Temat interpretacji

Celem pozyskania środków finansowych na bieżącą działalność i inwestycje podatnik ( Spółka z o.o. ) planuje przeprowadzenie emisji obligacji na okaziciela. Wyemitowane obligacje mają zostać objęte przez wskazany w ofercie podmiot ( spółkę zagraniczną nie będącą udziałowcem emitenta ).

Prawna ocena stanu faktycznego

Na wstępie wskazać należy, że stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych ( Dz.U. Nr 86, poz. 956 ze zm. ) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają tylko te czynności cywilnoprawne ( umowy ), które zamieszczone zostały w zamkniętym katalogu zawartym w powołanym przepisie. Zgodzić należy się z podatnikiem, że powyższa regulacja nie wymienia emisji obligacji.

Natomiast czynnością cywilnoprawną umieszczoną we wspomnianym zestawieniu są m.in. umowy pożyczki ( art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ).

Zgodnie z treścią art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego ( w dalszej części Kc ) cyt.: "Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości". Istota wskazanej czynności cywilnoprawnej sprowadza się do czasowego korzystania z określonego przedmiotu ( pieniędzy, rzeczy oznaczonych co do gatunku ) i dochodzi do skutku przez samo porozumienie się stron, których wola - wobec funkcjonowania zasady swobody umów ( art. 353#185; Kc ) - kształtuje treść tego rodzaju stosunku umownego. Powyższe odnosi się min. do dowolnego wydatkowania środków pieniężnych przez pożyczkobiorcę.

W niniejszej sprawie podstawą prawną działań podatnika jest natomiast inny akt prawny - tj. ustawa z dnia 29 czerwca 1995 roku o obligacjach ( Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 ze zm. ), zgodnie z którą "Obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji ( obligatariusza ) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia" ( art. 4 ust.1 ). W odróżnieniu od stron umowy pożyczki, zarówno zakres działania emitenta obligacji jak i obligatariusza obwarowany jest wymogami określonymi przez ustawodawcę. Przykładem jest treść art. 5 ust. 1 powołanej ustawy, wskazującej niezbędne dane, jakie winien zawierać emitowany papier wartościowy w postaci obligacji. Znamienną cechą rynku obligacji są także sankcje karne za naruszenie wymogów ustawowych ( art. 38 - 41 ), grożące min. emitentowi za przeznaczenie środków pochodzących z emisji obligacji na inne cele niż określone w warunkach emisji.

Analiza treści powołanych aktów prawnych prowadzi do wniosku, że w obu przypadkach mamy do czynienia z różnymi zdarzeniami prawnymi.

Oznacza to, że -pomimo podobnej roli w obrocie gospodarczym wyrażającej się w pozyskiwania kapitału na określony okres czasu - brak jest podstaw do wniosku, iż emisja obligacji mieści się w zakresie znaczeniowym umowy pożyczki wynikającym z art. 720 § 1 Kc. Dodać należy, że wskazanego w zapytaniu zdarzenia prawnego, ze względu na powyższe specyficzne cechy, nie można również podporządkować jakiemukolwiek przedmiotowi opodatkowania określonemu w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Mając powyższe na względzie, zaprezentowane stanowisko podatnika uznać należy za prawidłowe.