Temat interpretacji

Czy od zakupionych w 2018 r. działek Wnioskodawczyni musi dopłacić 62.625,00 zł podatku od czynności cywilnoprawnych? Jeśli Urząd Skarbowy nie naliczył jeszcze pomocy de minimis a od lutego 2019 r. limit tej pomocy wynosi 20.000,00 EURO, to czy Wnioskodawczyni mieści się w danym limicie i czy może z niego skorzystać i będzie obejmował rok, w którym została dokonana transakcja?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 12 września 2019 r. (data wpływu 18 września 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania umowy sprzedaży gruntów rolnych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania umowy sprzedaży gruntów rolnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 19 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni nabyła aktem notarialnym grunt rolny składający się z trzech działek o numerach: () o łącznej powierzchni 156,01 ha. Łączna cena sprzedaży nieruchomości wyniosła 3.900.000,00 zł na okres spłaty 10 lat. Wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo rolne od 2014 r. Przez okres 4 lat nie korzystała z pomocy de minimis ponieważ kwotę pomocy jaką można było otrzymać (limit 15.000 EURO) miała zamiar przeznaczyć jako ulgę z tytułu zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przed podpisaniem aktu notarialnego Wnioskodawczyni udała się do Notariusza aby dowiedzieć się jakie dokumenty powinna przygotować oraz czy przysługuje jej niewykorzystany do tej pory limit pomocy de minimis w rolnictwie. Wnioskodawczyni otrzymała informację, że jeśli do tej pory nie korzystała z takiej pomocy to może z niej skorzystać. Notariusz obliczyła wysokość podatku oraz wysokość pomocy de minimis na dzień podpisania aktu notarialnego. Wnioskodawczyni otrzymała informację, iż wysokość podatku przekroczyła limit pomocy de minimis, w związku z czym pozostałą część należnego podatku należy zapłacić. Wnioskodawczyni otrzymała fakturę, którą uregulowała. Wysokość podatku od czynności cywilnoprawnych wyniosła 77.000,00 zł; pomoc de minimis obliczono w akcie notarialnym na kwotę 62.625,00 zł, a Wnioskodawczyni zapłaciła różnicę należnego podatku, tj. 14.375,00 zł.

W późniejszym czasie Wnioskodawczyni również nie korzystała z pomocy de minimis. Oczywiste było, że limit ma wykorzystany. Obecnie Wnioskodawczyni dowiadywała się w Urzędzie Gminy o możliwość prolongaty podatku rolnego. Podstawą złożenia wniosku jest przekazanie zaświadczenia o wysokości wykorzystania pomocy de minimis w rolnictwie. Nie posiadając takiego dokumentu Wnioskodawczyni udała się do Urzędu Skarbowego aby takie zaświadczenie otrzymać. Po kilku dniach Pani z Urzędu Skarbowego zadzwoniła, iż nie może wydać Wnioskodawczyni takiego zaświadczenia ponieważ ulga, która zastała naliczona przez Panią Notariusz w akcie notarialnym jest naliczona niepoprawnie. Wnioskodawczyni otrzymała informacje, że aby skorzystać z pomocy, kwota podatku jednorazowo nie może być wyższa od limitu, tj. 15.000,00 EURO. W związku z tym podatek został błędnie naliczony i powinien zostać zwrócony do Państwa. Pani z Urzędu Skarbowego pouczyła Wnioskodawczynię, że podatek za nabytą ziemię nie mógł być wyższy od limitu 15.000,00 EURO, gdyby był mniejszy lub równy wtedy Wnioskodawczyni mogła z niego skorzystać. Nie można przekroczyć wysokości limitu.

Wnioskodawczyni była pewna, że jak zgłasza się do Notariusza i otrzymuje informacje to są one zgodne z prawem. Uważała, że skoro Pani Notariusz obliczyła wysokość podatku, obliczyła wysokość pomocy de minimis, ujęła te infomacje w akcie oraz wystawiła Wnioskodawczyni fakturę do zapłaty podatku to wszystko jest poprawnie. Kancelaria Notarialna wprowadziła Wnioskodawczynię w błąd. Gdyby Wnioskodawczyni została poprawnie poinformowana o takim sposobie korzystania z pomocy de minimis nie kupiłaby w danym roku trzech działek od razu. Nie stać jej oprócz kupna ziemi na zapłatę tak wysokiego podatku, dlatego tak długo przygotowywała się do zakupu by skorzystać z pomocy de minimis w rolnictwie. Wnioskodawczyni poczekałaby kolejne trzy lata i powiększała gospodarstwo etapami, korzystając z pomocy UE.

Wnioskodawczyni przez wiele lat nie korzystała z pomocy de minimis w rolnictwie. W roku ubiegłym jak i w 2017 r. na ich terenie wystąpiła susza, która znacznie obniżyła poziom plonów, co za tym idzie przychody Wnioskodawczyni z gospodarstwa. W roku ubiegłym Wnioskodawczyni nie mogła skorzystać z pomocy suszowej ani żadnej innej bo limit pomocy miała wykorzystany.

Teraz się okazuje, że z pomocy Wnioskodawczyni mogła skorzystać ponieważ przy zakupie ziemi nie został on naliczony. Wnioskodawczyni czasu cofnąć nie może i pomocy w żaden inny sposób nie otrzyma pomimo tego, że 2018 r i 2019 r. są dla rolnictwa bardzo ciężkie. Do tego Wnioskodawczyni boi się, że to ona będzie musiała uregulować podatek.

Od lutego 2019 r. limit de minimis wzrósł do 20 000,00 EURO. W Urzędzie Skarbowym pomocy de minimis jeszcze Wnioskodawczyni nie naliczono (nie wystawiono zaświadczenia o wysokości pomocy, Urząd Skarbowy ma 3 lata od zaistniałej sytuacji naliczyć pomoc de minimis). W związku z tym w danym momencie podatek za zakup ziemi mieści się w limicie pomocy de minimis.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawczyni musi dopłacić (62.625,00 zł) do podatku od czynności cywilnoprawnych?

Jeśli Urząd Skarbowy nie naliczył jeszcze pomocy a od lutego 2019 r. limit pomocy wynosi 20.000,00 zł (winno być: EURO), to czy Wnioskodawczyni mieści się w danym limicie i czy może z niego skorzystać i będzie obejmował rok, w którym została dokonana transakcja?

Zdaniem Wnioskodawczyni, Urząd Skarbowy ma 3 lata od zaistnienia zdarzenia na wystawienie decyzji o udzieleniu pomocy. W chwili obecnej Urząd Skarbowy nie wystawił jeszcze decyzji o przyznaniu Wnioskodawczyni pomocy de minimis w związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że skoro limit się zwiększył to wobec jej sytuacji przysługuje jej pomoc de minimis w wysokości 20.000,00 EURO. W związku z tym po przeliczeniu obowiązującego limitu wysokość obliczonego podatku od czynności cywilnoprawnych mieściłaby się w tymże limicie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1519 ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy stawka podatku od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości wynosi 2%.

Na podstawie art. 10 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Jak wynika z przywołanych przepisów, zawarcie umowy sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym, a w przypadku, gdy umowa sprzedaży jest dokonywana w formie aktu notarialnego obowiązkiem notariusza (jako płatnika) jest pobór tego podatku.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 powołanej ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy, tzn. ma zastosowanie jeżeli zostaną spełnione wszystkie warunki w nim określone. Oznacza to, że umowa sprzedaży będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1256), w chwili dokonania czynności nabywca posiada już grunty rolne (użytki rolne), nabywany grunt będzie stanowił gospodarstwo rolne, a w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, którego powierzchnia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Ostatnią przesłanką determinującą skorzystanie z omawianego zwolnienia od podatku jest spełnienie warunków do przyznania pomocy de minimis, a więc zawarcie się kwoty zwolnienia (ulgi podatkowej) w przysługującym podatnikowi limicie pomocy de minimis w rolnictwie.

W przypadku niedotrzymania któregokolwiek ze wskazanych w art. 9 pkt 2 ww. ustawy warunków zwolnienie od podatku nie może zostać zastosowane.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 19 stycznia 2018 r. nabyła aktem notarialnym grunt rolny składający się z trzech działek o numerach: () o łącznej powierzchni 156,01 ha. Łączna cena sprzedaży nieruchomości wyniosła 3.900.000,00 zł na okres spłaty 10 lat. Wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo rolne od 2014 r. Przez okres 4 lat nie korzystała z pomocy de minimis ponieważ kwotę pomocy jaką można było otrzymać (limit 15.000,00 EURO) miała zamiar przeznaczyć jako ulgę z tytułu zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych. Przed podpisaniem aktu notarialnego Wnioskodawczyni udała się do Notariusza aby dowiedzieć się jakie dokumenty powinna przygotować oraz czy przysługuje jej niewykorzystany do tej pory limit pomocy de minimis w rolnictwie. Wnioskodawczyni otrzymała informacje, że jeśli do tej pory nie korzystała z takiej pomocy to może z niej skorzystać. Notariusz obliczyła wysokość podatku oraz wysokość pomocy de minimis na dzień podpisania aktu notarialnego. Wnioskodawczyni otrzymała informację, iż wysokość podatku przekroczyła limit pomocy de minimis, w związku z czym pozostałą część należnego podatku należy zapłacić. Wysokość podatku od czynności cywilnoprawnych wyniosła 77.000,00 zł; pomoc de minimis obliczono w akcie notarialnym na kwotę 62.625,00 zł, a Wnioskodawczyni zapłaciła różnicę należnego podatku, tj. 14.375,00 zł. W późniejszym czasie Wnioskodawczyni nie korzystała z pomocy de minimis. Wnioskodawczyni udała się do Urzędu Skarbowego w celu uzyskania zaświadczenia o wysokości wykorzystania pomocy de minimis w rolnictwie (aby móc na jego podstawie skorzystać z prolongaty podatku rolnego). Po kilku dniach Pani z Urzędu Skarbowego zadzwoniła, iż nie może wydać Wnioskodawczyni takiego zaświadczenia ponieważ ulga, która zastała naliczona przez Panią Notariusz w akcie notarialnym jest naliczona niepoprawnie. Wnioskodawczyni otrzymała informacje, że aby skorzystać z pomocy, kwota podatku jednorazowo nie może być wyższa od limitu, tj. 15.000,00 EURO. W związku z tym podatek został błędnie naliczony i powinien zostać zwrócony do Państwa. Pani z Urzędu Skarbowego pouczyła Wnioskodawczynię, że podatek za nabytą ziemię nie mógł być wyższy od limitu 15.000,00 EURO, gdyby był mniejszy lub równy wtedy Wnioskodawczyni mogła z niego skorzystać. Nie można przekroczyć wysokości limitu. Od lutego 2019 r limit de minimis wzrósł do 20 000,00 EURO. W Urzędzie Skarbowym pomocy de minimis jeszcze Wnioskodawczyni nie naliczono (nie wystawiono zaświadczenia o wysokości pomocy, Urząd Skarbowy ma 3 lata od zaistniałej sytuacji naliczyć pomoc de minimis).

W analizowanym powyżej przepisie, określającym warunki zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ustawodawca wyraźnie wskazał, że zwolnienie stanowi pomoc de minimis. Zatem warunkiem skorzystania z tego zwolnienia jest aby omawiane zwolnienie zostało przyznane w ramach przysługującego kupującemu limitu pomocy de minimis w rolnictwie.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że Urząd Skarbowy ma 3 lata od zaistnienia zdarzenia na wystawienie decyzji o udzieleniu pomocy. W chwili obecnej Urząd Skarbowy nie wystawił jeszcze decyzji o przyznaniu Wnioskodawczyni pomocy de minimis w związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że skoro limit się zwiększył to wobec jej sytuacji przysługuje jej pomoc de minimis w wysokości 20.000,00 EURO. W związku z tym po przeliczeniu obowiązującego limitu wysokość obliczonego podatku od czynności cywilnoprawnych mieściłaby się w tymże limicie.

Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić.

Należy zwrócić uwagę, że preferencje w postaci zwolnienia w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowią pomoc publiczną w rolnictwie. Kwotą pomocy przyznanej jest więc kwota ulgi podatkowej. Przy jej udzielaniu powinno się stosować przepisy rozporządzenia Komisji Unii Europejskiej nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Stosownie do art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 1408/2013 całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 20 000 EUR w okresie trzech lat podatkowych (do dnia 13 marca 2019 r. była to kwota 15 000 EUR przed zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1408/2013 w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 2019.51A.1)).

W myśl art. 3 ust. 3 rozporządzenia nr 1408/2013 łączna kwota pomocy de minimis przyznanej w okresie trzech lat podatkowych przez państwo członkowskie przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych nie może przekroczyć górnego limitu krajowego określonego w załączniku I, tj. 295 932 125 EUR (do dnia 13 marca 2019 r. określonego w załączniku, tj. 225.700.000 EUR). Pomoc de minimis uznaje się za przyznaną w dniu, w którym przedsiębiorstwo uzyskuje prawo otrzymania takiej pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym, niezależnie od terminu wypłacenia pomocy de minimis temu przedsiębiorstwu (art. 3 ust. 4 cyt. rozporządzenia).

Zgodnie z treścią pkt 8 preambuły do rozporządzenia Komisji nr 1408/2013 okres trzech lat brany pod uwagę do celów rozporządzenia należy oceniać w sposób ciągły, zatem dla każdego przypadku nowej pomocy de minimis należy uwzględnić całkowitą kwotę pomocy de minimis przyznaną w ciągu danego roku podatkowego oraz dwóch poprzedzających lat podatkowych.

Art. 3 ust. 7 rozporządzenia Komisji nr 1408/2013, w brzmieniu obowiązującym od 14 marca 2019 r. stanowi jeżeli z powodu udzielenia nowej pomocy de minimis zostałyby przekroczone pułapy de minimis, górny limit krajowy lub górny limit sektorowy, o których mowa w ust. 2, 3 i 3a, nowa pomoc nie może być objęta przepisami niniejszego rozporządzenia. Natomiast zgodnie z brzmieniem tego przepisu obowiązującym do 13 marca 2019 r. jeżeli z powodu udzielenia nowej pomocy de minimis pułap określony w ust. 2 lub górny limit krajowy, o którym mowa w ust. 3, zostałby przekroczony, nowa pomoc nie może być objęta przepisami niniejszego rozporządzenia.

A zatem kwotą pomocy przyznawanej w przedmiotowej sprawie jest całkowita kwota zwolnienia obejmująca należny podatek od umowy sprzedaży gruntów rolnych obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jeśli kwota ta po zsumowaniu z pomocą udzieloną beneficjentowi w danym roku oraz w dwóch poprzednich latach przekraczała dopuszczalną kwotę pomocy de minimis, która zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 1408/2013 wynosiła (do 13 marca 2019 r.) 15.000,00 EURO w okresie trzech lat podatkowych, pomocy się nie przyznaje.

Skoro zwolnienie określone w art. 9 pkt 2 ustawy stanowi pomoc de minimis, co wynika jasno z tego przepisu, to do skorzystania ze zwolnienia, koniecznym jest zmieszczenie się przez beneficjenta w limitach określonych rozporządzeniem Komisji nr 1408/2013. Zapis ten stanowi warunek, którego spełnienie jest niezbędne dla skorzystania z ww. zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym należy wskazać, że z uwagi na fakt, iż w dniu zawarcia opisanej we wniosku umowy sprzedaży, tj. w dniu 19 stycznia 2018 r. wysokość należnego jednorazowo podatku od czynności cywilnoprawnych przekroczyła obowiązujący wówczas i przysługujący Wnioskodawczyni na ten dzień limit pomocy de minimis w wysokości 15.000,00 EURO nie został spełniony jeden z warunków determinujących skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. To oznacza, że na Wnioskodawczyni jako podatniku podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od opisanej we wniosku umowy sprzedaży nieruchomości w całości, tj. w wysokości obliczonej zgodnie z zasadami określonymi w art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, pomniejszonej o już zapłaconą kwotę wymienionego podatku z tytułu tej umowy.

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy wskazać, że opisana we wniosku umowa sprzedaży nieruchomości z 19 stycznia 2018 r. nie korzysta ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Nie zostały bowiem na dzień zawarcia tej umowy spełnione wszystkie warunki niezbędne do skorzystania z tego zwolnienia. Obliczony podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu omawianej umowy sprzedaży nieruchomości nie mieścił się bowiem w pułapie (limicie) pomocy de minimis w rolnictwie przysługującym wówczas Wnioskodawczyni (kupującej) z uwagi na wykorzystanie w dniu zawarcia umowy sprzedaży, przysługującego Wnioskodawczyni jako beneficjentowi tej pomocy w Polsce, pułapu (limitu) 15.000,00 EURO. Warunek niewykorzystania pomocy de minimis w rolnictwie jest warunkiem koniecznym do skorzystania z omawianego zwolnienia określonego w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wskazana przez Wnioskodawczynię okoliczność, że skoro limit się zwiększył to w jej sytuacji przysługuje jej pomoc de minimis w wysokości 20.000,00 EURO i po przeliczeniu obowiązującego limitu wysokość obliczonego podatku od czynności cywilnoprawnych mieściłaby się w tymże limicie nie może mieć w przedmiotowej sprawie zastosowania, gdyż umowa sprzedaży nieruchomości została zawarta 19 stycznia 2018 r. i mógł mieć do niej zastosowanie obowiązujący wówczas limit 15.000,00 EURO, a nie limit 20.000,00 EURO, obowiązujący dopiero od 14 marca 2019 r. Prawo nie działa bowiem wstecz. A zatem w zaistniałej sytuacji, mimo, że Urząd Skarbowy

jak nazwała to Wnioskodawczyni nie wystawił jeszcze decyzji o przyznaniu Wnioskodawczyni pomocy de minimis a limit tej pomocy dla jednego beneficjenta zwiększył się od 14 marca 2019 r. do wysokości 20.000,00 EURO, to nowa wysokość limitu nie obejmuje kwoty podatku należnego do zapłaty przez Wnioskodawczynię z tytułu umowy sprzedaży nieruchomości zawartej 19 stycznia 2018 r. i Wnioskodawczyni nie może w odniesieniu do tej umowy skorzystać z ww. nowej wysokości limitu pomocy de minimis. Tym samym z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni, jako podatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, ma obowiązek zapłaty wymienionego podatku w całości, tj. w wysokości 2% wartości rynkowej nabywanej nieruchomości Wnioskodawczyni ma zatem obowiązek uiszczenia pozostałej do zapłacenia kwoty należnego podatku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej