowego Funduszu Walutowego (SDR). Obrót tego typu znakami pieniężnymi nie generuje obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Monety, będące przedmiotem skupu, są objęte wykazem złotych monet spełniających kryteria ustanowione w art. 344 ust. 1 pkt 2 dyrektywy Rady 2006/112/WE (specjalny program dotyczący złota inwestycyjnego) publikowanym co roku przez Komisję Europejską, co dodatkowo potwierdza, iż są prawnym środkiem płatniczym.

Zgodnie z jedną z not wyjaśniających zamieszczanych w ramach powyższego wykazu, monety objęte tym wykazem uważane są za spełniające kryteria art. 344 dyrektywy Rady 2006/112/WE. Zgodnie z treścią art. 344 ust. 1 pkt 2 dyrektywy Rady 2006/112/WE: "1. Do celów niniejszej dyrektywy i bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych "złoto inwestycyjne" oznacza: (2) złote monety o próbie równej lub wyższej niż 900 tysięcznych, wybite po 1800 roku, które są lub były prawnym środkiem płatniczym w państwie pochodzenia i które zwykle są sprzedawane po cenie, która nie przekracza wartości wolnorynkowej złota zawartego w monecie o więcej niż 80% ". Tym samym objęcie monety powyższym wykazem potwierdza, że jest ona lub była środkiem płatniczym w kraju jej wybicia. To z kolei jest konieczne dla możliwości uznania monety za walutę obcą na gruncie art. 2 ust. 1 pkt 10 Prawa dewizowego”.

Wobec powyższego, w Pana ocenie, dokonywanie transakcji kupna monet złotych, w tym „złota dewizowego” od osób prywatnych (fizycznych), jest zwolnione z obowiązku opłacenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

W zakresie pytania trzeciego - stoi Pan na stanowisku, że przysługuje Panu uprawnienie do wystąpienia do właściwego Urzędu Skarbowego o zwrot nienależnie pobranego podatku (nadpłaty) od każdej transakcji zakupu walut obcych, tj. złota inwestycyjnego, w tym „złota dewizowego” od osób fizycznych za okres 5 lat wstecz.

Wskazać należy, że z ostrożności odprowadzał Pan podatek od czynności cywilnoprawnych od każdej transakcji zakupu złota, w tym „złota dewizowego” od osób prywatnych w wysokości 2% od każdej transakcji przekraczającej kwotę 1.000 zł, który często był wyższy od samego zysku ze sprzedaży. Wówczas składał Pan deklarację PCC-3 we właściwym Urzędzie Skarbowym, a następnie w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy sprzedaży opłacał należny podatek. Działanie z ostrożności należy uzasadnić brakiem jednolitej linii orzeczniczej w tym zakresie obowiązującej w Polskim porządku prawnym, w tym w szczególności brakiem definicji „walut obcych” w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, ani w ramach wyżej przytoczonego art. 9 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ani w żadnym innym miejscu. Kwestia ta została rozstrzygnięta dopiero w przywołanym powyżej wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Do wniosku o stwierdzenie nadpłaty - zgodnie z art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej przedłoży Pan:

1) kopię deklaracji PCC-3;

2) dowód zapłaty podatku;

3) fakturę dokumentującą zakup od osoby fizycznej/umowę (potwierdzającą zwolnienie z VAT);

4) uzasadnienie, że transakcja nie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Mając na uwadze, iż uregulowany już podatek nie podlega zwrotowi po upływie 5 lat od końca roku, w którym został zapłacony - za zasadne wydaje się złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty za okres 5 lat wstecz liczonych na koniec roku kalendarzowego.

Jako podstawę prawną uzasadnienia swojego stanowiska wskazał Pan treść: art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, art. 121-125 ustawy o podatku od towarów i usług, art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy Prawo dewizowe oraz art. 75 Ordynacji podatkowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295 ze zm.):

Podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

 1) rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

 2) rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b) jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

   - umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

   - umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z treści art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej konkretnej czynności jest z tego podatku zwolniona.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Z art. 4 pkt 1 tejże ustawy wynika natomiast, że:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży - przy umowie sprzedaży - na kupującym.

W myśl art. 5 cyt. ustawy:

Obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku.

Art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych statuuje, że:

Podstawę opodatkowania stanowi - przy umowie sprzedaży - wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych

Stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:

 a) nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym - 2%,

 b) innych praw majątkowych - 1%.

Niezależnie jednak od powyższego, ustawodawca przewidział w art. 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych szereg zwolnień przedmiotowych z zakresu tego podatku.

Stosownie do art. 9 pkt 1 ww. ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż walut obcych.

Pkt 6 tegoż przepisu stanowi natomiast, że:

Zwalnia się od podatku sprzedaż rzeczy ruchomych, jeżeli podstawa opodatkowania nie przekracza 1000 zł.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie obejmuje swoim zakresem definicji walut obcych; w celu jej ustalenia koniecznym jest więc, aby sięgnąć do ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1131 ze zm.).

Art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy Prawo dewizowe stanowi, że:

W rozumieniu ustawy walutami obcymi są znaki pieniężne (banknoty i monety) będące poza krajem prawnym środkiem płatniczym, a także wycofane z obiegu, lecz podlegające wymianie; na równi z walutami obcymi traktuje się wymienialne rozrachunkowe jednostki pieniężne stosowane w rozliczeniach międzynarodowych, w szczególności jednostkę rozrachunkową Międzynarodowego Funduszu Walutowego (SDR).

Z art. 2 ust. 1 pkt 13 tejże ustawy wynika natomiast, że:

Złotem dewizowym i platyną dewizową jest złoto i platyna w stanie nieprzerobionym oraz w postaci sztab, monet bitych po 1850 r., a także półfabrykatów, z wyjątkiem stosowanych w technice dentystycznej; złotem dewizowym i platyną dewizową są również przedmioty ze złota i platyny zazwyczaj niewytwarzane z tych kruszców.

Z opisu zdarzenia we wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność kantorową w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy Prawo dewizowe. W ramach działalności kantorowej m.in. dokonuje Pan zakupu złota (złotych monet bulionowych, złota inwestycyjnego oraz sztabek inwestycyjnych spełniających kryteria wymienione w art. 121 ustawy o podatku od towarów i usług). Monety te są poza krajem (poza Rzeczpospolitą Polską) prawnym środkiem płatniczym. Powyższe monety są wykonane ze złota dewizowego, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 13 Prawa dewizowego. W przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (niebędących podatnikami podatku od towarów i usług ani niedziałających jako podatnik podatku od towarów i usług) - zawiera Pan umowy w formie pisemnej. Do zawarcia transakcji dochodzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także w momencie zawarcia transakcji monety będące przedmiotem transakcji znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 

Dotychczas z ostrożności odprowadzał Pan podatek od czynności cywilnoprawnych od każdej transakcji zakupu złota, w tym „złota dewizowego” od osób prywatnych, w wysokości 2% od każdej transakcji przekraczającej kwotę 1.000 zł, który często był wyższy od samego zysku ze sprzedaży. Składał Pan wówczas deklarację PCC-3 we właściwym Urzędzie Skarbowym, a następnie w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy sprzedaży opłacał należny podatek. W opisanym we wniosku zdarzeniu spółka cywilna nabywa złoto inwestycyjne. Zapytanie dotyczy monet wykonanych ze złota inwestycyjnego i sztabek inwestycyjnych, tj.:

   - złotych monet posiadających 900 tysięcznych, wybitych po roku 1800, które są lub były obowiązującym środkiem płatniczym w kraju pochodzenia, są sprzedawane po cenie, która nie przekracza o więcej niż 80% wartości rynkowej złota zawartego w monecie,

   - złotych monet wymienionych w spisie ogłaszanym co roku w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, spełniających warunki art. 121 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług,

   - złoto w postaci sztabek lub płytek o próbie co najmniej 995 tysięcznych.

Spółka, której jest Pan wspólnikiem, korzysta ze zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 121 ustawy o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia druga strona transakcji.

Pana zdaniem, zawieranie opisanych umów sprzedaży podlega zwolnieniu z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

Na tle tak przedstawionego zdarzenia stwierdzić należy, że w tej sprawie kwestia do rozstrzygnięcia sprowadza się do tego, czy można uznać czynności, które Pan (działający jako wspólnik spółki cywilnej) wykonuje, za sprzedaż (skup) walut obcych, czy też raczej za skup złota dewizowego.

Z treści wniosku wynika, że skupuje Pan monety wykonane ze złota dewizowego. Ustawa Prawo dewizowe wyraźnie różnicuje pojęcia „waluty obce” i „złoto dewizowe”. Pod pojęciem „złoto dewizowe” ustawodawca zawarł także monety bite po 1850 r. Skoro skupowane przez Pana (w ramach spółki cywilnej) monety wykonane są ze złota dewizowego, to zgodnie z przywołanymi przepisami nie mogą być zaliczane do tzw. walut obcych, o których mowa w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Nie można więc zgodzić się z Panem, że opisana we wniosku umowa sprzedaży monet korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Pomimo bowiem pełnionej przez wymienione we wniosku monety także roli środków płatniczych w wybranych krajach, za przeważającą należy jednak uznać cechę wykonania danej monety ze złota dewizowego, co czyni ją przede wszystkim złotem dewizowym w rozumieniu ustawy Prawo dewizowe, nie zaś walutami obcymi. Z tego względu ciąży na Panu obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z nabywaniem monet ze złota dewizowego, każdorazowo, kiedy kwota zakupu przekroczy wartość 1000 zł.

Tym bardziej z omawianego zwolnienia nie może korzystać zakup złota w postaci sztabek lub płytek o próbie co najmniej 995 tysięcznych - złote sztabki i płytki tym bardziej nie stanowią bowiem środka płatniczego w postaci walut obcych.

W tej części Pana stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że nie oczekuje interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług. Wskazał Pan jednakże, że Spółka, której jest Pan wspólnikiem, korzysta ze zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 121 ustawy o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia druga strona transakcji.

Jeśli zatem istotnie - jak Pan wskazał i co zostało przyjęte jako element zdarzenia niepodlegający ocenie - druga strona transakcji (tj. osoba sprzedająca złoto inwestycyjne - monety, sztabki i płytki) - korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży (jest z tytułu tej konkretnej transakcji sprzedaży zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, będąc podatnikiem tego podatku), to sprzedaż ww. złota inwestycyjnego - zarówno monet jak i płytek oraz sztabek - jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do treści art. 72 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Za nadpłatę uważa się kwotę:

 1) nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;

 2) podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;

 3) zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;

 4) zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Z art. 73 § 1 pkt 1 oraz § 2 tej ustawy wynika, że:

Nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Nadpłata powstaje z dniem złożenia:

1) zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego;

     1a) (uchylony)

3) deklaracji podatku akcyzowego - dla podatników podatku akcyzowego;

4) deklaracji o wpłatach z zysku za rok obrotowy - dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa i przedsiębiorstw państwowych.

5) (uchylony)

Art. 74a ww. ustawy stanowi, że:

W przypadkach niewymienionych w art. 73 § 2 i art. 74 wysokość nadpłaty określa organ podatkowy.

Zgodnie z treścią art. 75 § 2 cyt. ustawy:

Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.

W myśl art. 79 § 2 tej ustawy:

Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe przewidują inny tryb zwrotu podatku.

Jeśli zatem podatek był zapłacony nienależnie - w związku z wyłączeniem transakcji z opodatkowania na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - to przysługuje Panu prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W związku z Pana wskazaniem, że nie oczekuje Pan interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług, przyjąłem Pana stwierdzenia dotyczące tego podatku jako element niepodlegający ocenie. Jeżeli rzeczywista sytuacja różni się od opisanej przez Pana we wniosku, interpretacja nie będzie miała zastosowania i nie będzie pełniła dla Pana funkcji ochronnej.

W odniesieniu do przywołanego orzeczenia Naczelnego sądu Administracyjnego wskazuję, że orzeczenia wydawane są w indywidualnych sprawach, a zatem orzeczenie to nie może być podstawą dla rozstrzygnięcia w Pana sprawie. Orzeczenia te dotyczą konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Nie stanowią one natomiast materialnego prawa podatkowego.

Niemniej zwracam uwagę, że orzecznictwo we wskazanym zakresie nie jest jednolite - w wyroku z 14 listopada 2024 r., sygn. akt I SA/Gl 1514/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zajął odmienne stanowisko niż w wyroku wskazanym przez Pana.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja jest/będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.