Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości:
- rozliczenia podatku dochodowego za listopad 2024 r. stawką 9%, a od grudnia 2024 r. stawką 19% - jest nieprawidłowe;
- wykazania zwiększonego wynagrodzenia za świadczenia NFZ w 2024 r. - jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zastosowania właściwej stawki przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy i wykazania zwiększonego wynagrodzenia za świadczenia NFZ w 2024 r.
Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 9 lipca 2025 r. (data wpływu 9 lipca 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność jako podmiot leczniczy, zgodnie z wpisem w Rejestrze Podmiotów Leczniczych.
Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego i oblicza oraz odprowadza zaliczki na podatek miesięcznie. W 2024 roku była uprawniona do obliczania zaliczek jako mały podatnik w stawce 9%, gdyż wartość przychodu ze sprzedaży brutto (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 2 mln euro.
Ponieważ spółka świadczy usługi wyłącznie w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej i podlega przedmiotowo zwolnieniu z podatku VAT na mocy art. 43, ust. 1 pkt 18 ustawy o vat, zarówno przychody, jak i koszty uzyskania przychodu wykazywane są w kwocie „brutto”, tj. z podatkiem vat.
W 2024 roku, w m-cu listopadzie spółka uzyskała przychody w kwocie: (…) zł, i tym samym przekroczyła limit przychodów uprawniający do stosowania stawki 9 % przy naliczaniu zaliczek na podatek dochodowy ( (…) zł ). Kierując się zapisami art. 25 pkt 1g ustawy o CIT, od grudnia 2024 roku wprowadzono stawkę 19%. Za m-c listopad 2024 roku naliczono i odprowadzono zaliczkę na podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości 9 % dochodu.
Jak podano na wstępie, spółka prowadzi działalność leczniczą w formie zakładu opiekuńczo- leczniczego i świadczy usługi opieki długoterminowej. Podstawowym przychodem zakładu jest wynagrodzenie za świadczenia wykonywane w ramach umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia zgodnie z planem rzeczowo-finansowym na dany rok (obejmuje: styczeń-grudzień 2024) . Rozliczenie świadczeń odbywa się w oparciu o miesięczne okresy rozliczeniowe. W trakcie roku ustalony plan rzeczowo-finansowy bywa zmieniany aneksem do umowy - Fundusz wykupuje więcej świadczeń. Kwota zobowiązania Funduszu z tytułu realizacji umowy w okresie 01-01-2024 r. do 31-12-2024 r. była zmieniana (zwiększana) w ciągu 2024 roku kilkakrotnie aneksami, jak niżej:
- Aneks nr (…) z dnia 08.01.2024 (zobowiązanie NFZ w roku 2024: (…) zł)
- Aneks nr (…) z dnia 14.06.2024 (zobowiązanie NFZ w roku 2024: (…) zł)
- Aneks nr (…) z dnia 31.07.2024 ( obowiązanie NFZ w roku 2024: (…) zł)
- Aneks nr (…) z dnia 11.02.2025 (zobowiązanie NFZ w roku 2024: (…) zł)
- Aneks nr (…) z dnia 14.02.2025 (zobowiązanie NFZ w roku 2024: (…) zł)
Jak widać powyżej, już po zakończeniu roku 2024, aneksami z dnia 11.02.2025 r. i z dnia 14.02.2025 r., NFZ zwiększył kwotę zobowiązania w okresie od stycznia do grudnia 2024 roku, podobnie jak miało to miejsce w trakcie 2024 roku.
Zapisy powyższych aneksów, w tym ostatniego, zawartego 14 lutego 2025 roku, przedstawiają się następująco ( różnica występuje jedynie w kwocie zobowiązania):
„W umowie par 4, ust. 1 otrzymuje brzmienie:
1.Kwota zobowiązania Funduszu wobec Świadczeniodawcy, z tytułu realizacji umowy, w okresie od dnia 2024-01-01 r. do 2024-12-31 r. wynosi maksymalnie: (…) zł.
2.Załącznik Nr 1 do umowy - Plan rzeczowo-finansowy otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego aneksu.
3.Niniejszy aneks wyczerpuje wszelkie roszczenia świadczeniodawcy, zarówno istniejące jak i mogące powstać w przyszłości, wynikające z realizacji umowy w zakresach, w których niniejszy aneks zwiększa kwotę zobowiązania.”
Po podpisaniu już w 2025 roku dwóch ostatnich aneksów, wystawione zostały faktury na łączną kwotę (…) zł, która to wyczerpała zobowiązanie NFZ za usługi za rok 2024 (zgodnie z planem rzeczowo-finansowym). Faktury wystawiono 12.02.2025 r. i 14.02.2025 roku, przy czym datą wykonania usługi na fakturach był 31.12.2024 r. Przychód w kwocie (…) zł został dodany do przychodu za rok 2024 i wykazany w CIT 8 za ten rok.
Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego
Zapłata za faktury z dnia 12 lutego 2025 r. wpłynęła na Państwa konto 18.02.2025 r.
Zapłata za faktury z dnia 14 lutego 2025 r. wpłynęła na Państwa konto 20.02.2025 r.
Dodatkowe świadczenia wykupione przez NFZ nie były świadczeniami wykonanymi ponad limit zgodnie z art. 132 ust. 6 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 146 ze zm.). Były to świadczenia wykonane w ramach podpisanej przez Spółkę z NFZ umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze o nr (…), w której określono kwotę zobowiązania Funduszu wobec świadczeniodawcy z tytułu realizacji umowy w 2024 r., ujętego w „Planie rzeczowo-finansowym”. Kwota zobowiązania Funduszu za realizację umowy w okresie od 01.01.2024 r. do 31.12.2024 r. była kilkakrotnie zmieniana aneksami do umowy. Ostanie dwa aneksy do umowy, tj. Aneks nr (…) z dnia 11.02.2025r. określa kwotę zobowiązania Funduszu z tytułu realizacji umowy, w okresie od dnia 01.01.2024r. do dnia 31.12.2024 r. która wynosi maksymalnie (…) zł) i Aneks nr (…) z dnia 14.02.2025 r. określa kwotę zobowiązania Funduszu z tytułu realizacji umowy, w okresie od dnia 01.01.2024r. do dnia 31.12.2024 r. która wynosi maksymalnie (…) zł i jest to całkowite zobowiązanie finansowe Funduszu za świadczenia wykonane w tym okresie.
Reasumując, Fundusz w okresie od 01.01.2024 r. do 31.12.2024 r. wykupił (…) jednostki rozliczeniowe za które zobowiązał się zapłacić (…) zł (w załączeniu przesyłali Państwo skany w/w aneksów). Natomiast w okresie od 01.01.2024 r. do 31.12.2024 r. faktycznie wykonaliśmy (…) jednostek rozliczeniowych, czyli o (…) jednostek rozliczeniowych więcej ponad wykupione przez NFZ i to te świadczenia są świadczeniami wykonanymi ponad limit zobowiązania Funduszu zgodnie z art. 132 ust. 6 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tj. Dz.U. z 2024 r. poz. 146 ze zm.). Za te świadczenia wykonane ponad limit, tj. za (…) jednostek rozliczeniowych NFZ nie zapłacił. Za świadczenia wykonane ponad limit określony w umowie Fundusz zawsze płaci na podstawie podpisanej ugody pomiędzy stronami.
Pytania
1.Czy przy zaistniałym stanie faktycznym, spółka powinna rozliczyć podatek dochodowy stosując za listopad 2024 roku stawkę 9 %, a od grudnia 2024 roku stosując stawkę 19 %?
2.Czy przychód podatkowy wynikający z podpisanych w 2025 roku aneksów dotyczących zobowiązania Funduszu za okres 01.01.2024 do 31.12.2024, stanowi przychód roku 2024?
Państwa stanowisko w sprawie
1.Spółka stoi na stanowisku, że za m-c listopad 2024 roku właściwe jest zastosowanie stawki podatku obniżonej do 9%, gdyż jak mówi art. 25 pkt 1g ustawy o CIT „Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1” , tj. 19 %.
2.Stanowisko spółki, co do ujęcia zwiększonego wynagrodzenia za świadczenia z NFZ w roku 2024, jest oparte o art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Uważamy, że kwota przychodu z aneksów (podpisanych jeszcze przed sporządzeniem zeznania CIT 8 za rok 2024) powinna być ujęta za rok 2024.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie możliwości:
- rozliczenia podatku dochodowego za listopad 2024 r. stawką 9%, a od grudnia 2024 r. stawką 19% - jest nieprawidłowe;
- wykazania zwiększonego wynagrodzenia za świadczenia NFZ w 2024 r. - jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):
Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
W myśl art. 7 ust. 2 tej ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ww. ustawy:
Podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:
1) 19% podstawy opodatkowania;
2) 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
Stawka 9% podstawy opodatkowania ma zatem zastosowanie wyłącznie do podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.
Regulacje wyłączające możliwość korzystania z preferencyjnej - 9% stawki podatkowej zostały określone w art. 19 ust. 1a-1c ustawy o CIT. Wyłączenia te, jak wynika z wniosku, nie mają jednak do Państwa zastosowania.
Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT:
Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.
Jednak zgodnie z art. 19 ust. 1e
Warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności.
Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT:
Ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
Wskazane w art. 4a pkt 10 sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane w ustawie o CIT. Wskazać także należy, że nie należy tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.
W myśl art. 25 ust. 1 i 1a ustawy o CIT:
Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.
Zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.
Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1g ustawy o CIT:
Podatnicy rozpoczynający działalność, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1a, w pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1.
Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność jako podmiot leczniczy w formie zakładu opiekuńczo-leczniczego i świadczy usługi opieki długoterminowej, zgodnie z wpisem w Rejestrze Podmiotów Leczniczych. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego i oblicza oraz odprowadza zaliczki na podatek miesięcznie. W 2024 r. byli Państwo uprawnieni do obliczania zaliczek jako mały podatnik w stawce 9%, gdyż wartość przychodu ze sprzedaży brutto (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 2 mln euro.
W listopadzie 2024 r. Spółka uzyskała przychody w kwocie: (…) zł, i tym samym przekroczyła limit przychodów uprawniający do stosowania stawki 9 % przy naliczaniu zaliczek na podatek dochodowy ( (…) zł ). Kierując się zapisami art. 25 pkt 1g ustawy o CIT, od grudnia 2024 roku wprowadzono stawkę 19%. Za miesiąc listopad 2024 r. naliczono i odprowadzono zaliczkę na podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości 9 % dochodu.
Podstawowym przychodem zakładu jest wynagrodzenie za świadczenia wykonywane w ramach umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia zgodnie z planem rzeczowo-finansowym na dany rok (obejmuje: styczeń-grudzień 2024) . Rozliczenie świadczeń odbywa się w oparciu o miesięczne okresy rozliczeniowe. W trakcie roku ustalony plan rzeczowo-finansowy bywa zmieniany aneksem do umowy - Fundusz wykupuje więcej świadczeń. Kwota zobowiązania Funduszu z tytułu realizacji umowy w okresie 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. była zmieniana (zwiększana) w ciągu 2024 r. kilkakrotnie aneksami.
Już po zakończeniu 2024 r., aneksami z dnia 11 lutego 2025 r. i 14 lutego 2025 r., NFZ zwiększył kwotę zobowiązania w okresie od stycznia do grudnia 2024 r., podobnie jak miało to miejsce w trakcie 2024 r.
Po podpisaniu już w 2025 r. dwóch ostatnich aneksów, wystawione zostały faktury na łączną kwotę (…) zł, która to wyczerpała zobowiązanie NFZ za usługi za rok 2024 (zgodnie z planem rzeczowo-finansowym). Faktury wystawiono 12 lutego 2025 r. i 14 lutego 2025 r., przy czym datą wykonania usługi na fakturach był 31 grudnia 2024 r. Przychód w kwocie (…) zł został dodany do przychodu za 2024 r. i wykazany w CIT 8 za ten rok.
Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy Spółka powinna rozliczyć podatek dochodowy za miesiąc listopad 2024 r. stawką 9% oraz za miesiąc grudzień 2024 r. stawką 19%.
Analizując przedstawiony stan faktyczny, w kontekście przytoczonych przepisów, należy stwierdzić, że w 2023 r. osiągnęli Państwo przychody ze sprzedaży w wysokości uprawniającej do uznania Spółki za małego podatnika. Zatem w trakcie 2024 r. byli Państwo uprawnieni do zastosowania obniżonej 9% stawki podatku.
Zgodnie z art. 25 ust. 1g ustawy o CIT (…) mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1.
Z przytoczonych przepisów wynika, że mali podatnicy mają możliwość dokonania wyboru stawki, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT (9%) w zakresie obliczania zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych. Podkreślenia wymaga, że możliwość takiego wyboru, tj. preferencyjnego korzystania z wpłat zaliczek w wysokości 9% dotyczy wyłącznie okresu (miesięcy/kwartałów), w których przychody podatnika osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wskazanego limitu 2 000 000 euro. Zasada ta wynika bezpośrednio z treści art. 25 ust. 1g ustawy o CIT, który stanowi, że podatnicy (…) mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro (…). Dlatego w okresie (miesiącu/kwartale), w którym suma przychodów przekroczy limit 2 000 000 euro, nie jest już możliwe stosowanie stawki 9%. Należy przy tym wskazać, że z powyższą treścią przepisu koresponduje jego część in fine. Ostanie zdanie art. 25 ust. 1g ustawy o CIT stanowi bowiem, że począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (19%).
Przykładowo, jeżeli przychody podatnika przekroczyły limit 2 000 000 euro we wrześniu, to ostatnim miesiącem, za który zaliczka może być obliczona w wysokości 9% podstawy opodatkowania jest sierpień. Zaliczka za wrzesień musi być już obliczona wg stawki 19% podstawy opodatkowania.
Tym samym, Spółka, jako mały podatnik, może stosować preferencyjną stawkę podatkową w wysokości 9% w 2024 r., ale jedynie do momentu przekroczenia określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, tj. wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro. Jeżeli przekroczą Państwo w 2024 r. ustawowy limit przychodów w określonym miesiącu/kwartale, to zaliczkę na podatek dochodowy za ten miesiąc/kwartał, w którym nastąpiło przekroczenie limitu powinni Państwo wykazać już w wysokości obliczonej według stawki 19%. Dalsze zaliczki będą musiały być obliczane także przy zastosowaniu stawki 19 %.
Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że skoro w listopadzie 2024 r. Spółka uzyskała przychody w kwocie: (…) zł, i tym samym przekroczyła limit przychodów uprawniający do stosowania stawki 9 % przy naliczaniu zaliczek na podatek dochodowy ((…) zł) to powinni Państwo wykazać zaliczkę na podatek dochodowy już w wysokości obliczonej według stawki 19%. Ostatnim miesiącem, za który zaliczka może być obliczona w wysokości 9% podstawy opodatkowania jest październik. Zaliczka za listopad musi być już obliczona wg stawki 19% podstawy opodatkowania. Zaliczka za grudzień 2024 r. będzie musiała być obliczana także przy zastosowaniu stawki 19 %.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.
W zakresie pytania nr 2 natomiast zgłosili Państwo wątpliwość, czy przychód podatkowy wynikający z podpisanych aneksów dotyczących zobowiązania Funduszu za okres od 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. stanowi przychód za 2024 r.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:
Przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.
Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.
Tym samym, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.
Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in. przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT).
Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:
Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.
Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT:
Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
1) wystawienia faktury albo
2) uregulowania należności.
Powyższy przepis nakazuje ujmować do celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Świadczenie należne podatnikowi musi być przy tym skonkretyzowane i wynikać z treści zobowiązania, którego jest on stroną. O jego wymagalności można natomiast mówić od momentu, gdy podatnik jako wierzyciel ma prawo do dochodzenia spełnienia tego świadczenia, a dłużnik obowiązek jego realizacji.
Regulacja opisana w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, dotyczy wyłącznie przychodów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika i z działami specjalnymi produkcji rolnej.
Jednocześnie, w art. 12 ust. 3c-3g ustawy o CIT ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady ogólnej.
Na podstawie art. 12 ust. 3c ustawy o CIT:
Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.
Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie ich wzajemnych należności i zobowiązań będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy. Zatem, w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych), co powinno wynikać z ustaleń między stronami, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.
W myśl art. 12 ust. 3e ustawy o CIT:
W przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.
Jak wynika z wniosku rozliczenie świadczeń wykonywanych ramach umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia odbywa się w oparciu o miesięczne okresy rozliczeniowe. W trakcie roku ustalony plan rzeczowo-finansowy bywa zmieniany aneksem do umowy - Fundusz wykupuje więcej świadczeń. Kwota zobowiązania Funduszu z tytułu realizacji umowy w okresie 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. była zmieniana (zwiększana) w ciągu 2024 r. kilkakrotnie aneksami.
Już po zakończeniu 2024 r., aneksami z dnia 11 lutego 2025 r. i 14 lutego 2025 r., NFZ zwiększył kwotę zobowiązania w okresie od stycznia do grudnia 2024 r., podobnie jak miało to miejsce w trakcie 2024 r.
Po podpisaniu już w 2025 r. dwóch ostatnich aneksów, wystawione zostały faktury na łączną kwotę (…) zł, która to wyczerpała zobowiązanie NFZ za usługi za rok 2024 (zgodnie z planem rzeczowo-finansowym). Faktury wystawiono 12 lutego 2025 r. i 14 lutego 2025 r., przy czym datą wykonania usługi na fakturach był 31 grudnia 2024 r. Przychód w kwocie (…) zł został dodany do przychodu za 2024 r. i wykazany w CIT 8 za ten rok.
W uzupełnieniu wniosku z 9 lipca 2025 r. (data wpływu 9 lipca 2025 r.) wskazali Państwo, że zapłata za faktury z dnia 12 lutego 2025 r. wpłynęła na konto Spółki 18.02.2025 r. Natomiast zapłata za faktury z dnia 14 lutego 2025 r. wpłynęła na konto Spółki 20.02.2025 r.
Dodatkowe świadczenia wykupione przez NFZ nie były świadczeniami wykonanymi ponad limit zgodnie z art. 132 ust. 6 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 146 ze zm.). Były to świadczenia wykonane w ramach podpisanej przez Spółkę z NFZ umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze, w której określono kwotę zobowiązania Funduszu wobec świadczeniodawcy z tytułu realizacji umowy w 2024 r., ujętego w „Planie rzeczowo-finansowym”. Kwota zobowiązania Funduszu za realizację umowy w okresie od 01.01.2024 r. do 31.12.2024 r. była kilkakrotnie zmieniana aneksami do umowy. Ostanie dwa aneksy do umowy, tj. Aneks nr (…) z dnia 11.02.2025 r. określa kwotę zobowiązania Funduszu z tytułu realizacji umowy, w okresie od dnia 01.01.2024r. do dnia 31.12.2024 r. która wynosi maksymalnie (…) zł) i Aneks nr (…) z dnia 14.02.2025 r. określa kwotę zobowiązania Funduszu z tytułu realizacji umowy, w okresie od dnia 01.01.2024r. do dnia 31.12.2024 r. która wynosi maksymalnie (…) zł i jest to całkowite zobowiązanie finansowe Funduszu za świadczenia wykonane w tym okresie.
Fundusz w okresie od 01.01.2024 r. do 31.12.2024 r. wykupił (…) jednostki rozliczeniowe za które zobowiązał się zapłacić (…) zł. Natomiast w okresie od 01.01.2024 r. do 31.12.2024 r. faktycznie wykonali Państwo (…) jednostek rozliczeniowych, czyli o (…) jednostek rozliczeniowych więcej ponad wykupione przez NFZ i to te świadczenia są świadczeniami wykonanymi ponad limit zobowiązania Funduszu zgodnie z art. 132 ust. 6 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tj. Dz.U. z 2024 r. poz. 146 ze zm.). Za te świadczenia wykonane ponad limit, tj. za (…) jednostek rozliczeniowych NFZ nie zapłacił. Za świadczenia wykonane ponad limit określony w umowie Fundusz zawsze płaci na podstawie podpisanej ugody pomiędzy stronami.
Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 450 ze zm., dalej: „UDL”):
Podmiot leczniczy nie może odmówić udzielenia świadczenia zdrowotnego osobie, która potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia.
Artykuł ten dotyczy tzw. świadczeń ratujących życie, które podmiot leczniczy jest bezwarunkowo zobowiązany wykonać. W przypadku tego rodzaju świadczeń, NFZ nie może odmówić wynagrodzenia za udzielenie takiego świadczenia.
Świadczenia, które nie mieszczą się w dyspozycji ww. art. 15 UDL, uznaje się za tzw. świadczenia nieratujące życia. Wykonanie tego rodzaju świadczeń nie wiąże się bezpośrednio z obowiązkiem wypłaty należności przez NFZ na rzecz podmiotu leczniczego, jeżeli zostało wykonane ponad określony limit, ponieważ jego wykonanie nie mieści się w ramach zawartej z NFZ umowy, ani też podmiot leczniczy nie ma ustawowego obowiązku ich wykonania.
Powyższe wynika z art. 132 ust. 6 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 146 ze zm.), zgodnie z którym:
Świadczenia opieki zdrowotnej udzielone świadczeniobiorcom w okresie obowiązywania umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej ponad kwotę zobowiązania, o której mowa w art. 136 ust. 1 pkt 5, nie stanowią zobowiązania Funduszu wynikającego z tej umowy.
Należy zauważyć, że zawierane przez Państwa umowy współpracy z NFZ gwarantują zapłatę wynagrodzenia za wykonanie świadczeń nie przekraczających wartości wymienionych w umowach, a zatem mieszczących się w określonych limitach.
Ponownie wskazać należy, że art. 12 ust. 3a ustawy CIT, określa datę powstania przychodu, zgodnie z którym jest to dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
1.wystawienia faktury albo
2.uregulowania należności.
Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń (wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi), a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.
W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 3a ustawy CIT. Oznacza to, że przychód powstanie z dniem zaistnienia najwcześniejszego ze zdarzeń wymienionych w tym przepisie, tj. wykonania usługi, wystawienia faktury bądź uregulowania płatności.
Dodatkowe świadczenia wykupione przez NFZ były świadczeniami wykonanymi w ramach podpisanej przez Spółkę z NFZ umowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej, świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze, w której określono kwotę zobowiązania Funduszu wobec świadczeniodawcy z tytułu realizacji umowy w 2024 r., ujętego w „Planie rzeczowo-finansowym”.
Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy i powołane przepisy wskazać należy, że skoro faktury za dodatkowe świadczenia wykupione przez NFZ nie są świadczeniami ponad limit a Spółka wystawiła je przed dniem otrzymania płatności, to przychód należy rozpoznać w dacie wystawienia faktury.
W takiej sytuacji Spółka mimo nieuzyskania faktycznego wpływu środków pieniężnych wynikających z podpisanych aneksów do umowy będzie zobowiązana wykazać przychód podatkowy w terminie wystawienia faktury (tj. 31.12.2024 r.) z tytułu dodatkowych świadczeń wykonanych w ramach podpisanej umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia.
Zatem należy zgodzić się z Państwem, że kwota przychodu z aneksów podpisanych jeszcze przed sporządzeniem zeznania CIT-8 za 2024 r. stanowi przychód Spółki za 2024 r.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Należy zaznaczyć, że dokumenty (załączniki) dołączone do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. W związku z powyższym załączone do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej aneksy do umowy nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.