Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 27 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sąsiedzkiej wymiany gruntów. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 sierpnia 2025 r. (wpływ 14 sierpnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (…), przyjętym uchwałą nr (…) Rady Miejskiej (…) z (…) r. (…) przewidziano w rejonie (…) – obszar zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej MN, w ramach którego ustalono obszar scalenia zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. 2024 r., poz. 1130, ze zm.). Gmina nie przystąpiła do tego scalenia. W obszarze tym znajduje się także Pani nieruchomość. Obszar ten obejmuje wyłącznie należące do osób fizycznych działki gruntu (…), nie dającej szans na samodzielne zagospodarowanie. Zarówno Pani, jak i wszyscy właściciele (łącznie (…) osób) jednogłośnie uznaliście, że wyjściem z tej sytuacji może być jedynie wzajemna wymiana gruntów, której celem miałoby być powstanie działek nadających się do zabudowy. Działając w tym zamiarze, po dokonaniu dobrowolnej, wzajemnej, sąsiedzkiej wymiany gruntów w całym obszarze o łącznej powierzchni (…) ha, uzyskano działki nadające się do zabudowy oraz wydzielono drogę, po śladzie wskazanym w planie miejscowym, będącą współwłasnością wszystkich uczestników, pozwalającą na ich prawidłową obsługę. Zarówno w intencji, jak i po dokonaniu takiej wymiany, potwierdzonej nowym projektem geodezyjnego podziału, zamiarem przystępujących do wymiany gruntu uczestników zakładane było działanie bezgotówkowe. Zarówno Pani jak i uczestnicy nie żądaliście zapłaty za swoje grunty, ani nie oczekiwaliście, że inni uczestnicy zapłacą im należną część. Dotychczasowe działki gruntu zostały wymienione na nowe działki o tej samej wielkości, pomniejszonej o udział w drodze. De facto wszyscy właściciele gruntu dokonali scalenia i podziału nieruchomości, o którym mowa w art. 102 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. 2024 r. poz. 1145). Scalenia tego i ponownego podziału dokonali samodzielnie bez udziału gminy. W wykonanym przez uprawnionego geodetę rejestrze nieruchomości wskazano stan nieruchomości przed i po scaleniu. Właściciele, łącznie z Panią, dobrowolnie zgodzili się na te czynności w celu dokonania scalenia i, pozostając cały czas właścicielami, oczekują zawarcia aktu notarialnego w celu objęcia nowo powstałych działek.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego
Art. 98b ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (dalej: ugn) wskazuje na możliwość złożenia zgodnego wniosku o połączenie i ponowny podział na działki gruntu. W domyśle chodzi o złożenie takiego wniosku do wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, który uruchamia postępowanie w trybie art. 101-108 ugn. Intencją Pani i pozostałych osób było działanie zbliżone do tego trybu ale z pominięciem drogi urzędowej. Jak zaznaczyła Pani we wniosku teren objęty jest planem miejscowym wskazującym obszar scalenia. Gmina do niego nie przystąpiła. Niejasne jest, czy Państwa działanie jest takim scaleniem.
Ani Pani, ani Pani sąsiedzi nie złożyliście wniosku o połączenie działek i ponowny podział na działki gruntu, o którym mowa w art. 98b ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami działając w postanowieniu wykonania wszystkich czynności we własnym zakresie. Czynność taką nazwali Państwo „sąsiedzką wymianą gruntów” i wyraziliście na to zgodę. Nie wiązało się to z obrotem finansowym między Państwem.
W okolicznościach opisanych powyżej nie złożyliście również do tej pory zobowiązania do dokonania zamiany w formie aktu notarialnego. Zobowiązanie takie planowane było jako część pierwsza aktu notarialnego, do którego na razie nie doszło. Częścią drugą aktu miało być zatwierdzenie planu nowej geometrii działek.
Żaden organ administracji nie uczestniczył w powyższych czynnościach. Działanie Pani i innych osób nie miało na celu połączenia i podziału Waszych nieruchomości a zmianę ich geometrii z zachowaniem dotychczasowej powierzchni, pomniejszonej proporcjonalnie o udział w drodze zapewniającej dojazd do tych nieruchomości.
Zawarcie aktu notarialnego uzależnione jest od uzyskania wykładni prawnej rozstrzygającej sprawę podatku od czynności cywilnoprawnych opisanych powyżej. Brak takiej wykładni nie pozwala na przypisanie aktu notarialnego do czynności wymagających, lub nie wymagających, pobrania podatku.
Czynności podjęte przeze Panią i inne osoby nie zostały sfinalizowane. Nie działaliście Państwo w trybie ustawowym, gdyż panowała między Państwem pełna zgoda. Jako właściciele i współwłaściciele zatrudniliście geodetę, który wykonał czynności, o których mowa w § 9 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie scalenia i podziału nieruchomości (Dz. U. 2005 nr 86, poz. 736 – dalej Rozporządzenie). Praca ta, zaakceptowana przez Państwa jednogłośnie, oczekuje na ciąg dalszy.
Pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Wątpliwości zaistniały przed zawarciem aktu notarialnego gdzie istotne jest, czy podatek taki ma być pobrany i w jakiej wysokości?
Pani stanowisko w sprawie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Pani zdaniem, nie nastąpił odpłatny obrót nieruchomością, więc brak podstaw do działania art. 1 pkt 1 lit. a) (winno być: art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a)) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. 2024 poz. 295, ze zm. – dalej upcp). Ma tu jednak w Pani ocenie zastosowanie art. 2 pkt 1 lit. g) upcp wyłączający opodatkowanie czynności podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami. Pani i Pani sąsiedzi mają prawo uważać, że jesteście Państwo w tej grupie.
Godząc się na wspólne działanie z sąsiadami i godząc się na poniesienie wszystkich niezbędnych kosztów przygotowawczych mieliście Państwo na celu uzyskanie takiej geometrii Waszych działek aby były one możliwe do zabudowy. Plan miejscowy określił granice takiego działania. Nie wnioskowaliście Państwo o scalenie „urzędowe” zgodnie z ugn, gdyż mieliście Państwo świadomość braku zainteresowania gminy realizacją tego procesu, zwłaszcza art. 106 ust. 3 ugn.
Ustawodawca nie zakładał, że scalenie może być działaniem oddolnym i odbyć się w trybie pozaustawowym. Praktyka takich scaleń i podziałów w przeszłości wskazywała, że nie zawsze cieszyły się one zrozumieniem zainteresowanych a działanie urzędowe miało niejako „przymuszać” do zaakceptowania zmienionych granic nieruchomości. W przypadku podniesionym we wniosku działanie Pani i sąsiadów jest zgodne, dotyczy wyłącznie Waszych nieruchomości i nie narusza porządku prawnego. Nie ma przepisu, który tego zabrania. Art. 102 ust. 2 ugn mówi jedynie o możliwości działania na wniosek osób zainteresowanych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 295 ze zm.)
Podatkowi podlegają: umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.
Ustawa nie definiuje pojęcia zamiany, w tym celu należy więc sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071).
Art. 603 Kodeksu cywilnego stanowi, że:
Przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.
Zgodnie z art. 604 Kodeksu cywilnego:
Do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.
W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.
Stosownie do treści art. 4 pkt 2 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży – przy umowie zamiany – na stronach czynności.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ww. ustawy:
Obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku.
Jeżeli obowiązek podatkowy ciąży na kilku podmiotach albo na stronach umowy zamiany, albo wspólnikach spółki cywilnej, zobowiązanymi solidarnie do zapłaty podatku są odpowiednio te podmioty, strony umowy zamiany albo wspólnicy spółki cywilnej.
W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:
Podstawę opodatkowania stanowi – przy umowie zamiany:
a)lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego na taki lokal lub prawo do lokalu – różnica wartości rynkowych zamienianych lokali lub praw do lokali,
b)w pozostałych przypadkach – wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, od którego przypada wyższy podatek.
Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy:
Wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:
Stawki podatku wynoszą od umów zamiany, dożywocia, o dział spadku, o zniesienie współwłasności oraz darowizny:
a)przy przeniesieniu własności nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
b)przy przeniesieniu własności innych praw majątkowych – 1%.
Stosownie do art. 10 ust. 1 i 2 cyt. ustawy:
Podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika, oraz przypadków, o których mowa w ust. 1a.
Notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.
W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa zamiany podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na stronach tej czynności.
Podstawę opodatkowania w opisanym przypadku stanowi wartość rynkowa nieruchomości – przedmiotu zamiany, od którego przypada większy podatek. Stawka podatku przy przeniesieniu własności nieruchomości wynosi zatem w tym przypadku 2% wartości rynkowej tej nieruchomości (działki), od której przypada wyższy podatek.
W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:
Nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.
Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (…) przewidziano w (…) – obszar zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej MN, w ramach którego ustalono obszar scalenia zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Gmina nie przystąpiła do tego scalenia. W obszarze tym znajduje się także Pani nieruchomość. Obszar ten obejmuje wyłącznie należące do osób fizycznych działki gruntu (…), nie dającej szans na samodzielne zagospodarowanie. Zarówno Pani, jak i wszyscy właściciele (łącznie (…) osób) jednogłośnie uznaliście, że wyjściem z tej sytuacji może być jedynie wzajemna wymiana gruntów, której celem miałoby być powstanie działek nadających się do zabudowy. Działając w tym zamiarze, po dokonaniu dobrowolnej, wzajemnej, sąsiedzkiej wymiany gruntów w całym obszarze o łącznej powierzchni (…) ha, uzyskano działki nadające się do zabudowy oraz wydzielono drogę. Zamiarem przystępujących do wymiany gruntu uczestników było działanie bezgotówkowe. Zarówno Pani jak i uczestnicy nie żądaliście zapłaty za swoje grunty, ani nie oczekiwaliście, że inni uczestnicy zapłacą im należną część. Dotychczasowe działki gruntu zostały wymienione na nowe działki o tej samej wielkości, pomniejszonej o udział w drodze. Scalenia tego i ponownego podziału właściciele gruntów dokonali samodzielnie bez udziału gminy. Intencją Pani i pozostałych osób było działanie zbliżone do trybu przewidzianego w art. 101-108 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ani Pani, ani Pani sąsiedzi nie złożyliście wniosku o połączenie działek i ponowny podział na działki gruntu, o którym mowa w art. 98b ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Nie złożyliście również do tej pory zobowiązania do dokonania zamiany w formie aktu notarialnego. Zobowiązanie takie planowane było jako część pierwsza aktu notarialnego, do którego na razie nie doszło. Częścią drugą aktu miało być zatwierdzenie planu nowej geometrii działek. Żaden organ administracji nie uczestniczył w powyższych czynnościach. Działanie Pani i innych osób nie miało na celu połączenia i podziału Waszych nieruchomości a zmianę ich geometrii z zachowaniem dotychczasowej powierzchni, pomniejszonej proporcjonalnie o udział w drodze zapewniającej dojazd do tych nieruchomości.
Jak wynika z art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1145 ze zm.):
Ustawa określa zasady scalania i podziału nieruchomości.
Na podstawie art. 98b ww. ustawy:
1. Właściciele albo użytkownicy wieczyści nieruchomości ukształtowanych w sposób uniemożliwiający ich racjonalne zagospodarowanie mogą złożyć zgodny wniosek o ich połączenie i ponowny podział na działki gruntu, jeżeli przysługują im jednorodne prawa do tych nieruchomości. Do wniosku należy dołączyć, złożone w formie aktu notarialnego, zobowiązanie do dokonania zamiany, o której mowa w ust. 3.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 93, art. 94, art. 96, art. 97 ust. 1-2, art. 98, art. 98a oraz art. 99.
3. Podziału nieruchomości, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się pod warunkiem, że właściciele albo użytkownicy wieczyści dokonają, w drodze zamiany, wzajemnego przeniesienia praw do części ich nieruchomości, które weszły w skład nowo wydzielonych działek gruntu. W razie nierównej wartości zamienianych części nieruchomości stosuje się art. 15.
Zgodnie z art. 101 ww. ustawy:
1. Przepisy niniejszego rozdziału regulują sprawy scalania nieruchomości i ich ponownego podziału na działki gruntu.
2. Przepisy rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele inne niż rolne i leśne.
3. Przepisów rozdziału nie stosuje się do nieruchomości, które zostały objęte postępowaniem scaleniowym na podstawie ustawy o scalaniu i wymianie gruntów.
Na podstawie art. 102 ww. ustawy:
1. Gmina może dokonać scalenia i podziału nieruchomości, o którym mowa w art. 101 ust. 1. Szczegółowe warunki scalenia i podziału nieruchomości określa plan miejscowy.
2. Scalenia i podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli są one położone w granicach obszarów określonych w planie miejscowym albo gdy o scalenie i podział wystąpią właściciele lub użytkownicy wieczyści posiadający, z zastrzeżeniem ust. 4, ponad 50% powierzchni gruntów objętych scaleniem i podziałem.
3. O przystąpieniu do scalenia i podziału nieruchomości decyduje rada gminy w drodze uchwały, określając w niej granice zewnętrzne gruntów objętych scaleniem i podziałem.
4. Zabudowane części nieruchomości mogą być objęte uchwałą, o której mowa w ust. 3, za zgodą ich właścicieli lub użytkowników wieczystych.
5. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta składa we właściwym sądzie wniosek o ujawnienie w księdze wieczystej przystąpienia do scalenia i podziału nieruchomości, a gdy nieruchomość nie ma założonej księgi wieczystej, o złożenie do istniejącego zbioru dokumentów odpisu uchwały, o której mowa w ust. 3.
W niniejszej sprawie nie będzie miało zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż zamiana gruntów nastąpi z pominięciem drogi urzędowej, będzie to zwykła umowa zamiany gruntów między sąsiadami. Doprecyzowując opis sprawy wskazała Pani, że intencją Pani i pozostałych osób było działanie zbliżone do trybu przewidzianego w art. 101-108 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ale z pominięciem drogi urzędowej – nie złożyliście Państwo wniosku o połączenie działek i ponowny podział na działki gruntu, ani w formie aktu notarialnego zobowiązania do dokonania zamiany.
Mając na uwadze powyższe opisana we wniosku sąsiedzka wymiana gruntów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Dla ustalenia podstawy opodatkowania przy umowie zamiany gruntów, zastosowanie znajdzie art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Stawka podatku wyniesie 2% wartości rynkowej tej nieruchomości (działki), od której przypadnie wyższy podatek.
Podsumowując, umowa zamiany nieruchomości (sąsiedzka wymiana gruntów) nie będzie zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Pani stanowiska tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem, została wydana wyłącznie dla Pani. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, tylko Pani może czerpać z wydanej interpretacji ochronę prawną. Interpretacja ta stanowi ocenę Pani stanowiska wyłącznie w zakresie powstania po Pani stronie skutków podatkowych w podatku od czynności cywilnoprawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.