Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie:

• uznania że powstałe w związku z rozliczeniem IRS przychody podatkowe stanowią przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15 ust. 13 ustawy o CIT – jest nieprawidłowe,
• uznania że koszty uzyskania przychodu powstające w związku z rozliczeniem IRS stanowią koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15 ust. 12 ustawy o CIT – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychody podatkowe oraz koszty uzyskania przychodu powstające w związku z rozliczeniem IRS stanowią odpowiednio przychody o charakterze odsetkowym oraz koszty finansowania dłużnego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest wynajem oraz zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w dniu (…) 2019 roku Spółka wraz z powiązaną spółką A. sp. z o.o. zawarły z B. (dalej: „Bank”) umowę kredytową (dalej: „Umowa Kredytu”), na mocy której Spółka zaciągnęła kredyt („Kredyt”) denominowany w euro, mający na celu finansowanie zakupu nieruchomości położonych w C., D. oraz w E. Pomiędzy Wnioskodawcą a Bankiem nie występują powiązania, o których mowa w art. 11a Ustawy o CIT.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Kredytu, oprocentowanie Kredytu ustalane jest jako suma dwóch składników: stawki referencyjnej EURIBOR obowiązującej dla danego okresu odsetkowego oraz marży określonej w Umowie Kredytu (dalej: „Oprocentowanie”). W rezultacie całkowita wysokość Oprocentowania jest zmienna i zależy od poziomu rynkowego wskaźnika EURIBOR powiększonego o stałą marżę Banku.

Na mocy postanowień Umowy Kredytu Spółka została zobowiązana do zabezpieczenia ryzyka zmienności Oprocentowania poprzez zawarcie z Bankiem umowy hedgingowej, która miała:

a)zostać zawarta z pierwotnym kredytodawcom (Bankiem) jako bankiem zabezpieczającym,

b)mieć okres obowiązywania nie krótszy niż okres obowiązywania Umowy Kredytu,

c)mieć terminy rozliczeń pokrywające się z terminami płatności odsetek,

d)być oparta na umowie ramowej ISDA oraz w pozostałym zakresie mieć formę i treść zadowalającą dla agenta.

Zgodnie z Umową kredytu umowa hedgingowa jest rozumiana jako każda umowa ramowa, potwierdzenie, transakcja, harmonogram lub inna umowa zawarta lub która ma zostać zawarta przez Spółkę w celu zabezpieczenia odsetek należnych na mocy Umowy Kredytu z Bankiem (dalej: „Umowa Hedgingowa”).

W związku z powyższym Spółka zawarła z Bankiem Umowę Hedgingową, na mocy której dochodzi pomiędzy Spółką a Bankiem do rozliczania instrumentu pochodnego typu SWAP, którego celem jest zabezpieczenie ryzyka zmienności Oprocentowania odsetek płaconych przez Spółkę na mocy Umowy Kredytu (dalej: „Instrument SWAP” lub „IRS”). Instrument SWAP zabezpiecza 100% wartości nominalnej kapitału kredytu. Umowa Hedgingowa została zawarta dzień po zawarciu Umowy Kredytu i obowiązuje przez cały okres trwania Umowy Kredytu, a jej terminy rozliczeń pokrywają się z terminami płatności odsetek wynikających z Kredytu.

Ponadto, jak wynika z postanowień Umowy Kredytu, dla Instrumentu SWAP nie zastosowano mechanizmu „zero floor”, zgodnie z którym w przypadku gdy stawka EURIBOR jest mniejsza niż 0%, to wówczas przyjmuje się, że wynosi ona 0%. Ograniczenie minimalnej stopy EURIBOR do zera dla kalkulacji wysokości wyniku Instrumentu SWAP nie jest zatem stosowane, co oznacza, że Spółka korzysta z faktycznych wyników IRS, niezależnie od tego, czy stawka EURIBOR jest dodatnia, czy ujemna.

Zgodnie z zasadami rozliczeń Instrumentu SWAP, Spółka jest zobowiązana do uiszczania na rzecz Banku pełnej kwoty odsetek naliczanych według ustalonego Oprocentowania (zmiennego). W przypadku, gdy stawka EURIBOR przekroczy poziom zabezpieczony w Umowie Hedgingowej, Bank wypłaca Spółce kwotę stanowiącą różnicę między aktualną stopą a poziomem zabezpieczonym, co powoduje powstanie przychodu podatkowego po stronie Spółki. Natomiast gdy stopa EURIBOR jest niższa od zabezpieczonego poziomu, Spółka zobowiązana jest do zapłaty na rzecz Banku różnicy, co stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki.

Instrument SWAP pełni zatem funkcję ekonomicznego narzędzia korygującego wysokość odsetek należnych z tytułu Umowy Kredytu, zabezpieczając Spółkę przed ryzykiem zmienności stóp procentowych oraz wpływając na kształtowanie rzeczywistych kosztów finansowania zewnętrznego.

Pytania

1.   Czy przychody podatkowe i koszty uzyskania przychodu powstające w związku rozliczeniem IRS, stanowią dla Wnioskodawcy, odpowiednio:

a)przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 Ustawy o CIT,

b)koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 Ustawy o CIT,

a w konsekwencji - czy przychody podatkowe i koszty uzyskania przychodu generowane w związku ze stosowaniem przez Spółkę Instrumentu SWAP, podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 3 Ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Przychody podatkowe i koszty uzyskania przychodu powstające w związku z rozliczeniem IRS, stanowią dla Wnioskodawcy, odpowiednio:

a)przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 Ustawy o CIT,

b)koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 Ustawy o CIT,

a w konsekwencji - przychody podatkowe i koszty uzyskania przychodów generowane w związku ze stosowaniem przez Spółkę Instrumentu SWAP, podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 3 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 Ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza wyższą ze wskazanych kwot:

1)kwotę 3 000 000 zł, albo

2)kwotę obliczoną według następującego wzoru:

[(P - Po) - (K - Am - Kfd)] x 30%

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P - zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po - przychody o charakterze odsetkowym,

K - sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z niniejszego ustępu,

Am - odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

Kfd - zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego nieuwzględnione w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przed dokonaniem pomniejszeń wynikających z niniejszego ustępu.

Przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 3 Ustawy o CIT, rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

W celu prawidłowego ustalenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego należy uwzględnić łączne koszty finansowania dłużnego, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w danym okresie, w tym amortyzację związaną z kosztami finansowania, oraz jednocześnie uwzględnić przychody o charakterze odsetkowym uzyskane w tym samym okresie. Oznacza to, że punktem odniesienia dla ustalenia limitowania tych kosztów jest rzeczywista relacja między kosztami pozyskania kapitału a uzyskanym z tego tytułu dochodem. Warto podkreślić, że celem tej regulacji nie jest całkowite wyłączenie kosztów finansowania, lecz ograniczenie ich nadwyżki, co z kolei jest zgodne z zasadą przeciwdziałania nadmiernemu zadłużeniu się podmiotów gospodarczych w celach optymalizacyjnych.

Z kolei w myśl art. 15c ust. 12 Ustawy o CIT, przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Natomiast przez przychody o charakterze odsetkowym, zgodnie z art. 15c ust. 13 Ustawy o CIT, rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, a także inne przychody ekonomicznie równoważne odsetkom, odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Intencją ustawodawcy było zatem objęcie regulacją art. 15c Ustawy o CIT szerokiego spektrum kosztów i przychodów, których wspólną cechą jest funkcjonalne powiązanie z finansowaniem dłużnym. Ustawodawca nie ogranicza się do formalistycznej klasyfikacji księgowej, lecz sięga do istoty ekonomicznej analizowanych transakcji. Takie podejście nie tylko znajduje uzasadnienie w realiach praktyki gospodarczej, ale także koresponduje z Dyrektywą ATAD, której przepisy były bezpośrednią inspiracją dla omawianego mechanizmu limitowania.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 Dyrektywy ATAD, pojęcie „kosztów finansowania zewnętrznego” obejmuje zarówno klasyczne odsetki, jak i wszystkie inne koszty ekonomicznie równoważne odsetkom, niezależnie od ich źródła i formy prawnej. W katalogu takich kosztów wskazano m.in. opłaty gwarancyjne, koszty zabezpieczenia, odsetki od instrumentów pochodnych czy różnice kursowe związane z obsługą długu. Jest to zatem definicja celowo szeroka, bazująca na funkcjonalnym podejściu, które pozwala objąć regulacją nie tylko bezpośrednie koszty kredytowania, ale również te, które występują jako pochodna lub zabezpieczenie zobowiązania finansowego.

Zarówno Ustawa o CIT, jak i Dyrektywa ATAD, posługują się językiem wskazującym na potrzebę każdorazowej oceny ekonomicznego sensu danego kosztu - nie zaś jego formy prawnej. Kluczowa staje się tutaj zasada rzeczywistego charakteru transakcji (substance over form), w myśl której do kosztów finansowania dłużnego należy zaliczać wszelkie wydatki pozostające w funkcjonalnym związku z uzyskaniem kapitału i jego obsługą.

Odnosząc powyższe rozważania do zagadnienia będącego przedmiotem niniejszego wniosku, należy zwrócić uwagę, że w przypadku pochodnych instrumentów finansowych dotyczących zabezpieczenia określonego poziomu oprocentowania (m.in. instrumenty SWAP dotyczące stopy procentowej) mogą one mieć zasadniczo charakter spekulacyjny (tj. z nastawieniem na osiągnięcie zysku wynikającym ze zmian oprocentowania w krótkim okresie) lub zabezpieczenia przed ryzykiem zmiennego oprocentowania zobowiązań pożyczkowych i kredytowych. W tym drugim przypadku instrumenty te są często zawierane równolegle z umowami kredytowymi i mają charakter wysoce zindywidualizowany - ich nominał, okres obowiązywania oraz indeks referencyjny odpowiadają warunkom konkretnego kredytu. Ich zasadniczą funkcją jest stabilizacja kosztów finansowania poprzez eliminację ryzyka zmienności stóp procentowych.

A zatem z ekonomicznego punktu widzenia rozliczenia wynikające z instrumentów typu SWAP zabezpieczających zmienne oprocentowanie w umowach kredytowych i pożyczkowych mają charakter zbliżony do odsetek - stanowią bowiem wydatek, który odpowiada kosztowi pozyskania finansowania. Taki sposób postrzegania tych wydatków znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo, w interpretacjach indywidualnych z dnia 1 października 2024 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.414.2024.1.SP, 0114-KDIP2-2.4010.410.2024.1.PK oraz 0114-KDIP2-2.4010.433.2024.1.AP) oraz z dnia 28 kwietnia 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.88.2023.1.SP) organ ten jednoznacznie wskazał, że rozliczenia z tytułu instrumentów interest rate swap zawartych w celu ograniczenia ryzyka stopy procentowej należy traktować jako koszty finansowania dłużnego, podlegające limitowaniu zgodnie z art. 15c Ustawy CIT.

Stanowisko to znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych z dnia 3 października 2024 r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.445.2024.1.AW) oraz z 16 sierpnia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.273.2018.1.AM), w których organ interpretacyjny uznał, że transakcje dotyczące rozliczenia instrumentów cross-currency interestrate swap oraz interestrate cap, zawierane w celu zabezpieczenia zobowiązań kredytowych, spełniają kryteria kosztów finansowania dłużnego określone w art. 15c ust. 12 Ustawy CIT.

Mając na względzie powyższe, zasadnym jest uznanie, że wszelkie wydatki wynikające z realizacji instrumentów SWAP dotyczących zabezpieczenia zmienności stopy procentowej - o ile są one funkcjonalnie i ekonomicznie powiązane z obsługą kredytu (tj. służą zabezpieczeniu zmienności oprocentowania kredytu) - powinny być kwalifikowane jako koszty finansowania dłużnego. Z kolei biorąc pod uwagę, że zgodnie z art. 15c ust. 13 Ustawy o CIT przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się m.in. przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego, to przychody wynikające z realizacji ww. instrumentów powinny stanowić przychody o charakterze odsetkowym w myśl przytoczonej regulacji.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka dokonuje rozliczeń z tytułu Umowy Hedgingowej w związku z zawartą Umową Kredytu, które są funkcjonalnie i ekonomicznie związane z Kredytem i jednocześnie nie mają charakteru spekulacyjnego. Z tego względu ponoszone przez nią w wyniku rozliczenia transakcji IRS koszty uzyskania przychodów stanowią koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 Ustawy o CIT. Analogicznie uzyskiwane przez nią w wyniku rozliczenia transakcji IRS przychody podatkowe stanowią przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 Ustawy o CIT.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychody podatkowe i koszty uzyskania przychodów generowane w związku ze stosowaniem przez Spółkę Instrumentu SWAP, podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 3 Ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT” lub „updop”),

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 updop:

Na podstawie art. 15c ust. 3 updop:

Zgodnie z art. 15 ust. 12 ww. ustawy:

Stosownie do art. 15c ust. 13 ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości budzi m.in. kwestia ustalenia czy płacone na rzecz Banku określone kwoty pieniędzy w związku z rozliczeniem IRS stanowią koszt finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o CIT.

Na wstępie należy wskazać, że wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15c ustawy o CIT dotyczy kosztów finansowania dłużnego. Nie jest przy tym istotne na rzecz kogo koszty te zostały poniesione. W szczególności nowa regulacja nie uzależnia jej stosowania od tego, czy udzielającym finansowania jest podmiot powiązany z podatnikiem (bezpośrednio lub pośrednio).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 dyrektywy Rady (EU) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (dalej: „dyrektywa ATAD”), która stworzyła podstawy do wprowadzenia w ustawie o CIT przepisów ograniczających koszty finansowania dłużnego:

Treść art. 15c ust. 12 updop wskazuje, że katalog kosztów ujętych w definicji „kosztów finansowania dłużnego” ma charakter przykładowy (nie enumeratywny), o czym świadczy użycie przez ustawodawcę sformułowań „wszelkiego rodzaju koszty” oraz „w szczególności”. Nie ma zatem wątpliwości, że definicja kosztów finansowania dłużnego została nakreślona zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i w dyrektywie bardzo szeroko. Każdorazowo o tym, czy dany koszt stanowi „koszt finansowania dłużnego” decydować będzie, czy jest to „koszt związany z uzyskaniem środków finansowych i z korzystaniem z nich”.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zaciągnęli Państwo wraz z podmiotem powiązanym kredyt denominowany w walucie Euro, przeznaczony na zakup nieruchomości. Bank od którego uzyskali Państwo kredyt nie jest podmiotem powiązanym. Zgodnie z postanowieniami kredytowymi zobowiązali się Państwo do zabezpieczenia ryzyka zmienności oprocentowania kredytu poprzez zawarcie z Bankiem umowy hedgingowej. W związku z zawartą z Bankiem umową hedgingową, między Państwem a Bankiem dochodzi do rozliczania instrumentu pochodnego typu SWAP (IRS), którego celem jest zabezpieczenie ryzyka zmienności Oprocentowania odsetek płaconych przez Spółkę na mocy Umowy Kredytu. IRS zabezpiecza 100% wartości nominalnej kapitału kredytu. Umowa Hedgingowa została zawarta dzień po zawarciu Umowy Kredytu i obowiązuje przez cały okres trwania Umowy Kredytu, a jej terminy rozliczeń pokrywają się z terminami płatności odsetek wynikających z Kredytu. Zgodnie z zasadami rozliczeń IRS, Spółka jest zobowiązana do uiszczania na rzecz Banku pełnej kwoty odsetek naliczanych według ustalonego Oprocentowania (zmiennego). Jeśli stawka EURIBOR przekroczy poziom zabezpieczony w Umowie Hedgingowej, Bank wypłaca Spółce kwotę stanowiącą różnicę między aktualną stopą a poziomem zabezpieczonym, co powoduje powstanie przychodu podatkowego po stronie Spółki. Natomiast gdy stopa EURIBOR jest niższa od zabezpieczonego poziomu, Spółka zobowiązana jest do zapłaty na rzecz Banku różnicy, co stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki. IRS pełni funkcję ekonomicznego narzędzia korygującego wysokość odsetek należnych z tytułu Umowy Kredytu, zabezpieczając Spółkę przed ryzykiem zmienności stóp procentowych oraz wpływając na kształtowanie rzeczywistych kosztów finansowania zewnętrznego.

Z opisu sprawy wynika, że zapłacone przez Państwa środki na rzecz Banku, związane z rozliczeniem IRS w sytuacji, gdy stopa EURIBOR jest niższa od zabezpieczonego poziomu są zabezpieczeniem uzyskanych przez Państwa środków finansowych od Banku, a zatem stanowią one koszt finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o CIT.

Państwa wątpliwości budzi także kwestia ustalenia czy środki pieniężne otrzymane przez Spółkę od Banku z tytułu rozliczenia Instrumentu SWAP stanowią dla Spółki przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 ustawy o CIT i tym samym czy podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 3 updop.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 tej ustawy przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

W świetle art. 12 ust. 3 ustawy o CIT,

Z kolei, wskazane w art. 15c ust. 13 ustawy o CIT, przychody o charakterze odsetkowym to przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Zawarta przez Państwa umowa zabezpieczenia ryzyka zmienności oprocentowania odsetek płaconych na mocy umowy kredytu stanowi transakcję na instrumentach pochodnych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pochodnych instrumentów finansowych, a jedynie odwołuje się do definicji tego pojęcia zawartej w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi.

Na podstawie art. 4a pkt 22 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 722 ze zm.),

Zabezpieczenie ryzyka zmienności oprocentowania przy użyciu Instrumentu SWAP (IRS), o którym mowa we wniosku, to pochodny instrument finansowy związany z zabezpieczeniem 100% wartości nominalnej kapitału kredytu zaciągniętego w Banku. Środki otrzymane od banku z tytułu realizacji Instrumentu SWAP stanowią zatem przychód związany z rozliczeniem zawartych przez Państwa z Bankiem transakcji zabezpieczenia ryzyka zmienności Oprocentowania odsetek płaconych na mocy Umowy Kredytu, a nie przychód za finansowanie innego podmiotu (czy przychód za przekazywanie środków finansowych innemu podmiotowi). Z tej przyczyny opisane we wniosku wynagrodzenie po Państwa stronie nie stanowi przychodu o charakterze odsetkowym, o którym mowa w art. 15c ust. 13 ustawy o CIT.

Tym samym nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że środki otrzymane przez Spółkę od Banku z tytułu realizacji Instrumentu SWAP stanowią przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 ustawy o CIT, a tym samym podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15 ust. 3 ustawy o CIT.

Środki otrzymane przez Spółkę od Banku z tytułu realizacji Instrumentu SWAP stanowią dla Państwa przychód rozliczany na zasadach ogólnych.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie ustalenia:

• czy koszty uzyskania przychodów wynikające z rozliczenia Instrumentu SWAP stanowią koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 Ustawy o CIT i podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 3 Ustawy o CIT – jest prawidłowe,
• czy przychody podatkowe otrzymane przez Państwa od Banku w związku z rozliczeniem Instrumentu SWAP stanowią przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 Ustawy o CIT i podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 3 Ustawy o CIT – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz
• zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać należy, że powołane we wniosku interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.