Interpretacja indywidualna z dnia 24.07.2018, sygn. 0111-KDIB2-2.4014.60.2018.3.AR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
Temat interpretacji
Czy od udzielonych pożyczek Wnioskodawca powinien zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych?
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.), uzupełnionym 27 czerwca 2018 r. oraz 16 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia 30 czerwca 2017 r. oraz 14 grudnia 2017 r. umów pożyczek jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia 30 czerwca 2017 r. oraz 14 grudnia 2017 r umów pożyczek. Z uwagi na braki formalne wniosku pismami z 8 czerwca 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.60.2018.1.AR, 0111-KDIB2-2.4014.72.2018.1.AR oraz 5 lipca 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.60.2018.2.AR, 0111-KDIB2-2.4014.72.2018.2.AR wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnień dokonano 27 czerwca 2018 r. oraz 16 lipca 2018 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:
Spółka C. spółka z o.o. sp. komandytowa będąca Wnioskodawcą zaciągnęła kilka pożyczek od X Spółki z o.o. m.in. 20 marca 2017 r., 10 kwietnia 2017 r., 30 czerwca 2017 r. oraz 14 grudnia 2017 r. Jednak zgodnie z postanowieniami dwóch ostatnich umów pożyczek, Pożyczkodawca wystawia noty odsetkowe, a na żądanie Wnioskodawcy także faktury VAT na kwotę należnych odsetek. Zgodnie z treścią ww. umów, Pożyczkodawca traktuje udzielenie pożyczki jako usługę w podatku od towarów i usług. X Spółka z o.o. nie jest wspólnikiem Wnioskodawcy.
Wnioskodawca nie wyklucza możliwości zaciągania pożyczek od X Spółki z o.o. także w przyszłości.
W uzupełnieniu wniosku z 20 czerwca 2018 r. (data wpływu 27 czerwca 2018 r.) Wnioskodawca wskazał, że Pożyczkodawca z tytułu zawartych umów pożyczek będzie podatnikiem VAT i czynność ta będzie podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT.
W uzupełnieniu z 13 lipca 2018 r. (data wpływu 16 lipca 2018 r.) Wnioskodawca wskazał natomiast, że w przypadku obu umów pożyczek wskazanych w stanie faktycznym, a więc w stosunku do umowy z 30 czerwca 2017 r. i umowy z 14 grudnia 2017 r. Pożyczkodawca był zwolniony z podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym opisem zadano m. in. następujące pytanie:
Czy od udzielonych dwóch ostatnich pożyczek Wnioskodawca powinien zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych?
Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze, że dla Pożyczkodawcy udzielenie pożyczek stanowiło usługę zwolnioną w podatku od towarów i usług nie istniał obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.
Szczegółowy katalog czynności cywilnoprawnych opodatkowanych na podstawie ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych został zawarty w art. 1 ust. 1 (winno być: w art. 1 ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z pkt b (winno być: z lit. b) tego przepisu, opodatkowaniu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Jednakże jak stanowi art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:
- w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
- jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na wstępie należy zauważyć, że w przedstawionej sprawie Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem jego wniosku jest zarówno stan faktyczny jak i zdarzenie przyszłe. W związku z tym niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek 30 czerwca 2017 r. oraz 14 grudnia 2017 r., a więc dotyczącą zaistniałego stanu faktycznego. Natomiast ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych zaciągnięcia w przyszłości kolejnych pożyczek, dotycząca zdarzenia przyszłego zawarta została w odrębnej interpretacji.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1150) podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.
Obowiązek ten, jak wynika z treści art. 4 pkt 7 cyt. ustawy ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.
Obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).
W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania stanowi przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego kwota lub wartość pożyczki albo depozytu, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stawka podatku od umowy pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego wynosi 2%, z zastrzeżeniem ust. 5.
Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:
- w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
- jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zaciągnął od X Spółki z o.o. kilka pożyczek. X Spółka. z o.o. nie jest wspólnikiem Wnioskodawcy. Zgodnie z postanowieniami dwóch ostatnich umów pożyczek, Pożyczkodawca wystawia noty odsetkowe, a na żądanie Wnioskodawcy także faktury VAT na kwotę należnych odsetek. Zgodnie z treścią ww. umów, Pożyczkodawca traktuje udzielenie pożyczki jako usługę w podatku od towarów i usług. Pożyczkodawca z tytułu zawartych umów pożyczek jest podatnikiem VAT. W przypadku obu ostatnio zawartych umów pożyczek, tj. w stosunku do umowy z 30 czerwca 2017 r. oraz z 14 grudnia 2017 r. Pożyczkodawca był zwolniony z podatku od towarów i usług.
Przyjmując zatem za Wnioskodawcą, że zaciągnięte przez niego dwie ostatnie pożyczki, tj. z 30 czerwca 2017 r. oraz z 14 grudnia 2017 r. zwolnione były z opodatkowania podatkiem VAT, należy stwierdzić, że jeżeli istotnie opisane we wniosku pożyczki podlegają uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie zwolnione są z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy (co nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż interpretacja wydawana jest wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych), to w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako Pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanych we wniosku umów pożyczek, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.
Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej