Interpretacja indywidualna po wyroku sądu - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku wspólnego z 6 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej - uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 10 maja 2022 r. sygn. akt I SA/Bd 185/22 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 marca 2025 r. sygn. akt II FSK 890/22 i

2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wydatek związany z nabyciem w 2020 r. Kontenerów jest kosztem kwalifikującym się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje w rozumieniu § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia WNI, wchodzącym w limit zwolnienia podatkowego dostępnego dla Wspólnika (Spółki z o.o.) (do 30 kwietnia 2021 r.) i Spółki komandytowej (od 1 maja 2021 r.) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT (część pytania w odniesieniu do Zainteresowanego będącego stroną postępowania oraz Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania (Wspólnika), tj. podatników podatku dochodowego od osób prawnych) - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 września 2021 r., wpłynął Państwa wniosek wspólny z 6 września 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - wpłacając dodatkową opłatę 13 grudnia r. oraz pismem z 15 grudnia 2021 r. (wpływ 20 grudnia 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

(...)

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. z siedzibą w B. (dalej; „Spółka”, „Inwestor” lub „Wnioskodawca”). Spółka powstała z przekształcenia spółki cywilnej (dalej: „S.C.”), na podstawie uchwały wspólników z dnia 29 maja 2020 r. (Rep. …). Wspólnikami spółki są M. S., L. S., W. S. (dalej: „Wspólnicy”) oraz spółka S. Sp. z o.o. (dalej: „S. Spółka z o.o.”).

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a dochód Spółki do 31 kwietnia 2021 r. był opodatkowany na poziomie Wspólników w oparciu o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”) oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: „Ustawa Nowelizująca”), Spółka podjęła decyzję o odroczeniu zastosowania przepisów Ustawy Nowelizującej (w zakresie dotyczącym objęcia spółek komandytowych podatkiem dochodowym od osób prawnych) do 1 maja 2021 r. Tym samym, zgodnie z Ustawą Nowelizującą, Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r. Zgodnie z obecnie obowiązującym art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT przepisy tej ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca (…).

Inwestor w ramach prowadzonej działalności na bieżąco analizuje trendy oraz działania konkurencji na rynku. W związku z planami rozwoju, Wnioskodawca zdecydował się na zrealizowanie projektu inwestycyjnego na terenie województwa (…) (dalej: „Projekt”, „Inwestycja”). Celem Inwestycji jest zwiększenie zdolności produkcyjnych Spółki poprzez rozbudowę i modernizację istniejących środków trwałych, zakup maszyn i urządzeń, zakup działki oraz budowę / modernizację hali i biurowca.

W związku z planowaną Inwestycją, Wspólnicy S C. dnia 28 listopada 2019 r. wystąpili do zarządzającego Specjalną Strefą Ekonomiczną (dalej: „SSE”) z wnioskiem o wydanie decyzji o wsparciu (dalej: „Decyzja o wsparciu”), wydawanej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 1752, dalej: „UWNI”). Dnia (...) 2019 r. na rzecz Wspólników została wydana Decyzja o wsparciu Inwestycji (nr …).

Na mocy decyzji nr (…) z (...) 2021 r. dokonano zmiany Decyzji o wsparciu w zakresie lokalizacji, na której będzie realizowana Inwestycja, uzupełniając Projekt o dodatkowy grunt, na którym Spółka planuje podjąć działania w ramach Inwestycji. Ponadto, na podstawie ww. decyzji, zgodnie z art. 551 § 2 w zw. z art. 553 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.) Spółka została uznana, jako kontynuator wszelkich praw i obowiązków S C. w tym, w zakresie wynikającym Decyzji o wsparciu.

Inwestycja jest realizowana w ramach jednego przedsiębiorstwa (zakładu), pomimo rozmieszczenia poszczególnych nakładów na Inwestycję na trzech różnych działkach. Spółka w ramach realizowanego Projektu ponosi zatem koszty na realizację Inwestycji (dalej: „koszty kwalifikowane”) w oparciu o przepisy UWNI, jednocześnie prowadząc działalność z użyciem już posiadanych zasobów. Zwiększanie zdolności produkcyjnych odbywa się stopniowo, a Inwestor do chwili obecnej nie wyczerpał limitu ustalonego w Decyzji o wsparciu.

Powierzchnia hali dedykowanej bezpośrednio do użytkowania na cele produkcyjne w ww. lokalizacji wynosi 1900 m². Dodatkowo, Spółka na tym terenie dysponuje pomieszczeniami socjalnymi o powierzchni 60 m², placem magazynowym o powierzchni 150 m², placem magazynowym pod halą namiotową o powierzchni 2150 m² oraz pomieszczeniami biurowymi o powierzchni 95 m². Pomieszczenia biurowe dla pracowników handlowych są usytuowane w oddzielnym budynku. Natomiast pracownicy nadzoru produkcyjnego nie dysponują wystarczającymi zasobami lokalowymi umożliwiającymi efektywną, bezpośrednią kontrolę i zarządzanie procesem produkcji. Brak możliwości udostępnienia dodatkowych stanowisk roboczych czy niezbędnych narzędzi produkcyjnych dla pracowników Spółki znacząco ogranicza możliwości produkcyjne zakładu.

Z tych względów, Spółka zdecydowała się w 2020 roku ponieść wydatki na nabycie i montaż dwóch kontenerów stanowiących jeden środek trwały, przyjęty do użytkowania i wykazany w roku 2020 w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Kontenery służą do magazynowania m.in. narzędzi i mierników niezbędnych do produkcji i wraz z częścią biurowo-socjalną, stanowią stanowisko pracy przeznaczone do wykonywania zadań przez kierowników produkcji i antykorozji (dalej: „Kontenery”).

Kontenery pozostają w funkcjonalnym i lokalizacyjnym związku z działalnością prowadzoną przez Spółkę oraz mają bezpośredni wpływ na proces produkcji przedsiębiorstwa. Spółka umieściła dodatkowe Kontenery dedykowane bezpośrednio do działu produkcji na terenie hali produkcyjnej. Kontenery zostały umieszczone w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym przy ul. (…), dla których prowadzone są księgi wieczyste o następujących numerach (…) oraz (…).

Kontenery przeznaczone są dla pracowników wyższego szczebla, związanych z technologią produkcji. W ramach wykonywanych obowiązków, pracownicy zarządzający procesem produkcji (Kierownik Działu Produkcji oraz Kierownik Działu Antykorozji) zajmują się m.in. gospodarowaniem sprzętem i materiałami, kontrolą zapotrzebowania na surowce, terminowym wykonywaniem przeglądów maszyn, czy też wdrażaniem pomysłów usprawniających proces produkcji. Pracownicy Ci ponoszą odpowiedzialność za realizację zleceń produkcyjnych, jak również zarządzanie całym zespołem pracowników.

Prowadzona przez Spółkę polityka rozwojowa dąży do stałego zwiększenia mocy produkcyjnych, poszerzenia grona klientów i wejścia na inne rynki, powodując konieczność rozbudowy posiadanych zasobów produkcyjnych, wraz z powierzchnią biurową dla specjalistów z zakresu zarządzania procesem produkcji. Pomimo, iż przychody Spółki uległy zmniejszeniu ze względu na pandemię wirusa COVID-19, Spółka nie zaniechała swojej strategii rozwojowej i w dalszym ciągu ponosi nakłady na Inwestycję, realizując zakładane cele na przyszłe lata, w tym wzrost zatrudnienia i zwiększenie oraz dywersyfikację produkcji.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Intencją Spółki i zainteresowanych - wspólników, tj. L. S., M. S., W. S. oraz S. Sp. z o.o. (dalej łącznie, jako: „Zainteresowani”) jest uzyskanie rozstrzygnięcia w kwestii możliwości zaliczenia wydatków związanych z nabyciem w 2020 r. (zaistniały stan faktyczny) kontenerów do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zgodnie z przepisami w brzmieniu obwiązującym do 30 kwietnia 2021 r., w czasie, gdy podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych byli L. S., M. S., W. S. (dalej: „Wspólnicy”) oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych była S. Sp. z o.o. (dalej: „S. Spółka z o.o.”) tj. do momentu uzyskania przez Spółkę statusu podatnika CIT.

Z zastosowaniem przepisów, odpowiednio:

 a) art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm., dalej: „ustawa o PIT”), w przypadku Wspólników oraz

 b) art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), przypadku S. Spółka z o.o. - proporcjonalnie do wysokości posiadanego przez Wspólników i Spółkę z o.o. udziału w zysku w Spółce komandytowej.

Ponadto, Wniosek dotyczy również stanu przyszłego, obejmującego uwzględnianie kosztów nabycia kontenerów w limicie pomocy publicznej do celów rozliczenia zwolnienia z podatku dochodowego przez Spółkę, zgodnie z przepisami ustawy o CIT mającymi zastosowanie od 1 maja 2021 r.

W konstatacji wskazać należy, że koszt nabycia kontenerów został rozpoznany przez Wspólników i S. Spółka z o.o. po dokonaniu nabycia kontenerów i zaliczeniu ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, tj. w październiku 2020 r., w myśl § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1713, dalej: „Rozporządzenie WNI”).

W ramach uzupełnienia Wniosku i przedstawienia własnego stanowiska w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zmienia pierwotnie zadane pytanie, uzupełniając jego zakres zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym

Pytanie (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy wydatek związany z nabyciem w 2020 r. Kontenerów jest kosztem kwalifikującym się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje w rozumieniu § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia WNI, wchodzącym w limit zwolnienia podatkowego dostępnego dla Wspólnika (Spółki z o.o.) (do 30 kwietnia 2021 r.) i Spółki komandytowej (od 1 maja 2021 r.) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT? (część pytania w odniesieniu do Zainteresowanego będącego stroną postępowania oraz Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania (Wspólnika), tj. podatników podatku dochodowego od osób prawnych)?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Zdaniem Zainteresowanych, koszt związany z nabyciem Kontenerów w 2020 r. może być rozpoznany przez Zainteresowanych, jako koszt kwalifikujący się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje w rozumieniu § 8 Rozporządzenia WNI, wchodzący w limit dostępnego Spółce komandytowej zwolnienia podatkowego w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 3 UWNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d ustawy o CIT, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w Decyzji o wsparciu, określającej okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, jakie podatnik jest zobowiązany spełnić. Przy czym, wysokość pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego CIT ustala się na podstawie mapy pomocy regionalnej (stanowiącą % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą regionalną), zgodnie z odrębnymi przepisami.

Na mocy art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zwolnienia podatkowe, o których mowa powyżej przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej lub na terenie określonym w Decyzji o wsparciu.

W rozumieniu powyższych przepisów, za pomoc publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą określoną w Decyzji o wsparciu, uznaje się niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego z działalności gospodarczej objętej wsparciem. Zwolnienie z podatku dochodowego przysługuje do limitu określonego w Decyzji o wsparciu.

Wysokość pomocy publicznej jest obliczana według zasad wynikających z § 5 Rozporządzenia WNI. Zgodnie z § 5 Rozporządzenia WNI, maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu kosztów nowej inwestycji jest liczona, jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI. Koszty kwalifikowane nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7 ww. rozporządzenia.

O tym, jakie wydatki mogą stanowić wyżej wspomniane koszty kwalifikujące się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje stanowi natomiast § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI.

Do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

    - pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności Decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Ponadto, w dotychczasowej praktyce podatkowej wykształcona została linia interpretacyjna, według której, wydatek poniesiony przez przedsiębiorcę będzie stanowił koszt kwalifikowany pod warunkiem spełnienia (łącznie) następujących warunków:

1. musi być związany (funkcjonalnie) z nową inwestycją;

2. musi zostać poniesiony na terenie określonym w decyzji o wsparciu i w trakcie jej obowiązywania (po jej wydaniu i przed określonym w niej terminem zakończenia inwestycji);

3. ponoszone wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 czerwca 2021 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.411.2021.1.RR oraz interpretacja z 6 czerwca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.127.2019.2.MO.

Stąd, przyjmuje się, że wszystkie wydatki wskazane w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI są kosztami kwalifikowanymi, jeżeli spełniają wszystkie wskazane wyżej warunki.

Co ważne, poniesione wydatki powinny być związane z nową inwestycją w rozumieniu art. 2 pkt 1 UWNI. W myśl przywołanego przepisu, nową inwestycją może być: inwestycja w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego przedsiębiorstwa, zwiększenie zdolności produkcyjnych istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacja produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w przedsiębiorstwie lub zasadnicza zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa.

W zakresie spełnienia przesłanki wskazanej w pkt 1 ww. warunków należy wskazać, że Spółka komandytowa nabyła Kontenery i umiejscowiła je bezpośrednio na hali produkcyjnej. Zakupione Kontenery są wykorzystywane do prowadzenia działalności objętej Decyzją o wsparciu wydaną na rzecz Spółki komandytowej i udostępniane pracownikom nadzoru produkcyjnego, zajmującym się zarządzaniem i kontrolą poszczególnych etapów produkcji (Kierownik Działu Produkcji, Kierownik Działu Antykorozji).

Jak już wskazano w opisie stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego), wskazani pracownicy pełnią funkcje nadzorcze, związane z gospodarowaniem sprzętem i materiałami oraz wykonują czynności związane z kontrolą nad optymalnym zapotrzebowaniem na surowce, terminowym wykonywaniem przeglądów maszyn oraz wdrażaniem pomysłów usprawniających proces produkcji. Zakres zadań wykonywanych na stanowiskach zarządczych obejmuje zatem odpowiedzialność za realizację zleceń produkcyjnych, jak również zarządzanie całym zespołem pracowników.

Wytworzenie docelowego produktu końcowego nie może odbywać się bez zaangażowania specjalistów i inżynierów, którzy wykorzystują zasoby biurowe do zarządzania produkcją, bowiem wówczas Spółka komandytowa nie realizowałaby celów strategicznych podjętej Inwestycji. Dlatego tak istotnym jest, aby wysoko wykwalifikowani pracownicy zaangażowani w Projekt i kontrolujący przebieg procesu produkcji nie wykonywali swoich obowiązków poza terenem hali produkcyjnej. Zainteresowani są zatem zmuszeni do ciągłego rozbudowywania posiadanej infrastruktury produkcyjnej (w tym przeznaczonej na miejsce pracy dla pracowników wyższego szczebla związanych z produkcją) umożliwiając im prace nad dywersyfikacją i usprawnieniem procesu produkcji w ramach Inwestycji. Z tego względu, dodatkowa przestrzeń w postaci nabytych przez Spółkę komandytową Kontenerów dla wyspecjalizowanej kadry jest ściśle związana z realizowaną Inwestycją i służy maksymalizacji efektywności produkcji realizowanej w ramach Inwestycji oraz usprawnieniu zarządzania całym procesem.

Zainteresowani nadmieniają, że funkcja biurowo-socjalna Kontenerów przeznaczonych dla pracowników nadzoru produkcyjnego, nie stanowi, że Kontenery te będą wykorzystywane w celach administracyjnych. Główną funkcją Kontenerów jest zapewnienie odpowiedniego stanowiska pracy wysoko wykwalifikowanej kadrze produkcyjnej, aby zapewnić realizację ich zadań w odpowiednich warunkach. Stąd, w ocenie Spółki komandytowej, zakup Kontenerów jest ściśle związany z planem zwiększenia efektywności produkcji i realizacją celu Inwestycji. Podobne stanowisko, zostało zaprezentowane m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.141.2020.1.KS, w której organ podatkowy uznał m.in., że koszty wyposażenia biurowego stanowiące wyposażenie laboratorium również mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane nowej inwestycji, albowiem ich wytworzenie wywierać będzie wpływ na proces produkcji w nowej inwestycji.

Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności składające się na proces produkcji oraz charakter podejmowanej Inwestycji, w ocenie Zainteresowanych, zakup Kontenerów stanowi koszt kwalifikujący się objęciem ulgą na nowe inwestycje, gdyż:

- są ściśle związane z realizowaną Inwestycją i wchodzą w skład ciągu produkcyjnego,

- znajdują się na terenie Inwestycji określonej w Decyzji o wparciu i zostały poniesione w trakcie jej obowiązywania,

- zostały zaliczone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jako kompletne i zdatne do użytku.

Tym samym, Spółka komandytowa może zakwalifikować koszty nabycia Kontenerów biurowych jako kwalifikujące się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje - w rozumieniu § 8 Rozporządzenia WNI - mieszczące się w limicie przysługującego Spółce komandytowej zwolnienia z podatku, na podstawie wskazanych przez Zainteresowaną powyżej przepisów ustawy o CIT.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku przy zmianie pierwotnie zadanego pytania wskazano, że: Zdaniem Wnioskodawcy, koszt związany z nabyciem Kontenerów w 2020 r. może być rozpoznany przez Wspólników i Spółkę z o.o., jako koszt kwalifikujący się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje w rozumieniu § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia WNI, wchodzącym w limit zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce z o.o. i Spółce, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2021 r. - proporcjonalnie do posiadanego udziału w Spółce komandytowej.

Jednocześnie, limit zwolnienia przysługujący Spółce komandytowej po uzyskaniu przez nią statusu podatnika CIT, tj. od 1 maja 2021 r., będzie rozliczany zgodnie z ustawą o CIT w związku ze zmianą stanu prawnego wprowadzonego ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz, niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123).

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek - 31 grudnia 2021 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-3.4010.462.2021.4.IZ, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie uznania za koszty kwalifikowane nowej inwestycji wydatków poniesionych przez Spółkę komandytową na nabycie dwóch kontenerów:

  - służących do magazynowania m.in. narzędzi i mierników niezbędnych do produkcji, stanowiących stanowisko pracy przeznaczone do wykonywania zadań przez kierowników produkcji i antykorozji, za prawidłowe,

  - służących jako część biurowo-socjalna, za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 14 stycznia 2022 r.

Skarga na interpretację indywidualną

14 lutego 2022 r. złożyli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, wnosząc na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. o uchylenie Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 grudnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.462.2021.4.IZ UNP: 1535842 w części, w jakiej Organ uznał stanowisko Zainteresowanych za nieprawidłowe.

Nadto, na podstawie przepisu art. 200 PPSA wnieśli Państwo o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu sądowo - administracyjnym.

Odpowiedzi na skargę udzieliłem pismem z 16 marca 2022 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.462.2021.5.IZ.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił skarżoną interpretację - wyrokiem z 10 maja 2022 r. sygn. akt I SA/Bd 185/22.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - wyrokiem z 7 marca 2025 r. sygn. akt II FSK 890/22 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 7 marca 2025 r. i wpłynął do mnie 16 lipca 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

   - uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

   - ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia, czy wydatek związany z nabyciem w 2020 r. Kontenerów jest kosztem kwalifikującym się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje w rozumieniu § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia WNI, wchodzącym w limit zwolnienia podatkowego dostępnego dla Wspólnika (Spółki z o.o.) (do 30 kwietnia 2021 r.) i Spółki komandytowej (od 1 maja 2021 r.) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT - jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 2 i art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm., dalej „k.s.h.”),

Zauważyć trzeba, że na gruncie prawnym obowiązującym do końca 2020 r. spółka komandytowa nie była samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowiły odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegały natomiast dochody poszczególnych wspólników tej spółki.

Na mocy art. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123; dalej: „Ustawa nowelizująca”) przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze. zm., dalej: „ustawa o CIT”) mają, co do zasady, zastosowanie również do spółek komandytowych.

Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym uległa również zmianie definicja spółki, przez którą, od dnia 1 stycznia 2021 r. zgodnie z art. 4a pkt 21 lit. c ustawy o CIT, należy również rozumieć, spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1a, mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustawodawca przewidział jednak odstępstwo od tej zasady. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 Ustawy nowelizującej, w przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Jak wynika z art. 12 ust. 2 Ustawy nowelizującej, spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Tym samym, z dniem 1 stycznia 2021 r. lub 1 maja 2021 r. spółki komandytowe stały się odrębnymi, samodzielnymi podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Tym samym, spółka komandytowa przestała być spółką transparentną podatkowo. W konsekwencji, działalność prowadzona przez spółkę komandytową odpowiednio od powyższych dat nie może być traktowana jak działalność prowadzona przez wspólnika. Zaś wspólnicy tych spółek będący podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, uzyskują z tytułu uczestnictwa w tych spółkach przychody z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wracając do Ustawy nowelizującej, szczególną uwagę należy zwrócić na zawarty w niej art. 13 ust. 1, z którego wynika, że do dochodów wspólników spółki komandytowej lub spółki jawnej uzyskanych z udziału w zyskach takiej spółki, osiągniętych przez taką spółkę przed dniem, w którym taka spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem, w którym taka spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka komandytowa stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r. Intencją Zainteresowanych - Wspólnika (Spółki z o.o.) oraz Spółki komandytowej, jest uzyskanie rozstrzygnięcia w kwestii możliwości zaliczenia wydatków związanych z nabyciem w 2020 r. (stan faktyczny/zdarzenie przyszłe) kontenerów do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje w rozumieniu § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia WNI, wchodzącym w limit zwolnienia podatkowego dostępnego dla Wspólnika - Spółki z o.o. (do 30 kwietnia 2021 r.) i Spółki komandytowej (od 1 maja 2021 r.) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 5 ust. 1a ustawy o CIT:

W myśl zaś art. 5 ust. 2 ustawy o CIT;

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r., poz. 1752 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI, przez nową inwestycję należy rozumieć:

 a) inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu lub

 b) nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa.

Natomiast, zgodnie z art. 4 tej ustawy:

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:

Przedmiotem decyzji o wsparciu - w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI - jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Odnosząc się do kosztów kwalifikowanych inwestycji stanowiących podstawę do wyliczenia dopuszczalnej wielkości zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, wskazuję co następuje.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713, dalej: „rozporządzenie o WNI”), maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

 1) kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, lub

 2) zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników

      - z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

Decydującym kryterium o uznaniu kosztów danej inwestycji za koszt kwalifikowany ma rodzaj poniesionych wydatków, oraz w przypadku kosztów związanych z nabyciem, bądź wytworzeniem środków trwałych, spełnienie przez te składniki majątku kryterium kompletności i zdatności do użytku w dniu przyjęcia go do używania.

Prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych. Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 rozporządzenia o WNI. Jak wynika z tego przepisu, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

 1) kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

 2) ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

 3) kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

 4) ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

 5) kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

 6) ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

   -pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia o WNI:

wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

Przy czym, stosownie do § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu:

1) kosztów inwestycji jest:

a) utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres nie krótszy niż:

   - 5 lat - w przypadku dużych przedsiębiorców,

   - 3 lata - w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców

   - od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym,

b) utrzymanie nowej inwestycji w regionie, w którym udzielono wsparcia, przez okres nie krótszy niż:

- 5 lat - w przypadku dużych przedsiębiorców,

- 3 lata - w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców

- od dnia zakończenia nowej inwestycji;

2) zatrudnienia określonej liczby pracowników jest utrzymanie każdego miejsca pracy przez okres co najmniej:

a) 5 lat - w przypadku dużych przedsiębiorców,

b) 3 lata - w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców

licząc od dnia jego utworzenia.

Z kolei w § 10 rozporządzenia, określono w szczegółach sposób kalkulacji przysługującego limitu pomocy publicznej (§ 10 ust. 3 rozporządzenia).

Zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia:

Przytoczone powyżej przepisy, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą (uznać za koszt kwalifikowany), tj.:

  - koszt musi być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu,

  - środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie muszą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznane za taki środek lub wartość, oraz utrzymane co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

  - najem lub dzierżawa gruntów, budynków i budowli musi trwać co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata,

  - po upływie najmu lub dzierżawy w postaci leasingu finansowego przedsiębiorca jest zobowiązany do nabycia aktywów, wartości niematerialne i prawne w zakresie transferu technologii muszą być wykorzystywane wyłącznie w zakładzie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, muszą być ujęte w aktywach tego zakładu co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców co najmniej 3 lata, muszą być nabyte na warunkach rynkowych od osoby trzeciej niepowiązanej z nabywcą oraz muszą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Warunkiem uznania kosztów nowej inwestycji jest udział co najmniej 25% kosztów własnych przedsiębiorcy lub z zewnętrznych źródeł finansowania, przy czym za koszty własne lub zewnętrzne źródła finansowania nie uznaje się środków pozyskanych w wyniku udzielonego publicznego wsparcia, bez względu na jego formę i przeznaczenie.

Nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia tym samym wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji.

Również kosztem kwalifikowanym nie są wydatki związane z nabyciem posiadanych, przed wydaniem decyzji o wsparciu, aktywów, jeżeli nowa inwestycja realizowana jest z uwzględnieniem posiadanych przez podatnika aktywów w zakresie istnienia ścisłych powiązań istniejącej inwestycji i nowej inwestycji.

Zatem, prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych.

Analizując powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że określają one następujące warunki, aby dany wydatek będący kosztem związanym z nabyciem środków trwałych zakwalifikować do objęcia pomocą, wydatek ten musi:

  - stanowić koszty inwestycji,

  - zostać poniesiony na terenie określonym w decyzji o wsparciu,

  - być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu,

  - środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie muszą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznane za taki środek lub wartość, oraz utrzymane co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika m.in., że (…) celem Inwestycji jest zwiększenie zdolności produkcyjnych Spółki komandytowej poprzez rozbudowę i modernizację istniejących środków trwałych, zakup maszyn i urządzeń, zakup działki oraz budowę/modernizację hali i biurowca.

W związku z planowaną Inwestycją, Wspólnicy S.C. dnia 28 listopada 2019 r. wystąpili do zarządzającego Specjalną Strefą Ekonomiczną (dalej: „SSE”) z wnioskiem o wydanie decyzji o wsparciu (dalej: „Decyzja o wsparciu”), wydawanej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 maja 2018 r o wspieraniu nowych inwestycji (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1752, dalej: „UWNI”). Dnia (...) 2019 r. na rzecz Wspólników została wydana Decyzja o wsparciu Inwestycji (nr …).

Na mocy decyzji nr (…) z (...) 2021 r. dokonano zmiany Decyzji o wsparciu w zakresie lokalizacji, na której będzie realizowana Inwestycja, uzupełniając Projekt o dodatkowy grunt, na którym Spółka komandytowa planuje podjąć działania w ramach Inwestycji. Ponadto, na podstawie ww. decyzji, zgodnie z art. 551 § 2 w zw. z art. 553 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.) Spółka komandytowa została uznana, jako kontynuator wszelkich praw i obowiązków S.C. w tym, w zakresie wynikającym z Decyzji o wsparciu. (…)

Brak możliwości udostępnienia dodatkowych stanowisk roboczych czy niezbędnych narzędzi produkcyjnych dla pracowników Spółki komandytowej znacząco ogranicza możliwości produkcyjne zakładu.

Z tych względów, Spółka komandytowa zdecydowała się w 2020 r. ponieść wydatki na nabycie i montaż dwóch kontenerów stanowiących jeden środek trwały, przyjęty do użytkowania i wykazany w roku 2020 w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Kontenery służą do magazynowania m.in. narzędzi i mierników niezbędnych do produkcji i wraz z częścią biurowo-socjalną, stanowią stanowisko pracy przeznaczone do wykonywania zadań przez kierowników produkcji i antykorozji (dalej: „Kontenery”).

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu należy zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanych, że koszt wydatku na nabycie dwóch kontenerów służących do magazynowania m.in. narzędzi i mierników niezbędnych do produkcji i służących jako część biurowo-socjalna, stanowiąca stanowisko pracy przeznaczone do wykonywania zadań przez kierowników produkcji i antykorozji, stanowią/będą stanowić w całości koszty kwalifikowane w rozumieniu rozporządzenia o WNI i wpłyną na kwotę zwolnienia przysługującego Wspólnikowi (Spółce z o.o.), zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku Spółki komandytowej i do „przypadającej” na Zainteresowanego części limitu przysługującej Spółce komandytowej pomocy publicznej.

Reasumując, stanowisko Zainteresowanych, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej z 31 grudnia 2021 r. Nr 0111-KDIB1-3.4010.462.2021.4.IZ, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 10 maja 2022 r. sygn. akt I SA/Bd 185/22 (data wpływu prawomocnego wyroku 16 lipca 2025 r.).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

S. Spółka z o.o. spółka komandytowa (Zainteresowany będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.