Temat interpretacji
Czy udzielenie na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę pożyczki/pożyczek będzie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura 15 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 15 listopada 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca, spółka osobowa, mająca siedzibę na terytorium Polski, zamierza zaciągnąć co najmniej dwie oprocentowane pożyczki od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Pożyczkodawca zamierza udzielić spółce przedmiotowej pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, co zostanie również zaznaczone w treści umowy. Kwoty pieniężne będące przedmiotem pożyczek zostaną przelane na rzecz Wnioskodawcy z konta bankowego prowadzonego przez pożyczkodawcę w ramach działalności gospodarczej. Pożyczkodawca zamierza udzielić pożyczki również na rzecz innych niż Wnioskodawca podmiotów. W umowach pożyczek zostanie określony termin spłaty przez Wnioskodawcę środków pieniężnych będących przedmiotem pożyczki oraz zasady naliczania odsetek wraz z terminem ich płatności.
Wnioskodawca
(pożyczkobiorca) oraz pożyczkodawca są czynnymi zarejestrowanymi
podatnikami podatku od towarów i usług. Umowa pożyczki zostanie zawarta
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki pieniężne na moment
zawarcia umowy pożyczki będą znajdować się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej. Pożyczkodawca udzielając w ramach
prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oprocentowanej
pożyczki (pożyczek) na rzecz Wnioskodawcy będzie działał w tym zakresie
w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Opisana transakcja
(transakcje) będzie zakwalifikowana jako czynność (czynności)
udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38
ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższy przepis stanowi, iż
zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek
pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania
kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub
pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. W świetle
ww. przepisów udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez
pożyczkodawcę stanowić będzie usługę podlegającą opodatkowaniu
podatkiem od towarów i usług lecz korzystającą ze zwolnienia od
podatku
na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 38 wyżej wymienionej
ustawy.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy udzielenie na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę pożyczki/pożyczek będzie zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych?
Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie na jego rzecz przez pożyczkodawcę pożyczki/pożyczek będzie zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy (jako pożyczkobiorcy) nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.
Przywołując treść art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych Wnioskodawca stwierdził, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.
Niezależnie od powyższego, w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Wnioskodawca zaznaczył, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.
W związku z tym Wnioskodawca podkreślił, że jakkolwiek jego zapytanie dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czy też przynajmniej jedna ze stron będzie zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności (z wyjątkami wskazanymi w treści przepisu), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Wnioskodawca podkreślił, że planuje zaciągnąć oprocentowane pożyczki od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Pożyczkodawca, udzielając w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oprocentowanej pożyczki (pożyczek) na rzecz Wnioskodawcy będzie działał w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Nie bez znaczenia dla oceny czy pożyczkodawca udzielając pożyczki występować będzie jako podatnik podatku od towarów i usług winien pozostawać fakt, iż pożyczki udzielane będą przez niego w sposób częstotliwy, a nie sporadyczny mają one zostać udzielone więcej niż jednemu podmiotowi oraz więcej niż jeden raz na rzecz każdego z tych podmiotów. Nie będzie to zatem pożyczka o charakterze jednorazowym. Nadto pożyczkodawca nie wyklucza udzielenia w przyszłości jeszcze innych pożyczek. Podkreślić również należy, że pożyczkodawca zamierza dokonać na rzecz spółki przelewu kwot pieniężnych będących przedmiotem pożyczek z konta bankowego prowadzonego przez niego w ramach działalności gospodarczej, tj. z tzw. konta firmowego, a w umowach pożyczek zostanie zaznaczone, iż są one udzielane w ramach prowadzonej przez pożyczkodawcę działalności gospodarczej. Co więcej okoliczność, że udzielanie przez pożyczkodawcę pożyczek będzie miało charakter odpłatny (spółka jako pożyczkobiorca będzie zobowiązana do zapłaty odsetek od pożyczki) wzmacnia jeszcze prawidłowość stanowiska, zgodnie z którym czynność ta mieści się w definicji działalności gospodarczej. Opisana transakcja (transakcje) będzie zatem zakwalifikowana jako czynność (czynności) udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Oznacza to, że udzielanie pożyczek stanowi czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, ale jest jednocześnie czynnością zwolnioną z tego podatku. W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę stanowić będzie usługę finansową zwolnioną od podatku od towarów i usług.
Mając zatem na uwadze, że:
- pożyczkodawca będzie w związku z udzieloną (udzielonymi) na rzecz Wnioskodawcy pożyczką (pożyczkami) występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług,
- pożyczka (pożyczki), które mają być udzielone Wnioskodawcy stanowić będzie/będą czynność zwolnioną z opodatkowania podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług,
na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do tej pożyczki (pożyczek), bowiem jedna ze stron (tj. pożyczkodawca) tych umów pożyczek będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu, korzystającym ze zwolnienia od podatku.
Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca przywołał rozstrzygnięcie organów podatkowych zawarte w interpretacjach indywidualnych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji zgodnie z wolą wyrażoną w części A.1 wniosku, gdzie w poz. 8 jako rodzaj sprawy Wnioskodawca wskazał podatek od czynności cywilnoprawnych jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.
Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:
- w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
- jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest
zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej
czynności, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka komandytowa) planuje zaciągnąć oprocentowane pożyczki od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. W umowach pożyczek zostanie określony termin spłaty, zasady naliczania odsetek oraz termin ich płatności. Strony są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Pożyczkodawca udzielając w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oprocentowanej pożyczki na rzecz Wnioskodawcy będzie działał w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Opisana transakcja będzie zakwalifikowana jako czynność udzielania pożyczek pieniężnych, korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.
Skoro zatem jak wskazał Wnioskodawca &− opisane we wniosku pożyczki podlegać będą uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie zwolnione będą z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie ma zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawierania opisanych we wniosku umów pożyczek, nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Niemniej, przywołane interpretacje istotnie potwierdzają linię interpretacyjną Organu.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania(art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach