Temat interpretacji
Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie uchyla z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu z dnia 3.01.2006 r. (znak: US.II/423/3/2005) stanowiące pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.
Pismem z dnia 15.11.2005 r. ?I.? spółka z o.o. z siedzibą w N. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie (art. 14a ordynacji podatkowej). Z opisanego stanu faktycznego wynika, że spółka ?I.? działa na terenie Tarnobrzeskiej SSE ?EURO-PARK WISŁOSAN? na podstawie zezwolenia z dnia 22.12.2000 r. zmienionego decyzją z dnia 15.11.2004 r. przez Ministra Gospodarki i Pracy wydaną w trybie art. 6 ustawy z dnia 2.10.2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 z 2003 r. ze zm.). Spółka ?I.? na podstawie aktu notarialnego z dnia 10.12.2003 r. nabyła nieruchomość w postaci budynków i budowli typu przemysłowego za kwotę netto 4.695.000,00 zł. Płatność tej faktury została rozłożona na raty do końca 2008 r. Budynki i budowle zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w wartości określonej w fakturze i są amortyzowane. Zapytanie dotyczyło wskazania, czy do ustalenia wielkości zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu kosztów inwestycji należy przyjąć całą wartość nabytej nieruchomości, czy tylko kwotę zapłaconą. Przedstawiając swoje stanowisko w tej sprawie spółka uznała, że do ustalenia wielkości zwolnienia od podatku dochodowego przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej należy przyjąć całą wartość netto nabytych budynków i budowli przyjętych do składników majątku podatnika wynikającą z aktu notarialnego oraz faktury wystawionej przez sprzedającego, bowiem z treści § 6 ust 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14.09.2004 r. w sprawie tarnobrzeskiej strefy ekonomicznej wynika, iż za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami ? do składników majątku podatnika. Ponieważ zakupione budynki i budowle zostały w pełnej wysokości zaliczone do składników majątkowych spółki ma ona prawo przyjąć tę wielkość przy ustalaniu zwolnienia od podatku dochodowego.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ordynacji podatkowej, udzielając podatnikowi pisemnej interpretacji postanowieniem z dnia 3.01.2006 r. (znak: US.II/423/3/2005) uznał stanowisko spółki za prawidłowe. Organ podatkowy, dokonując analizy przepisu § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9.09.1997 r. w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 907) oraz przepisu § 6 ust. 1 rozporządzenia z dnia 13.03.2001 r. (Dz. U. Nr 30, poz. 336) i jego zmianę, a także treść aktualnie obowiązującego przepisu § 6 ust 1 rozporządzenia z dnia 14.09.2004 r. (Dz. U. Nr 226, poz. 2286 ze zm.), stwierdził, że ustawodawca zrezygnował z uprzednio obowiązującego pojęcia ?faktycznie poniesionego wydatku?, tj. wydatku w znaczeniu kasowym i posłużył się kategorią ?kosztu? poniesionego w związku z realizacją inwestycji, przesądzając o tym, że pojęcie to należy rozumieć w znaczeniu podatkowym (ujęcie memoriałowe).
Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie w oparciu o analizę przedstawionego w sprawie stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa ustalił i stwierdził, co następuje:
Zgodnie z zapisem art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, naczelnicy urzędów skarbowych stosownie do swojej właściwości mają obowiązek, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach. Zgodnie z treścią art. 3 pkt 1 ordynacji podatkowej pod pojęciem przepisów prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych, przy czym mianem ustaw podatkowych ? w rozumieniu art. 3 pkt 1 ordynacji podatkowej określa się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu wydanym postanowieniem udzielił interpretacji przepisu § 6 ust 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14.09.2004 r. w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej, wydanego na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust 1 ustawy z dnia 20.10.1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.), tj. przepisu niestanowiącego przepisu prawa podatkowego w rozumieniu ordynacji podatkowej, a więc niepodlegającego analizie w ramach art. 14 a ordynacji podatkowej. Za stanowiskiem braku podstaw do interpretacji przepisu w zakresie poniesienia m.in. wydatków w strefie, będących podstawą wydanych zezwoleń, przemawia zapis art. 20 ust 1 ww. ustawy z dnia 20.10.1994 r. o specjalnych strefach, zgodnie z którym wykonywanie bieżącej kontroli działalności przedsiębiorców w zakresie przedmiotu działalności, terminu jej rozpoczęcia określonego w zezwoleniu, limitu zatrudnienia, a także nakładów inwestycyjnych minister właściwy do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, może powierzyć zarządzającemu strefą.
Nadto wskazać należy, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu odniósł się do aktualnie obowiązującego stanu prawnego, gdy zapytanie jednostki dotyczyło skutków sytuacji faktycznej zaistniałej w 2003 r.
Zgodnie z treścią art. 14 b § 5 pkt 2 ordynacji podatkowej, organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie naczelnika urzędu skarbowego z urzędu, jeżeli uzna, że postanowienie rażąco narusz prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów. Zważywszy na fakt, iż postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu z dnia 3.01.2006 r. (znak: US.II/423/3/2005) stanowiące pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa wykracza poza zakres prawa podatkowego, organ odwoławczy uznał, że postanowienie to winno zostać wyeliminowane z obrotu prawnego.