Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2025 r. za pośrednictwem Poczty Polskiej wpłynął Państwa wniosek z 3 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na rzecz zagranicznego kontrahenta z tytułu zapłaty roszczeń wynikających z realizacji postanowień ugody, stanowią wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu ryczałtem, w myśl art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

W odpowiedzi na wezwanie, uzupełnili go Państwo pismem z 20 sierpnia 2025 r. (data wpływu: 28 sierpnia 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka”), która zajmuje się prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie robót budowalnych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z). Spółka od (…) 2024 roku korzysta z rozliczenia podatku dochodowego w mechanizmie ryczałtu od dochodów spółek (tzw. estoński CIT).

Ponadto w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się wynajmem pracowników na rzecz zagranicznych podmiotów. W latach 2023-2024 Spółka współpracowała z duńskim podmiotem, wynajmując pracowników na jego rzecz, w celu wykonania montażu instalacji mechanicznej.

Zgodnie z zawartą umową o współpracy pomiędzy podmiotami, Spółka była odpowiedzialna za uiszczanie wszystkich lokalnych opłat podatkowych, które są wymagane w Danii. Ponadto, zgodnie z warunkami umowy, Spółka działała jako niezależny wykonawca i była zobowiązana do wykonania wszelkich prac niezbędnych do realizacji określonych i uzgodnionych zadań.

Jednocześnie ponosiła wyłączną odpowiedzialność za wykonanie prac, a także zatrudnienie siły roboczej wymaganej do osiągnięcia zamierzonego celu. Spółka dała również gwarancję, że tylko wykwalifikowany personel jest wykorzystywany do tych prac oraz ponosiła wyłączną odpowiedzialność za zarządzenie pracownikami, którzy uczestniczyli w wykonywaniu tych prac.

Jednocześnie w związku z wykonywaniem pracy przez pracowników Spółki, kontrahent na mocy duńskiej ustawy L921, zobligowany był do poboru podatku jako przedsiębiorca korzystający z pracy polskich pracowników. Podatek ten jest obowiązkową daniną nakładaną na przedsiębiorców korzystających z usług firm, które zajmują się oddelegowywaniem pracowników do pracy na terenie Danii.

Zgodnie z porozumieniem zawartym w (…) 2025 r., Spółka ustaliła z kontrahentem, że nie jest możliwe wsteczne skorygowanie kwestii podatkowych pracowników, którzy na bieżąco podlegali opodatkowaniu podatkiem od najmu zagranicznej siły roboczej. W konsekwencji Spółka zgodziła się na zawarcie ugody w zakresie zapłaconego podatku przez kontrahenta i dokonała zwrotu 50% kwoty podatku na rzecz zagranicznego kontrahenta za pośrednictwem przelewu bankowego.

W związku z powyższym, pytanie Spółki sprowadza się do ustalenia czy zwrot równowartości podatku na rzecz zagranicznego kontrahenta, podlega opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że duński kontrahent o którym mowa we wniosku, nie jest podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionych powyżej, wydatki poniesione na rzecz zagranicznego kontrahenta z tytułu zapłaty roszczeń wynikających z realizacji postanowień ugody stanowią wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu ryczałtem, w myśl art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych powyżej, wydatki poniesione na rzecz zagranicznego kontrahenta z tytułu zapłaty roszczeń wynikających z realizacji postanowień ugody nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem, w myśl art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Zgodnie bowiem z art. 28m ust. 1 ustawy o CIT opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający:

1)wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony:

a)do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub,

b)na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);

2)wysokości ukrytych zysków (dochód z tytułu ukrytych zysków);

3)wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą);

4)nadwyżce wartości rynkowej składników przejmowanego majątku lub wniesionego w drodze wkładu niepieniężnego ponad wartość podatkową tych składników (dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku) - w przypadku łączenia, podziału, przekształcenia podmiotów lub wniesienia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;

5)sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto) - w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem;

6)wartości przychodów i kosztów podlegających zgodnie z przepisami o rachunkowości zarachowaniu w roku podatkowym i uwzględnieniu w zysku (stracie) netto, które nie zostały uwzględnione w tym zysku (stracie) netto (dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych).

Zgodnie z powyższym, jednym z przedmiotów opodatkowania ryczałtem są wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą. Ustawodawca w ustawie o CIT nie wskazał, jakie wydatki mieszczą się w tej kategorii. Wskazówkę interpretacyjną stanowi Przewodnik do Ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 r., będący objaśnieniami podatkowymi, o których mowa w art. 14a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 z późn. zm.).

W treści pkt 6.3 odnoszącego się bezpośrednio do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą treść przewodnika wskazuje, że sposób kwalifikacji tego dochodu uzależniony jest od indywidualnego stanu faktycznego, w jakim pozostaje spółka.

Jednocześnie zgodnie z przewodnikiem, przy kwalifikacji wydatków do tej kategorii można posiłkować się kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Oba rodzaje wydatków są bowiem podobne ze względu na cel ich poniesienia – zarówno koszty uzyskania przychodu, jak i wydatki związane z działalnością gospodarczą są bowiem ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga fakt, iż pojęcie „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą” nie jest tożsame z pojęciem „wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów”, jednak dostrzegalne jest pewne podobieństwo, które może je cechować. Podobieństwa pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą, a wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu, należy upatrywać przede wszystkim w celu ich poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Te same cele powinny realizować wydatki związane z działalnością gospodarczą. Należy bowiem zwrócić uwagę, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter.

Podatników opodatkowanych ryczałtem od dochodów spółek nie obowiązuje natomiast art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w którym z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca arbitralnie wyłączył określone przez siebie rodzaje wydatków. W wydawanych interpretacjach indywidualnych organy podatkowe zaznaczają również, że aby ustalić wartość wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą należy odwoływać się do regulacji z Rozdziału 6b ustawy o CIT. Ryczałt – który jest alternatywnym sposobem opodatkowania nie posługuje się takimi pojęciami jak koszty uzyskania przychodów czy koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym w ocenie Spółki zasadne jest zatem posiłkowanie się dorobkiem orzeczniczym i interpretacyjnym powstałym na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, jednak jedynie w takim zakresie, w jakim ustalano związek wydatków z osiąganymi przychodami. Katalog wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie jest bowiem tożsamy z wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą i nie powinien być stosowany w przypadku kwalifikacji kosztów jako podlegających opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek.

Ponadto, aby wskazać jakie kategorie wydatków oraz kosztów należy uznać za mieszczące się w zakresie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w ocenie Spółki, należy odwołać się także do znaczenia, jakie posiada niniejsze pojęcie w języku powszechnym. W tym aspekcie warto odnotować, że jedną z głównych cech działalności gospodarczej, tak jak wskazano w treści przewodnika, jest jej zarobkowy charakter. Zatem za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą można uznać m.in. takie wydatki i koszty, które nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przenosząc powyższe na kanwę niniejszej sprawy, należy wskazać, iż Spółka zajmuje się wynajmem pracowników na rzecz zagranicznych podmiotów. W latach 2023 – 2024 Spółka współpracowała z duńskim podmiotem, wynajmując pracowników na jego rzecz, w celu wykonania montażu instalacji mechanicznej. Zgodnie z zawartą umową o współpracy pomiędzy podmiotami, Spółka była odpowiedzialna za uiszczanie wszystkich lokalnych opłat podatkowych, które są wymagane w Danii.

Tym samym, mając na względzie, że wydatek poniesiony na zwrot równowartości zapłaconego podatku przez zagranicznego kontrahenta jest ściśle związane ze źródłem uzyskiwania przychodów, tj. współpracą z zagranicznym kontrahentem, nie można uznać kosztów poniesionych na ich uregulowanie za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.

W świetle powyższego, należy podkreślić, że ugoda zawarta pomiędzy stronami, w wyniku której doszło do zwrotu równowartości podatku na rzecz zagranicznego kontrahenta, była ściśle związana z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a jej głównym celem było osiągnięcie przychodów. W konsekwencji niemożliwe jest więc zakwalifikowanie tego wydatku do kategorii innej niż związanej z prowadzoną przez Spółkę działalnością.

W opisanym stanie faktycznym:

-wydatek ten był warunkiem koniecznym do wykonania kontraktu,

-nieuiszczenie podatku skutkowałoby możliwym sporem z kontrahentem lub nawet rozwiązaniem współpracy,

-koszt ten pozostaje w funkcjonalnym związku z działalnością zarobkową Spółki i ma na celu zabezpieczenie źródła przychodu.

Wskazać należy, że obowiązek zwrotu podatku przez Spółkę na rzecz zagranicznego kontrahenta wynikał wprost z warunków umowy o współpracy zawartej z duńskim podmiotem, a także zawartego porozumienia. Spółka zobowiązała się do ponoszenia wszelkich lokalnych danin związanych z wykonywaniem prac w Danii, a zatem wydatek ten ma charakter ekonomicznego ciężaru działalności gospodarczej, a nie odrębnego zobowiązania o charakterze publicznoprawnym (po stronie Spółki). Zatem zwrot podatku jest elementem kosztu świadczenia usług, a nie karą umowną czy odszkodowaniem, co również przemawia za faktem związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością.

Spółka podkreśla tym samym, że jej zdaniem nieprawidłowe byłoby uznanie wydatku poniesionego przez nią w celu uregulowania roszczeń w związku ze zdarzeniem opisanym we wniosku, za wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą.

Zapłata równowartości podatku przez Spółkę na rzecz zagranicznego kontrahenta, nie jest wynikiem zawinionych działań będących efektem błędów ludzkich. Wystąpienie takiego zdarzenia należy uznać za ściśle związane z samą istotą działalności gospodarczej. Spółka w elastyczny sposób reaguje na konsekwencje ekonomiczne działań podjętych w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą w celu minimalizowania możliwych negatywnych skutków. W ten sposób Spółka realizuje immamentną cechę działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, tj. cechę jej zarobkowego charakteru.

Potwierdzenie swojego stanowiska Spółka znajduje w interpretacji indywidualnej z 19 marca 2025 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.283.2024.7.PC wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który stwierdził, że „(...) wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu zapłaty roszczeń wynikających z realizacji postanowień ugody są ściśle związane ze źródłem uzyskiwania przychodów (sprzedaż energii elektrycznej wytworzonej przez Farmę wiatrową). W rezultacie, nie można ich uznać za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.”

Warto nadmienić, iż stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w innych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach indywidualnych, tj.:

-interpretacji z 21 listopada 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.564.2024.1.RH;

-interpretacji z 9 sierpnia 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.352.2024.1 MBD.

Mając na uwadze powyższe, w okolicznościach przedstawionych powyżej, wydatki poniesione na rzecz zagranicznego kontrahenta z tytułu zapłaty roszczeń wynikających z realizacji postanowień ugody nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem, w myśl art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż interpretacje indywidualne dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.