Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo, w odpowiedzi na wezwanie pismem z 22 maja 2025 r. (wpływ do Organu 26 maja 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej również: „Spółka”). Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. działalność portali internetowych (PKD 63.12.Z) oraz przetwarzanie danych, zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność (PKD 63.11.Z).

Spółka uruchomiła narzędzie informatyczne (oprogramowanie) przeznaczone do zautomatyzowania aktywności użytkownika na wskazanej przez niego sieci blockchain zgodnie z zadanymi przez użytkownika parametrami. W tym celu Wnioskodawca opracował narzędzie informatyczne, które w oparciu o zaimplementowany mechanizm algorytmiczny, pozwala na zautomatyzowanie aktywności na blockchainie m.in. pozwala na wymianę tokenów, wysyłanie tokenów z portfela na portfel, sprzedaż i kupno tokenów itd. Przedmiotowe oprogramowanie ma na celu optymalizowanie aktywności użytkowników w różnych sieciach blockchain, w tym ma wspomóc użytkowników w wykonywaniu zaplanowanej przez nich aktywności. Użytkownicy mogą wykonać czynności na wybranej sieci blockchain manualnie lub skorzystać z oprogramowania Spółki celem zautomatyzowania ww. czynności. Usługa służy do interakcji z różnymi zdecentralizowanymi aplikacjami na blockchainie za pośrednictwem jednego interfejsu. Usługa i produkt mają na celu ułatwienie klientom interakcji ze zdecentralizowanymi aplikacjami, nie poprzez korzystanie z ich interfejsu, ale poprzez bezpośrednią interakcję tylko z blockchainem. Do współpracy ze Spółką, jak również celem korzystania z oprogramowania przez użytkowników opracowano stronę internetową, zabezpieczająca dostęp do funkcjonalności oprogramowania.

Oprogramowanie które uruchomiła Spółka będzie tzw. interfejsem pośredniczącym między użytkownikiem a wybranymi przez niego serwisami, aplikacjami, protokołami lub sieciami blockchain. Celem zautomatyzowania aktywności na blockchainie użytkownik przekazuje dostęp do tzw. kluczy prywatnych, niezbędnych do zatwierdzenia transakcji na blockchainie, co pozwoli na wykonywanie transakcji na blockchainie za użytkownika. Klucze prywatne o których mowa wyżej są zaszyfrowane oraz przechowywane wyłącznie na urządzeniu użytkownika.

Oprogramowanie dostarczane przez Spółkę ma za zadanie jedynie automatyzować aktywność użytkownika na wskazanej przez niego sieci blockchain zgodnie z zadanymi przez użytkownika parametrami. Oznacza to, iż to po stronie użytkownika leży wybór co do sieci blockchain, serwisu, protokołu czy aplikacji z których będzie korzystał przy pomocy narzędzia dostarczonego przez Spółkę.

Jednocześnie oprogramowanie pozwala na zautomatyzowane przelanie tokenów z giełd służących do obrotu kryptoaktywami na tzw. portfele prywatne użytkowników. W tym celu użytkownik musi skorzystać z API zaznaczając jakie czynności może wykonywać oprogramowanie dostarczane przez Spółkę np. przelanie tokenów z portfela użytkownika na giełdzie na jego portfel prywatny. Także użytkownik ma oznaczyć konkretne portfele, na które mają końcowo trafić przelane aktywa.

Wynikiem korzystania z oprogramowania dostarczanego przez Spółkę jest automatyczne przeprowadzenie transakcji na blockchainie zgodnie z zadanymi wcześniej parametrami użytkownika. Oprogramowanie nie ma na celu wypracowanie zysku dla użytkownika, a jedynie optymalizację jego aktywności z wykorzystaniem wybranej sieci blockchain, na wzór wysyłania automatycznych wiadomości, które można ustawić przy korzystaniu z aplikacji dostarczających narzędzia poczty elektronicznej.

Korzystanie z oprogramowania Spółki przez użytkowników możliwe jest w formie subskrypcji. Złożenie zapisu na subskrypcję odbywa się podczas kontaktu z przedstawicielem Spółki. Wynagrodzenie za subskrypcję na oprogramowanie Spółka pobiera w formie kryptowalut. Kryptowaluty przyjmowane przez Spółkę tytułem zapłaty za korzystanie z oprogramowania spełniają definicję „waluty wirtualnej” z art. 4a pkt 22a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Celem wykonania płatności w walutach wirtualnych użytkownik otrzyma od Spółki unikalny link z informacją o ilości jednostek waluty wirtualnej do płatności, adresie portfela kryptowalutowego Spółki oraz wartości usługi w przeliczeniu do dolara amerykańskiego.

Transakcja sprzedaży usługi udostępnienia oprogramowania jest udokumentowana wystawieniem stosownego dokumentu księgowego na rzecz nabywcy.

Natomiast, w związku z tym, iż za usługę Spółka pobiera wynagrodzenie regulowane w walutach wirtualnych, celem udokumentowania faktu pozyskania walut wirtualnych jako płatności za usługę, Spółka pobiera od klienta potwierdzenie zbycia przez niego walut wirtualnych zawierające:

1)identyfikator oraz datę zbycia;

2)określenie nazwy, adresu, poczty elektronicznej oraz adresu portfela kryptowalutowego klienta;

3)nazwy usługi za którą przelewana jest płatność w kryptowalucie;

4)ilość okresów korzystania z usługi;

5)wartość usługi w kryptowalutach, rodzaj kryptowaluty, cena jednostkowa w kryptowalutach;

6)wartość kryptowaluty w polskich złotych;

7)wysokość opłaty za przetwarzanie płatności oraz opłaty transakcyjnej wyrażonej w kryptowalucie;

8)łączna kwota przekazywanych kryptowalut;

9)sposób płatności z podsumowaniem płatności;

10)„Hash” transakcji do identyfikacji.

Ww. potwierdzenie jest przekazywane przez klienta (użytkownika) mailowo do Spółki i ma na celu udokumentowanie przekazania kryptowalut od klienta (użytkownika) do Spółki tytułem płatności.

Po zaksięgowaniu kryptowalut na portfelu kryptowalutowym Spółki, użytkownik otrzymuje unikalny link dostępu do oprogramowania wraz z instrukcją obsługi.

Otrzymane od użytkownika tytułem zapłaty waluty wirtualne, Spółka wymienia na giełdzie służącej do wymiany kryptowalut. Wymiana walut wirtualnych na środki fiducjarne przez Spółkę może się odbyć w dniu przelania walut wirtualnych przez użytkownika albo po czasie, gdy kurs waluty wirtualnej będzie wyższy. Środki płatnicze, które Spółka otrzymuje w związku z wymianą waluty wirtualnej są przelewane na rachunek bankowy Spółki.

Spółka nie wpisała się do rejestru działalności z zakresu walut wirtualnych, a zatem nie prowadzi działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Suma całkowitej wartości usług, o których mowa wyżej, pomniejszona o kwotę podatku lub podatku od wartości dodanej, przekroczy w trakcie roku kwotę 10 000 euro lub jej równowartości wyrażonej w walucie krajowej państwa członkowskiego, w tym przypadku w złotych równowartość kwoty 42 000 zł.

Wnioskodawca udostępnia wskazane we wniosku oprogramowanie na rzecz podmiotów będących podatnikami posiadającymi siedzibę na terytorium kraju oraz na rzecz podmiotów niebędących podatnikami posiadającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium kraju.

Wnioskodawca udostępnia wskazane we wniosku oprogramowanie na rzecz podmiotów będących podatnikami posiadającymi siedzibę na terytorium Unii Europejskiej oraz na rzecz podmiotów niebędących podatnikami posiadającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Unii Europejskiej.

Wnioskodawca udostępnia wskazane we wniosku oprogramowanie na rzecz podmiotów będących podatnikami posiadającymi siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej oraz na rzecz podmiotów niebędących podatnikami posiadającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej.

W uzupełnieniu wniosku z 22 maja 2025 r. odpowiadając na pytania wskazali Państwo:

1.Czy Spółka jest podatnikiem VAT czynnym?

Tak, Spółka jest podatnikiem VAT czynnym.

2.Czy opisane usługi (udostępnianie oprogramowania) świadczone są przez Państwa za pomocą internetu lub sieci elektronicznej?

Tak, opisane usługi (udostępnianie oprogramowania) świadczone są przez Spółkę za pośrednictwem Internetu (sieci elektronicznej).

3.Czy działanie oprogramowania jest zasadniczo zautomatyzowane, a Państwa udział w tym jest minimalny?

Tak, działanie oprogramowania jest zasadniczo zautomatyzowane, a udział Spółki w jego obsłudze jest minimalny.

4.Czy opisane udostępnianie oprogramowania na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361, ze zm.; dalej jako: „ustawa o VAT”) stanowi usługę świadczoną w miejscu, w którym ten podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czy dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, odpowiednio na terytorium kraju, na terytorium Unii Europejskiej oraz poza terytorium Unii Europejskiej?

Opisane udostępnianie oprogramowania na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361, ze zm.; dalej jako: „ustawa o VAT”) stanowi usługę świadczoną w miejscu, w którym ten podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, a także usługa może być świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, odpowiednio na terytorium kraju, na terytorium Unii Europejskiej oraz poza terytorium Unii Europejskiej.

5.Czy opisane udostępnianie oprogramowania na rzecz podmiotów niebędących podatnikami stanowi usługę świadczoną w miejscu, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, odpowiednio miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu?

W przypadku świadczenia usługi udostępniania oprogramowania na rzecz podmiotów niebędących podatnikami usługa jest świadczona w miejscu, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, odpowiednio miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

6.Czy udostępnianie oprogramowania obejmuje również usługę doradztwa, wskazaną w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT?

Nie, udostępnianie oprogramowania nie obejmuje usługi doradztwa, zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy o VAT oraz ma za zadanie zautomatyzowanie aktywności użytkownika na wskazanej przez niego sieci blockchain.

7.Czy w związku z nabyciem kryptowalut, o których mowa we wniosku w ramach transakcji barterowej, będzie do Państwa miał zastosowanie przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT? Jeżeli tak, to proszę wskazać konkretnie literę (a-c) z tego przepisu, która ma do Państwa zastosowanie?

Odpowiadając konkretnie na zadane pytanie, jeśli chodzi o samo nabycie kryptowalut o których mowa we wniosku w ramach transakcji barterowej (jako jednej z części tej transakcji barterowej), to art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT nie ma w tym przypadku zastosowania, gdyż obrót kryptowalutami (walutami wirtualnymi) jest zwolniony od podatku od towarów i usług, dlatego Wnioskodawca uważa, że przy nabyciu kryptowalut, wobec zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, nie występuje podatek od towarów i usług, a w związku z tym nie stosuje się do nabycia kryptowalut art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT. Jednak jak zostało wskazane w treści wniosku, z uzasadnienia ustawy z dnia 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr 2860 z 25 września 2018 r. wynika, iż: „Przyjęcie płatności przez przedsiębiorcę za towar/usługę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak dwie umowy. Każda ze stron zawartej umowy będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą.”

8.Proszę o wskazanie danych podmiotów zagranicznych, na rzecz których udostępniacie Państwo wskazane we wniosku oprogramowanie – niezbędnych w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami – tj. pełnej nazwy, danych adresowych oraz numeru identyfikacyjnego podatnika wydanego przez jego kraj jurysdykcji podatkowej oraz nazwę kraju, który wydał ten numer.

W tym momencie, ze względu że jest to początkowy etap projektu, Spółka nie posiada takich danych, ani nie ma możliwości wskazania takich danych w stosunku do przyszłych klientów, które nawiążą ze Spółką współpracę. Będą to podmioty zarówno z Polski, z Unii Europejskiej, jak i spoza Unii Europejskiej.

Pytania

1.Czy świadczenie usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain w zamian za walutę wirtualną tj. otrzymania w kryptowalucie zapłaty za usługę, należy kwalifikować jako transakcję barterową w której Wnioskodawca uzyskuje przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT oraz jednocześnie jest uprawniony do rozpoznania kosztów poniesionych na nabycie „waluty wirtualnej” z art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

2.W przypadku uznania, iż świadczenie usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain w zamian za walutę wirtualną należy kwalifikować jako transakcję barterową o której mowa w pytaniu nr 1 (oznaczonego we wniosku nr 5), czy wysokość przychodu z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT na potrzeby podatku dochodowego należy rozpoznać w wysokości kwoty netto wskazanej na fakturze/dokumencie księgowym (po odliczeniu należnego podatku od towarów i usług), natomiast wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia walut wirtualnych z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, w ramach ww. transakcji barterowej należy ustalić w wysokości kwoty brutto podanej na fakturze/dokumencie księgowym, jako rynkowej wartości nabywanych walut wirtualnych?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 6)

3.Czy w przypadku dalszego zbycia waluty wirtualnej pozyskanej z tytułu zapłaty za usługę polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain, podatek, o którym mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19% powstaje od różnicy wzrostu wartości waluty wirtualnej w dniu jej zbycia, a wartością waluty wirtualnej przyjętej przez Wnioskodawcę jako zapłaty za usługę?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 7)

4.Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT wydatki poniesione na nabycie walut wirtualnych związane z przyjęciem płatności za usługę udostępnienia Wnioskodawcy oprogramowania (w ramach transakcji barterowej), udokumentowane potwierdzeniem zbycia kryptowalut dostarczonym na adres mailowy Spółki przez klienta (zawierającym dane wskazane w opisie stanu faktycznego) oraz czy ww. potwierdzenie zbycia stanowi dowód dokumentujący poniesienie przez Spółkę kosztu uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 8)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy świadczenie usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain w  zamian za walutę wirtualną tj. otrzymania w kryptowalucie zapłaty za usługę, należy kwalifikować jako transakcję barterową, w której Wnioskodawca uzyskuje przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT oraz jednocześnie jest uprawniony do rozpoznania kosztów poniesionych na nabycie waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W nawiązaniu do uzasadnienia ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr 2860 z 25 września 2018 r.: „Przyjęcie płatności przez przedsiębiorcę za towar/usługę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak dwie umowy. Każda ze stron zawartej umowy będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą. Przychodem przedsiębiorcy ze sprzedaży np. towaru, będzie cena (wartość) tego towaru. Natomiast w momencie sprzedaży przez przedsiębiorcę tak pozyskanych walut (zapłaty nimi), powstały przychód kwalifikowany będzie do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych (zysków kapitałowych).”

Przykładowa czynność świadczenia usługi w zamian za walutę wirtualną USDT:

Usługodawca zamieszcza na platformie ofertę usługi możliwej do zrealizowania w zamian za określoną ilość jednostek USDT. Usługobiorca przyjmuję ofertę oraz przekazuje do Usługodawcy odpowiednią kwotę waluty wirtualnej. Na gruncie opisanej konstrukcji dochodzi między nimi w tym przypadku do zawarcia dwóch umów, gdzie każda ze stron jest zarówno sprzedawcą jak i nabywcą. Sytuacja prawna stron zdaniem Wnioskodawcy wygląda w następujący sposób:

Umowa nr 1 na podstawie której dochodzi do sprzedaży Usługi, w której stroną kupującą jest Usługobiorca, a sprzedawcą jest Usługodawca (Wnioskodawca). Zdaniem Wnioskodawcy taką umowę należy traktować w identyczny sposób do sytuacji, w której do zapłaty za usługę dochodziłoby w postaci waluty fiducjarnej ze wszystkimi konsekwencjami podatkowymi, wynikającymi z tego faktu.

Umowa nr 2 na podstawie której dochodzi do sprzedaży waluty wirtualnej USDT, w której stroną kupującą kryptowalutę USDT jest wcześniejszy Usługodawca (Wnioskodawca), natomiast sprzedawcą kryptowaluty jest wcześniejszy Usługobiorca. Zdaniem Wnioskodawcy taką umowę należy traktować w sposób identyczny do nabycia kryptowaluty USDT za walutę fiducjarną z tą różnicą, że zamiast przekazania płatności dochodzi do świadczenia usługi na sprzedawcę waluty wirtualnej USDT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 maja 2023 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.145.2023.1.IN, gdzie zostało wskazane, iż: „W praktyce obrotu gospodarczego zdarza się, że umowy zawierane między stronami transakcji przewidują, że zapłata za towar czy usługę następuje nie w formie pieniężnej, lecz w formie innego towaru i usługi (ewentualnie innych towarów i usług). Umowy takie, nazywane umowami barterowymi, stanowią rodzaj bezpośredniej wymiany towarów i usług (towarów na towary, usług na usługi, usług na towary lub towarów na usługi). Umowa barterowa jest umową wzajemną, a do istoty wzajemności należy to, że między świadczeniami stron zachodzi stosunek ekwiwalentności, tj. równowartości. Innymi słowy, strony umowy barterowej uzgadniają wartość towarów, lub usług i dążą do tego, żeby bilans był zerowy. Charakterystyczną cechą umowy barterowej jest istnienie wyłącznie dwóch stron transakcji. Obie strony występują zarówno w roli sprzedającego, jak i kupującego, obie strony są też względem siebie jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem. Każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej wartości, oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. W świetle wyżej wymienionych przepisów prawa podatkowego oraz przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że świadczenie usługi udostępnienia mocy obliczeniowej w zamian za walutę wirtualną tj. otrzymania w kryptowalucie zapłaty za usługę należy kwalifikować jako transakcję barterową, dzięki której uzyskają Państwo przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Również należy zgodzić z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym będą Państwo uprawnieni do rozpoznania kosztów poniesionych na nabycie „waluty wirtualnej” zgodnie z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT…”

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy świadczenie usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain w zamian za walutę wirtualną tj. otrzymania w kryptowalucie zapłaty za usługę, należy kwalifikować jako transakcję barterową w której Wnioskodawca uzyskuje przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT oraz jednocześnie jest uprawniony do rozpoznania kosztów poniesionych na nabycie waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku uznania, iż świadczenie usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain w zamian za walutę wirtualną należy kwalifikować jako transakcję barterową o której mowa w pytaniu nr 1 (oznaczonego we wniosku nr 5), wysokość przychodu z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT na potrzeby podatku dochodowego należy rozpoznać w wysokości kwoty netto wskazanej na fakturze/dokumencie księgowym (po odliczeniu należnego podatku od towarów i usług), natomiast wysokość kosztu nabycia walut wirtualnych z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, w ramach ww. transakcji barterowej należy ustalić w wysokości kwoty brutto podanej na fakturze/dokumencie księgowym, jako rynkowej wartości nabywanych walut wirtualnych.

W ramach transakcji barterowej, z tytułu świadczenia usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain, w związku z udostępnieniem przedmiotowego oprogramowania Wnioskodawca osiąga przychód z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Jednak w związku z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT: „Do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.” Zatem na gruncie podatku dochodowego Wnioskodawca winien rozpoznać przychód w wysokości kwoty netto wskazanej na fakturze/dokumencie księgowym, tj. nie zaliczając do przychodu należnego podatku od towarów i usług.

Mimo tego, w ocenie Wnioskodawcy, w ramach transakcji barterowej, w związku z nabyciem kryptowalut od kontrahenta, jako płatności za usługę Wnioskodawcy, wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia walut wirtualnych z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, w ramach ww. transakcji barterowej należy ustalić w wysokości kwoty brutto podanej na fakturze/dokumencie księgowym, jako rynkowej wartości nabywanych walut wirtualnych.

Wynika to z faktu, iż Wnioskodawca reguluje należność (zapłatę) za waluty wirtualne całością wierzytelności za usługę udostępnienia oprogramowania (z uwzględnieniem podatku VAT), a nie tylko wartością netto tej wierzytelności, w związku z czym uprawniony jest do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tytułu nabycia walut wirtualnych w pełnej wysokości tj. w wysokości kwoty brutto podanej na fakturze/dokumencie księgowym, gdyż przy podziale transakcji barterowej na dwie odrębne transakcje, Wnioskodawca uzyskałby od kontrahenta kwotę brutto należności, a następnie nabyłby od niego za przedmiotową kwotę waluty wirtualne za pełną cenę.

W piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 listopada 2023 r. Znak: 0112-KDIL2-2.4011.651.2023.1.WS zostało wskazane, iż: „Jeśli natomiast chodzi o skutki podatkowe uzyskania przez Pana waluty wirtualnej – jako formy uregulowania należnego Panu wynagrodzenia za usługi, to będzie ono rozliczane w odrębnym trybie – art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskanie przez Pana waluty wirtualnej będzie miało charakter jej odpłatnego nabycia. Pana wydatkiem bezpośrednio poniesionym na nabycie waluty wirtualnej będzie wartość wierzytelności, którą uznał Pan za uregulowaną w wyniku uzyskania waluty wirtualnej, a więc – wartość Pana wynagrodzenia należnego z tytułu zrealizowanych usług. Wartość ta będzie Pana kosztem uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej, o którym mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.” Co prawda, powyższa interpretacja została wydana w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak ze względu na zbliżoną regulację oraz mechanizm barterowy znajdzie zastosowanie również przy ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzyskanie przez Wnioskodawcę waluty wirtualnej ma charakter jej odpłatnego nabycia. Wydatkiem Wnioskodawcy bezpośrednio poniesionym na nabycie waluty wirtualnej jest wartość wierzytelności, którą Wnioskodawca uznaje za uregulowaną w wyniku uzyskania waluty wirtualnej (w tym przypadku wierzytelności o wartości kwoty brutto na fakturze/dokumencie księgowym), a więc – wartość wynagrodzenia Wnioskodawcy należnego z tytułu zrealizowanych usługi. Wartość ta jest kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej.

Przykładowa czynność rozliczenia transakcji barterowej w ramach której doszło do zbycia usługi dostarczenia oprogramowania w zamian za waluty wirtualne:

Wnioskodawca zamieszcza na platformie ofertę świadczenia usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain. Płatność za usługę można uregulować w walutach wirtualnych, gdzie za miesięczną subskrypcję za korzystanie z przedmiotowego oprogramowania Wnioskodawca wyznaczył cenę - 123 jednostki USDT (w przybliżeniu 123 dolary amerykańskie).

Usługobiorca przyjął ofertę oraz przekazał do Wnioskodawcy 123 jednostki waluty wirtualnej USDT.

Na dzień przyjęcia oferty kurs USDT/PLN na stronie coinmarketcup.com wyniósł 4.00 zł za jednostkę USDT. Wnioskodawca w związku z usługą dostarczenia oprogramowania wystawił fakturę na której jako kwotę brutto wskazał 492 zł (równowartość 123 jednostek waluty wirtualnej USDT), a kwotę netto wskazał 400 zł.

Zatem Wnioskodawca rozpoznaje przychód z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT w wysokości 400 zł (bez uwzględnienia w przychodzie należnego podatku od towarów i usług (odpowiednio do art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT).

Natomiast wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia walut wirtualnych z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, w ramach ww. transakcji barterowej Wnioskodawca rozpoznaje w wysokości 492 zł (kwoty brutto na fakturze), jako że wierzytelność o takiej wysokości Wnioskodawca uznaje za uregulowaną w wyniku uzyskania waluty wirtualnej. Bowiem wysokość wierzytelności Wnioskodawcy względem usługobiorcy wynosi 492 zł (kwota brutto na fakturze), a nie 400 zł jako wartość netto usługi.

Także, w ocenie Wnioskodawcy nie będzie miał w tym przypadku zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT jako, że nabycie oraz sprzedaż walut wirtualnych jest zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, a zatem w transakcjach nabycia/zbycia walut wirtualnych nie występuje podatek od towarów i usług.

Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę na stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 maja 2023 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.145.2023.1.IN, zgodnie z którym: „Odnosząc się do ww. wątpliwości stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy strony dwóch umów są względem siebie zobowiązane oraz posiadają wzajemne wierzytelności, to skutkuje to możliwością zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, tj. koszty uzyskania przychodów stanowiące wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej. W przypadku Spółki będzie to kwota wskazana na fakturze - równowartość waluty wirtualnej przy pomocy której, doszło do nabycia produktów, co jest logiczną konsekwencja przyjęcia, iż Spółka z tytułu otrzymanej płatności w walucie wirtualnej za produkt osiąga przychód z art. 12 ustawy o CIT, tj. przychód na zasadach ogólnych. Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że Spółka będzie upoważniona do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych całą wartość transakcji, tj. kwotę wskazaną na fakturze za produkty.”

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku uznania, iż świadczenie usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain w zamian za walutę wirtualną należy kwalifikować jako transakcję barterową o której mowa w pytaniu nr 1 (oznaczonym we wniosku nr 5), wysokość przychodu z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT na potrzeby podatku dochodowego należy rozpoznać w wysokości kwoty netto wskazanej na fakturze/ dokumencie księgowym (po odliczeniu należnego podatku od towarów i usług), natomiast wysokość kosztu nabycia walut wirtualnych z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, w ramach ww. transakcji barterowej należy ustalić w wysokości kwoty brutto podanej na fakturze/dokumencie księgowym, jako rynkowej wartości nabywanych walut wirtualnych oraz wartości wierzytelności, którą Wnioskodawca uznaje za uregulowaną w wyniku uzyskania waluty wirtualnej.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku dalszego zbycia waluty wirtualnej pozyskanej z tytułu otrzymania zapłaty za usługę polegającą na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain, podatek, o którym mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19% powstaje od różnicy wzrostu wartości waluty wirtualnej w dniu jej zbycia, a wartością waluty wirtualnej przyjętej przez Wnioskodawcę jako zapłaty za usługę.

Potwierdzenie powyższego rozumowania znajduje oparcie w uzasadnieniu do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr 2860 z 25 września 2018 r. zgodnie z którym: „Przyjęcie płatności przez przedsiębiorcę za towar/usługę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak dwie umowy. Każda ze stron zawartej umowy będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą. Przychodem przedsiębiorcy ze sprzedaży np. towaru, będzie cena (wartość) tego towaru. Natomiast w momencie sprzedaży przez przedsiębiorcę tak pozyskanych walut (zapłaty nimi), powstały przychód kwalifikowany będzie do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych (zysków kapitałowych).”

Zdaniem Wnioskodawcy w powyższym fragmencie uzasadnienia do nowelizacji ustawy, wyraźnie rozdzielono przychody sprzedawcy uzyskane na zasadach ogólnych od przychodów powstałych dopiero w momencie sprzedaży pozyskanych kryptowalut tzw. przychody z zysków kapitałowych. W ocenie Wnioskodawcy dopiero w momencie sprzedaży pozyskanych walut (zapłaty nimi), powstały przychód z zysków kapitałowych (różnicy kursowej waluty wirtualnej) jest opodatkowany na zasadach o których mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem kosztów poniesionych na nabycie waluty wirtualnej, rozlicznych w wysokości wartości usługi.

Przykład:

Wnioskodawca zamieszcza na platformie ofertę świadczenia usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain. Płatność za usługę można uregulować w walutach wirtualnych, gdzie za miesięczną subskrypcję za korzystanie z przedmiotowego oprogramowania Wnioskodawca wyznaczył cenę - 123 jednostki USDT (w przybliżeniu 123 dolary amerykańskie).

Usługobiorca przyjął ofertę oraz przekazał do Wnioskodawcy 123 jednostki waluty wirtualnej USDT.

Na dzień przyjęcia oferty kurs USDT/PLN na stronie coinmarketcup.com wyniósł 4.00 zł za jednostkę USDT. Wnioskodawca w związku z usługą dostarczenia oprogramowania wystawił fakturę na której jako kwotę brutto wskazał 492 zł (równowartość 123 jednostek waluty wirtualnej USDT), a kwotę netto wskazał 400 zł.

Zatem Wnioskodawca rozpoznał przychód z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT w wysokości 400 zł.

Natomiast wysokość kosztu nabycia walut wirtualnych z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, w ramach ww. transakcji barterowej ustalił w wysokości 492 zł.

Na gruncie opisanej konstrukcji dochodzi między nimi w tym przypadku do zawarcia dwóch umów, gdzie każda za stron jest zarówno sprzedawcą jak i nabywcą, w związku z czym zdaniem Wnioskodawcy powyższa kwota będzie również kosztem nabycia waluty wirtualnej USDT po stronie sprzedawcy usługi (Wnioskodawcy) na podstawie umowy, w której dochodzi do zbycia waluty wirtualnej USDT na rzecz Wnioskodawcy.

Następnie Usługodawca (Wnioskodawca), postanawia sprzedać w całości uzyskaną w zamian za świadczoną usługę kryptowalutę USDT za cenę odpowiadającą wartości rynkowej waluty wirtualnej w momencie sprzedaży - 500 zł. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy podatek o którym mowa w art. 22d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych należy uiścić od kwoty: 500 zł (przychód) – 492 zł (koszty) = 8 (dochód). Gdyby natomiast nie ujmować kosztów (a przecież sprzedawca usługi nie otrzymał waluty wirtualnej USDT „za darmo”) doszłoby wtedy do podwójnego opodatkowania, najpierw z tytułu sprzedaży usługi podatnik zapłaciłby podatek dochodowy, a później wobec otrzymanych walut wirtualnych w pewien sposób jako „zapłatę” za usługę drugi raz płaciłby od tego podatek dochodowy. Z uwagi jednak na to, iż mamy do czynienia z barterem, szczegółowo opisanym powyżej we wniosku, takie podwójne opodatkowanie nie zachodzi, gdyż podatnik rozpoznaje koszty.

Powyższe stanowisko (co prawda w odniesieniu do usługi udostępnienia mocy obliczeniowych) zostało potwierdzone w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 maja 2023 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.145.2023.1.IN, zgodnie z którym: „Odnosząc się do ww. wątpliwości stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy strony dwóch umów są względem siebie zobowiązane oraz posiadają wzajemne wierzytelności, to skutkuje to możliwością zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, tj. koszty uzyskania przychodów stanowiące wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej. W przypadku Spółki będzie to kwota wskazana na fakturze - równowartość waluty wirtualnej przy pomocy której, doszło do nabycia produktów, co jest logiczną konsekwencja przyjęcia, iż Spółka z tytułu otrzymanej płatności w walucie wirtualnej za produkt osiąga przychód z art. 12 ustawy o CIT, tj. przychód na zasadach ogólnych. Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że Spółka będzie upoważniona do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych całą wartość transakcji, tj. kwotę wskazaną na fakturze za produkty. Jednocześnie wskazać należy, że przychód ze zbycia wirtualnych walut, powstaje w momencie wymiany wirtualnej waluty na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną. Przychód ten można obniżyć o koszty związane z nabyciem wirtualnych walut, przy czym koszty te są potrącane w tym roku, w którym zostały poniesione, (tj. w momencie otrzymania zapłaty w postaci kryptowaluty za zbywane produkty). Powstała z tego tytułu nadwyżka, będzie stanowić dochód z zysków kapitałowych, jako transakcja związana z kryptowalutami i od tego dochodu Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić 19% podatku na zasadach określonych w art. 22d ustawy o CIT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w przypadku dalszego zbycia waluty wirtualnej pozyskanej przez Spółkę w wyniku zaakceptowania płatności w ww. walucie wirtualnej za świadczenie usługi udostępniania mocy obliczeniowej, podatek o którym mowa w art. 22d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19 % powstanie od różnicy między sumą przychodów z kryptowalut (zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f), a kosztami określonymi na podstawie art. 15 ust. 11-13 ustawy o CIT. Powstały w powyższy sposób dochód stanowi zatem różnicę pomiędzy wartością waluty wirtualnej (kursu) w dniu jej zbycia, a wartością waluty wirtualnej przyjętej przez Spółkę jako zapłata za świadczone usługi.”

Ad. 4

W ocenie Wnioskodawcy będzie on mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT wydatki poniesione na nabycie walut wirtualnych związane z przyjęciem płatności za usługę udostępnienia Wnioskodawcą oprogramowania (w ramach transakcji barterowej), udokumentowane potwierdzeniem zbycia kryptowalut dostarczonym na adres mailowy Spółki przez klienta (zawierającym dane wskazane w opisie stanu faktycznego) a ww. potwierdzenie zbycia stanowi dowód dokumentujący poniesienie przez Spółkę kosztu uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym.

Bowiem, w wyroku Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 25 maja 2021 r. o sygn. akt II FSK 3796/18 zostało wskazane, iż „Reasumując brak jest podstaw do odrzucenia (z góry) możliwości dokumentowania wydatków na nabycie kryptowalut innymi dowodami niż dokumenty księgowe wymienione w przepisach § 12, § 13 i § 14 rozporządzenia z 2003 r. Rację należy zatem przyznać Sądowi pierwszej instancji, który uznał, iż dokument w postaci wygenerowanego zestawienia transakcji z danej platformy internetowej osobno dla każdej z transakcji w dacie nabycia kryptowalut może być wystarczający do wykazania, że skarżący poniósł koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Wobec powyższego za niezasadny uznać należy zarzut naruszenia art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. w odniesieniu do wydatków udokumentowanych dowodem w postaci wygenerowanego zestawienia transakcji z danej platformy internetowej dotyczącego nabycia kryptowalut, które w świetle przepisów § 12 ust. 3, § 13 i § 14 rozporządzenia z 2003 r. nie miałyby stanowić dowodów księgowych.”

Co prawda, powyższe orzeczenie dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych, jednak argumentacja w nim zawarta pozostaje aktualna również dla podatku dochodowego od osób prawnych. W obrocie walutami wirtualnymi, ze względu na zwolnienie usług związanych z wymianą walut wirtualnych z podatku od towarów i usług, odchodzi się od tradycyjnych form dokumentowania transakcji. Często udokumentowaniem tego typu transakcji są wygenerowane raporty, historia transakcji, generowane przez system potwierdzenia transakcji lub informacja z giełdy służącej do obrotu walutami wirtualnymi. Takie dokumenty wydają się być akceptowane przez organy fiskalne na potrzeby rozliczeń podatkowo-księgowych.

Przykładowo, w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 maja 2023 r., Znak: 0113- KDIPT2-3.4011.212.2023.1.SJ organ podatkowy wskazał, iż „Wobec powyższego, wygenerowane w serwisie raporty, bazujące na danych pobranych z giełd kryptowalutowych mogą stanowić dowód służący do wykazania przychodu lub dokumentujący poniesienie kosztu uzyskania przychodu w postępowaniu podatkowym.”

W analizowanym przypadku potwierdzenie zbycia kryptowalut dostarczone na adres mailowy Spółki przez klienta (zawierające dane wskazane w opisie stanu faktycznego) co do formy jest identyczne do wygenerowanych w serwisie raportów. W ocenie Wnioskodawcy ww. potwierdzenie zbycia stanowi dowód dokumentujący poniesienie kosztu uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym, identycznie do raportu z giełdy służącej do obrotu walutami wirtualnymi, niezależnie w jakim języku zostanie wystawione.

Poprzez pobranie potwierdzenia zbycia kryptowalut od klienta o strukturze dokumentu opisanej w stanie faktycznym, Wnioskodawca pragnie w rzetelny sposób udokumentować koszt nabycia walut wirtualnych, pozyskanych jako płatność za usługę udostępnienia oprogramowania. W związku z tym, celem udokumentowania faktu pozyskania walut wirtualnych jako płatności za usługę, Spółka pobiera od klienta potwierdzenie zbycia przez niego walut wirtualnych zawierające:

1)identyfikator oraz datę zbycia;

2)określenie nazwy, adresu, poczty elektronicznej oraz adresu portfela kryptowalutowego klienta;

3)nazwy usługi za którą przelewana jest płatność w kryptowalucie;

4)ilość okresów korzystania z usługi;

5)wartość usługi w kryptowalutach, rodzaj kryptowaluty, cena jednostkowa w kryptowalutach;

6)wartość kryptowaluty w polskich złotych;

7)wysokość opłaty za przetwarzanie płatności oraz opłaty transakcyjnej wyrażonej w kryptowalucie;

8)łączna kwota przekazywanych kryptowalut;

9)sposób płatności z podsumowaniem płatności;

10)„Hash” transakcji do identyfikacji.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy będzie on mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT wydatki poniesione na nabycie walut wirtualnych związane z przyjęciem płatności za usługę udostępnienia Wnioskodawcą oprogramowania (w ramach transakcji barterowej), udokumentowane potwierdzeniem zbycia kryptowalut dostarczonym na adres mailowy Spółki przez klienta (zawierającym dane wskazane w opisie stanu faktycznego) a ww. potwierdzenie zbycia stanowi dowód dokumentujący poniesienie przez Spółkę kosztu uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 287 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), został wprowadzony przepis art. 4a pkt 22a, który definiuje pojęcie waluty wirtualnej.

Zgodnie z tym przepisem, wprowadzonym przez art. 2 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2193, dalej: „ustawa nowelizująca”):

W myśl art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1124 ze zm.):

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o CIT, przychody podatników tego podatku zostały rozdzielone na źródła:

- z zysków kapitałowych oraz

- z pozostałych źródeł, tzw. „działalności operacyjnej”.

Wydzielając źródło przychodów z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o CIT, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów alokowanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT:

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

W myśl art. 7b ust. 3 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT:

Z kolei w myśl art. 12 ust. 2 ustawy o CIT:

Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT:

Zasada wskazana w ww. przepisie określa memoriałowy charakter obliczania przychodów. Różni się ona od zasady kasowej powstawania przychodów, w której przychód powstaje dopiero z chwilą wpływu środków pieniężnych do kasy lub na rachunek w banku jednostki. Podstawowym kryterium pojawiania się przychodu dla celów podatku dochodowego jest więc przychód należny.

Jak wynika natomiast z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Ewentualny przychód powstanie dopiero w przypadku zbycia waluty wirtualnej, z tym że, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 27 ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT:

Wskazać przy tym należy, że z uzasadnienia do zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr 2860 z 25 września 2018 r. w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną wskazano, „że kosztami podatkowymi będą udokumentowane wydatki na nabycie walut wirtualnych, poniesione w danym roku podatkowym, ale wyłącznie bezpośrednio związane z nabyciem i sprzedażą walut wirtualnych. Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów itp.)”.

Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca wprowadzając do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy dotyczące wirtualnych walut, w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ww. ustawy, jako źródło przychodów z zysków kapitałowych, wskazał przychody z wymiany wirtualnych walut i odpowiednio w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określił jakie wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów związane z wirtualną walutą. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że kosztami uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną są udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, które pośredniczą w wymianie lub sprzedaży tych walut.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio poniesionych na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, stwierdzić należy, że będą to oprócz ceny zakupu, również prowizje pobierane przez podmioty pośredniczące w wymianie. Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc koszty inne niż bezpośrednio związane z nabyciem waluty wirtualnej, w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów itp.), zakup komputera, koszty zużycia prądu, koszt zakupu „koparek do kryptowalut”, koszty amortyzacji komputerów.

Stosownie do art. 15 ust. 12 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 13 ustawy o CIT:

Dodać należy, że zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 22d ust. 2 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 22d ust. 3 ustawy o CIT:

Ponadto, na podstawie art. 22d ust. 4 ustawy o CIT:

W myśl art. 22d ust. 5 ustawy o CIT:

Natomiast zgodnie z art. 22d ust. 6 ustawy o CIT:

Ad. 1 i 2

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. kwestii ustalenia:

-czy świadczenie usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain w zamian za walutę wirtualną tj. otrzymania w kryptowalucie zapłaty za usługę, należy kwalifikować jako transakcję barterową w której Wnioskodawca uzyskuje przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT oraz jednocześnie jest uprawniony do rozpoznania kosztów poniesionych na nabycie „waluty wirtualnej” z art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych;

-w przypadku uznania, iż świadczenie usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain w zamian za walutę wirtualną należy kwalifikować jako transakcję barterową o której mowa w pytaniu nr 1 (oznaczonym we wniosku nr 5), czy wysokość przychodu z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT na potrzeby podatku dochodowego należy rozpoznać w wysokości kwoty netto wskazanej na fakturze/dokumencie księgowym (po odliczeniu należnego podatku od towarów i usług), natomiast wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia walut wirtualnych z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, w ramach ww. transakcji barterowej należy ustalić w wysokości kwoty brutto podanej na fakturze/dokumencie księgowym, jako rynkowej wartości nabywanych walut wirtualnych.

W związku z powyższym wskazać należy, że w praktyce obrotu gospodarczego zdarza się, iż umowy zawierane między stronami transakcji przewidują, że zapłata za towar czy usługę następuje nie w formie pieniężnej, lecz w formie innego towaru lub usługi (ewentualnie innych towarów lub usług). Umowy takie, nazywane umowami barterowymi, stanowią rodzaj bezpośredniej wymiany towarów i usług (towarów na towary, usług na usługi, usług na towary lub towarów na usługi). Umowa barterowa jest umową wzajemną, a do istoty wzajemności należy to, że między świadczeniami stron zachodzi stosunek ekwiwalentności, tj. równowartości. Innymi słowy, strony umowy barterowej uzgadniają wartość towarów, lub usług i dążą do tego, żeby bilans był zerowy.

W polskim prawie barter uważany jest za jeden z rodzajów umowy zamiany, choć tak naprawdę nie może być tak traktowany, ponieważ jest to równoważąca się wartościowo wymiana towaru na towar, usługi na usługę, towaru na usługę czy też usługi na towar. Barter jest więc pojęciem szerszym niż zamiana. Jest transakcją o charakterze bezgotówkowym, a w jej wyniku dochodzi do wymiany dóbr o tej samej wartości. Celem takiej transakcji jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego, w tym rozliczeń podatkowych.

Charakterystyczną cechą umowy barterowej jest istnienie wyłącznie dwóch stron transakcji. Obie strony występują zarówno w roli sprzedającego, jak i kupującego. Obie strony są też względem siebie jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem. Każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej wartości, oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Umowa barterowa jest umową nienazwaną, która swoim charakterem jest zbliżona do umowy zamiany, a zatem w przypadku zawarcia umowy barterowej w praktyce stosuje się do niej przepisy dotyczące umowy zamiany, tj. przede wszystkim art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zgodnie z którym:

Oznacza to, że przedmiotem umowy zamiany mogą być nie tylko rzeczy, lecz także wszelkie zbywalne dobra materialne, jak również niematerialne.

Zamiana jest czynnością prawną konsensualną, odpłatną i wzajemną, rodzi skutki zobowiązujące, a w warunkach określonych w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego – skutki rozporządzające.

Tym samym, w swej istocie umowa zamiany jest niewątpliwie podobna do umowy sprzedaży. Świadczy o tym również fakt, że ustawodawca nie reguluje odrębnie tej umowy, a jedynie w art. 604 Kodeksu cywilnego stwierdza, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Zamiana jest zatem formą odpłatnego zbycia.

Z przytoczonego powyżej przepisu jednoznacznie wynika, że zamiana to w efekcie forma zbycia jednej rzeczy (w tym prawa majątkowego), a w zamian – nabycie własności drugiej rzeczy. Istotą umowy zamiany jest zatem wymiana dóbr.

Skoro strony umowy barterowej przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy (świadczą wzajemnie usługi), w przedmiotowej sprawie – świadczenie usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain w zamian za walutę wirtualną – występując jednocześnie w charakterze dostawcy, jak i nabywcy, to pojawia się – co do zasady – konieczność rozpoznania, przez strony takiej umowy, odpowiednio przychodu jak i związanego z nim kosztu. Należy przyjąć, że rozliczenie na zasadzie barterowej, jako sposób wykonania zobowiązania skutkujące zaspokojeniem wierzyciela, są akceptowalne jako jedna z form poniesienia kosztu.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Państwa Spółka uruchomiła narzędzie informatyczne (oprogramowanie) przeznaczone do zautomatyzowania aktywności użytkownika na wskazanej przez niego sieci blockchain zgodnie z zadanymi przez użytkownika parametrami. W tym celu opracowali Państwo narzędzie informatyczne, które w oparciu o zaimplementowany mechanizm algorytmiczny, pozwala na zautomatyzowanie aktywności na blockchainie m.in. pozwala na wymianę tokenów, wysyłanie tokenów z portfela na portfel, sprzedaż i kupno tokenów itd.

Korzystanie z oprogramowania z Państwa Spółki przez użytkowników możliwe jest w formie subskrypcji. Złożenie zapisu na subskrypcję odbywa się podczas kontaktu z przedstawicielem Państwa Spółki. Wynagrodzenie za subskrypcję na oprogramowanie Państwa Spółka pobiera w formie kryptowalut. Kryptowaluty przyjmowane przez Spółkę tytułem zapłaty za korzystanie z oprogramowania spełniają definicję „waluty wirtualnej” z art. 4a pkt. 22a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Celem wykonania płatności w walutach wirtualnych użytkownik otrzyma od Państwa Spółki unikalny link z informacją o ilości jednostek waluty wirtualnej do płatności, adresie portfela kryptowalutowego Państwa Spółki oraz wartości usługi w przeliczeniu do dolara amerykańskiego.

W świetle wyżej wymienionych przepisów prawa podatkowego oraz przedstawionego opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, że świadczenie usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain w zamian za walutę wirtualną tj. otrzymania w kryptowalucie zapłaty za usługę, należy kwalifikować jako transakcję barterową, dzięki której uzyskają Państwo przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Jednocześnie również będą Państwo uprawnieni do rozpoznania kosztów poniesionych na nabycie „waluty wirtualnej” zgodnie z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko do pytania nr 1 (oznaczonego we wniosku nr 5) jest prawidłowe.

Z kolei w związku z uznaniem, iż świadczenie usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain w zamian za walutę wirtualną należy kwalifikować jako transakcję barterową, o której mowa w pytaniu nr 1 (oznaczonego we wniosku nr 5), należy odnieść się do Państwa wątpliwości w zakresie ustalenia, czy wysokość przychodu z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT na potrzeby podatku dochodowego należy rozpoznać w wysokości kwoty netto wskazanej na fakturze/dokumencie księgowym (po odliczeniu należnego podatku od towarów i usług), natomiast wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia walut wirtualnych z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, w ramach ww. transakcji barterowej należy ustalić w wysokości kwoty brutto podanej na fakturze/dokumencie księgowym, jako rynkowej wartości nabywanych walut wirtualnych.

Odnosząc się zatem do ww. Państwa wątpliwości wskazać należy, że w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o CIT:

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o CIT:

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w przypadku, gdy w dokonywanej przez Państwa transakcji nie występuje element tradycyjnej waluty, a jedynie dochodzi do świadczenia usługi za walutę wirtualną – po Państwa stronie powstaje przychód z działalności gospodarczej z tytułu wykonania usługi, w wysokości wartości świadczonych usług w cenie określonej na fakturze, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 14 ustawy o CIT. Analogicznie, tj. wg zasad określonych w art. 14 ustawy o CIT należy ustalić wartość nabywanych w ramach transakcji barterowej kryptowalut. Wartość ta stanowić będzie jednocześnie koszt nabycia waluty wirtualnej, o którym mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o CIT.  

Z tytułu świadczenia usługi polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain, w związku z udostępnieniem przedmiotowego oprogramowania osiągacie Państwo przychód z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Jednak w związku z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT:

Zatem na gruncie podatku dochodowego winni Państwo rozpoznać przychód w wysokości kwoty netto wskazanej na fakturze/dokumencie księgowym tj. nie zaliczając do przychodu należnego podatku od towarów i usług.

Natomiast w ramach transakcji barterowej, w związku z nabyciem kryptowalut od kontrahenta, jako płatności za Państwa usługę, wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia walut wirtualnych z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, w ramach ww. transakcji barterowej należy ustalić w wysokości kwoty brutto podanej na fakturze/dokumencie księgowym, jako rynkowej wartości nabywanych walut wirtualnych.

Zatem, skoro regulujecie Państwo należność (zapłatę) za waluty wirtualne całością wierzytelności za usługę udostępnienia oprogramowania (z uwzględnieniem podatku VAT), a nie tylko wartością netto tej wierzytelności, w związku z tym jesteście Państwo uprawnieni do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tytułu nabycia walut wirtualnych w pełnej wysokości tj. w wysokości kwoty brutto podanej na fakturze/dokumencie księgowym, gdyż przy podziale transakcji barterowej na dwie odrębne transakcje, uzyskaliby Państwo od kontrahenta kwotę brutto należności, a następnie nabyliby Państwo od niego za przedmiotową kwotę waluty wirtualne za pełną cenę.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 (oznaczonego we wniosku nr 6) należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy w przypadku dalszego zbycia waluty wirtualnej pozyskanej z tytułu zapłaty za usługę polegającej na dostarczeniu oprogramowania pozwalającego na zautomatyzowanie aktywności użytkowników na wybranej sieci blockchain, podatek, o którym mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19% powstaje od różnicy wzrostu wartości waluty wirtualnej w dniu jej zbycia, a wartością waluty wirtualnej przyjętej przez Wnioskodawcę jako zapłaty za usługę.

Odnosząc się do ww. wątpliwości stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy strony dwóch umów są względem siebie zobowiązane oraz posiadają wzajemne wierzytelności, to skutkuje to możliwością zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, tj. koszty uzyskania przychodów stanowiące wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej. W Państwa przypadku będzie to kwota wskazana na fakturze - równowartość waluty wirtualnej przy pomocy której, doszło do nabycia usługi, co jest logiczną konsekwencja przyjęcia, iż Państwa Spółka  z tytułu otrzymanej płatności w walucie wirtualnej za usługę osiąga przychód z art. 12 ustawy o CIT, tj. przychód na zasadach ogólnych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że Państwa Spółka będzie upoważniona do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie wskazać należy, że przychód ze zbycia wirtualnych walut, powstaje w momencie wymiany wirtualnej waluty na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną. Przychód ten można obniżyć o koszty związane z nabyciem wirtualnych walut, przy czym koszty te są potrącane w tym roku, w którym zostały poniesione. Powstała z tego tytułu nadwyżka, będzie stanowić dochód z zysków kapitałowych, jako transakcja związana z kryptowalutami i od tego dochodu będziecie Państwo zobowiązani zapłacić 19% podatku na zasadach określonych w art. 22d ustawy o CIT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że w przypadku dalszego zbycia waluty wirtualnej pozyskanej przez Państwa Spółkę w wyniku zaakceptowania płatności w ww. walucie wirtualnej za usługę opisaną we wniosku, podatek o którym mowa w art. 22d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19% powstanie od różnicy między sumą przychodów z kryptowalut (zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f), a kosztami określonymi na podstawie art. 15 ust. 11-13 ustawy o CIT.

Powstały w powyższy sposób dochód stanowi zatem różnicę pomiędzy wartością waluty wirtualnej (kursu) w dniu jej zbycia, a wartością waluty wirtualnej przyjętej przez Państwa Spółkę jako zapłata za oferowaną przez Państwa usługę.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w kwestii określonej pytaniem nr 3 (oznaczonym we wniosku nr 7) jest prawidłowe.

Ad. 4

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy możecie Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT wydatki poniesione na nabycie walut wirtualnych związane z przyjęciem płatności za usługę udostępnienia Państwa oprogramowania (w ramach transakcji barterowej), udokumentowane potwierdzeniem zbycia kryptowalut dostarczonym na adres mailowy Państwa Spółki przez klienta (zawierającym dane wskazane w opisie stanu faktycznego) oraz czy ww. potwierdzenie zbycia stanowi dowód dokumentujący poniesienie przez Państwa Spółkę kosztu uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, wskazać należy, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi m.in. zostać prawidłowo udokumentowany.

Z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że:

Przepisy regulujące dokumentowanie zapisów w księgach przy pomocy dowodów księgowych, a także informacje co stanowi dowód księgowy zawiera ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.).

Z art. 20 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy wynika, że:

Zgodnie z art. 21 ustawy o rachunkowości:

Z opisu sprawy wynika, że celem udokumentowania faktu pozyskania walut wirtualnych jako płatności za usługę, Spółka pobiera od klienta potwierdzenie zbycia przez niego walut wirtualnych zawierające:

1)identyfikator oraz datę zbycia;

2)określenie nazwy, adresu, poczty elektronicznej oraz adresu portfela kryptowalutowego klienta;

3)nazwy usługi za którą przelewana jest płatność w kryptowalucie;

4)ilość okresów korzystania z usługi;

5)wartość usługi w kryptowalutach, rodzaj kryptowaluty, cena jednostkowa w kryptowalutach;

6)wartość kryptowaluty w polskich złotych;

7)wysokość opłaty za przetwarzanie płatności oraz opłaty transakcyjnej wyrażonej w kryptowalucie;

8)łączna kwota przekazywanych kryptowalut;

9)sposób płatności z podsumowaniem płatności;

10)„Hash” transakcji do identyfikacji.

Ww. potwierdzenie jest przekazywane przez klienta (użytkownika) mailowo do Spółki i ma na celu udokumentowanie przekazania kryptowalut od klienta (użytkownika) do Spółki tytułem płatności.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powyższe uregulowania prawne, stwierdzić należy, że potwierdzenie zbycia kryptowalut, o którym mowa we wniosku należy uznać za dowód księgowy, o którym mowa w art. 21 ustawy o rachunkowości.

Wobec powyższego, jeżeli w istocie poniesione przez Państwa wydatki z ww. tytułu potwierdzone ww. dowodem księgowym odzwierciedlać będą w rzeczywistości poniesienie tych wydatków, to mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o CIT wydatki poniesione na nabycie walut wirtualnych związanych z przyjęciem płatności za usługę udostępnienia Państwa oprogramowania (w ramach transakcji barterowej), udokumentowane potwierdzeniem zbycia kryptowalut dostarczonym na adres mailowy Spółki przez klienta (zawierającym dane wskazane w opisie stanu faktycznego).

W odniesieniu natomiast do Państwa wątpliwości związanych z ustaleniem, czy ww. potwierdzenie zbycia stanowi dowód dokumentujący poniesienie przez Państwa Spółkę kosztu uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym – wskazać należy, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

W myśl art. 181 ww. ustawy:

W świetle tych przepisów, faktycznie poniesione przez Państwa wydatki związane z obrotem oraz zamianą kryptowalut – o ile zgromadzone przez Państwa dowody rzeczywiście dokumentować będą poniesione wydatki w określonej wysokości i dacie – mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, potwierdzenie zbycia kryptowalut dostarczone na adres mailowy Państwa Spółki przez klienta (zawierające dane wskazane w opisie stanu faktycznego) może stanowić dowód dokumentujący poniesienie kosztu uzyskania przychodu w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym.

Podkreślenia wymaga jednak, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia, że dany wydatek został faktycznie poniesiony i że spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu – w szczególności, że pozostaje on w związku przyczynowo – skutkowym z przychodem lub możliwością powstania przychodu.

Jednocześnie należy dodać, że w interpretacji indywidualnej nie można jednoznacznie przesądzić, co będzie zdecydowanie wystarczającym dokumentem do zaksięgowania wydatku w koszty podatkowe. Ostateczna ocena, czy wydatek został prawidłowo udokumentowany, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Państwa w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny materiału dowodowego. 

Z uwagi na powyższe, Państwa stanowisko dotyczące pytania nr 4 (oznaczonego we wniosku nr 8), tj. w zakresie ustalenia, czy możecie Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT wydatki poniesione na nabycie walut wirtualnych związane z przyjęciem płatności za usługę udostępnienia Państwa oprogramowania (w ramach transakcji barterowej), udokumentowane potwierdzeniem zbycia kryptowalut dostarczonym na adres mailowy Państwa Spółki przez klienta (zawierającym dane wskazane w opisie stanu faktycznego) oraz czy ww. potwierdzenie zbycia stanowi dowód dokumentujący poniesienie przez Państwa Spółkę kosztu uzyskania przychodu z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym, należało uznać za prawidłowe, z ww. zastrzeżeniem.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Ocena prawna Państwa stanowiska w zakresie podatku od towarów i usług zostanie/została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto należy zaznaczyć, że biorąc pod uwagę stwierdzenie Wnioskodawcy, iż „W tym momencie, ze względu, że jest to początkowy etap projektu, Spółka nie posiada takich danych, ani nie ma możliwości wskazania takich danych w stosunku do przyszłych klientów, które nawiążą ze Spółką współpracę. Będą to podmioty zarówno z Polski, z Unii Europejskiej, jak i spoza Unii Europejskiej”, przy wydaniu powyższej interpretacji, organ podatkowy odniósł się tylko do podmiotów będących podatnikami posiadającymi siedzibę na terytorium kraju (podmiotów polskich).

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.