Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 czerwca 2025 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

-    czy mogą Państwo wielokrotnie obniżyć stawkę amortyzacji dla danego Środka trwałego, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT;

-    czy mogą Państwo podwyższyć do dowolnej wysokości, nie wyższej niż określonej w Wykazie, stawkę amortyzacyjną stosowaną dla danego Środka trwałego, w tym do stawki amortyzacyjnej niższej niż stawka pierwotna (tj. sprzed obniżenia opisanego w stanie faktycznym), z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X sp. z o.o. z siedzibą w (…) (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką z siedzibą w Polsce podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przedmiotem działalności Spółki jest w szczególności produkcja i sprzedaż (…). Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

(…) 2023 r. doszło do podziału przez wydzielenie A sp. z o.o., jako spółki dzielonej, na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu Spółek Handlowych poprzez przeniesienie części majątku spółki dzielonej, stanowiącej zorganizowaną część przedsiębiorstwa na Wnioskodawcę jako spółkę przejmującą. Wnioskodawca w wyniku podziału oraz sukcesji praw i obowiązków przejął w szczególności zakład produkcji (…). W skład tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa wchodziły także środki trwałe oraz umowy zawarte z dostawcami i odbiorcami. Zgodnie z art. 16g ust. 9 ustawy o CIT Spółka ustaliła wartość początkową środków trwałych w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych podmiotu podzielonego. Zgodnie z art. 16h ust. 3 ustawy o CIT Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuuje metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot podzielony, z uwzględnieniem art. 16i.

W efekcie, Spółka w ramach prowadzonej działalności posiada i wykorzystuje składniki majątkowe stanowiące środki trwałe w rozumieniu art. 16a ustawy o CIT (dalej: „Środki Trwałe”), podlegające amortyzacji. Co do zasady Środki Trwałe podlegają amortyzacji tzw. metodą liniową, o której mowa w art. 16h ustawy o CIT. Spółka dokonuje również jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, których wartość początkowa jest równa bądź niższa niż 10 000 zł.

5 grudnia 2024 r. zarząd Spółki podjął uchwałę o obniżeniu amortyzacyjnych stawek podatkowych dla wybranych środków trwałych z datą wejścia w życie od 1 stycznia 2025 r. (pierwszego miesiąca roku podatkowego). Ustalone w wyniku obniżenia stawki amortyzacyjne są wyższe niż 0%, a jednocześnie niższe niż stawki amortyzacyjne określone w Wykazie stawek amortyzacyjnych (Załącznik nr 1 do ustawy o CIT). Ponadto Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że Środki Trwałe, w odniesieniu do których Wnioskodawca obniżył stawki amortyzacyjne nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności, z tytułu której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym.

W przyszłości Spółka nie wyklucza, że może zdecydować o podwyższeniu uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości, w tym ponownie zastosować stawkę w jej pierwotnej wysokości (przywrócić stawki stosowane przed obniżeniem). W żadnym jednak wypadku, wysokość stawek amortyzacyjnych po ich „powrotnym” podwyższeniu nie przekroczy maksymalnych stawek wynikających z Wykazu. Ewentualna decyzja Spółki o „powrotnym” podwyższeniu stawek amortyzacji może dotyczyć wszystkich Środków trwałych, dla których stawka amortyzacji została uprzednio obniżona, określonych grup KŚT lub tylko niektórych/wybranych przez Spółkę Środków trwałych.

W przypadku Środków trwałych już przez Spółkę amortyzowanych, modyfikacja stawki amortyzacji („ponowne” obniżenie lub „powrotne” podwyższenie) zostanie dokonane od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Obniżona lub podwyższona stawka amortyzacyjna dla nowo nabywanych Środków Trwałych będzie stosowana od miesiąca wprowadzenia ich do Ewidencji. Dalsze rozważane zmiany stawek amortyzacyjnych poprzez ich podwyższenie lub obniżenie będą dotyczyć wyłącznie Środków Trwałych amortyzowanych dla celów podatkowych według tzw. metody liniowej.

Pytania

1.Czy Spółka może wielokrotnie obniżyć stawkę amortyzacji dla danego Środka trwałego, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT?

2.Czy Spółka może podwyższyć do dowolnej wysokości, nie wyższej niż określonej w Wykazie, stawkę amortyzacyjną stosowaną dla danego Środka trwałego, w tym do stawki amortyzacyjnej niższej niż stawka pierwotna (tj. sprzed obniżenia opisanego w stanie faktycznym), z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Spółka może kilkukrotnie obniżyć stawkę amortyzacyjną dla danego Środka trwałego, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

Ad 2.

Spółka może podwyższyć do dowolnej wysokości, nie wyższej niż określonej w Wykazie, stawkę amortyzacyjną stosowaną dla danego Środka trwałego, w tym do stawki amortyzacyjnej niższej niż stawka pierwotna (tj. sprzed obniżenia opisanego w stanie faktycznym), z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Ad 1.

Zgodnie z przepisem art. 16i ust. 5 ustawy o CIT podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Mając na uwadze przytoczoną powyżej treść przepisu należy stwierdzić, że art. 16i ust. 5 ustawy o CIT nie wskazuje ograniczeń w obniżaniu stosowanych stawek amortyzacyjnych. W szczególności, z treści tego przepisu nie wynika, że podatnicy są uprawnieni wyłącznie do jednorazowego obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych. Ponadto, ustawodawca nie wprowadził również katalogu przesłanek/okoliczności, których wystąpienie warunkuje możliwość obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych.

Możliwość kilkukrotnego obniżenia stawek amortyzacyjnych znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu do wprowadzenia art. 16i ust. 5 do ustawy o CIT. W uzasadnieniu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (druk nr 411) wskazano wprost na „możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie”.

Zgodnie z powyższym, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, że podatnicy są uprawnieni do nawet wielokrotnego obniżenia wysokości stawki amortyzacyjnej tego samego Środka trwałego, przy zachowaniu wskazanych ustawowo terminów do dokonania takich obniżeń.

Z kolei jak wynika z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, obniżenie stawek amortyzacyjnych może zostać dokonane wyłącznie we wskazanych poniżej terminach, tj.:

-dla Środków trwałych wprowadzanych przez Spółkę do Ewidencji po raz pierwszy – od miesiąca ujęcia danego składnika majątku w Ewidencji;

-dla Środków trwałych już przez Spółkę amortyzowanych – od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W praktyce oznacza to, że Wnioskodawca jest uprawniony do wielokrotnego obniżenia stawki amortyzacyjnej stosowanej dla danego Środa trwałego, przy czym obniżenie stawki amortyzacyjnej może nastąpić wyłącznie w pierwszym miesiącu każdego kolejnego roku podatkowego (dla środków trwałych już przez Spółkę amortyzowanych) albo od miesiąca ujęcia Środka trwałego w Ewidencji (w przypadku nowo nabywanych Środków trwałych).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej DKIS (winno być: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej) z 22 stycznia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.587.2018.1.MBD, w której Organ wskazał: „Powołany przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych”.

Analogiczny pogląd został przedstawiony również w interpretacji indywidualnej DKIS z 12 października 2023 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.461.2023.1.JF, interpretacji indywidualnej DKIS z 15 czerwca 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.185.2022.1.PC oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 28 listopada 2013 r., sygn. ILPB4/423-352/13-2/MC.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, iż podatnicy są uprawnieni do wielokrotnego obniżenia wysokości stawki amortyzacyjnej tego samego środka trwałego, przy zachowaniu wskazanych powyżej terminów do dokonania takich obniżeń.

Ad 2.

W opinii Wnioskodawcy, pomimo braku jednoznacznej normy prawnej, podatnicy mogą podwyższać uprzednio obniżoną stawkę amortyzacyjną do wysokości nieprzekraczającej stawek określonych w Wykazie.

Podstawę do powyższej konkluzji stanowi art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, w którym posłużono się określeniem „zmiany stawki”. W opinii Wnioskodawcy, dopuszczono tym samym możliwość modyfikacji wysokości stawek amortyzacyjnych, bez wskazania kierunku tej zmiany. Zgodnie bowiem z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego, słowo „zmiana” oznacza zastąpienie czegoś czymś, tj. może oznaczać zarówno obniżenie, jak i podwyższenie uprzednio stosowanej stawki amortyzacyjnej.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT nie wprowadzono jakichkolwiek ograniczeń w zakresie zmiany (tu rozumianej również jako podwyższenie) uprzednio obniżonej stawki amortyzacji. Oznacza to, że decyzja o podwyższeniu stawek amortyzacyjnych, w tym potencjalnym zastosowaniu stawki w jej pierwotnej wysokości, pozostaje w gestii Spółki i nie jest uzależnienia od wystąpienia jakichkolwiek dodatkowych okoliczności.

W celu lepszego zobrazowania zagadnienia będącego przedmiotem pytania, Wnioskodawca przedstawia przykładową sytuację, która w sposób uproszczony ilustruje możliwy sposób postępowania Spółki. Wnioskodawca podkreśla, że poniższy przykład ma charakter wyłącznie ilustracyjny i uproszczony – jego celem jest zobrazowanie potencjalnego podejścia Wnioskodawcy oraz potwierdzenie jego prawidłowości w świetle przepisów prawa podatkowego, a nie wskazanie konkretnych decyzji, które zostaną rzeczywiście podjęte przez Spółkę.

Przykład:

-Z dniem 1 stycznia 2025 r. (pierwszy dzień miesiąca roku podatkowego) Spółka obniża stawkę amortyzacji dla wybranego środka trwałego ze stawki 10% (stawka nie wyższa niż wynikająca z Wykazu stawek amortyzacyjnych) do stawki 3%.

-Z dniem 1 stycznia 2026 r. Spółka podwyższa uprzednio obniżoną stawkę amortyzacji dla tego samego środka trwałego ze stawki 3% do 7%.

-Z dniem 1 stycznia 2027 r. Spółka ponownie obniża stawkę amortyzacji dla tego samego środka trwałego, ze stawki 7% do 2%.

Jak wynika z powyższego przykładu, Spółka w okresie trzech kolejnych lat podatkowych może hipotetycznie podjąć kolejno decyzje o obniżeniu, podwyższeniu, a następnie ponownym obniżeniu stawki amortyzacyjnej dla tego samego środka trwałego.

W opinii Wnioskodawcy, takie działanie – obejmujące kilkukrotne modyfikowanie poziomu stawek amortyzacji – jest w pełni dopuszczalne, o ile następuje z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT (tj. od początku roku podatkowego lub od miesiąca wprowadzenia do ewidencji), oraz z dochowaniem limitów – tj. przy obniżeniu: stawka musi pozostać powyżej 0%, a przy podwyższeniu: nie może przekroczyć wartości określonej w Wykazie.

Potwierdzeniem prawidłowości takiego stanowiska jest również wskazywane już w niniejszym wniosku uzasadnienie projektu zmian do ustawy o CIT, w ramach którego wprowadzono art. 16i ust. 5 (druk nr 411). Jak wynika z jego treści: „Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania”.

Ponadto, należy podkreślić, że ustawa o CIT nie zawiera przepisu zakazującego podatnikowi podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych. W konsekwencji, mając na względzie zarówno zasadę racjonalnego ustawodawcy, jak i wynik wykładni celowościowej, należy przyjąć, iż gdyby intencją ustawodawcy było wprowadzenie takiego ograniczenia, zostałoby ono wyrażone expressis verbis w przepisach ustawy o CIT.

Jedyne ograniczenia w tym zakresie, wynikające z ustawy o CIT, dotyczą nie samej decyzji podatnika o podwyższeniu stawek amortyzacyjnych, lecz wysokości tego podwyższenia oraz terminu jego dokonania. W ocenie Spółki, jest ona uprawniona do podwyższenia (nawet wielokrotnego) stawki amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, przy czym nie może ona przekraczać maksymalnej wysokości przewidzianej w Wykazie dla danego Środka trwałego. Ponadto, Wnioskodawca nie może dokonać podwyższenia stawki amortyzacyjnej w dowolnym terminie. Jak wynika bowiem z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, jest to możliwe od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego (w przypadku Środków trwałych już przez Spółkę amortyzowanych) albo od miesiąca ujęcia Środka trwałego w Ewidencji (w przypadku nowo nabywanych Środków trwałych).

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone również w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych przez DKIS, w tym:

-w interpretacji z 12 października 2023 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.461.2023.1.JF;

-w interpretacji z 15 czerwca 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.185.2022.1.PC oraz

-w interpretacji z 14 marca 2017 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.1113.2016.1.AJ.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy dopuszczalne jest podwyższenie uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej stosowanej dla danego środka trwałego – do dowolnego poziomu, w tym do stawki amortyzacyjnej niższej niż stawka pierwotna (tj. sprzed obniżenia opisanego w stanie faktycznym), nie wyższego jednak niż określony w Wykazie stawek amortyzacyjnych, z zachowaniem terminów określonych w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT,

W myśl art. 16f ust. 3 ustawy o CIT,

Ustawa o CIT nie definiuje co należy rozumieć przez pojęcie metody amortyzacji, jednak w praktyce uznaje się, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawych przewidziano trzy metody:

-metodę amortyzacji liniową,

-metodę amortyzacji degresywno-liniową,

-metodę amortyzacji według stawek indywidulanych.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT,

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT,

Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT,

Stosownie zaś do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT,

Powołany przepis art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Jednakże pamiętać należy, że obniżenie stawek amortyzacyjnych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, odnosi się wyłącznie do środków trwałych, które nie są wykorzystywane przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia.

Zatem zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek uprzednio obniżonych nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, oprócz wskazanych w art. 16i ust. 8 ustawy o CIT. Decyzję o obniżeniu stawek podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (z ww. zastrzeżeniem dot. stawki wynikającej z Wykazu).

Mając na uwadze opis sprawy oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.