Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki zagranicznej. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 24 lipca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X. spółka z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca lub Zainteresowany) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów zgodnie art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 41.10.Z).

W związku z realizacją przedsięwzięcia deweloperskiego i tym samym potrzeby pozyskania dodatkowego finansowania Spółka zawiera pisemne umowy pożyczki w rozumieniu art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny ze spółkami prawa holenderskiego oraz osobami fizycznymi mającymi miejsce siedziby i zamieszkania na terytorium Holandii (dalej: „Umowy Pożyczki”). Umowy Pożyczki obejmują pieniądze, zawierane są na terytorium Holandii i poddane zostają reżimowi prawa holenderskiego. Umowy Pożyczki są odpłatne, tj. przewidują zapłatę na rzecz pożyczkodawców odsetek od udostępnionego kapitału.

W momencie zawarcia Umów Pożyczek, środki pieniężne przeznaczone na ich wypłatę znajdują się na rachunkach bankowych pożyczkodawców w Holandii. Wypłata pożyczek dokonywana jest z rachunków bankowych pożyczkodawców, prowadzonych przez banki mające siedzibę poza granicami Polski (w Holandii), na rachunek bankowy Spółki prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce.

W piśmie uzupełniającym podali Państwo dane identyfikujące podmioty zagraniczne, z którymi zawarli Państwo umowy pożyczek.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym zawarcie umów pożyczek podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, na przedstawione zapytanie należy udzielić odpowiedzi przeczącej.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Jak stanowi przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1) rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosowanie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

W myśl art. 4 pkt 7 ww. ustawy, obowiązek zapłaty podatku spoczywa na biorącym pożyczkę (pożyczkobiorcy).

Zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w jednolitej praktyce organów podatkowych, przyjmuje się, że pojęcie „rzeczy” w rozumieniu wskazanego przepisu obejmuje również środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki.

Mając na względzie powyższe należy wskazać, że zawarcie umowy pożyczki może podlegać opodatkowaniu od czynności cywilnoprawnych w Polsce, tylko wtedy, gdy spełnione są następujące warunki (i) pieniądze w chwili zawarcia umowy pożyczki znajdują się w Polsce albo (ii) pieniądze w chwili zawarcia umowy pożyczki i dokonania wypłaty na jej podstawie znajdują się za granicą oraz czynność zawarcia umowy pożyczki została dokonana na terytorium Polski.

Jak wskazano we wniosku środki pieniężne będące przedmiotem Umów Pożyczki w momencie zawarcia Umów Pożyczek znajdują się na rachunkach bankowych pożyczkodawców w Holandii, a zatem poza terytorium Polski. Z kolei miejscem dokonania czynności w przypadku Umów Pożyczki nie jest Polska, lecz Holandia.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w przepisach Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, natomiast biorący zobowiązuje się do zwrotu takiej samej ilości pieniędzy lub rzeczy tego samego rodzaju i jakości.

Ustawodawca nie zastrzegł dla ważności umowy pożyczki szczególnej formy prawnej, co oznacza, że jest ona umową konsensualną i dwustronnie zobowiązującą - dochodzi do skutku przez samo zawarcie porozumienia, tj. poprzez złożenie zgodnych oświadczeń woli obu stron.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, należy stwierdzić, że zawarcie Umów Pożyczek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, albowiem - jak wskazano we wniosku - środki pieniężne będące przedmiotem Umów Pożyczek, w momencie ich zawierania, znajdują się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz Umowy Pożyczek są zawierane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295 ze zm.):

Podatkowi podlegają: umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi:

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W myśl art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:

Podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki - stanowi kwota lub wartość pożyczki, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy - kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Stawka podatku od umowy pożyczki wynosi - 0,5%, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 1 i 2 ww. ustawy:

Czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

 a) rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

 b) rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści powołanego przepisu wynika, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka zawiera na terytorium Holandii pisemne umowy pożyczek. W momencie zawarcia ww. umów, środki pieniężne przeznaczone na ich wypłatę znajdują się na rachunkach bankowych pożyczkodawców w Holandii. Wypłata pożyczek dokonywana jest z rachunków bankowych pożyczkodawców, prowadzonych przez banki mające siedzibę poza granicami Polski (w Holandii), na rachunek bankowy Spółki prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że umowy pożyczek nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ - jak wskazano we wniosku - środki pieniężne będące przedmiotem umów pożyczki, w momencie ich zawarcia znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowy pożyczek były zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.