X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania, dalej: „Usługodawca”, „Wykonawca”) jest spółką prawa handlowego oraz jest zarejestrowana na potrzeby podatku VAT jako podatnik VAT czynny. Usługodawca prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Zleceniodawca i Wykonawca zwani są łącznie „Stronami”.

W ramach prowadzonej działalności Zleceniodawca oferuje na wynajem pomieszczenia w budynku biurowym „A”, a także lokale użytkowe oraz miejsca parkingowe w innych budynkach. Zleceniodawca jest stroną umów najmu, zawiera takie umowy, bądź będzie takie umowy zawierał w przyszłości z podmiotami, którymi mogą być osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej – zwane dalej „Najemcami”.

Czynsz z tytułu najmu wraz z ewentualnymi odsetkami, wkład (udział) Najemców z tytułu prac aranżacyjnych wykonywanych przez Zleceniodawcę na rzecz Najemców, wszelkie inne opłaty związane z najmem, a także ewentualne odszkodowania lub kary umowne – zwane dalej „Czynszem Najmu”, są wpłacane przez Najemców na rachunki bankowe Zleceniodawcy – zwane dalej „I Rachunkiem Czynszu w PLN” i „I Rachunkiem Czynszu w EUR”. Opłaty serwisowe, opłaty za media dostarczane Najemcom oraz za wywóz nieczystości w budynku biurowym „A” – zwane dalej „Opłatami Serwisowymi", są wpłacane przez Najemców na rachunek bankowy Zleceniodawcy – zwany dalej „Rachunkiem Opłat Serwisowych”. Każdy z rachunków należących do Zleceniodawcy zwany jest dalej „Rachunkiem bankowym Zleceniodawcy”.

Opłaty Serwisowe są opłacane przez Zleceniodawcę z Rachunku Opłat Serwisowych. Na Zleceniodawcy ciąży obowiązek dokonywania opłat za użytkowanie wieczyste oraz uiszczania należności publicznoprawnych m.in. z tytułu podatków, składek ZUS.

   - dokonywaniu w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy zwrotów nienależnych wpłat od Najemców lub osób trzecich, otrzymanych na II Rachunek Czynszu w PLN lub na II Rachunek Czynszu w EUR,

   - dokonywaniu wypłat z II Rachunku Czynszu w PLN lub II Rachunku Czynszu w EUR lub II Rachunku Opłat Serwisowych pozostałych kwot należących do Zleceniodawcy na rachunek bankowy Zleceniodawcy, którego numer Zleceniodawca wskaże Wykonawcy, lub dokonywaniu wypłat w gotówce do rąk przedstawiciela Zleceniodawcy – na każdorazowe żądanie Zleceniodawcy.

– zwane łącznie dalej „Usługami”.

II Rachunek Czynszu w PLN, II Rachunek Czynszu w EUR, II Rachunek Opłat Serwisowych zwane są dalej łącznie „Rachunkami Wykonawcy”.

O wyżej wskazanych zmianach rachunków, Najemcy zostaną poinformowani pisemnie.

Wysokość wymagalnych należności od poszczególnych Najemców z tytułu Czynszu Najmu i Opłat Serwisowych oraz terminy ich płatności będą wynikać z faktur wystawianych przez Zleceniodawcę na rzecz Najemców lub z not obciążeniowych.

Wysokość opłat z tytułu dostaw poszczególnych towarów i usług składających się m.in. na Opłaty Serwisowe oraz termin ich zapłaty będą wynikać z faktur, rachunków, not obciążeniowych i innych dokumentów wystawianych przez dostawców poszczególnych towarów i usług.

Stroną umów zawartych bądź zawieranych z Najemcami oraz innymi kontrahentami będzie nadal Zleceniodawca, zmianie ulegnie jedynie numer rachunku bankowego – na który i z którego – będą dokonywane ww. płatności. Usługodawca będzie zobowiązany w ramach Umowy do dokonywania rozporządzeń środkami Zleceniodawcy, zgromadzonymi na rachunkach bankowych Wykonawcy (pośrednictwo w płatnościach), jednakże jedynie w sposób i w zakresie wskazanym przez Zleceniodawcę w Umowie.

Zleceniodawca nadal będzie fakturować Najemców za czynsz, opłaty serwisowe i media. Na fakturze będzie podany numer konta do wpłat należący do Usługodawcy.

Faktury za usługi świadczone przez kontrahentów na rzecz Zleceniodawcy w ramach m.in. usług serwisowych (media, sprzątanie, ubezpieczenia) będą wystawiane na Zleceniodawcę, a płatność dokonywana będzie przez Wykonawcę z rachunków prowadzonych przez Wykonawcę w ramach Umowy.

Wobec powyższego sposobu rozliczeń, w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 Ustawy VAT (dalej: „biała lista”), Wykonawca wskaże Rachunki Wykonawcy do obsługi rozliczeń w ramach Umowy, z których w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy dokonywane będą wypłaty i przyjmowane będą wpłaty od podmiotów trzecich (m.in. od Najemców, kontrahentów Zleceniodawcy). A zatem Rachunki Wykonawcy zawarte będą na białej liście.

Należności publiczno-prawne (w tym podatki) będą uiszczane bezpośrednio z rachunków bankowych należących do Zleceniodawcy.

Pozostały opis zdarzenia przyszłego, który został przedstawiony przez Zainteresowanych w treści uzupełnienia wniosku, jako, że dotyczy zagadnienia objętego podatkiem od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych i nie jest istotny dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych, został pominięty.

Pytanie (oznaczone we wniosku nr 1)

Czy dysponowanie przez Wykonawcę środkami pieniężnymi należącymi do Zleceniodawcy w ramach realizacji Umowy może zostać uznane za przedmiot opodatkowania na gruncie Ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w szczególności, czy środki pieniężne Zleceniodawcy znajdujące się na Rachunkach Wykonawcy mogą zostać rozpoznane jako depozyt nieprawidłowy, pożyczka?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, dysponowanie przez Wykonawcę środkami pieniężnymi należącymi do Zleceniodawcy w ramach realizacji Umowy nie może zostać uznane za przedmiot opodatkowania na gruncie Ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w szczególności, środki pieniężne Zleceniodawcy znajdujące się na Rachunkach Wykonawcy nie mogą zostać rozpoznane jako depozyt nieprawidłowy, pożyczka.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt b), j) (winno być: art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i j) Ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 111) – zwanej dalej „Ustawą PCC”, podatkowi podlegają m.in. następujące czynności cywilnoprawne: umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, umowy depozytu nieprawidłowego.

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (art. 720 § 1 Kodeksu Cywilnego).

W przedmiotowym stanie przyszłym Zleceniodawca nie zobowiąże się przenieść na własność Wykonawcy środków pieniężnych zgromadzonych na Rachunkach Wykonawcy. Środki te, przez cały czas trwania Umowy i świadczenia usług przez Wykonawcę, stanowić będą własność Zleceniodawcy. Wykonawca nie będzie uprawniony do rozporządzania nimi jak właściciel, a jedynie do dokonywania rozporządzeń w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy, zgodnie z dyspozycjami wskazanymi w Umowie.

Usługodawca nie będzie przy tym zobowiązany do zwrotu tej samej ilości pieniędzy, gdyż wypłacie na rzecz Zleceniodawcy podlegać będzie wyłącznie kwota pozostała po rozliczeniach.

W związku z powyższym, Umowa nie będzie mogła zostać zakwalifikowana jako umowa pożyczki.

Zdaniem Zainteresowanych, brak jest również podstaw do rozpoznania w przedmiotowym stanie przyszłym instytucji depozytu nieprawidłowego. Jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

Wykonawca nie będzie rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi. W ramach Umowy, Usługodawca będzie świadczyć usługi pośrednictwa finansowego, polegające na przyjmowaniu i dokonywaniu określonych w Umowie płatności, w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy. Usługobiorca nie będzie oddawał pieniędzy na przechowanie, a Rachunki Wykonawcy służyć będą dokonywaniu rozporządzeń zgodnie z dyspozycjami Zleceniodawcy.

Wobec powyższego, zdaniem Zainteresowanych dysponowanie przez Wykonawcę środkami pieniężnymi należącymi do Zleceniodawcy w ramach realizacji Umowy, nie może zostać uznane za przedmiot opodatkowania na gruncie Ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w szczególności, środki pieniężne Zleceniodawcy znajdujące się na Rachunkach Wykonawcy nie mogą zostać rozpoznane jako depozyt nieprawidłowy, pożyczka.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część uzasadnienia Państwa stanowiska, która odnosi się do podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług, zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 111 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

a.umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b.umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c.(uchylona),

d.umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e.umowy dożywocia,

f.umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g.(uchylona),

h.ustanowienie hipoteki,

i.ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

j.umowy depozytu nieprawidłowego,

k.umowy spółki.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy:

Podatkowi podlegają:

2) zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;

3) orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Zatem, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym. 

Szczegółowe ustalenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Stosownie do powołanego już powyżej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz umowy depozytu nieprawidłowego.

W myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Na podstawie art. 835 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie.

W świetle art. 837 Kodeksu cywilnego:

Przechowawca powinien przechowywać rzecz w taki sposób, do jakiego się zobowiązał, a w braku umowy w tym względzie, w taki sposób, jaki wynika z właściwości przechowywanej rzeczy i z okoliczności.

W myśl art. 839 Kodeksu cywilnego:

Przechowawcy nie wolno używać rzeczy bez zgody składającego, chyba że jest to konieczne do jej zachowania w stanie niepogorszonym.

Zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany niebędący stroną postępowania, dalej: „Zleceniodawca”, „Usługobiorca”) zamierza zawrzeć z X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania. dalej: „Usługodawca”, „Wykonawca”) Umowę Współpracy (dalej: „Umowa”), na mocy której Wykonawca świadczyć będzie usługi polegające na:

   - przyjmowaniu (odbieraniu) w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy wpłat od Najemców z tytułu Czynszu Najmu, na rachunki bankowe Wykonawcy, które zostaną otwarte i utrzymywane przez Wykonawcę – wyłącznie dla celów wykonywania Umowy – zwane dalej „II Rachunkiem Czynszu w PLN" i „II Rachunkiem Czynszu w EUR”,

   - przyjmowaniu (odbieraniu) w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy wpłat od Najemców z tytułu Opłat Serwisowych, na rachunek bankowy Wykonawcy, który zostanie otwarty i utrzymywany przez Wykonawcę – wyłącznie dla celów wykonywania Umowy – zwany dalej „II Rachunkiem Opłat Serwisowych”,

   - dokonywaniu w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy zwrotów nienależnych wpłat od Najemców lub osób trzecich, otrzymanych na II Rachunek Czynszu w PLN lub na II Rachunek Czynszu w EUR,

   - dokonywaniu w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy zwrotów nienależnych wpłat od Najemców lub osób trzecich, otrzymanych na II Rachunek Opłat Serwisowych,

   - dokonywaniu w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy wypłat z II Rachunku Czynszu w PLN lub II Rachunku Czynszu w EUR lub II Rachunku Opłat Serwisowych – na rzecz dostawców towarów lub usług będących kontrahentami Zleceniodawcy,

   - dokonywaniu wypłat z II Rachunku Czynszu w PLN lub II Rachunku Czynszu w EUR lub II Rachunku Opłat Serwisowych na rachunek bankowy Zleceniodawcy, którego numer Zleceniodawca wskaże Wykonawcy, lub dokonywaniu wypłat w gotówce do rąk przedstawiciela Zleceniodawcy w celu uiszczenia przez Zleceniodawcę opłat za użytkowanie wieczyste lub należności publicznoprawnych Zleceniodawcy (podatki, składki ZUS) w kwotach wskazywanych każdorazowo przez Zleceniodawcę,

   - dokonywaniu wypłat z II Rachunku Czynszu w PLN lub II Rachunku Czynszu w EUR lub II Rachunku Opłat Serwisowych pozostałych kwot należących do Zleceniodawcy na rachunek bankowy Zleceniodawcy, którego numer Zleceniodawca wskaże Wykonawcy, lub dokonywaniu wypłat w gotówce do rąk przedstawiciela Zleceniodawcy – na każdorazowe żądanie Zleceniodawcy.

– zwane łącznie dalej „Usługami”.

Stroną umów zawartych bądź zawieranych z Najemcami oraz innymi kontrahentami będzie nadal Zleceniodawca, zmianie ulegnie jedynie numer rachunku bankowego – na który i z którego – będą dokonywane ww. płatności. Usługodawca będzie zobowiązany w ramach Umowy do dokonywania rozporządzeń środkami Zleceniodawcy, zgromadzonymi na rachunkach bankowych Wykonawcy (pośrednictwo w płatnościach), jednakże jedynie w sposób i w zakresie wskazanym przez Zleceniodawcę w Umowie. Zleceniodawca nadal będzie fakturować Najemców za czynsz, opłaty serwisowe i media. Na fakturze będzie podany numer konta do wpłat należący do Usługodawcy. Faktury za usługi świadczone przez kontrahentów na rzecz Zleceniodawcy w ramach m.in. usług serwisowych (media, sprzątanie, ubezpieczenia) będą wystawiane na Zleceniodawcę, a płatność dokonywana będzie przez Wykonawcę z rachunków prowadzonych przez Wykonawcę w ramach Umowy.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że opisana we wniosku Umowa Współpracy nie została wymieniona w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Czynności tego typu nie można zakwalifikować jako umowy pożyczki czy umowy depozytu nieprawidłowego wymienionych w tym katalogu. Tym samym – z powyższych przyczyn - wszystkie czynności dokonywane w ramach Umowy Współpracy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Zainteresowanym będącym stroną postępowania nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu dokonywanych czynności.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. 

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

-

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).