Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych błędnych rozliczeń z kontrahentem. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest handel (obrót) energią elektryczną, Spółka posiada koncesje na obrót energią elektryczną, obrót gazem ziemnym z zagranicą oraz obrót paliwami gazowymi, udzielone przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

W ramach prowadzonej działalności Spółka pełni funkcję podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie handlowe, tj. uczestnika rynku obrotu energią, który pobiera w czasie rzeczywistym dane pomiarowe od Operatora Sieci Dystrybucyjnej, kontroluje ilość popytu i podaży oraz w razie potrzeby bilansuje energię elektryczną na rynku bilansującym na rzecz podmiotów, z którymi posiada zawarte stosowne umowy dotyczące obrotu energią elektryczną (w tym wytwórców oraz sprzedawców energii).

W celu realizacji powyższych zadań Spółka zawarła Generalną Umowę Dystrybucji z B. S.A., która pełni rolę Operatora Sieci Dystrybucyjnej (dalej: „OSD”). Przedmiotem umowy jest świadczenie usług przez OSD na rzecz Spółki w celu umożliwienia realizacji umów sprzedaży oraz wyznaczanie i udostępnianie odpowiednich danych pomiarowych. Równolegle, OSD i Spółka zawarły umowę o świadczenie usług dystrybucji, w ramach której OSD zobowiązał się do dostarczania do Operatora Sieci Przesyłowej danych pomiarowych niezbędnych do dokonania rozliczeń na rynku bilansującym energii pobieranej oraz oddawanej przez uczestników rynku detalicznego przyłączonych do sieci dystrybucyjnej OSD, a także do udostępniania Spółce danych pomiarowo-rozliczeniowych do dokonania rozliczeń z podmiotami, dla których świadczy ona usługi dotyczące bilansowania handlowego.

W dniu 7 grudnia 2022 r. Spółka zawarła z wytwórcą energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (dalej: „Wytwórca”) umowę dotyczącą sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii oraz umowę dotyczącą sprzedaży energii elektrycznej na potrzeby własne odnawialnego źródła energii. Przedmiotem umowy sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii była sprzedaż całkowitego wolumenu energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii przez Wytwórcę na rzecz Spółki w okresie obowiązywania umowy i na warunkach w niej określonych oraz zapewnienie świadczenia usługi podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie handlowe na rzecz Wytwórcy dla miejsc dostarczania objętych umową, a określonych w odrębnej umowie o świadczenie usług dystrybucyjnych, zawartej pomiędzy Wytwórcą a OSD. Z kolei przedmiotem umowy sprzedaży energii elektrycznej na potrzeby własne odnawialnego źródła energii była sprzedaż energii w ilości odpowiadającej potrzebom własnym odnawialnego źródła energii, dokonywana przez Spółkę na rzecz Wytwórcy w okresie obowiązywania umowy i na warunkach w niej określonych, wraz ze świadczeniem przez Spółkę usługi bilansowania handlowego w tym okresie.

Planowana data rozpoczęcia obowiązywania ww. umów została wyznaczona na 1 stycznia 2023 r. Do 31 grudnia 2022 r. rolę podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie handlowe dla Wytwórcy pełnił inny podmiot zajmujący się obrotem energią elektryczną (spółka C. S.A., dalej: „C.”). Informacje dotyczące zmian wynikających z umowy zawartej pomiędzy Spółką a Wytwórcą (m.in. w zakresie zmiany podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie handlowe z C. na Spółkę) zostały zgłoszone przez Spółkę w dniu 9 grudnia 2022 r. przez dedykowany do tych celów Portal Wymiany Informacji. Jako datę rozpoczęcia sprzedaży energii przez Wytwórcę na rzecz Spółki wskazano zgodnie z umową 1 stycznia 2023 r.

Z nieokreślonych przyczyn zgłoszona zmiana nie została odnotowana przez OSD w terminie, w następstwie czego w okresie od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. OSD nieprawidłowo przypisywał wolumen energii elektrycznej wytworzonej przez Wytwórcę i przeznaczonej dla Spółki jako wolumen energii elektrycznej przeznaczonej dla C. W następstwie błędnego przypisania wolumenów energii pochodzącej od Wytwórcy, C. dokonała jej dalszego rozdysponowania, tj. sprzedała ją do własnych odbiorców i/lub na rynek bilansujący, w wyniku czego wygenerowała przychód ze sprzedaży wolumenu energii wyprodukowanej przez Wytwórcę, który powinien zostać przypisany Spółce. Powyższa nieprawidłowość spowodowała, że Spółka poniosła koszt zakupu energii elektrycznej od Wytwórcy, a nie osiągnęła odpowiadającego temu kosztowi przychodu z tytułu sprzedaży energii elektrycznej.

Po zidentyfikowaniu powyższej nieprawidłowości Spółka w lipcu 2024 r. złożyła odpowiednią reklamację do OSD. W wyniku uznania reklamacji OSD dokonał stosownych korekt danych pomiarowych na rynku bilansującym za miesiące maj-grudzień 2023 r. Co przy tym istotne, takie korekty mogą zostać przeprowadzone maksymalnie 15 miesięcy wstecz, tj. wyłącznie w miesiącach: m+2, m+4 oraz m+15 (gdzie m oznacza miesiąc pierwotnego raportu). W rezultacie, po identyfikacji przez Spółkę powyższej nieprawidłowości w przypisaniu przez OSD wolumenu energii elektrycznej wytworzonej przez Wytwórcę i przeznaczonej dla Spółki, pomiary za okres styczeń-kwiecień 2023 r. były już zamknięte i nie było możliwe ich skorygowanie. Wnioskodawca oraz C. otrzymali od OSD oświadczenie potwierdzające powyższe okoliczności oraz zawierające szczegółowe informacje o błędnie przypisanym wolumenie energii.

Zgodnie z treścią umowy zawartej pomiędzy Wytwórcą i Spółką, Wytwórca od 1 stycznia 2023 r. wystawiał faktury VAT dokumentujące sprzedaż energii na rzecz Spółki. Spółka uregulowała należności za otrzymane od Wytwórcy faktury zakupu energii elektrycznej wyprodukowanej w okresie styczeń-kwiecień 2023 r.

W związku z opisaną powyżej nieprawidłowością, skutkującą rozbieżnością pomiędzy danymi dotyczącymi wolumenów energii elektrycznej wynikającymi z wystawionych na rzecz Spółki przez Wytwórcę faktur za okresy styczeń-kwiecień 2023 r. oraz z danych pomiarowych udostępnionych przez OSD, Spółka oraz C. zawarli w dniu 13 lutego 2025 r. porozumienie w celu rozliczenia wolumenu energii błędnie przypisanego przez OSD w miesiącach styczeń-kwiecień 2023 r. (dalej: „Porozumienie”), na podstawie którego C. zobowiązała się do zapłaty na rzecz Spółki określonej kwoty pieniężnej, ustalonej w oparciu o iloczyn różnicy pomiędzy wolumenem energii błędnie przypisanej do C. (w MWh) i wolumenem energii sprzedanej do Wytwórcy na jego potrzeby własne (w MWh) oraz ceny energii elektrycznej obowiązującej na rynku bilansującym (zgodnie z informacją przedstawioną w oświadczeniu wydanym przez OSD).

Kwota otrzymana przez Spółkę od C. na podstawie Porozumienia pokryła kwotę przychodu, który powinien być uzyskany przez Spółkę z tytułu błędnie przypisanego wolumenu z okresu styczeń- kwiecień 2023 r. Otrzymana kwota została przez Spółkę rozpoznana jako przychód podlegający CIT w momencie jej otrzymania. Spółka oraz C. nie przewidują dokonywania żadnych dodatkowych rozliczeń finansowych z Wytwórcą w związku ze stwierdzonym zdarzeniem ani otrzymania od Wytwórcy jakichkolwiek dodatkowych faktur lub faktur korygujących w związku z opisanym zdarzeniem.

Pytanie

Czy poniesiony przez Spółkę koszt dotyczący zakupu energii elektrycznej wyprodukowanej przez Wytwórcę, w zakresie w jakim dotyczył on błędnie przypisanego wolumenu energii za okres styczeń- kwiecień 2023 r., może stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów potrącalny w dacie jego poniesienia?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, poniesiony przez Spółkę koszt dotyczący zakupu energii elektrycznej wyprodukowanej przez Wytwórcę, w zakresie w jakim dotyczył on błędnie przypisanego wolumenu energii za okres styczeń-kwiecień 2023 r., może stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów potrącalny w dacie jego poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Jak wskazuje się w stosunku do przedmiotowego przepisu w piśmiennictwie: „Centralnym elementem analizy możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest ustalenie celu, w jakim został poniesiony. Przez wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów należy rozumieć taki wydatek, który chociażby potencjalnie mógł spowodować osiągnięcie przychodów. Innymi słowy, poniesienie wydatku powinno otworzyć możliwość osiągnięcia przychodów. Związek pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów może mieć zatem zarówno bezpośredni, jak i pośredni charakter. (...) Ocena celowości poniesienia danego wydatku, a zatem potencjalnej możliwości spowodowania osiągnięcia przychodów, w pierwszej kolejności należy do podatnika. Ma ona charakter subiektywny. Trzeba pamiętać przy tym, że podatnik najlepiej orientuje się w realiach prowadzonej działalności gospodarczej i podejmuje decyzje gospodarcze z uwzględnieniem uwarunkowań tej działalności. Ów zamiar podatnika, który z poniesieniem danego wydatku wiąże oczekiwania co do przyczynienia się tego wydatku do powstania przychodu w przyszłości, można określić jako subiektywne kryterium uznania wydatku za poniesiony w celu osiągnięcia przychodów. Dany wydatek spełnia przesłankę poniesienia w celu osiągnięcia przychodów, o ile uwzględniając doświadczenie praktyki gospodarczej, można powiedzieć, że choć potencjalnie możliwe jest to, że doprowadzi on do osiągnięcia przychodów. Ten aspekt oceny można określić jako kryterium obiektywne. Podatnik, ponosząc dany wydatek, w świetle całokształtu okoliczności faktycznych powinien mieć uzasadnione oczekiwanie, że istnieje możliwość osiągnięcia przychodów w związku z jego poniesieniem. Dokonując oceny kryterium obiektywnego przesłanki poniesienia wydatku w celu osiągnięcia przychodów, należy zwrócić szczególną uwagę na ocenę całokształtu okoliczności faktycznych i charakteru prowadzonej działalności gospodarczej podatnika” (M. Wilk [w:] A. Krajewska, A. Mariański, A. Nowak-Piechota, J. Żurawiński, M. Wilk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wyd. IV, Warszawa 2016, art. 15.).

Poniesiony przez podatnika wydatek może więc zostać przez niego uznany za koszt uzyskania przychodów, o ile spełnia on przesłankę poniesienia w celu osiągnięcia przychodów, przez którą należy rozumieć możliwość uzyskania przychodu w związku z jego poniesieniem - uzasadnioną zarówno w aspekcie subiektywnym, rozumianym jako zamiar podatnika osiągnięcia w przyszłości przychodów w związku z poniesieniem wydatku, jak i obiektywnym, czyli uzasadnionym w świetle praktyki gospodarczej oczekiwaniem, że wydatek choćby potencjalnie może przyczynić się do osiągnięcia przez podatnika przychodów w związku z jego poniesieniem. Związek ten nie musi być przy tym wyłącznie bezpośredni.

Przesłankę uznania za koszt uzyskania przychodów spełnia również taki wydatek, który ponoszony jest w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ocena przesłanki poniesienia wydatku w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów dokonywana powinna być każdorazowo w indywidualnej sprawie, z uwzględnieniem całokształtu sytuacji gospodarczej w jakiej nastąpiło wydatkowanie przez podatnika środków na określony cel. Analiza możliwości uznania wydatku za poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów powinna przy tym obejmować całokształt okoliczności gospodarczych i faktycznych dokonanej przez podatnika transakcji, biorąc pod uwagę również ekonomiczny cel poniesionego wydatku w świetle okoliczności mających wpływ na możliwość uzyskania w przyszłości przychodów lub doprowadzenia do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W przedmiotowej sprawie, w efekcie zaistniałej po stronie operatora systemu dystrybucji energii elektrycznej (OSD) nieprawidłowości skutkującej błędnym przypisaniem wolumenu energii wyprodukowanej przez Wytwórcę, który powinien zostać przypisany do Spółki, a został błędnie przypisany do C., Spółka poniosła koszt zakupu energii elektrycznej od Wytwórcy, a jednocześnie nie osiągnęła odpowiadającego temu kosztowi przychodu z tytułu sprzedaży energii elektrycznej. Przychód ten bowiem osiągnęła w wyniku zaistniałego po stronie OSD błędu C., w związku z rozdysponowaniem na rynku (sprzedażą) energii, w stosunku do której nie poniosła na rzecz Wytwórcy kosztu jej zakupu.

Powyższe powoduje w ocenie Spółki, że poniesiony przez Spółkę koszt dotyczący zakupu energii od Wytwórcy - w części, w jakiej energia ta w wyniku opisanej nieprawidłowości dotyczącej otrzymanych od OSD danych pomiarowych nie została przypisana do Spółki - nie może zostać uznana ze koszt bezpośrednio związany z uzyskanym przez Spółkę przychodem. Spółka nie osiągnęła bowiem przychodu ze sprzedaży energii bezpośrednio związanego z przedmiotowym kosztem, gdyż energia ta została rozdysponowana na rynku przez C., w wyniku czego to C. osiągnęła przychód z jej sprzedaży.

Należy jednak zauważyć, że nawet pomimo zaistnienia powyższego błędu pomiarowego, Spółka była zobowiązana do realizacji swoich zobowiązań umownych wynikających z umów zawartych z Wytwórcą, zobowiązujących Spółkę wobec Wytwórcy m.in. do sprzedaży całkowitego wolumenu energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii przez Wytwórcę w okresie obowiązywania umowy i na warunkach w niej określonych. Spółka była więc w dalszym ciągu zobowiązana wobec Wytwórcy do realizacji zawartych z nim umów, a zatem do ponoszenia na rzecz Wytwórcy kosztów z tego tytułu, dotyczących zakupu i następnie sprzedaży całego wolumenu energii wyprodukowanej przez Wytwórcę w okresie obowiązywania umowy zawartej z Wytwórcą.

Spółka nie uzyskała przychodu z tytułu sprzedaży energii wyprodukowanej przez Wytwórcę w okresie styczeń-kwiecień 2023 r., gdyż OSD nieprawidłowo przypisywał wolumen energii elektrycznej wytworzonej przez Wytwórcę i przeznaczonej dla Spółki jako energię elektryczną przeznaczoną dla C. Powyższy błąd po stronie OSD spowodował więc, że Spółka poniosła koszt zakupu energii elektrycznej od Wytwórcy w okresie styczeń-kwiecień 2023 r., a nie osiągnęła odpowiadającego temu kosztowi przychodu.

Po zidentyfikowaniu przez Spółkę powyższej sytuacji, Spółka zwróciła się do OSD z odpowiednią reklamacją, w wyniku czego dokonane zostały przez OSD odpowiednie korekty (polegające na odpowiednim uwzględnieniu przychodu w rozliczeniach Spółki i pomniejszeniu przychodu w rozliczeniach C.) za okres od maja 2023 r. Ze względu jednak na fakt, że korekty danych pomiarowych i rozliczeń z tytułu sprzedanej energii na rynku bilansującym może być dokonywana przez OSD maksymalnie 15 miesięcy wstecz, miesiące styczeń-kwiecień 2023 r. nie mogły zostać objęte korektami m+15, w wyniku czego Spółka, aby wyrównać uszczerbek majątkowy wynikający z braku dokonania sprzedaży energii zakupionej od Wytwórcy za ten okres, musiała doprowadzić do zawarcia porozumienia z C. Na mocy zawartego porozumienia C. wypłaciła na rzecz Spółki kwotę, która pokryła wartość przychodu, który powinien zostać uzyskany przez Spółkę, gdyby powyższa nieprawidłowość dotycząca dostarczanych przez OSD danych pomiarowych nie wystąpiła.

Pomimo wystąpienia tej nieprawidłowości, to Spółka (a nie C., która faktycznie rozdysponowała na rynku wyprodukowaną przez Wytwórcę energię) była umownie zobowiązana do zakupu energii wyprodukowanej przez Wytwórcę, a zatem do ponoszenia kosztów z tego tytułu. Nie można więc stwierdzić, że poniesienie przedmiotowego kosztu przez Spółkę było niezasadne, ponieważ wynikało ze zobowiązań umownych Spółki wobec Wytwórcy i było niezależne od prawidłowości danych pomiarowych dostarczanych przez OSD. Pomimo braku uzyskania przez Spółkę przychodu ze sprzedaży energii zakupionej od Wytwórcy w okresie styczeń-kwiecień 2023 r., poniesienie na rzecz Wytwórcy kosztu zakupu energii wyprodukowanej w tym okresie było zasadne i konieczne.

Spółka uzyskała rekompensatę za przychód utracony w wyniku opisanej nieprawidłowości pomiarowej dopiero w wyniku doprowadzenia do zawarcia porozumienia w tym zakresie z C. Nie oznacza to jednak, że poniesiony wcześniej koszt dotyczących realizacji zobowiązań umownych wobec wytwórcy był niezasadny i nie był ponoszony przez Spółkę z zamiarem osiągnięcia przychodu. Powyższy koszt w momencie poniesienia spełniał więc przesłankę uznania za koszt uzyskania przychodu wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT dotyczącą działania podatnika w celu i z zamiarem uzyskania przychodu. Zamiarem spółki w momencie ponoszenia tego kosztu nie było uzyskanie przychodu w postaci rekompensaty od C., lecz uzyskania przychodu ze sprzedaży zakupionej energii - co obiektywnie było możliwe, gdyby nie wystąpił leżący po stronie OSD błąd dotyczący nieprawidłowego przypisania danych pomiarowych o sprzedaży energii w miejscu bilansowania energii przypisanym do danego podmiotu na potrzeby bilansowania i w efekcie nieprawidłowego przypisania wyprodukowanej przez Wytwórcę energii do C., zamiast do Spółki.

Poniesiony przez Spółkę koszt powinien więc być potraktowany jako koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, nawet pomimo faktu, że ostatecznie nie doprowadził do osiągnięcia w okresie, w którym został poniesiony, przychodu. Zgodnie z utrwaloną praktyką interpretacyjną i orzeczniczą kosztami uzyskania przychodów są bowiem koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a zatem warunkiem uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest racjonalny i obiektywnie możliwy do zrealizowania zamierzony przez podatnika cel w momencie jego poniesienia.

Takie stanowisko potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 18 grudnia 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-601/15/AK, w której stwierdzono: „Wystarczającym jest, by poniesienie tych kosztów miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz że bezzasadnym byłoby niezaliczenie do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków (...) tylko z tej przyczyny, że nie powstał konkretny wyrób finalny. Kosztami uzyskania przychodów są, bowiem wszystkie racjonalne z ekonomicznego punktu widzenia wydatki, poniesione w związku z działalnością gospodarczą podatnika, który przez ich poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów (nawet, jeśli ostatecznie nie spowodowały one zauważalnego wzrostu przychodów, a nawet przyniosły stratę). Fakt nieosiągnięcia przychodu nie dyskwalifikuje, zatem poniesionego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów. (...) Zatem, mimo nieosiągnięcia przychodów, wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż przepis ten odnosi się wyłącznie do celu, jaki powinien być podstawą ponoszenia kosztów, bez względu na ostateczny rezultat. (...) Z tego powodu, sam fakt nieosiągnięcia oczekiwanego efektu gospodarczego, tj. uzyskania przychodu, nie dyskwalifikuje poniesionych wydatków, jako kosztu uzyskania przychodów”.

Co więcej, w przedstawionych okolicznościach poniesienie przez Spółkę przedmiotowego wydatku na rzecz Wytwórcy można rozpatrywać nie tylko w kontekście przesłanki poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodu, lecz również jako wydatek zmierzający do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, jakim w działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę są umowy zawierane z wytwórcami energii elektrycznej. Jak z kolei stwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 kwietnia 2024 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.172.2024.3.KP: „Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła”.

Nie ulega wątpliwości, że gdyby Spółka nie zrealizowała w pełni swoich zobowiązań wynikających z umów zawartych z Wytwórcą (nawet w wyniku błędu pomiarowego leżącego po stronie OSD), źródło przychodów jakim dla Spółki były umowy zawarte z Wytwórcą mogłoby być zagrożone, ponieważ Wytwórca nie otrzymując od Spółki terminowo płatności za wytworzoną przez siebie energię z dużym prawdopodobieństwem rozważyłby zmianę podmiotu, z którym zawiera umowy dotyczące sprzedaży wyprodukowanej przez siebie energii. Poniesienie przez Spółkę przedmiotowego kosztu na rzecz Wytwórcy, nawet pomimo braku sprzedaży przez Spółkę zakupionej energii, było więc niewątpliwie niezbędne do zachowania oraz zabezpieczenia źródła przychodów w postaci obecnych i przyszłych umów z Wytwórcą.

Powyższe powoduje, że przedmiotowy wydatek mógł w ocenie Spółki być przez Spółkę rozpoznany jako koszt uzyskania przychodu, nawet pomimo braku osiągnięcia w okresie jego poniesienia przychodu ze sprzedaży energii, bezpośrednio związanego z poniesionym kosztem jej zakupu.

W odniesieniu do momentu ujęcia przedmiotowego kosztu, koszt ten należy więc w ocenie Spółki uznać za koszt inny niż związany bezpośrednio z przychodami. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W opisanym stanie faktycznym poniesiony przez Spółkę koszt, z uwagi na jego pośredni związek z przychodami z działalności gospodarczej Spółki, a jednocześnie brak możliwości uznania za koszt dotyczący okresu przekraczającego rok podatkowy (koszt dotyczył zakupu energii elektrycznej wyprodukowanej przez Wytwórcę w okresie styczeń-kwiecień 2023 r.), należy więc uznać za koszt uzyskania przychodów potrącalny w dacie jego poniesienia, tj. ujęcia w księgach na podstawie faktur zakupu otrzymanych od Wytwórcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.