Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 10 maja 2023 r. Wnioskodawca zawarł w formie aktu notarialnego umowę przeniesienia własności nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkiem i urządzeniem stanowiącym odrębną nieruchomość na zabezpieczenie spłaty wierzytelności.

Wnioskodawca, w celu zabezpieczenia roszczeń osoby fizycznej o zwrot wkładów do Spółdzielni, przeniósł na rzecz tej osoby fizycznej prawo własności przedmiotu umowy. Jednocześnie nabywca zobowiązał się do zwrotnego przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy składników majątku będących przedmiotem umowy, w terminie 14 dni od dnia zwrotu wkładu.

Umowa przewiduje, że Wnioskodawca mógł żądać zwrotnego przeniesienia na niego prawa własności przedmiotów umowy z dnia 10 maja 2023 r., gdyby najpóźniej do dnia 30 czerwca 2023 r. został dokonany całkowity zwrot wkładów wraz z należnymi odsetkami. Gdyby jednak Wnioskodawca nie spłacił do dnia 30 czerwca 2023 r. jakiejkolwiek części tego zobowiązania, to nabywca nie będzie zobowiązany do zwrotnego przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy prawa własności składników majątku będących przedmiotem umowy z dnia 10 maja 2023 r., a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zwrotu niespłaconej części wkładu wraz z odsetkami.

Nabywca zobowiązał się do nie zbywania i nie obciążania składników majątku będących przedmiotem umowy do dnia wygaśnięcia przysługującego Wnioskodawcy roszczenia o zawarcie umowy zwrotnego przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem umowy z dnia 10 maja 2023 r.

W przypadku niedokonania przez Wnioskodawcę najpóźniej do dnia 30 czerwca 2023 r. zwrotu w całości wkładu wraz z należnymi odsetkami, nabywca uzyskał prawo do sprzedaży składników majątku.

Ponadto Strony ustaliły m.in., że gdyby nabywca nie był zobowiązany do zwrotnego przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy nabytych składników majątku, to wzajemne rozliczenia zostaną dokonane w następujący sposób:

1)w przypadku sprzedaży składników majątku, od kwoty uzyskanej ze sprzedaży zostanie odjęta niespłacona część zobowiązań wraz z należnymi odsetkami oraz wszelkimi uzasadnionymi kosztami poniesionymi w związku ze sprzedażą; pozostała kwota zostanie przekazana Wnioskodawcy, na wskazany rachunek bankowy w terminie 14 dni od daty podpisania umowy sprzedaży;

2)Wnioskodawca miał prawo w trakcie trwania umów oraz w okresie do 7 dni po upływie terminu spłaty do wskazania osoby trzeciej jako nabywcy składników majątku; sprzedaż na rzecz tego podmiotu zostałaby dokonana pod warunkiem, że cena pokryje co najmniej zadłużenie wnioskodawcy wraz z należnymi odsetkami za zwłokę.

W umowie z 10 maja 2023 r. Strony uznały również, że w przypadku realizacji zapisu dotyczącego postępowania w razie braku zobowiązania nabywcy do zwrotnego przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy prawa własności składników majątku będących przedmiotem umowy i dokonania wzajemnych rozliczeń (opis w poprzednim akapicie), moment dostawy nieruchomości, z Wnioskodawcy nastąpi w chwili ich sprzedaży.

Wnioskodawca zobowiązał się też do wydania składników majątku, na pisemne żądanie, w terminie 30 dni od dnia wygaśnięcia przysługującego Wnioskodawcy uprawnienia do zwrotnego przeniesienia prawa własności, jednak nie później niż w dniu 30 lipca 2023 r. Wnioskodawca pozostał w posiadaniu oraz został upoważniony do nieodpłatnego czerpania korzyści ze składników majątku przez cały czas trwania umów, jednak nie dłużej niż do wcześniejszego z dni: wydania składników majątku na rzecz nabywcy lub ich sprzedaży przez nabywcę.

Strony oświadczyły ponadto, że wniosek wieczystoksięgowy składany przez notariusza po podpisaniu umowy ma obejmować następujące żądanie wpisania nabywcy w dziale drugim księgi wieczystej jako użytkownika wieczystego oraz właściciela budynku i urządzenia stanowiącego odrębną nieruchomość.

Na podstawie umowy z 10 maja 2023 r. w księdze wieczystej został wpisany nowy właściciel. Wnioskodawca wykreślił z ewidencji środków trwałych składniki majątku będące przedmiotem umowy w maju 2023 r. Ostatni odpis amortyzacyjny (od składników, od których dokonuje się odpisów) został dokonany za maj 2023 r.

Do dnia 30 czerwca 2023 r. Wnioskodawca nie spłacił zobowiązania.

Wnioskodawca do dnia złożenia wniosku korzysta ze składników majątku będących przedmiotem umowy.

Doprecyzowanie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej:

1)Umowa, która została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą (osobą fizyczną) to umowa przeniesienia własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkiem i urządzeniem stanowiącym odrębną własność na zabezpieczenie spłaty wierzytelności, która obejmowała swym zakresem nieruchomości oraz prawo wieczystego użytkowania wraz z budynkiem i urządzeniem stanowiącym odrębną własność.

2)Przedmiotem umowy przeniesienia własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkiem i urządzeniem stanowiącym odrębną własność na zabezpieczenie spłaty wierzytelności były: grunt oddany w użytkowanie wieczyste, budynek i urządzenie stanowiące odrębną własność, położone w …, stanowiące działkę o numerze …, o łącznym obszarze 0,0318 ha (trzysta osiemnaście metrów kwadratowych), zabudowaną stanowiącym odrębną nieruchomość budynkiem, o numerze księgi wieczystej pod oznaczeniem …, w której Wnioskodawca wpisany jest jako użytkownik wieczysty, a jako właściciel wpisane jest …:

-w dziale I-SP powyższej księgi wpisano okres użytkowania - 2094-12-21, oraz sposób korzystania: tereny mieszkaniowe, zurbanizowane tereny niezabudowane, inne tereny zabudowane, działka gruntu w wieczystym użytkowaniu oraz budynki i budowle stanowiące odrębną nieruchomość;

-w dziale IV powyższej księgi wieczystej widnieją wpisy dotyczące użytkowania wieczystego, własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość i urządzenia stanowiące odrębny przedmiot własności;

-opisane powyżej nieruchomości i prawo użytkowania wieczystego nie są obciążone - innymi niż widniejące w dziale IV powyższej księgi wieczystej hipoteki - ograniczonymi prawami rzeczowymi, długami, prawami i roszczeniami osób trzecich, ani innymi ograniczeniami w rozporządzaniu;

-opisane wyżej prawo użytkowania wieczystego wraz z własnością budynku i urządzenia stanowiącego odrębną nieruchomość Wnioskodawca nabył w drodze umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przeniesienia własności budynków z dnia 21 grudnia 1995 r., objętej aktem notarialnym.

3)Klasyfikacja ww. nieruchomości była następująca:

-prawo wieczystego użytkowania gruntu, grupa ŚT (...), numer ŚT (...), amortyzacja roczna 10%;

-pawilon - nieruchomość, grupa ŚT (...), numer ŚT (...), amortyzacja roczna 2,5%;

-grunt, grupa ŚT (...), numer ŚT (...).

Pytanie

Czy Wnioskodawca prawidłowo w maju 2023 r. wykreślił z ewidencji środków trwałych składniki majątku objęte umową z dnia 10 maja 2023 r. przeniesienia własności na zabezpieczenie wierzytelności i zaprzestał dokonywania od nich odpisów amortyzacyjnych oraz zaliczenia tych odpisów w ciężar kosztów uzyskania przychodów (prawidłowo ostatni odpis za maj 2023 r.)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił on prawidłowo, wykreślając w maju 2023 r. z ewidencji środków trwałych składniki majątku objęte umową z dnia 10 maja 2023 r. przeniesienia własności na zabezpieczenie wierzytelności i zaprzestając dokonywania od nich odpisów amortyzacyjnych oraz zaliczenia tych odpisów w ciężar kosztów uzyskania przychodów (ostatni odpis prawidłowo zaliczono do kosztów za maj 2023 r.).

Wraz z podpisaniem w dniu 10 maja 2023 r. w formie aktu notarialnego umowy przeniesienia własności na zabezpieczenie wierzytelności dotyczącej, wierzyciel stał się właścicielem składników majątku objętych umową.

Tym samym Wnioskodawca przestał spełniać jedną z podstawowych przesłanek pozwalających na amortyzację składników majątku, tj. przestał być ich właścicielem już od momentu podpisania umowy przeniesienia własności na zabezpieczenie wierzytelności.

W tym miejscu wskazać należy, że umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie należy do umów. nienazwanych i jest zawierana na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Przewłaszczenie na zabezpieczenie polega na zabezpieczeniu wierzytelności przez przeniesienie na wierzyciela własności oznaczonej rzeczy z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z rzeczy w sposób określony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności. Konstrukcja umowy może opierać się na warunku rozwiązującym, po spełnieniu którego własność automatycznie przechodzi na dłużnika lub warunku zawieszającym, gdzie istnieje dopiero zobowiązanie do przeniesienia własności rodzące obowiązek ponownego zawarcia umowy przenoszącej tę własność. Nie budzi wątpliwości, że przedmiotem umowy przewłaszczenia mogą być także nieruchomości.

W tej kwestii Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 maja 2000 r., sygn. akt III CKN 246/00, stwierdził, że: „umowa przeniesienia własności nieruchomości na zabezpieczenie spłaty kredytu, w której kredytodawca zobowiązał się do przeniesienia z powrotem na kredytobiorcę własności nieruchomości niezwłocznie po spłacie kredytu, nie jest umową przeniesienia własności zawartą pod warunkiem (art. 157 § 1 Kodeksu cywilnego)”. Warunek pojawia się natomiast przy oświadczeniu w umowie przewłaszczenia odnośnie zwrotnego przeniesienia na dłużnika własności nieruchomości. Przeniesienie to odbywa się właśnie pod warunkiem, którym jest spełnienie świadczenia zwrotne przez dłużnika.

Przewłaszczenie na zabezpieczenie może przybrać dwie formy.

W pierwszym wypadku, przewłaszczenie następuje pod warunkiem rozwiązującym i jest ono stosunkiem obligacyjnym, na podstawie którego właściciel przenosi własność rzeczy na wierzyciela - pod warunkiem, że w razie spłaty przez dłużnika zobowiązań w terminie, umowa o przewłaszczenie ulegnie rozwiązaniu i własność rzeczy przejdzie z mocy prawa z powrotem na dłużnika. W sytuacji, w której dłużnik nie spełni zobowiązania w terminie, własność rzeczy przechodzi definitywnie i to z mocy prawa na wierzyciela.

W drugim przypadku, z którym mamy do czynienia na gruncie niniejszej sprawy, wierzyciel staje się definitywnym właścicielem rzeczy z chwilą zawarcia umowy, jednocześnie zobowiązując się do przeniesienia jej własności na dłużnika w przypadku spełnienia przez tego ostatniego przyjętych na siebie zobowiązań. W tym wypadku do powrotnego przeniesienia własności konieczne jest złożenie oświadczenia woli o przeniesienie własności.

Przepis art. 16f ust. 4 ustawy o podatku od osób prawnych miałby zastosowanie wyłącznie w sytuacji, w której Wierzyciel nie byłby uprawniony do dysponowania nieruchomością, na której posadowiony jest budynek, jak właściciel, w tym pobierania pożytków oraz własność zabezpieczonej nieruchomości w chwili spłaty zobowiązania przechodziłaby ex lege na dłużnika, co w niniejszej sytuacji nie ma miejsca.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

a)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

b)maszyny, urządzenia i środki transportu,

c)inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...), zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, że składnik majątku podatnika może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione powyższe warunki.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych (...) do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

W przedmiotowej sprawie, od czerwca 2023 r., nie jest więc spełniony jeden z warunków pozwalających na zaliczenie składników majątku do środków trwałych i dokonywanie od nich odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie wskazać należy, że umowa o przewłaszczenie na zabezpieczenie należy do umów nienazwanych, czyli bezpośrednio nieuregulowanych w ustawie. Jej zawieranie jest dopuszczalne w ramach przewidzianej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) zasady swobody umów w obrocie cywilnym.

Zgodnie z tym przepisem:

Przewłaszczenie na zabezpieczenie polega na zabezpieczeniu wierzytelności poprzez przeniesienie na wierzyciela własności oznaczonej rzeczy z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z rzeczy w sposób oznaczony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności. Przeniesienie własności następuje causa cavendi (w celu zabezpieczenia), a między zbywcą (dłużnikiem) a nabywcą (wierzycielem) rzeczy nawiązuje się szczególny stosunek powiernictwa. W przypadku niespełnienia świadczenia przez dłużnika, wierzyciel może zaspokoić się z rzeczy według wcześniejszego umownego uzgodnienia - przez definitywne zachowanie własności rzeczy, jej sprzedaż, wynajęcie itp. Co istotne, zaspokojenie się przez wierzyciela z przewłaszczonej rzeczy (np. poprzez definitywne zachowanie jej własności bądź sprzedaż) jest możliwe wyłącznie w przypadku, gdy dłużnik nie spełni swojego zobowiązania wobec wierzyciela.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Jak wynika zatem z powyższego, kosztem uzyskania przychodów mogą być również odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 16c ustawy o CIT:

W myśl art. 16f ust. 4 ww. ustawy:

Wskazać należy, że przewłaszczenie na zabezpieczenie jest instytucją prawa bankowego i ma na celu zabezpieczenie interesów wierzyciela. W umowie przewłaszczenia dłużnik przenosi na wierzyciela własność swej rzeczy (w całości lub części), a wierzyciel zobowiązuje się do przeniesienia własności tej rzeczy z powrotem na dłużnika po zaspokojeniu wierzytelności. Zważywszy na treść ww. art. 16f ust. 4 ww. ustawy zauważyć należy, że instytucja przewłaszczenia - a więc formalna zmiana właściciela dokonywana w celu zabezpieczenia wierzytelności - nie wywiera negatywnych dla podatnika skutków w przedmiocie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Jak bowiem stanowi ww. przepis, odpisów amortyzacyjnych dokonuje dotychczasowy właściciel, tj. w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, jako właściciel nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkiem i urządzeniem stanowiącym odrębną nieruchomość.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zawarła z nabywcą (osobą fizyczną) umowę przeniesienia własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkiem i urządzeniem stanowiącym odrębną własność na zabezpieczenie spłaty wierzytelności, która obejmowała swym zakresem nieruchomości oraz prawo wieczystego użytkowania wraz z budynkiem i urządzeniem stanowiącym odrębną własność.

Umowa przewidywała, że Wnioskodawca mógł żądać zwrotnego przeniesienia na niego prawa własności przedmiotów umowy z dnia 10 maja 2023 r., gdyby najpóźniej do dnia 30 czerwca 2023 r. został dokonany całkowity zwrot wkładów wraz z należnymi odsetkami. Gdyby jednak Wnioskodawca nie spłacił do dnia 30 czerwca 2023 r. jakiejkolwiek części tego zobowiązania, to nabywca nie był zobowiązany do zwrotnego przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy prawa własności składników majątku będących przedmiotem umowy z dnia 10 maja 2023 r., a Wnioskodawca nie był zobowiązany do zwrotu niespłaconej części wkładu wraz z odsetkami.

Do dnia 30 czerwca 2023 r. Wnioskodawca nie spłacił zobowiązania.

Na podstawie umowy z 10 maja 2023 r. w księdze wieczystej został wpisany nowy właściciel. Wnioskodawca wykreślił z ewidencji środków trwałych składniki majątku będące przedmiotem umowy w maju 2023 r. Ostatni odpis amortyzacyjny (od składników, od których dokonuje się odpisów) został dokonany za maj 2023 r.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy prawidłowo wykreślili Państwo w maju 2023 r. z ewidencji środków trwałych składniki majątku objęte umową z dnia 10 maja 2023 r. przeniesienia własności na zabezpieczenie wierzytelności i zaprzestali dokonywania od nich odpisów amortyzacyjnych oraz zaliczenia tych odpisów w ciężar kosztów uzyskania przychodów (ostatni odpis został dokonany za maj 2023 r.).

Odnosząc się do powyższej wątpliwości wskazać należy, że samo zawarcie umowy przewłaszczenia rzeczy na zabezpieczenie zwrotu wkładów do spółdzielni nie skutkuje utratą uprawnienia do dokonywania odpisów amortyzacyjnych po stronie Spółki, a tym samym do wykreślenia przewłaszczonych rzeczy z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

Dopiero w przypadku nieuregulowania przez Spółkę zobowiązania z tytułu zwrotu wkładów, po definitywnym przeniesieniu własności przedmiotu umowy na wierzyciela, Spółka zobowiązana jest do wykreślenia przewłaszczonych rzeczy z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przewłaszczonych rzeczy.

Zatem zawarcie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez właściciela do przewłaszczonej rzeczy. Zgodnie bowiem z art. 16f ust. 4 ustawy o CIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym przypadku zwrotu wkładów, dokonuje dotychczasowy właściciel, w tym pożyczkobiorca lub kredytobiorca.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika, iż do czasu ostatecznego przeniesienia własności przewłaszczonej rzeczy, Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej rzeczy. Dopiero w przypadku niespełnienia świadczenia przez Spółkę, w związku z możliwością definitywnego przeniesienia własności rzeczy oraz jej wydaniem przez Spółkę na rzecz wierzyciela, po stronie Spółki powstanie konieczność wykreślenia tej rzeczy z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz obowiązek zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych od jej wartości początkowej. W przedmiotowej sprawie będzie to 1 lipca 2023 r. bowiem do 30 czerwca 2023 r. Spółka miała ostateczny termin na dokonanie całkowitego zwrotu wkładów wraz z należnymi odsetkami.

Zatem nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że postąpili Państwo prawidłowo wykreślając w maju 2023 r. z ewidencji środków trwałych składniki majątku objęte umową z dnia 10 maja 2023 r. przeniesienia własności na zabezpieczenie wierzytelności i zaprzestając dokonywania od nich odpisów amortyzacyjnych oraz zaliczenia tych odpisów w ciężar kosztów uzyskania przychodów (ostatni odpis zaliczono do kosztów za maj 2023 r.).

W związku z powyższym, Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.