Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lipca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X (zwana dalej „Spółką”) to spółka z siedzibą w Rumunii, prowadząca sklep internetowy sprzedający (…) oraz (…). Spółka prowadzi sprzedaż zarówno dla osób fizycznych (B2C), jak i dla firm (B2B) za pośrednictwem swojej strony internetowej oraz portali internetowych. Spółka nie zatrudnia żadnych pracowników w Polsce. Spółka nie posiada biura, punktu informacyjnego ani punktu obsługi w Polsce. Spółka nie jest właścicielem ani najemcą żadnej nieruchomości na terenie Polski. Wszystkie umowy z partnerami biznesowymi oraz klientami Spółki są i będą zawierane wyłącznie przez pracowników Spółki pracujących w Rumunii (gdzie również będą realizowane/zajmowane się zadaniami związanymi z obsługą klienta sklepu). Spółka nie zamierza powoływać przedstawiciela w Polsce (tj. przedstawiciela „dedykowanego” na rynek polski, posiadającego stałe lub dominujące miejsce pracy w Polsce).

W celu świadczenia usług logistycznych związanych ze sprzedażą na rzecz klientów zlokalizowanych w Polsce, Spółka zawarła umowę z polską firmą (zwaną dalej „Centrum Logistycznym”), która zarządza centrum logistycznym na terenie Polski. Towary są lub będą transportowane z (…) (gdzie są produkowane) lub z Rumunii (gdzie Spółka utrzymuje zapasy) do centrum logistycznego w Polsce i będą przechowywane w Polsce do momentu zakupu przez klientów. Do tej pory miała miejsce tylko jedna wysyłka towarów z Rumunii do Polski, a przyszłe dostawy będą miały charakter okazjonalny, a nie regularny. Nabywcami towarów mogą być zarówno osoby zamieszkałe w Polsce, jak i w innych krajach Unii Europejskiej. Towary przechowywane w Polsce będą przeznaczone do sprzedaży; jednak samo Centrum Logistyczne nie będzie zaangażowane w sprzedaż, co oznacza, że ani personel Centrum Logistycznego, ani żaden pracownik podmiotu prowadzącego magazyn nie będzie uczestniczył w działaniach mających na celu zawieranie umów sprzedaży lub ustalanie ich warunków. Podmiot prowadzący Centrum Logistyczne nie jest powiązany ze Spółką ani personalnie, ani kapitałowo.

Centrum Logistyczne będzie świadczyć na rzecz Spółki między innymi następujące usługi:

-Odbiór produktów w kontenerach, na paletach (…) lub jako przesyłki/paczki z oznaczeniem zawartości oraz pojedyncze sztuki z kodami kreskowymi;

-Identyfikacja, skanowanie, liczenie, wizualna kontrola jakości oraz raportowanie niezgodności;

-Wprowadzanie danych do systemu, pomiar SKU, ważenie, raportowanie oraz recykling lub utylizacja opakowań i palet;

-Magazynowanie wszystkich produktów na paletach (…) o maksymalnej wysokości 180 cm (łącznie z paletą) i/lub na metalowych regałach;

-Nowoczesne magazynowanie klasy A z elektroniczną kontrolą dostępu, monitoringiem CCTV (nadzór wideo) oraz ochroną 24/7;

-Przyjmowanie zamówień za pośrednictwem API lub aplikacji platformy sprzedażowej.

-Drukowanie czarno-białych listów przewozowych/formularzy zwrotu w ponad 20 językach, pakowanie z użyciem ekologicznych materiałów oraz drukowanie etykiet;

-Odbiór przesyłek zwrotnych, identyfikacja produktów i raportowanie, a następnie przekazanie do stanu magazynowego lub do strefy kwarantanny;

-Utylizacja lub zniszczenie produktów (np. elektroniki lub na podstawie certyfikatu zniszczenia) wiąże się z dodatkowymi kosztami;

-Codzienne raportowanie IT: stany magazynowe, przetwarzanie zwrotów (w tym przyczyna zwrotu i stan produktu) oraz nieaktywne przesyłki w tranzycie.

W umowie nie ma żadnych postanowień pozwalających Spółce na dostęp do zasobów Centrum logistycznego, oglądanie towarów lub miejsca ich składowania, kontrolę itp. jakichkolwiek pomieszczeń Centrum logistycznego (Centrum logistyczne jest zobowiązane wyłącznie do świadczenia wyżej wymienionych usług oraz wyłącznie odpowiedzialne za sposób i efekty ich świadczenia).

Uzupełnienie wniosku

Umowa z Centrum Logistycznym została zawarta na czas nieokreślony, z możliwością jej wypowiedzenia przez każdą ze stron na warunkach określonych w kontrakcie.

X nie posiada ani nie wynajmuje oraz nie będzie posiadać i wynajmować, żadnych zasobów technicznych, materialnych ani kadrowych w Polsce. Spółka nie korzysta oraz nie będzie korzystać z żadnych zasobów w ramach najmu, leasingu, outsourcingu ani innych form współpracy. Wszystkie działania logistyczne są zlecane Centrum Logistycznemu – niezależnemu zewnętrznemu usługodawcy.

Po złożeniu zamówienia Centrum Logistyczne przygotowuje i wysyła towary bezpośrednio do klienta, zgodnie z instrukcjami otrzymanymi za pośrednictwem API lub integracji z platformą. Fizyczna dostawa jest realizowana przez zewnętrzne firmy kurierskie, wybrane i zakontraktowane przez Centrum Logistyczne.

Centrum Logistyczne nie świadczy usług wyłącznie dla X. Świadczy ono również usługi logistyczne dla innych firm i klientów w ramach odrębnych ustaleń handlowych.

Centrum Logistyczne nie ponosi żadnego ryzyka biznesowego związanego ze sprzedażą towarów przez X. Odpowiada jedynie za świadczenie usług magazynowania i realizacji zamówień zgodnie z umową.

X nie sprawuje żadnej kontroli operacyjnej nad Centrum Logistycznym. Usługodawca działa niezależnie, a Spółka nie ma wpływu na jego wewnętrzne operacje, zatrudnienie ani metody logistyczne. Centrum Logistyczne wykonuje swoje zadania autonomicznie, w oparciu o uzgodnione poziomy świadczenia usług (…).

Centrum Logistyczne świadczy wyłącznie usługi wymienione we wniosku. Dla X nie są wykonywane żadne dodatkowe usługi poza tymi, które zostały już opisane.

Pytanie

Czy powstanie w Polsce zagraniczny zakład Spółki w rozumieniu art. 4a pkt 11 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 5 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r., a w konsekwencji Spółka podlega obowiązkowi podatkowemu od dochodów, które osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?

Państwa stanowisko w sprawie

W Polsce nie powstanie zagraniczny zakład Spółki w rozumieniu art. 4a pkt 11 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 5 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r., a w konsekwencji Spółka nie podlega obowiązkowi podatkowemu od dochodów, które osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Definicja „zakładu podatkowego” zawarta została w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT który stanowi, że zagraniczny zakład oznacza:

a)stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b)plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c)osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

– chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 5 UPO pomiędzy Polską a Rumunią:

1.W rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

2.Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a)miejsce zarządu,

b)filię,

c)biuro,

d)fabrykę,

e)warsztat oraz

f)kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

3.Określenie „zakład” obejmuje również plac budowy, prace budowlane, instalacyjne, montażowe lub związaną z nimi działalność nadzorczą lub doradczą, jednak tylko wtedy, gdy takie miejsce,prace lub działalność trwają dłużej niż dziewięć miesięcy.

4.Bez względu na postanowienia ustępów 1, 2 i 3 tego artykułu, określenie „zakład” nie obejmuje:

a)użytkowania urządzeń, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;

b)utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;

c)utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d)utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;

e)utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu reklamy, gromadzenia informacji, prowadzenia badań naukowych lub podobnej działalności, mającej przygotowawczy lub pomocniczy charakter dla przedsiębiorstwa;

f)sprzedaży dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa, wystawianych na targach lub wystawach po zakończeniu tych targów lub wystaw;

g)utrzymywania stałej placówki wyłączenie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności, o których mowa pod literami od a) do f), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.

Jeżeli osoba (inna niż niezależny przedstawiciel w rozumieniu ustępu 6 działa w imieniu przedsiębiorstwa i posiada oraz zwyczajowo wykonuje uprawnienia do zawierania umów, uznaje się, że istnieje zakład, chyba że działalność tej osoby ogranicza się wyłącznie do zakupu towarów. Nie uznaje się, że przedsiębiorstwo posiada zakład wyłącznie z tego powodu, że prowadzi działalność gospodarczą za pośrednictwem maklera, generalnego przedstawiciela handlowego lub innego przedstawiciela o niezależnym statusie, działającego w ramach zwykłej działalności. Kontrola lub własność jednej spółki przez drugą, mające miejsce w dwóch umawiających się państwach, nie stanowi sama w sobie zakładu.

Komentarz OECD do Modelowej Konwencji Podatkowej dostarcza użytecznych wskazówek interpretacyjnych. Zgodnie z treścią pkt 10 i 11 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD w obecnej wersji ustalonej w dniu 17 listopada 2017 r. określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy do zaistnienia stałej placówki gospodarczej.

W niniejszym przypadku rumuńska spółka nie posiada, nie wynajmuje ani w żaden inny sposób nie kontroluje żadnej fizycznej przestrzeni w Polsce. Sprzedaje towary polskim klientom wyłącznie za pośrednictwem swojej strony internetowej oraz platform sprzedażowych. Usługi logistyczne są świadczone przez niezależny polski podmiot, który ponosi pełną odpowiedzialność za swoją działalność, w tym za działania podejmowane w imieniu rumuńskiej spółki. Dostawy towarów do Polski będą miały charakter okazjonalny (magazynowanie nie będzie miało charakteru regularnego ani stałego). Umowa z Centrum Logistycznym dotyczy świadczenia usług logistycznych, a nie najmu powierzchni magazynowej.

Dostawy towarów do Polski będą miały charakter okazjonalny (magazynowanie nie będzie miało charakteru regularnego ani stałego). Umowa z Centrum Logistycznym dotyczy świadczenia usług logistycznych, a nie najmu powierzchni magazynowej.

Spółka nie sprawuje żadnej kontroli nad pomieszczeniami ani zasobami technicznymi Centrum Logistycznego. Pracownicy Spółki nie mają dostępu ani uprawnień do korzystania ze sprzętu, infrastruktury ani pomieszczeń należących do polskiej firmy.

W komentarzu do Modelowej Konwencji OECD stwierdza się, że:

-Działalność zakładu uznaje się za przygotowawczą lub pomocniczą, jeśli nie stanowi ona podstawowej funkcji przedsiębiorstwa i nie generuje bezpośrednio zysków;

-Działania pomocnicze służą wsparciu głównej działalności gospodarczej i mają ograniczoną wartość ekonomiczną samodzielnie;

-Nawet jeśli stałe miejsce prowadzenia działalności zwiększa efektywność przedsiębiorstwa, zyski mogą nie być mu przypisane, jeśli wykonywane funkcje są zbyt odległe od podstawowej działalności;

-Decydującym czynnikiem jest zatem to, czy dane stałe miejsce wykonuje podstawowe funkcje biznesowe. Jeśli jedynie wspiera działalność podstawową i nie generuje samodzielnie zysków, ma charakter pomocniczy.

W niniejszym przypadku działalność prowadzona w Polsce ma charakter pomocniczy w stosunku do podstawowej działalności Spółki. Cała działalność handlowa (oferowanie produktów, obsługa klienta, zarządzanie umowami) odbywa się w Rumunii. Polskie Centrum Logistyczne jedynie wspiera proces dostawy. Rzeczywista działalność operacyjna w Polsce nie ma istotnego charakteru i nie przynosi zysków. Kwalifikuje się jako działalność pomocnicza zgodnie z art. 5 ust. 4 lit. e UPO.

Podobne stanowisko w sprawie zajął polski organ podatkowy (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej) w interpretacji indywidualnej znak: 0111-KDIB1-2.4010.418.2021.2.SK z dnia 12 listopada 2021 r.

Ponadto transport towarów do Polski nie będzie miał charakteru ciągłego ani regularnego. W związku z tym nie zostaje spełniony warunek „stałości” dla uznania istnienia zagranicznego zakładu. Aby zakład mógł zostać uznany za istniejący na gruncie UPO, muszą być spełnione łącznie dwa warunki: „stałości” oraz „istotna/rzeczywista działalność gospodarcza”.

Chociaż na wczesnym etapie działalności niektóre towary zostały przetransportowane z Rumunii do polskiego centrum logistycznego, nie stanowiło to elementu ustrukturyzowanego ani powtarzalnego modelu zaopatrzenia. Strategicznym zamiarem Spółki jest zaopatrywanie magazynu w Polsce głównie poprzez bezpośredni import z (…). Ewentualne przyszłe transfery z Rumunii będą miały charakter wyłącznie incydentalny, na przykład w sytuacjach, gdy określone produkty nie znajdują nabywców na rynku rumuńskim, ale generują popyt w Polsce.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione w stanie faktycznym, nie dochodzi do powstania zakładu podatkowego w Polsce w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT ani art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Rumunią. W związku z tym Spółka nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce z tytułu dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej na terytorium Polski.

Spółka prosi o potwierdzenie, że na podstawie przedstawionych powyżej faktów nie tworzy zakładu w Polsce w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Rumunią. W związku z tym Spółka nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie postawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i Państwa własnego stanowiska w sprawie, nie objęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Natomiast art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast zgonie z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Z kolei art. 4a pkt 11 ustawy o CIT stanowi, że:

Ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie - oznacza to

a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

W niniejszej sprawie należy odnieść się do uregulowań znajdujących się w umowie zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisaną w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r. (t. j. Dz. U. z 1995 r. Nr 109 poz. 530 ze zm., dalej: „umowa polsko-rumuńska”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz Rumunię dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369 ze zm., dalej: „Konwencja MLI”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy polsko-rumuńskiej:

W rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład" oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

Z kolei w myśl art. 5 ust. 2 umowy polsko-rumuńskiej:

Określenie „zakład" obejmuje w szczególności:

a) miejsce zarządu,

b) filię,

c) biuro,

d) fabrykę,

e) warsztat oraz

f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Na podstawie art. 5 ust. 3 umowy polsko-rumuńskiej:

Określenie „zakład" obejmuje również plac budowy, prace budowlane, instalacyjne, montażowe lub związaną z nimi działalność nadzorczą lub doradczą, jednak tylko wtedy, gdy takie miejsce, prace lub działalność trwają dłużej niż dziewięć miesięcy.

Z kolei w myśl art. 5 ust. 4 umowy polsko-rumuńskiej:

Bez względu na postanowienia ustępów 1, 2 i 3 tego artykułu, określenie „zakład" nie obejmuje:

a) użytkowania urządzeń, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;

b) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstw wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;

c) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;

e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu reklamy, gromadzenia informacji, prowadzenia badań naukowych lub podobnej działalności, mającej przygotowawczy lub pomocniczy charakter dla przedsiębiorstwa;

f) sprzedaży dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa, wystawianych na targach lub wystawach po zakończeniu tych targów lub wystaw;

g) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności, o których mowa pod literami od a) do f), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.

Art. 5 ust. 5 umowy polsko-rumuńskiej stanowi, że:

Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w Umawiającym się Państwie na rzecz przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, to przedsiębiorstwo posiada zakład w pierwszym Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ta posiada i zwykle wykonuje pełnomocnictwo do zawierania w tym Państwie umów w imieniu przedsiębiorstwa, chyba że jej działalność ogranicza się tylko do zakupu dóbr lub towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 6 umowy polsko-rumuńskiej:

Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez brokera, generalnego przedstawiciela albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.

Jak stanowi art. 5 ust. 7 umowy polsko-rumuńskiej:

Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

Dokonując interpretacji postanowień umowy polsko-rumuńskiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku oraz poglądami doktryny prawa określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy do zaistnienia stałej placówki gospodarczej (placówka może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń). Placówka może być także usytuowana w pomieszczeniach innego przedsiębiorstwa. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Nie wymaga się aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką. Dysponowanie nie należy zatem rozumieć w sensie prawnym, ale czysto faktycznym.

Aby placówka stała się zagranicznym zakładem przedsiębiorstwo musi prowadzić działalność całkowicie lub częściowo za pośrednictwem tej (stałej) placówki. Słowo „przez którą” należy rozumieć szeroko i odnosić je do działalności gospodarczej wykonywanej w określonej lokalizacji, będącej do dyspozycji przedsiębiorstwa.

Zgodnie z Komentarzem, prowadzenie działalności poprzez placówkę oznacza, że osoby w określony sposób zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność gospodarczą w państwie, w którym stała placówka jest położona (pkt 2, Komentarz do art. 5).

Działalność przedsiębiorstwa może być prowadzona przez samego przedsiębiorcę lub osoby zatrudnione przez przedsiębiorstwo na podstawie płatnego stosunku pracy. Personel obejmuje pracowników i inne osoby otrzymujące instrukcje z przedsiębiorstwa, tzw. osoby zależne (pkt 10, Komentarz do art. 5).

Zgodnie z definicją placówka musi być „stała”; musi zatem istnieć więź między placówką a określonym punktem geograficznym. Ponieważ placówka musi być stała, zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Stałość nie oznacza jednakże, że placówka musi funkcjonować długotrwale, choć tak jest zazwyczaj. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki okres, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki okres (pkt 6, Komentarz do art. 5).

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w przypadku, gdy stała placówka jest wykorzystywana zarówno dla działalności w ramach wyłączeń, jak i dla innej działalności, uznaje się ją za zakład, który podlega opodatkowaniu z tytułu obu rodzajów działalności (np. gdy magazyn jest utrzymywany w celu wydawania towarów oraz zajmuje się sprzedażą). Innymi słowy, zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie.

Z Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji wynika, że często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która takiego charakteru nie ma. Wskazuje się w tym zakresie m.in., że działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego, gdy stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości, gdy istnieje znaczący związek między prowadzoną przez tę placówkę działalnością a uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo dochodami. Ponadto, działalność przygotowawcza lub pomocnicza zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona za pośrednictwem stałej placówki, aby nie była uznana za zakład, musi być wykonywana wyłącznie dla przedsiębiorstwa macierzystego, a także nie ma charakteru przygotowawczego lub pomocniczego jakakolwiek działalność zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona w drugim państwie za pośrednictwem stałej placówki, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości.

Reasumując, z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 Umowy polsko-rumuńskiej wynika, że dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:

-istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),

-stały charakter takiej placówki,

-wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.

Jak wynika z opisu sprawy, nie zatrudniają Państwo żadnych pracowników w Polsce i nie posiadają Państwo biura, punktu informacyjnego ani punktu obsługi w Polsce. Nie są Państwo właścicielem ani najemcą żadnej nieruchomości na terenie Polski, a wszystkie umowy z partnerami biznesowymi oraz klientami Spółki są i będą zawierane wyłącznie przez pracowników Spółki pracujących w Rumunii. Nie zamierzają Państwo powoływać przedstawiciela w Polsce, a w celu świadczenia usług logistycznych związanych ze sprzedażą na rzecz klientów zlokalizowanych w Polsce, zawarli Państwo umowę z polskim Centrum Logistycznym. Towary są lub będą transportowane z (…) (gdzie są produkowane) lub z Rumunii (gdzie utrzymują Państwo zapasy) do centrum logistycznego w Polsce i będą przechowywane w Polsce do momentu zakupu przez klientów. Towary przechowywane w Polsce będą przeznaczone do sprzedaży, jednak ani personel Centrum Logistycznego, ani żaden pracownik podmiotu prowadzącego magazyn nie będzie uczestniczył w działaniach mających na celu zawieranie umów sprzedaży lub ustalanie ich warunków. Podmiot prowadzący Centrum Logistyczne nie jest powiązany ze Spółką ani personalnie, ani kapitałowo. W zawartej przez Państwa umowie nie ma postanowień pozwalających Państwu na dostęp do zasobów Centrum Logistycznego, oglądanie towarów lub miejsca ich składowania, kontrolę itp. jakichkolwiek pomieszczeń Centrum logistycznego. Centrum Logistyczne nie świadczy usług wyłącznie dla Państwa i nie ponosi żadnego ryzyka biznesowego związanego z dokonywaną przez Państwa sprzedażą towarów. Odpowiada jedynie za świadczenie usług magazynowania i realizacji zamówień zgodnie z umową.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że opisane przesłanki świadczą o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze opisanych we wniosku usług realizowanych na Państwa rzecz przez Centrum Logistyczne.

Stwierdzić zatem należy, że w niniejszej sprawie nie dojdzie do powstania na terytorium Polski zakładu w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT oraz art. 5 umowy polsko-rumuńskiej. W związku z powyższym, osiągane przez Państwa w ramach opisanej we wniosku działalności dochody nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie podmiotu, który o jej wydane wystąpił, zatem nie jest ona wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-  Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-  Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-  Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.