Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowy od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 lipca 2025 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie rozpoznania skutków podatkowych z tytułu nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Postanowieniem sygn. akt (…) z dnia (…) 2025 roku sprostowanym postanowieniem (…) 2025 roku (Postanowienie) sąd właściwy dla wnioskodawcy stwierdził, że Wnioskodawca nabył przez zasiedzenie z dniem 2 stycznia 2013 roku prawo własności nieruchomości o numerze ewidencyjnym (…), o powierzchni (…) wskazując szczegółowo miejsce położenia nieruchomości oraz właściwą jednostkę ewidencyjną (Nieruchomość).

Postanowienie stało się prawomocne w (…) 2025 r.

Na Nieruchomości poprzednicy prawni Wnioskodawcy i Wnioskodawca ponosili nakłady które były amortyzowane. Nieruchomość jest zabudowana budynkiem (…) oraz budynkiem magazynowym (…). Bazując na treści Postanowienia Wnioskodawca wprowadził działkę gruntu wchodzącą w skład Nieruchomości do ewidencji środków trwałych jako grunt nabyty na własność drogą zasiedzenia, który jest przeznaczony na potrzeby własne jednostki.

Wnioskodawca jest osobą prawną, ma siedzibę i zarząd na terytorium RP, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Nabycie własności Nieruchomości w trybie zasiedzenia skutkowało dla Wnioskodawcy zobowiązaniem podatkowym jako wynikającym z obowiązku podatkowego zobowiązaniem podatnika podatku dochodowego od osób prawnych do zapłacenia podatku w wysokości, w terminie oraz miejscu określonym przez przepisy prawa podatkowego, przy czym zobowiązanie to powstało z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania.

Przychodem podatnika podatku dochodowego od osób prawnych jest między innymi wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie. Wobec nabycia z mocy prawa z dniem 2 stycznia 2013 roku własności Nieruchomości w trybie zasiedzenia, Wnioskodawca w tym dniu uzyskał przychód z tytułu nieodpłatnego nabycia tego prawa. Przychód ten podlegał u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca był zatem zobowiązany wykazać ww. przychód w zeznaniu podatkowym o wysokości dochodu (straty) za 2013 r., składanym do końca marca 2014 r., i w tym terminie wpłacić należny podatek.

Wnioskodawca nie rozpoznał przychodu z tytułu nieodpłatnego nabycia z mocy prawa własności nieruchomości w dniu 2 stycznia 2013 r., związanego z tym przychodem dochodu, a w konsekwencji nie rozpoznał i nie zapłacił należnego podatku dochodowego.

Zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części między innymi wskutek zapłaty, ale również na skutek przedawnienia.

Z końcem roku podatkowego w którym upłynął termin płatności podatku dochodowego za rok 2013, tj. z 31 grudnia 2014 r., rozpoczął się bieg termin przedawnienia zobowiązania podatkowego powstałego z tytułu zasiedzenia Nieruchomości jako przychodu z nieodpłatnego nabycia własności nieruchomości.

W okresie przedawnienia, bieg terminu przedawnienia nie został ani zawieszony, ani przerwany. W tej sytuacji zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu nieodpłatnego nabycia Nieruchomości wygasło na skutek przedawnienia z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, tj. z dniem 31 grudnia 2019 r.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy:

-z tytułu nabycia własności Nieruchomości przez zasiedzenie Wnioskodawca uzyskała przychód podatkowy;

-momentem, w którym Wnioskodawca winien wykazać przychód podatkowy jest moment nabycia prawa własności Nieruchomości z mocy prawa jest dzień 2 stycznia 2013 roku,

-zobowiązanie podatkowe z tytułu przychodu podatkowego j/w przedawniło się 31 grudnia 2019 roku?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „pdopU”), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., przychodem z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...).

Nabycie własności nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego, a wartość nieruchomości nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy lub praw. Tym samym, nabycie poprzez zasiedzenie własności nieruchomości, będzie stanowiło przysporzenie majątkowe, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 12 ust. 5 pdopU, wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do art. 27 ust. 1 pdopU, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepis w ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

W tej sytuacji, dla ustalenia momentu powstania przychodu Wnioskodawcy z tytułu nabycia własności Nieruchomości w drodze zasiedzenia, istotne jest ustalenie momentu nabycia własności Nieruchomości, a w tej sytuacji, jak zrobił to sąd w Postanowieniu, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. poz. 93, z późn. zm., dalej: „kc”).

W myśl art. 172 § 1 i 2kc, posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie trzydziestu lat posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Z powyższego przepisu wynika, że na skutek zasiedzenia dotychczasowy posiadacz samoistny, czyli ten, który faktycznie włada nieruchomością jak właściciel ex lege nabywa własność na skutek upływu czasu i może żądać, aby stwierdził to sąd w orzeczeniu. Nabycie własności jest tu tzw. nabyciem pierwotnym, a orzeczenie sądu ma charakter deklaratoryjny i stanowi podstawę wpisu nowego właściciela do księgi wieczystej. Orzeczenie sądu nie jest warunkiem nabycia prawa własności, nabywa się je bowiem po spełnieniu przesłanek określonych w przepisach kodeksu cywilnego. Orzeczenie sądu stanowi jednak dowód takiego nabycia, na który będzie się można powołać w celu wykazania prawa własności.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. W myśl art. 59 § 1 pkt 9 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek przedawnienia.

Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłyną termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nabycie własności Nieruchomości nastąpiło, w drodze zasiedzenia w dniu wskazanym w postanowieniu Sądu, tj. 2 stycznia 2013 r., a wartość Nieruchomości stanowi nieodpłatne przysporzenie majątkowe stanowiące dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, mający wpływ na dochód Wnioskodawcy za rok podatkowy 2013.

Wnioskodawca był zatem zobowiązany wykazać ww. przychód w zeznaniu podatkowym o wysokości dochodu (straty) za 2013 r., składanym do końca marca 2014 r., i w tym terminie wpłacić należny podatek. Zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2013 r. zgodnie z cytowanym art. 70 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przedawniło się z upływem 2019 r., o ile nie wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 70 § 2-8 Ordynacji podatkowej.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, takie okoliczności nie wystąpiły, a więc w konsekwencji ww. zobowiązanie Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych wygasło na skutek przedawnienia, a zatem na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłacenia podatku dochodowego wynikający z nabycia własności Nieruchomości.

Na marginesie zauważyć należy, że skoro jak wskazano powyżej, zobowiązanie podatkowe Wnioskodawcy wygasło na skutek przedawnienia, bez znaczenia dla okoliczności sprawy jest ustalanie dochodu uzyskanego w wyniku nabycia własności Nieruchomości w drodze zasiedzenia. Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje DKIS m. in.: z dnia 15 czerwca 2022 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.170.2022.1.EJ, z dnia 17 marca 2025 r. znak 0111-KDIB2-1.4010.23.2025.1.AS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej „ustawa o CIT”):

Nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego, a wartość nieruchomości nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy. Tym samym, nabycie poprzez zasiedzenie nieruchomości, będzie stanowiło przysporzenie majątkowe, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 12 ust. 5 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 27 ust. 1 ustawy o CIT:

Dla oceny Państwa stanowiska w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia, istotne jest ustalenie momentu nabycia własności. W celu prawidłowego określenia, kiedy następuje nabycie nieruchomości w drodze zasiedzenia, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm., dalej: „Kc”).

W myśl art. 172 § 1 i 2 Kc:

Z powyższego przepisu wynika, że na skutek zasiedzenia dotychczasowy posiadacz samoistny, czyli ten, który faktycznie włada rzeczą jak właściciel ex lege nabywa własność na skutek upływu czasu i może żądać, aby stwierdził to sąd w orzeczeniu. Nabycie własności jest tu tzw. nabyciem pierwotnym, a orzeczenie sądu ma charakter deklaratoryjny i stanowi podstawę wpisu nowego właściciela do księgi wieczystej. Orzeczenie sądu nie jest warunkiem nabycia prawa własności, nabywa się je bowiem po spełnieniu przesłanek określonych w przepisach kodeksu cywilnego. Orzeczenie sądu stanowi jednak dowód takiego nabycia, na który będzie się można powołać w celu wykazania prawa własności rzeczy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

W myśl art. 59 § 1 pkt 9 ww. ustawy:

Stosownie do art. 70 § 1 ustawy:

Zgodnie z opisem sprawy, Postanowieniem z (…) 2025 roku sprostowanym postanowieniem z (…) 2025 roku sąd właściwy dla wnioskodawcy stwierdził, że Wnioskodawca nabył przez zasiedzenie z dniem 2 stycznia 2013 roku prawo własności nieruchomości (…). Postanowienie stało się prawomocne w (…) 2025 r.

Ponadto, w okresie przedawnienia, bieg terminu przedawnienia nie został ani zawieszony, ani przerwany.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia m.in. daty którą należy uznać za moment uzyskania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia.

Należy stwierdzić, że skoro uzyskali Państwo w (…) 2025 r. postanowienie sądowe sprostowane postanowieniem (…), wskazujące, że nabycie w drodze zasiedzenia wskazanej we wniosku nieruchomości nastąpiło 2 stycznia 2013 r., to w przedmiotowej sprawie nabycie przez Państwa własności nieruchomości nastąpi w dacie wydania postanowienia Sądu, czyli 2 stycznia 2013 r.

Wobec powyższego, należy zauważyć, że nieruchomość nabyta w 2013 r., będzie stanowiła nieodpłatne przysporzenie majątkowe stanowiące dla Państwa przychód podatkowy, mający wpływ na Państwa dochód za rok podatkowy 2013. Byli Państwo zatem zobowiązani wykazać ww. przychód w zeznaniu podatkowym o wysokości dochodu (straty) za 2013 r., składanym do końca marca 2014 r. i w tym terminie wpłacić należny podatek.

Zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2013 r., zgodnie z cytowanym art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przedawniło się wraz z upływem 2019 r., o ile nie wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 70 § 2-8 Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji, Państwa zobowiązanie w obowiązującym podatku dochodowym od osób prawnych z ww. tytułu uległo przedawnieniu, a zatem nie ciąży na Państwu obowiązek zapłacenia podatku dochodowego wynikający z nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Reasumując, Państwa stanowisko zgodnie z którym:

-z tytułu nabycia własności Nieruchomości przez zasiedzenie Wnioskodawca uzyskała przychód podatkowy;

-momentem, w którym Wnioskodawca winien wykazać przychód podatkowy jest moment nabycia prawa własności Nieruchomości z mocy prawa jest dzień 2 stycznia 2013 roku,

-zobowiązanie podatkowe z tytułu przychodu podatkowego j/w przedawniło się 31 grudnia 2019 roku,

uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i wyłącznie w tych danych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.