Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 07.06.2005, sygn. PO-3/436/104/127/1/MZ/05, Zachodniopomorski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

Wnoszący pytanie przedstawił stan faktyczny z którego wynika, iż zgodnie z art. 82 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, jest zobowiązany do składania informacji o umowach zawartych z nierezydentami. Szczegółowe przepisy w tym zakresie nakazują informować o umowach zawartych z nierezydentami, jeżeli nierezydent posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo. Spółka zawiera zarówno umowy sprzedaży jak i zakupu z wieloma nierezydentami.

W informacji podaje dane dotyczące umów, jeżeli zgodnie z posiadaną przez Spółkę wiedzą, nierezydent posiada na terytorium kraju oddział lub przedstawicielstwo oraz jeżeli posiada jakiekolwiek udziały w spółkach polskich.

Wątpliwości Spółki dotyczą interpretacji przepisu § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie informacji podatkowych (Dz. U. Nr 240, poz. 2061 z późn. zm.) w zakresie definicji posiadania przez nierezydenta na terytorium Rzeczypospolitej przedsiębiorstwa. Jak należy rozumieć zapis, odnoszący się do faktu posiadania przez nierezydentów przedsiębiorstwa na terytorium Rzeczypospolitej?

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik formułuje stanowisko, iż przepisy prawa podatkowego skutkują następująco:

Ze względu na brak interpretacji w zakresie definicji "posiadania przedsiębiorstwa" oraz braku odwołania do innych przepisów, Spółka uważa, że stwierdzenie, iż nierezydent posiada przedsiębiorstwo oznacza, że jest on udziałowcem w polskiej firmie, bez względu na posiadany pakiet udziałów.

Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie uznaje przedstawione stanowisko za niezgodne z prawem.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie normy prawa podatkowego zawarte w art. 82 § 1 pkt 2 i 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) oraz w § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie informacji podatkowych (Dz. U. Nr 240, poz. 2061 z późn. zm.).

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący.

Zgodnie z art. 82 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji bez wezwania przez organ podatkowy - o umowach zawartych z nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego.

Stosownie do delegacji ustawowej wynikającej z art. 82 § 6 pkt 1 ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych określił, w drodze rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie informacji podatkowych (Dz. U. Nr 240, poz. 2061 z późn. zm.), przypadki oraz zakres informacji, o których mowa w § 1 pkt 2, a także szczegółowe zasady, termin oraz tryb ich sporządzania i przekazywania, ze szczególnym uwzględnieniem powiązań kapitałowych oraz nadzorczych pomiędzy rezydentami i nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego oraz posiadania przez nierezydentów przedsiębiorstw, oddziałów i przedstawicielstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, informacje o umowach, o których mowa w art. 82 § 1 pkt 2 ustawy, sporządza się i przekazuje, jeżeli nierezydent, będący stroną umowy, posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo w rozumieniu odrębnych przepisów i jeżeli podmiot obowiązany do sporządzenia i przekazania informacji wiedział lub mógł wiedzieć, przy zachowaniu należytej staranności, o fakcie posiadania takich udziałów lub o fakcie posiadania przez nierezydenta przedsiębiorstwa, oddziału lub przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej.

Natomiast, zgodnie z art. 55 kc, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

W sytuacji, gdy przedsiębiorca zagraniczny, w rozumieniu art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.), posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwo, w rozumieniu wyżej powołanego art. 55 kc, a Spółka obowiązana do sporządzania informacji, wiedziała lub mógła wiedzieć o tym fakcie, to ma obowiązek wypełnić wymóg przepisu §3 ust. 1 pkt 3. Natomiast obowiązek informowania o umowach zawartych z nierezydentami posiadającymi udziały wynika z pkt 1 i 2 rozporządzenia.

Pojęcie oddziału lub przedstawicielstwa należy rozpatrywać w kontekście przepisów rozdziału 6 wyżej powołanej ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.