Brak obowiązku rozliczenia podatku VAT od otrzymanych zaliczek na poczet dostawy towarów z montażem, jak i wykonania tej dostawy oraz prawo do zwrotu podatku od towarów i usług na podstawie art. 89 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku rozliczenia podatku VAT od otrzymanych zaliczek na poczet dostawy towarów z montażem, jak i wykonania tej dostawy oraz prawa do zwrotu podatku od towarów i usług na podstawie art. 89 ustawy o VAT. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 listopada 2022 r. (wpływ 16 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. GmbH (dalej: „A.” lub „Spółka”) jest niemiecką spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, obecnie nie jest zarejestrowana na cele podatku VAT w Polsce. Spółka działa w branży .., przedmiotem jej działalności jest dostawa towarów oraz świadczenie usług związanych z urządzeniami .... Posiada biura oraz jednostki produkcyjne w Niemczech. Spółka działa w grupie, do której należy 6 podmiotów i która zatrudnia na stałe ok. 50 osób (w Polsce Spółka nie zatrudnia stałych pracowników).

Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, cechującego się stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza technicznego oraz zaplecza personalnego.

Spółka przeprowadziła transakcję ze swoim kontrahentem – spółką B. Sp. z o.o. (dalej: „B.”) – podmiotem z siedzibą w Polsce i zarejestrowanym w tym kraju podatnikiem VAT. Przedmiotem transakcji była dostawa i montaż przez Spółkę sieci elektrycznej do wybudowanej przez B. hali. W hali znajdują się piece grafityzacyjne, które mają być zasilane energią z dostarczonej przez Spółkę sieci.

Świadczenie Spółki polegało więc na dostarczeniu elementów tworzących sieć, tj. metalowych przewodników, kabli, transformatorów oraz elementów sterujących, takich jak łączniki napięcia, oraz jej instalacja i rozruch. Po wykonaniu działań przez Spółkę, sieć została spojona (głównie za pomocą spawania) z konstrukcją hali. Energia elektryczna dostarczana za pomocą sieci będzie wykorzystywana przez B. do zasilania pieców w celu produkcji grafitu.

W ocenie Spółki realizowana dostawa z montażem stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Prace rozpoczęły się w lutym 2021 r., a zakończyły z dniem 9 grudnia 2021 r. (do tego dnia trwały prace związane z projektem; jednocześnie był to dzień sporządzenia finalnego protokołu odbioru prac). Faktury dokumentujące zaliczki wpłacane od B. w całym okresie, tj. od 2019 r. do 2021 r., wystawiane były bez VAT należnego, podobnie jak finalna faktura.

Do wykonania prac Spółka wynajęła dwóch podwykonawców (dalej: „Podwykonawcy”) - spółki z siedzibą w Polsce. Podwykonawcy działali na rzecz Spółki i byli odpowiedzialni za przymocowanie (przyspawanie) elementów sieci oraz jej ostateczny montaż. Pracownicy Spółki na miejscu jedynie nadzorowali przedmiotowe prace prowadzone przez Podwykonawców. Tym samym, usługi podwykonawców były wykorzystywane przez Spółkę w celu realizacji dostawy z montażem na terenie Polski dla spółki B.

Spółka wypłacała Podwykonawcom zaliczki w związku z nabywanymi od nich usługami; wszystkie faktury dokumentujące wypłatę takich zaliczek zostały przez Spółkę otrzymane w 2021 r. Poniżej znajduje się zestawienie tych faktur w podziale na zawierające VAT oraz niezawierające tego podatku.

Transakcje zawierające 23% VAT
l.p.	Podwykonawca	Numer faktury
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33	C. C. C. C. C. C. C. C. C. C. C. C. C. C. C. C. C. C. C. D. E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne C. C. C. C. C. C.	… … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … …

Transakcje niezawierające 23% VAT
l.p.	Podwykonawca	Numer faktury
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16	E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne E. Doradztwo Techniczne C. E. Doradztwo Techniczne	… … … … … … … … … … … … … … … …

Spółka nie dokonuje innych transakcji ani nie posiada żadnych aktywów w Polsce. W momencie rozpoczęcia prac Spółka nie była zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT. W trakcie prac złożyła zgłoszenie rejestracyjne VAT; było to spowodowane błędnym przekonaniem, że taka rejestracja jest konieczna w świetle przepisów wskutek transakcji z B. Spółka została zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce z datą 30 stycznia 2021 r. Od tego momentu Spółka składała miesięczne deklaracje VAT (w ramach JPK_V7). Obecnie, w związku ze złożeniem zgłoszenia VAT-Z, Spółka nie jest już aktywnym podatnikiem VAT w Polsce.

Zgodnie z ustaleniami stron, B. wypłacała Spółce zaliczki na poczet prowadzonej dostawy z montażem od czerwca 2019 r. Do 30 stycznia 2021 r. wypłacono 5 zaliczek na łączną kwotę 2 513 658 euro, natomiast po tej dacie B. wypłacił 10 zaliczek w łącznej wysokości 1 354 425 euro. Po otrzymaniu zaliczek Spółka wystawiła faktury na B. z zastosowaniem zasady odwrotnego obciążenia, a więc bez podatku VAT.

W związku z faktem, że rejestracja VAT wynikała z błędnego przekonania o takim obowiązku oraz jako że Spółka nie wykonuje na terytorium Polski transakcji opodatkowanych, a w konsekwencji nie ma obowiązku rejestracji na potrzeby VAT, złożyła ona do właściwego urzędu skarbowego formularz VAT- Z. Wyrejestrowanie nastąpiło z dniem 16 listopada 2021 r. Tym samym, w związku z zakończeniem prac związanych z przedmiotową transakcją w dniu 9 grudnia 2021 r. stanowi ona dostawę dokonaną przez podmiot niezarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce do podmiotu z siedzibą w Polsce i zarejestrowanego na potrzeby VAT w Polsce.

Dostawa nie jest dokonywana w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub sprzedaży na odległość towarów importowanych rozliczanej w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9 ustawy o VAT, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT na terytorium Niemiec, tj. w państwie siedziby. Czynności takie jak te, do których Spółka wykorzystała nabyte od Podwykonawców usługi dają prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium Niemiec. Z wyjątkiem transakcji z B. będącej przedmiotem Wniosku, Spółka nie wykonywała w przedmiotowym okresie sprzedaży na terytorium Polski. Transakcja ta nie wyłącza natomiast prawa do uzyskania zwrotu podatku, z uwagi na fakt, że w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT podlega mechanizmowi odwrotnego obciążenia, jak uargumentowano we wniosku.

Pytania

1.Czy, jako że obowiązek podatkowy z tytułu dostawy z montażem powstał w czasie, kiedy Spółka nie była już zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce, traktowanie podatkowe finalnego rozliczenia rozciąga się na zapłacone zaliczki, a w konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług zarówno z tytułu samego wykonania dostawy z montażem, jak i otrzymanych wcześniej zaliczek?

2.Czy w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka będzie uprawniona do otrzymania zwrotu podatku w odniesieniu do usług nabywanych od Podwykonawców, naliczonego w czasie, kiedy była zarejestrowana, w trybie przewidzianym w art. 89 ust. 1a i ust. 5 ustawy o VAT oraz § 6 Rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 2 listopada 2021 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom, stanowiącym implementację do prawa polskiego Dyrektywy Rady 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Spółki, jako że obowiązek podatkowy z tytułu dostawy z montażem powstał w czasie, kiedy Spółka nie była już zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce, traktowanie podatkowe finalnego rozliczenia rozciąga się na zapłacone zaliczki, a w konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług zarówno z tytułu samego wykonania dostawy z montażem, jak i otrzymanych wcześniej zaliczek.

2.Zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka będzie uprawniona do otrzymania zwrotu podatku w odniesieniu do usług nabywanych od Podwykonawców, zgromadzonej w czasie, kiedy była zarejestrowana, w trybie przewidzianym w powołanych w pytaniu przepisach.

Uzasadnienie stanowiska w odniesienia do pytania nr 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy czym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a.dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów:

·innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,

·innej niż transfer bonów jednego przeznaczenia,

·podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b.nabywcą jest:

·w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,

·w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem dostawy towarów, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,

·w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,

c.dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przepis art. 19a ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z przytoczonymi przepisami, co do zasady zobowiązanym do zapłaty podatku z tytułu transakcji opodatkowanej VAT jest dostawca towaru lub usługodawca. W określonych sytuacjach obowiązek ten może być przeniesiony na bierną stronę transakcji, tj. nabywcę towaru lub usługi. W przypadku dostawy towarów – o ile dostawa dotyczy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej lub transferu bonów jednego przeznaczenia – ma to miejsce jeśli spełnione są następujące warunki:

1.dokonującym dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce,

2.podatnik ten nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT,

3.nabywcą jest podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stale miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce,

4.dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub sprzedaży na odległość towarów importowanych rozliczanej w procedurze szczególnej, lub na zasadach odpowiadających regulacjom dotyczącym tych procedur.

Spełnienie tych warunków powinno być oceniane na moment powstania obowiązku podatkowego. Natomiast zgodnie ze wskazanym art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów.

Należy zatem uznać, że powstanie obowiązku z tytułu przedmiotowej dostawy nastąpiło w momencie ostatecznego oddania towaru – sieci elektrycznej – do dyspozycji B., tj. 9 grudnia 2021 r. W tym czasie:

·Spółka nie posiadała na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności,

·Spółka nie była zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce z uwagi na wcześniejsze złożenie zgłoszenia VAT-Z oraz wyrejestrowanie z dniem 16 listopada 2021 r.,

·B. był podatnikiem posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Polsce,

·dostawa nie była dokonana w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub sprzedaży na odległość towarów importowanych rozliczanej w procedurze szczególnej, lub na zasadach odpowiadających regulacjom dotyczącym tych procedur.

Należy ponadto zaznaczyć, że przedmiotem dostawy była sieć elektryczna. Spółka nie dostarcza i nie będzie dostarczać do B. energii elektrycznej, a jedynie dostarczyła system, w którym energia ta może być dostarczana do B. przez inny podmiot.

W konsekwencji do przedmiotowej sytuacji dla zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT konieczne jest nie tylko aby A. nie posiadała siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, ale również brak jej rejestracji na potrzeby VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w momencie dokonania dostawy towarów, tj. w momencie powstania obowiązku podatkowego związanego z przedmiotową dostawą – a więc 9 grudnia 2021 r. – spełnione zostały wszelkie warunki, aby w odniesieniu do tej transakcji zastosować tzw. odwrotne obciążenie.

W konsekwencji to B., a nie A., jest odpowiedzialna za rozliczenie podatku należnego wynikającego z dostawy. Jak wskazano, od 2019 r. B. uiszczała zaliczki na rzecz Spółki na poczet przedmiotowej dostawy. Zaliczki te były otrzymywane przez Spółkę zarówno przed jej zarejestrowaniem na potrzeby VAT w Polsce, jak i po tym zarejestrowaniu.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 w odniesieniu do otrzymanych kwot zaliczek obowiązek podatkowy powstawał w momencie otrzymania tych kwot przez A. W konsekwencji, niektóre zaliczki podlegały opodatkowaniu zanim Spółka została zarejestrowana na VAT, a inne – już po rejestracji.

Niemniej, powyższy fakt nie powinien wpływać na ocenę, który podmiot był zobowiązany do zapłaty podatku z tego tytułu. Jak bowiem wynika z ugruntowanego stanowiska organów podatkowych o opodatkowaniu zaliczek nie decydują okoliczności występujące w momencie powstania obowiązku podatkowego w związku z ich zapłatą, lecz sposób opodatkowania samej transakcji. Innymi słowy, zaliczki – jako elementy płatności za konkretną czynność opodatkowaną, a nie stanowiące taką czynność same w sobie – muszą być opodatkowane w ten sam sposób, co ta czynność. Nieistotne są czynniki panujące w momencie powstania obowiązków podatkowych w odniesieniu do poszczególnych zaliczek – niezależnie od nich, opodatkowanie zaliczek „podąża” bowiem za opodatkowaniem samej dostawy.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie fakt, że sama dostawa powinna być opodatkowana na zasadzie odwrotnego obciążenia – z uwagi m.in. na brak rejestracji A. na VAT w Polsce w momencie dokonania dostawy – oznacza, że również wszelkie zaliczki na poczet tej transakcji powinny być opodatkowane na tej zasadzie, niezależnie od tego, czy Spółka była zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT w momencie ich płatności (oraz od innych okoliczności mających miejsce w momencie zapłaty zaliczek).

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wydawanych w ostatnich latach interpretacjach indywidualnych. Jak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2020 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.718.2019.2.KT, „zaliczka nie jest dodatkową czynnością podlegającą opodatkowaniu, lecz jest integralnie związana z daną sprzedażą konkretnej usługi bądź konkretnego towaru, na poczet której została uiszczona. Zaliczka zatem powinna podlegać opodatkowaniu na takich samych zasadach jak świadczenie, którego dotyczy. Sposób rozliczenia podatku od zaliczki uiszczonej na poczet dostawy przed dokonaniem tej dostawy powinien być taki sam jak sposób rozliczenia podatku od tej dostawy”.

Ponadto, jak wskazuje Dyrektor KIS w przedmiotowej interpretacji „do rozliczenia podatku z tytułu jednej dostawy powinien być zobowiązany tylko jeden podatnik”.

Również w interpretacji indywidualnej z dnia 27 marca 2020 r. nr 0113-KDIPT1-1.4012.869.2019.2.MSU, Dyrektor KIS wskazuje, że „Sposób rozliczenia podatku od zaliczki uiszczonej na poczet dostawy przed dokonaniem tej dostawy powinien być taki sam jak sposób rozliczenia podatku od tej dostawy. Zatem skoro ostatecznie (...) na Zainteresowanym spoczywa obowiązek rozliczenia (opodatkowania) w Polsce realizowanej dostawy towaru z montażem, to również na Zainteresowanym spoczywa obowiązek rozliczenia w Polsce podatku od otrzymanej pierwszej zaliczki”.

Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało przez Dyrektora KIS również w interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2020 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.393.2020.2.ICZ oraz z dnia 15 kwietnia 2019 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.836.2018.2.RD.

Innymi słowy, fakt, że zaliczki były otrzymywane częściowo w czasie, kiedy Spółka była zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT jest nieistotny dla rozstrzygnięcia o sposobie ich opodatkowania. Jak wynika z przytoczonych interpretacji indywidualnych, dla oceny sposobu opodatkowania zaliczek istotna jest jedynie ocena opodatkowania transakcji jako takiej. Skoro bowiem sposób rozliczenia podatku od zaliczek powinien być taki sam jak sposób rozliczenia podatku od samej dostawy, konieczne jest jedynie zbadanie warunków istotnych dla tego opodatkowania dostawy. Te z kolei w przedmiotowej sprawie każą opodatkować ją w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia, spełnione są bowiem wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT – jak uzasadniono wyżej.

Podsumowując, należy uznać, że w związku z faktem, że obowiązek podatkowy dla przedmiotowej dostawy powstał w momencie, kiedy Spółka nie była zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT, spełnione zostały warunki do zastosowania odwrotnego obciążenia dla tej dostawy, a w konsekwencji zobowiązanym zarówno z tytułu samej dostawy, jak i wszystkich zaliczek będzie B.

Uzasadnienie stanowiska w odniesieniu do pytania nr 2

Zgodnie z art. 89 ust. 1 ustawy o VAT, zwroty podatku na warunkach określonych w ust. 1a-1g oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5 mogą być zastosowane w odniesieniu do:

1)przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz członków personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium kraju,

2)Sił Zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz Sil Zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju, wielonarodowych Kwater i Dowództw i ich personelu cywilnego,

3)podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju,

4)podatników i podmiotów zagranicznych, zidentyfikowanych na potrzeby procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9, nieposiadających na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy się odnieść do Dyrektywy Rady 2008/9/WE, która określa szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim.

Zgodnie z art. 3 Dyrektywy 2008/9/WE, ma ona zastosowanie do wszystkich podatników niemających siedziby w państwie członkowskim zwrotu, którzy spełniają następujące warunki:

a)podczas okresu zwrotu podatnik ten nie miał na terytorium państwa członkowskiego zwrotu siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z których dokonywano transakcji gospodarczych, albo, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, nie miał tam stałego miejsca zamieszkania ani zwykłego miejsca pobytu;

b)podczas okresu zwrotu podatnik ten nie dostarczał żadnych towarów ani nie świadczył usług uważanych za dostarczane lub świadczone w państwie członkowskim zwrotu, z wyjątkiem następujących transakcji:

·dostawy usług transportu i usług pomocniczych do takich usług, zwolnionych zgodnie z art. 144, 146, 148, 149, 151, 153, 159 lub 160 dyrektywy 2006/112/WE;

·dostawy towarów i usług na rzecz osoby zobowiązanej do zapłaty VAT zgodnie z art. 194-197 i art. 199 dyrektywy 2006/112/WE.

W świetle art. 5 dyrektywy 2008/9/WE, każde państwo członkowskie zwraca wszystkim podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu wszelki VAT naliczony w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług na ich rzecz przez innych podatników w tym państwie członkowskim lub w odniesieniu do importu towarów do tego państwa członkowskiego, o ile takie towary i usługi są używane w celu dokonania następujących transakcji:

a)transakcji, o których mowa w art. 169 lit. a) i b) dyrektywy 2006/112/WE;

b)transakcji na rzecz osoby zobowiązanej do zapłaty VAT zgodnie z art. 194-197 i art. 199 dyrektywy 2006/112/WE, na zasadach stosowanych w państwie członkowskim zwrotu.

Bez uszczerbku dla art. 6, na użytek niniejszej dyrektywy prawo do zwrotu podatku naliczonego określa się zgodnie z dyrektywą 2006/112/WE, na zasadach stosowanych w państwie członkowskim zwrotu.

Na mocy art. 6 dyrektywy 2008/9/WE, aby być uprawnionym do uzyskania zwrotu w państwie członkowskim zwrotu, podatnik niemający siedziby w państwie członkowskim zwrotu musi dokonywać transakcji dających prawo do odliczenia w państwie członkowskim siedziby. W przypadku gdy podatnik niemający siedziby w państwie członkowskim zwrotu dokonuje w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę, zarówno transakcji dających prawo do odliczenia, jak i transakcji niedających prawa do odliczenia w tym państwie członkowskim, przedmiotem zwrotu przez państwo członkowskie zwrotu może być jedynie ta część VAT podlegającego zwrotowi zgodnie z art. 5, która odpowiada pierwszemu rodzajowi transakcji, zgodnie z art. 173 dyrektywy 2006/112/WE na zasadach stosowanych przez państwo członkowskie siedziby.

Artykuł 194 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, stanowi zaś, że w przypadku gdy podlegająca opodatkowaniu dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane przez podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest odbiorca towarów lub usługobiorca. W ust. 2 tego przepisu upoważniono państwa członkowskie do określenia warunków stosowania.

W świetle Rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 20 października 2021 roku, zgodnie z par. 3 ust. 1 pkt 2 lit. k, zwrot podatku przysługuje podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub podmiotowi uprawnionemu z państwa trzeciego, w przypadku gdy podmiot ten nie wykonuje na terytorium kraju, w okresie, za który występuje o zwrot podatku, sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy, z wyjątkiem usług, w stosunku do których podatnikami rozliczającymi podatek od towarów i usług są nabywcy tych usług, o których mowa w art. 17 ustawy o VAT.

Jak wynika zatem z Dyrektywy, której przepisy zostały następnie zaimplementowane za pomocą przywołanych przepisów prawa krajowego, dla możliwości uzyskania zwrotu VAT na przedmiotowych zasadach konieczne jest spełnienie następujących warunków:

1.brak siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski w okresie zwrotu,

2.brak dostaw towarów lub świadczenia usług uważanych za dostarczane lub świadczone w Polsce z wyjątkiem m.in. dostawy towarów i usług na rzecz osoby zobowiązanej do zapłaty VAT zgodnie z art. 194 Dyrektywy 112, tj. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ustawy o VAT podatnikiem jest ich nabywca,

3.używanie nabywanych towarów lub usług m.in. do transakcji na rzecz osoby zobowiązanej do zapłaty VAT zgodnie z art. 194 Dyrektywy 112,

4.brak spełnienia przesłanek negatywnych zwrotu określonych w art. 89 ust. 1c ustawy o VAT.

Jak wskazano, Spółka nie posiada i nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski w okresie zwrotu podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od Podwykonawców.

Spółka nie dokonuje również świadczenia usług ani dostaw towarów opodatkowanych w Polsce, poza dostawą będącą przedmiotem wniosku. Niemniej, dostawa ta, jak uargumentowano w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie nr 1, podlega art. 17 ust. 1 pkt 5, a w efekcie osobą zobowiązaną do zapłaty podatku jest odbiorca towarów. Jest to zatem przypadek, o którym mowa w art. 3 lit. b pkt (ii) Dziewiątej Dyrektywy, zawierający wyjątek od zasady braku czynności opodatkowanych w państwie członkowskim zwrotu – a w konsekwencji nie eliminuje możliwości dokonania zwrotu.

Z tego samego powodu spełniony jest również warunek, o którym mowa w art. 5 lit. b Dziewiątej Dyrektywy – nabywane usługi są bowiem wykorzystywane do transakcji opisanej w art. 194 Dyrektywy 112 (tj. opodatkowanej na zasadzie odwrotnego obciążenia). Należy nadmienić, że usługi nabywane od Podwykonawców są bezpośrednio związane z transakcją dostawy towaru na rzecz B. Transakcja ta, jakkolwiek opodatkowana przez nabywcę, niewątpliwie stanowi czynność opodatkowaną, a zatem jasny jest związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi i działalnością gospodarczą Spółki.

W konsekwencji spełnione są materialne warunki dokonania zwrotu. Pod warunkiem dotrzymania przez Spółkę warunków formalnych (takich jak termin na złożenie wniosku oraz odpowiednie zafakturowanie transakcji) Spółka będzie zatem uprawniona do otrzymania zwrotu podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od Podwykonawców.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zatem pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Jednocześnie stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Co do zasady podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Według tego przepisu:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 17 ust. 2 ww. ustawy:

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towarów, które podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu dostawy towarów przez nabywcę towarów. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem dostawy, a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy względem dostawy towarów jest spełnienie warunków dotyczących dokonującego dostawy towarów oraz nabywcy towarów. Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy warunkiem niezbędnym do tego aby w przypadku nabycia towarów podatnikiem stał się nabywający towar jest aby dokonującym ich dostawy na terytorium kraju był podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy:

Należy zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji zaliczki.

Według Słownika Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r. zaliczka oznacza część należności wpłacaną lub wypłacaną z góry na poczet tej należności (str. 1221).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że aby daną wpłatę pieniężną móc uznać za zaliczkę musi ona zostać dokonana na poczet przyszłej konkretnej transakcji. Zatem w momencie wpłaty musi być znany towar czy usługa, na które zostanie ona przeznaczona.

Podkreślić należy, że zaliczka nie jest dodatkową czynnością podlegającą opodatkowaniu lecz jest integralnie związana z daną usługą lub sprzedażą konkretnego towaru, na poczet których została uiszczona. W przypadku zaliczek ustawodawca określił jedynie inny moment powstania obowiązku podatkowego niż w przypadku sprzedaży świadczonej bez pobrania zaliczki. Zatem, zaliczka powinna podlegać opodatkowaniu na takich samych zasadach jak świadczenie którego dotyczy.

Należy wskazać, że do rozliczenia podatku z tytułu jednej dostawy powinien być zobowiązany tylko jeden podatnik, co oznacza, że sposób rozliczenia podatku od zaliczki uiszczonej na poczet dostawy przed jej dokonaniem, powinien być taki sam jak sposób rozliczenia dostawy tych towarów.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przepis art. 19a ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy:

Z kolei stosowanie do art. 19a ust. 8 ustawy:

Przepisy ustawy nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy towarów z montażem. Wobec tego, obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów z montażem na rzecz nabywcy, jako podmiotu zobowiązanego do rozliczenia tej transakcji, powstaje z chwilą dokonania dostawy, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Należy jednak zauważyć, że realizacja kontraktu, który ma charakter dostawy towaru z montażem, różni się od klasycznego wydania towaru, gdyż wiąże się ona, obok fizycznego przekazania poszczególnych elementów sprzętu, z wykonaniem prac montażowych czy instalacyjnych. O dokonaniu dostawy towaru z montażem zawsze decyduje jej faktyczne wykonanie. Przy czym w sytuacji, gdy dostawa jest poprzedzona zapłatą zaliczki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tej zaliczki w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Ponadto na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo niemiecką spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, obecnie nie jesteście zarejestrowani na cele podatku VAT w Polsce. Posiadają Państwo siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec oraz jesteście Państwo zarejestrowanym podatnikiem VAT na terytorium Niemiec, tj. w państwie siedziby. Działają Państwo w branży inżynierii mechanicznej i elektrycznej, której przedmiotem jest dostawa towarów oraz świadczenie usług związanych z urządzeniami wysokiego napięcia. Nie posiadają Państwo stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, cechującego się stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza technicznego oraz zaplecza personalnego. Przeprowadzili Państwo transakcję ze swoim kontrahentem – spółką B. Sp. z o.o. – podmiotem z siedzibą w Polsce i zarejestrowanym w tym kraju podatnikiem VAT. Przedmiotem transakcji była dostawa i montaż przez Państwa sieci elektrycznej do wybudowanej przez B. hali. W Państwa ocenie realizowana dostawa z montażem stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Prace rozpoczęły się w lutym 2021 r., a zakończyły z dniem 9 grudnia 2021 r. (do tego dnia trwały prace związane z projektem; jednocześnie był to dzień sporządzenia finalnego protokołu odbioru prac). Faktury dokumentujące zaliczki wpłacane od B. w całym okresie, tj. od 2019 r. do 2021 r., wystawiane były bez VAT należnego, podobnie jak finalna faktura.

Do wykonania prac wynajęli Państwo dwóch podwykonawców - spółki z siedzibą w Polsce. Podwykonawcy działali na Państwa rzecz i byli odpowiedzialni za przymocowanie (przyspawanie) elementów sieci oraz jej ostateczny montaż. Usługi podwykonawców były wykorzystywane przez Państwa w celu realizacji dostawy z montażem na terenie Polski dla spółki B. Wypłacili Państwo Podwykonawcom zaliczki w związku z nabywanymi od nich usługami; wszystkie faktury dokumentujące wypłatę takich zaliczek zostały przez Państwa otrzymane w 2021 r.

Nie dokonują Państwo innych transakcji ani nie posiadają Państwo żadnych aktywów w Polsce. W momencie rozpoczęcia prac nie byli Państwo zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT. W trakcie prac złożyli Państwo zgłoszenie rejestracyjne VAT; było to spowodowane błędnym przekonaniem, że taka rejestracja jest konieczna w świetle przepisów wskutek transakcji z B. Zostali Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik VAT w Polsce z datą 30 stycznia 2021 r. Od tego momentu składali Państwo miesięczne deklaracje VAT (w ramach JPK_V7). Obecnie, w związku ze złożeniem zgłoszenia VAT-Z, nie jesteście Państwo już aktywnym podatnikiem VAT w Polsce.

Zgodnie z ustaleniami stron, B. wypłacała Państwu zaliczki na poczet prowadzonej dostawy z montażem od czerwca 2019 r. Do 30 stycznia 2021 r. wypłacono 5 zaliczek na łączną kwotę 2 513 658 euro, natomiast po tej dacie B. wypłacił 10 zaliczek w łącznej wysokości 1 354 425 euro. Po otrzymaniu zaliczek wystawili Państwo faktury na B. z zastosowaniem zasady odwrotnego obciążenia, a więc bez podatku VAT. W związku z faktem, że rejestracja VAT wynikała z błędnego przekonania o takim obowiązku oraz jako że nie wykonują Państwo na terytorium Polski transakcji opodatkowanych, a w konsekwencji nie mają Państwo obowiązku rejestracji na potrzeby VAT, złożyli Państwo do właściwego urzędu skarbowego formularz VAT- Z. Wyrejestrowanie nastąpiło z dniem 16 listopada 2021 r. Tym samym, w związku z zakończeniem prac związanych z przedmiotową transakcją w dniu 9 grudnia 2021 r. stanowi ona dostawę dokonaną przez podmiot niezarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce do podmiotu z siedzibą w Polsce i zarejestrowanego na potrzeby VAT w Polsce.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem pytania nr 1 wniosku należy zauważyć, że otrzymanie przez Państwa zaliczek w okresie od 2019 r. do 2021 r. (dotyczących dostawy towarów z montażem, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce) nastąpiło kiedy Państwa Spółka nie posiadała siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. W trakcie prac złożyli Państwo zgłoszenie rejestracyjne VAT, było to spowodowane błędnym przekonaniem, że taka rejestracja jest konieczna w świetle przepisów wskutek transakcji z kontrahentem. Zostali Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik VAT w Polsce z datą 30 stycznia 2021 r. Kontrahent (B.) to podmiot z siedzibą w Polsce i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w tym kraju.

Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że przed wykonaniem dostawy z montażem kontrahent (B.) jest obowiązany do zapłaty zaliczek. Przed dniem rejestracji, jak również po dniu rejestracji Państwa w Polsce jako czynnego podatnika podatku ot towarów i usług, otrzymywali Państwo zaliczki na poczet wykonanej dostawy z montażem, której zakończenie nastąpiło po dacie wyrejestrowania Państwa z podatku VAT z dniem 16 listopada 2021 r.

Do momentu kiedy Państwo nie byli zarejestrowani dla celów podatku VAT na terytorium kraju to nabywca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy był obowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu realizowanej przez Państwa dostawy towarów z montażem, a tym samym opodatkowania zaliczek wpłaconych przed 30 stycznia 2021 r. W sytuacji bowiem, gdy Państwo jako Spółka nieposiadająca siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce nie była zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny, natomiast nabywca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i posiadającym siedzibę działalności w Polsce, spełnione zostały wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Jednocześnie podkreślić należy, że zaliczka nie jest dodatkową czynnością podlegającą opodatkowaniu lecz jest integralnie związana z daną sprzedażą konkretnej usługi bądź konkretnego towaru, na poczet której została uiszczona. Zaliczka zatem powinna podlegać opodatkowaniu na takich samych zasadach jak świadczenie, którego dotyczy. Sposób rozliczenia podatku od zaliczki uiszczonej na poczet dostawy przed dokonaniem tej dostawy powinien być taki sam jak sposób rozliczenia podatku od tej dostawy.

Zatem z uwagi na fakt, że na moment dokonania dostawy z montażem nie byli Państwo zarejestrowani dla celów podatku VAT na terytorium kraju to kontrahent na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy był obowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu realizowanej przez Państwa dostawy towarów z montażem, a tym samym opodatkowania zaliczek wpłaconych przed dniem rejestracji, jak również po dniu rejestracji Państwa w Polsce jako czynnego podatnika podatku ot towarów i usług, w ramach jednej transakcji, tj. dostawy z montażem. Należy bowiem zauważyć, że w przedmiotowej sprawie do wykonania dostawy z montażem doszło 9 grudnia 2021 r., natomiast 16 listopada 2021 r. dokonali Państwo wyrejestrowania jako podatnik „VAT czynny” w Polsce. Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy w związku z realizowaną dostawą z montażem na rzecz kontrahenta nie działaliście Państwo jako zarejestrowany podatnik VAT, o którym mowa w art. 96 ust. 4 ustawy.

W konsekwencji nie są Państwo zobowiązani do rozliczenia podatku od towarów i usług zarówno z tytułu samego wykonania dostawy z montażem, jak i otrzymanych wcześniej zaliczek.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Z kolei odnosząc się kwestii objętej zakresem pytania nr 2 należy wskazać, że w myśl art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy:

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady zwrotu podatku od towarów i usług dla podmiotów z Unii Europejskiej zostały natomiast uregulowane w art. 89 ustawy, oraz rozporządzeniu Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 20 października 2021 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. z 2021 r. poz. 1982) zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Stosownie do art. 89 ust. 1a ustawy:

W myśl art. 89 ust. 5 ustawy

Zgodnie z § 2 pkt 1 ww. rozporządzenia:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o zwrocie podatku - rozumie się przez to zwrot podatku od towarów i usług naliczanego przy nabyciu towarów lub usług lub imporcie towarów przez podmiot uprawniony z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub przez podmiot uprawniony z państwa trzeciego.

Ponadto, w myśl § 2 pkt 2 rozporządzenia:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o podmiocie uprawnionym z państwa członkowskiego Unii Europejskiej - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, która w okresie, za który występuje o zwrot podatku, nie posiadała siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, ubiegającą się o zwrot podatku - posiadającą siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o państwie członkowskim siedziby - rozumie się przez to terytorium państwa członkowskiego, inne niż terytorium kraju, na którym podmiot uprawniony z państwa członkowskiego Unii Europejskiej posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Z kolei, na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia:

Zwrot podatku przysługuje podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub podmiotowi uprawnionemu z państwa trzeciego, w przypadku gdy podmiot ten:

1)jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy, w państwie członkowskim siedziby lub podatnikiem podatku od wartości dodanej albo podatku o podobnym charakterze w kraju siedziby;

2)nie wykonuje na terytorium kraju, w okresie, za który występuje o zwrot podatku, sprzedażyo której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy z wyjątkiem:

a)usług transportowych i usług pomocniczych związanych bezpośrednio z importem towarów, w przypadku gdy wartość tych usług została włączona do podstawy opodatkowania,

b)usług w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, świadczonych na rzecz przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym,

c)usług związanych z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych o podobnym charakterze usług świadczonych na rzecz przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym,

d)usług świadczonych na obszarze portów morskich polegających na obsłudze środków transportu morskiego lub służących bezpośrednim potrzebom ich ładunków,

e)usług świadczonych na obszarze portów morskich, związanych z transportem międzynarodowym, polegających na obsłudze środków transportu lądowego oraz żeglugi śródlądowej lub służących bezpośrednim potrzebom ich ładunków,

f)usług ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i śródlądowej oraz usług związanych z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem akwenów portowych i torów podejściowych,

g)usług związanych z obsługą jednostek pływających wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, należących do armatorów morskich, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste załogi,

h)usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji jednostek pływających wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz ich części składowych,

i)usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji środków transportu lotniczego oraz ich wyposażenia i sprzętu zainstalowanego na nich, używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym,

j)pozostałych usług świadczonych na rzecz armatorów morskich lub innych podmiotów wykonujących przewozy środkami transportu morskiego służących bezpośrednim potrzebom jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, lub ich ładunków,

k)usług, w stosunku do których podatnikami rozliczającymi podatek od towarów i usług są nabywcy tych usług, o których mowa w art. 17 ustawy,

l)dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ustawy podatnikiem jest ich nabywca,

m)usług świadczonych na rzecz osób niebędących podatnikami, o których mowa w art. 28a ustawy, przez podatników lub podmioty zagraniczne zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej rozliczania VAT, o której mowa w dziale XII rozdziałach 6a i 7 ustawy,

n)wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość dokonywanej przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej rozliczania VAT, o której mowa w dziale XII rozdziale 6a ustawy,

o)dostaw towarów dokonywanych przez podatników ułatwiających takie dostawy zgodnie z art. 7a ust. 2 ustawy, zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej rozliczania VAT, o której mowa w dziale XII rozdziale 6a ustawy,

p)sprzedaży na odległość towarów importowanych dokonywanej przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej rozliczania VAT, o której mowa w dziale XII rozdziale 9 ustawy.

W świetle § 6 ust. 1 rozporządzenia:

Zwrot podatku podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej następuje na wniosek tego podmiotu przesłany przez administrację podatkową państwa członkowskiego siedziby za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Zgodnie z § 6 ust. 2 rozporządzenia

Podmiot uprawniony z państwa członkowskiego Unii Europejskiej składa, za pośrednictwem administracji podatkowej państwa członkowskiego siedziby, wniosek, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, do naczelnika urzędu skarbowego.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie przysługuje Państwu zwrot podatku VAT na podstawie art. 89 ust. 1a w związku z art. 89 ust. 5 ustawy oraz przepisów rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podmiotom.

Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy nabywacie Państwo na terytorium Polski usługi od Podwykonawców, w celu realizacji dostawy z montażem na terenie Polski dla spółki B., który to podmiot będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tych dostaw zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Posiadają Państwo siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec i jesteście Państwo zarejestrowanym podatnikiem VAT na terytorium Niemiec, tj. w państwie siedziby.

Zatem, uwzględniając fakt, że zakupione przez Państwa na terytorium kraju usługi od Podwykonawców wykorzystane zostały do czynności dających prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium Niemiec, jesteście Państwo uprawnieni do otrzymania zwrotu podatku zgodnie z procedurą zwrotu podatku podmiotom zagranicznym, z faktur dokumentujących zakup usług od Podwykonawców. W myśl § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwrot podatku, może nastąpić na Państwa wniosek przesłany za pomocą środków komunikacji elektronicznej przez administrację podatkową państwa członkowskiego siedziby Spółki, tj. Niemiec.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto informuję, iż wydana interpretacja indywidualna dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji indywidualnej pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, z późn. zm. (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).