Temat interpretacji

Przeniesienie wierzytelności własnych w celu zwolnienia z długu, instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania) określona jest przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z poźn. zm.). Celem tego przeniesienia jest wygaśniecie istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy.

W myśl postanowień art. 453 K.c. zobowiązanie stron wygasa jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie. Pomiędzy stronami dochodzi zatem do zmiany przedmiotu świadczenia po powstaniu zobowiązania.

Art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Wyżej opisana czynność nie jest wymieniona w tym katalogu, zatem dokonanie jej nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.