Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 maja 2025 r., wpłynął Państwa wniosek z 13 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego  

(...) (dalej: „Wnioskodawca”) to spółka działająca w branży gastronomicznej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje sprzedaży posiłków w prowadzonych przez siebie restauracjach sieci (...) (jako franczyzobiorca).

Wnioskodawca przystąpił do związku pracodawców zrzeszających franczyzobiorców sieci (...), który stanowi „organizację pracodawców” w rozumieniu ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców (dalej: „Związek”). Przynależność do Związku nie jest obowiązkowa, a przystąpienie do niego wymaga akceptacji statutu regulującego jego działalność (dalej: „Statut”).

Zgodnie ze Statutem, cele Związku to m.in. ochrona praw jego członków i reprezentowanie ich na szczeblu ogólnokrajowym, integracja środowiska Wnioskodawcy i franczyzobiorców jako prowadzących restauracje sieci (...). Przynależność do Związku związana jest z koniecznością uiszczania przez członków składek członkowskich, ustalonych przez Zarząd Związku, które przeznaczane są na realizację celów statutowych Związku. Ponadto Statut przewiduje, że Związek podejmuje działania wspierające rozwój biznesu i zwiększanie zyskowności operacyjnej restauracji należących do sieci (...).

Na bazie Statutu Związek, oprócz wykonywania działań zmierzających do realizacji celów statutowych, realizuje swoje zadania również poprzez prowadzenie działalności gospodarczej obejmującej m.in. zawieranie umów w zakresie promocji i reklamy. Związek może zarówno świadczyć, jak i nabywać usługi marketingowe (np. kampanie reklamowe) od innych podmiotów, które prowadzą działalność usługową w tym obszarze, jak również dokonywać ich dalszej odsprzedaży.

Dzięki członkostwu w Związku franczyzobiorcy nawiązują relacje z innymi właścicielami restauracji, dzięki czemu aktywnie współpracują ze sobą w biznesie, dzieląc się wiedzą i doświadczeniem.

W związku z prowadzoną przez Związek działalnością gospodarczą (marketingową) Wnioskodawca zamierza zawrzeć ze Związkiem umowę o świadczenie usług (dalej: „Kontrakt”). Na bazie Kontraktu Związek będzie świadczył na rzecz Wnioskodawcy usługi reklamowe, promocyjne oraz marketingowe restauracji (...) prowadzonej przez Wnioskodawcę, związane z realizacją strategii marketingowej oraz budowaniem wizerunku i zaufania do sieci restauracji i marki (...) na obszarze Polski (dalej: „Usługi”).

Usługi będą w szczególności polegały na:

a)opracowaniu, tworzeniu, produkowaniu, drukowaniu, rozprowadzaniu, emitowaniu, publikowaniu i eksponowaniu materiałów marketingowych restauracji (...) prowadzonej przez Wnioskodawcę, w ramach realizacji strategii marketingowej i działalności restauracji (...) na obszarze Polski; oraz

b)prowadzeniu działań reklamowych, promocyjnych i marketingowych restauracji (...) prowadzonej przez Wnioskodawcę, w ramach realizacji strategii marketingowej i działalności restauracji (...) na obszarze Polski.

Na podstawie kontraktu Związek będzie odpowiedzialny za prawidłowe wykonanie Usług i wywiązanie się ze swoich obowiązków, w szczególności:

- Związek będzie odpowiadał w pełni za szkody poniesione przez Wnioskodawcę w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem Kontraktu przez Związek;

- Związek będzie odpowiadał za działania i zaniechania podwykonawców jak za swoje własne.

Celem nabycia od Związku Usług jest promocja działalności Wnioskodawcy (prowadzonych przez niego restauracji), która ma na celu zwiększenie przychodów Wnioskodawcy. Dzięki współpracy ze Związkiem Wnioskodawca ma szanse na skorzystanie z nakierowanej na konkretny sektor gospodarczy (gastronomiczny) strategii marketingowej. Umożliwia to Wnioskodawcy promocję jego restauracji i nawiązanie kontaktu z szerszym kręgiem potencjalnych klientów, w szczególności budowanie i utrzymanie z nimi długotrwałych, satysfakcjonujących relacji, pozwalających na zyskanie lojalności i powtarzalnej sprzedaży.

Usługi będą dokumentowane fakturą wystawianą przez Związek jako podatnika VAT. Wynagrodzenie za Usługi zostanie ustalone przez strony w Kontrakcie jako „Opłata marketingowa”. Związek zobowiązany będzie do prowadzenia zestawienia wykonanych Usług w danym okresie rozliczeniowym, które udostępni Wnioskodawcy na żądanie. Kontrakt nie będzie przewidywał możliwości zwrotu Opłat marketingowych w jakiejkolwiek formie.

Pytanie

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia ponoszonych przez niego Opłat marketingowych do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy będzie miał on prawo do zaliczenia ponoszonych przez niego Opłat marketingowych do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem od tej zasady może być wyłącznie sytuacja, w której przepisy prawa wyraźnie wskazują przynależność danego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów (lub też przepisy te wyłączają możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów). W pozostałych przypadkach kluczowe jest przeanalizowanie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania. Powyższe oznacza, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Jeżeli pomiędzy poniesieniem danego wydatku a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy, podatnik ma prawo do zaliczenia go w koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- jego poniesienie miało na celu uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Co ważne, kosztami uzyskania przychodów są zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i wydatki inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim), jeżeli podatnik jest w stanie wykazać, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. W tym kontekście należy uznać, że wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów.

Odnosząc powyższe do Opłaty marketingowej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że spełnia ona wszystkie przesłanki do uznania jej za wydatek związany z uzyskaniem/zachowaniem/ zabezpieczeniem źródła przychodów. Nabywane przez Wnioskodawcę Usługi, za które należna jest Opłata marketingowa, niewątpliwie mają na celu zwiększenie przychodów. Uiszczając Opłatę marketingową, Wnioskodawca uzyska wymierne korzyści w postaci konkretnego zakresu Usług świadczonych na jego rzecz, przykładowo w postaci kampanii reklamowej zachęcającej do odwiedzenia restauracji (...) prowadzonych przez Wnioskodawcę. Dzięki współpracy ze Związkiem Wnioskodawca ma szanse na skorzystanie z nakierowanej na konkretny sektor gospodarczy (gastronomiczny) strategii marketingowej oraz nawiązanie kontaktu z szerszym kręgiem potencjalnych klientów. Korzystanie z usług wyspecjalizowanego podmiotu, który zrzesza szereg przedsiębiorców z tej samej branży, przyczyni się do zyskania lojalności klientów i bardziej powtarzalnej sprzedaży. Wydatki poniesione na Opłaty marketingowe będą należycie udokumentowane, bowiem Wnioskodawca będzie otrzymywał z tego tytułu faktury VAT dokumentujące świadczenie Usług.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że wydatki na Usługi nie znalazły się w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów określonym przez ustawy o CIT – w szczególności, w ocenie Wnioskodawcy, nie można uznać, że Opłata marketingowa ma charakter składki członkowskiej o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 37 ustawy o CIT. Opłata ta stanowi rzeczywiste wynagrodzenie za działania marketingowe, przyczyniające się do wzrostu przychodów i promocji restauracji prowadzonych przez Wnioskodawcę.

Co istotne, pojęcie opłaty członkowskiej nie zostało zdefiniowane w ustawie o CIT, w związku z czym należałoby przy ustalaniu znaczenia tego sformułowania odnieść się do znaczenia z języka potocznego. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN „członkostwo” to przynależność do jakiejś organizacji, partii itp., natomiast pod pojęciem „organizacja” rozumie się:

- grupę ludzi lub państw mających ustaloną strukturę i działających razem, aby osiągnąć wspólne cele,

- sposób zorganizowania czegoś,

- organizowanie czegoś.

Z powyższych definicji wynika, że przynależność do danej organizacji jest determinowana przez cel, dla którego podmioty się zrzeszają, a nie przez potencjalne korzyści wynikające z członkostwa. Tymczasem, w przypadku Opłaty marketingowej, jest ona ponoszona w związku ze świadczoną przez Związek Usługą, która przynosi Wnioskodawcy wymierne korzyści z tytułu działań marketingowych. Nie można zatem uznać, że Opłata marketingowa jest chociażby podobna do składki członkowskiej, ponieważ charakteryzuje ją zupełnie inny cel, podstawa jej ponoszenia oraz stosunek prawny pomiędzy stronami. Za uiszczoną Opłatę marketingową Wnioskodawca będzie otrzymywał wymierne korzyści w postaci konkretnego zakresu świadczeń marketingowych, stanowiące bezpośredni ekwiwalent za uiszczoną kwotę. Ponadto Kontrakt stanowi umowę cywilnoprawną, na bazie której Związek zobowiązany jest do należytego wykonania ciążącego na nim zobowiązania, czego gwarantem jest odpowiedzialność kontraktowa. Cechy te jednoznacznie wskazują na to, że stosunek usługowy pomiędzy Wnioskodawcą a Związkiem nie stanowi składki członkowskiej, która nie podlega ww. reżimom związanym z ryzykiem kontraktowym.

Co więcej, jak wielokrotnie wskazywano w orzecznictwie sądów administracyjnych, katalogu kosztów negatywnych określonych w ww. przepisie nie należy czytać rozszerzająco – tylko ściśle wymienione w nim przypadki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Przykładowo, w wyroku NSA z 22 października 2019 r. sygn. akt II FSK 3678/17 wskazano, że: „Katalog, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT dotyczy tylko jednoznacznie zidentyfikowanych kosztów nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu i nie można, odwołując się do charakteru tych wydatków, wnioskować, że inne, nie wymienione wprost w art. 16 ust. 1 wydatki ze względu na jakiegokolwiek rodzaju podobieństwo do wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT również nie stanowią kosztów uzyskania przychodu”. Usługi marketingowe, polegające w szczególności na promocji i reklamie, nie zostały wymienione w ww. przepisie.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Opłaty marketingowe nie mogą być zaklasyfikowane jako opłaty z tytułu członkostwa w Związku – opłaty o takim charakterze są przez Wnioskodawcę ponoszone, ale są to składki członkowskie wynikające ze Statutu Związku i ustalane jednostronnie przez Zarząd Związku, które są całkowicie odrębne od Opłat marketingowych wynikających z Kontraktu, tj. umowy cywilnoprawnej.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, będzie miał on prawo do zaliczenia Opłat marketingowych do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ:

- będą one ponoszone przez podatnika (Wnioskodawcę) w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (prowadzenie restauracji sieci (...));

- będą definitywne (rzeczywiste), ponieważ Kontrakt nie przewiduje możliwości ich zwrotu w przypadku wyświadczenia Usług;

- ich ponoszenie będzie miało na celu uzyskanie/zachowanie/zabezpieczenie źródła przychodów i z założenia będzie miało wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, co wynika z korzyści płynących z nabycia Usług związanych z promocją i reklamą, wpływających na zachęcenie szerokiego grona klientów do odwiedzenia restauracji prowadzonych przez Wnioskodawcę;

- będą właściwie udokumentowane (faktury VAT wystawiane przez Związek na bazie Kontraktu, a co więcej na wniosek Wnioskodawcy Związek będzie zobowiązany do przedstawienia zestawienia wykonanych Usług w danym okresie rozliczeniowym);

- nie znajdują się one w grupie wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w:

- interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS 27 sierpnia 2021 r. (Znak: 0114-KDIP2-1.4010.191.2021.3.PD) w której organ podatkowy wskazał, że: „świadczenie Wnioskodawcy (opłata wstępna i opłata roczna za pakiet usług) pozostaje w bezpośrednim i konkretnym związku ze świadczeniem wzajemnym ze strony usługodawcy – Spółki B Sp. z o.o. W przedmiocie sprawy mamy zatem do czynienia z odpłatnością za usługę, a nie składką członkowską. Za uiszczoną opłatę, Wnioskodawca otrzymał/otrzymuje wymierne korzyści w postaci konkretnego zakresu świadczonych na Jego rzecz usług. W tym stanie rzeczy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że opłata wstępna oraz opłata roczna ponoszona przez Wnioskodawcę na pakiet usług świadczonych przez Spółkę – B Sp. z o.o. na Jego rzecz może stanowić u Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów”;

- interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS 12 kwietnia 2023 r. (Znak: 0111-KDIB1-2.4010.112.2023.1.EJ), w której organ podatkowy wskazał, że: „Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że ponoszony przez Spółkę wydatek w postaci corocznej opłaty jest związany z możliwością korzystania ze świadczeń oferowanych przez T. Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z odpłatnością za usługę, a nie składką członkowską, w konsekwencji wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 37 ustawy o CIT nie ma zastosowania. W tym stanie rzeczy, w świetle przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że opłata za świadczenie usług przez Organizację na rzecz Spółki może stanowić koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT”;

- interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS 2 lutego 2022 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.620.2021.1.SH), w której organ podatkowy wskazał, że: „W okolicznościach przedstawionych w opisie sprawy istotne znaczenia ma fakt, że Spółka na podstawie uchwały Zarządu, zobowiązała się wypłacić Prezesowi Zarządu jednorazowe wynagrodzenie za świadczenie usług weryfikacji i autoryzacji dokumentacji projektowych realizowanych przez Spółkę, w ramach którego zobowiązała się do pokrycia kosztów opłaty członkowskiej w Okręgowej Izbie Inżynierów Budownictwa oraz w Okręgowej Izbie Architektów RP. Zatem ww. wynagrodzenie jest odrębnym wynagrodzeniem za ww. usługi projektowe, a więc nie jest związane z zarządzaniem spółką, czy pełnieniem funkcji w organach stanowiących Spółki oraz posiadania statusu wspólnika. (...) Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku Państwa Spółka jest uprawniona do zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych wydatków dot. składek członkowskich z tytułu uczestnictwa Prezesa Zarządu w Okręgowej Izbie Inżynierów Budownictwa oraz Okręgowej Izbie Architektów RP, na podstawie art. 15 ust. 1 updop. Jednocześnie nie będą mieć zastosowania do Państwa Spółki wyłączenia przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 38 i 38a updop”;

- wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 marca 2014 r. (sygn. akt II FSK 962/12), w którym sąd wskazał, że: „Składki członkowskie pobierane przez Towarzystwo w swej istocie były opłatami abonentowymi uiszczanymi za korzystanie z telewizji kablowej. Skoro zatem działalność strony została zakwalifikowana jako działalność usługowa, to wnoszone przez członków opłaty były zapłatą za uzyskanie usługi telewizji kablowej. Natomiast konieczność uiszczenia składki członkowskiej związana była z samym faktem wstąpienia do organizacji społecznej jaką jest Stowarzyszenie i bycia jej członkiem”.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka będzie miała prawo do zaliczenia ponoszonych przez nią Opłat marketingowych do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wydatki na Opłatę marketingową nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności nie można stwierdzić, że Opłata marketingowa ma charakter składki członkowskiej, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 37 ustawy o CIT.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 37 ustawy o CIT:

Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków z tytułu Opłaty marketingowej do kosztów uzyskania przychodów. Jak już wskazano, dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami a celem, jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W rozpatrywanej sprawie celem nabycia od Związku Usług jest promocja Państwa działalności (prowadzonych przez Spółkę restauracji), która ma na celu zwiększenie Państwa przychodów. Dzięki współpracy ze Związkiem mają Państwo szanse na skorzystanie z nakierowanej na konkretny sektor gospodarczy (gastronomiczny) strategii marketingowej. Umożliwia to Państwu promocję restauracji Spółki i nawiązanie kontaktu z szerszym kręgiem potencjalnych klientów, w szczególności budowanie i utrzymanie z nimi długotrwałych, satysfakcjonujących relacji, pozwalających na zyskanie lojalności i powtarzalnej sprzedaży.

W konsekwencji, ponoszone przez Państwa wydatki na Opłaty marketingowe spełniają wszystkie przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj. zostaną poniesione przez Spółkę, będą miały definitywny charakter, przyczynią się do zwiększenia przychodów Spółki w związku z usługami promocyjno-marketingowymi świadczonymi przez Związek, zostaną właściwie udokumentowane i nie będą podlegały wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zaznaczyć ponadto należy, że to na Spółce jako podmiocie odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego ponoszonych wydatków z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą, jak również obowiązek ich właściwego udokumentowania.

Co istotne, ostateczna ocena zasadności rozpoznania opisanych we wniosku kosztów marketingowych jako kosztów uzyskania przychodów (w tym prawidłowości ich udokumentowania) może podlegać ocenie w trybie innym, niż procedura wydawania interpretacji indywidualnej, gdyż leży w kompetencjach organów podatkowych.

Tym samym, będą mieli Państwo prawo do zaliczenia ponoszonych przez Spółkę Opłat marketingowych do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Ponadto wskazuję, że powołane we wniosku orzeczenia sądu administracyjnego nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionych przez Państwa kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – teza badanych rozstrzygnięć nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.