Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 23 czerwca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

SPÓŁDZIELNIA (…) (dalej: „Spółdzielnia” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (…). Wnioskodawca posiada siedzibę i miejsce efektywnego zarządu na terenie Polski.

Spółdzielnia, objęta zakresem podatku dochodowego od osób prawnych, jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości osiąganych dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskania. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest (…).

Począwszy od dnia (…) 2020 r. Wnioskodawcy zatrudnia (…) pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Na dzień składania wniosku Spółdzielnia zatrudnia (…) osób na podstawie umowy o pracę.

Wnioskodawca dnia (…) grudnia 2020 r. zawarł zakładowy układ zbiorowy pracy (dalej: „ZUZP”), który następnie został wpisany do rejestru dnia (…) grudnia 2020 r. Na jego podstawie Spółdzielnia ponosi wydatki na dofinansowanie do wypoczynku pracowników.

Zgodnie z § 14 pkt ZUZP oraz na podstawie art. 4 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w Spółdzielni rezygnuje się z tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Na podstawie § 14 pkt 2 ZUZP, pracownikom wypłacana jest premia urlopowa w wysokości odpisu podstawowego na zasadach dotyczących świadczenia urlopowego określonych w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych - 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą.

Osobami upoważnionymi do dofinansowania są wszyscy pracownicy Spółdzielni, korzystający w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 dni kalendarzowych.

Indywidualna wysokość dofinansowania jest równa wysokości odpisu podstawowego, o którym mowa wyżej i jest proporcjonalna do wymiaru czasu pracy. Dofinansowanie wypłaca się najpóźniej w dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu. Powyższe wydatki Spółdzielnia ujmuje w księgach rachunkowych w dacie poniesienia wydatku na podstawie listy płac.

Wnioskodawca zamierza zaliczyć wypłacone do tej pory premie urlopowe do kosztów uzyskania począwszy od dnia 1 stycznia 2020 r.

Pytanie

Czy opisana wyżej premia urlopowa wypłacana pracownikom stanowi dla Spółdzielni koszt uzyskania przychodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Opisana wyżej premia urlopowa wypłacona pracownikom Spółdzielni stanowić będzie koszt uzyskania przychodu.

Uzasadnienie stanowiska.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 288, dalej: „ustawa o ZFŚS”), fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej (…) pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Korzystając jednak z dyspozycji art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS, który wskazuje, że u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 1c, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony – Wnioskodawca postanowił nie powoływać w swoich strukturach ZFŚS.

Spółdzielnia dokonuje jednak wypłaty świadczeń w postaci premii urlopowych na rzecz swoich pracowników, zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o ZFŚS, na podstawie którego pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą tworzyć Fundusz do wysokości i na zasadach określonych w art. 5 lub mogą wypłacać świadczenie urlopowe, o którym mowa w ust. 4-6.

Zgodnie z art. 3 ust. 4-6 ustawy o ZFŚS:

4)Wysokość świadczenia urlopowego, o którym mowa w ust. 3, nie może przekroczyć wysokości odpisu podstawowego, określonego w art. 5 ust. 2, 2a i 3 - odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika, z tym że wysokość świadczenia dla zatrudnionych, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3, ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika.

5)Świadczenie urlopowe, o którym mowa w ust. 4, wypłaca pracodawca raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych.

5a) Wypłata świadczenia urlopowego następuje nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w ust. 5.

6)Świadczenie urlopowe, o którym mowa w ust. 4, nie podlega składce na ubezpieczenie społeczne pracowników. Zestawiając powyższe z przedstawionym opisem stanu faktycznego wynika, że będąca przedmiotem wniosku premia urlopowa wypłacana przez Spółdzielnię spełnia kryteria, o których mowa w ustawie o ZFŚS, ponieważ:

·wartość świadczenia nie przekracza 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą przy czym wysokość świadczenia urlopowego wypłacanego pracownikom Wnioskodawcy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika;

·premia wypłacana jest raz w roku każdemu pracownikowi Spółdzielni korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych;

·wypłata premii następuje nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego;

·do określonej wysokości premia urlopowa, nie podlega składce na ubezpieczenie społeczne pracowników.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wspomniany wyżej katalog wyłączeń zawiera w sobie art. 16. ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2.

W kontekście powyższego przepisu warto również zwrócić uwagę na art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b, zgodnie z którym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Zestawienie powyższych przepisów wskazuje, że do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, jeżeli nie zostały one sfinansowane z tego funduszu. W przypadku pracodawców, którzy tworzą zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, wydatki na świadczenia urlopowe są uwzględniane pośrednio – poprzez zaliczenie do kosztów odpisów na ten fundusz (na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o CIT).

Dlatego też ujęcie w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT odrębnej regulacji dotyczącej świadczeń urlopowych należy uznać za celowe działanie ustawodawcy, mające na celu umożliwienie ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu również wtedy, gdy pracodawca nie tworzy funduszu socjalnego. Takiego samego zdania jest Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 27 marca 2014 r. (II FSK 1049/12) wskazał, że: „Zestawienie art. 16 ust. 1 pkt 45 i art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b u.p.d.o.p. wskazuje, że do kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 16 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.p. w szczególności zaliczają się świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych lecz z innego źródła niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

Należy wskazać, że świadczenia urlopowe wypłacane przez pracodawców, którzy tworzą zakładowy fundusz świadczeń socjalnych wypłacane są z funduszu, na którego odpisy stanowią koszty uzyskania przychodu tego pracodawcy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b u.p.d.o.p. a zatem wydatki na świadczenia urlopowe pośrednio podlegają uwzględnieniu w ramach kosztów uzyskania przychodu poprzez zaliczenie do nich odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.p. (por. uwaga 194 (w:) A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, wyd. III, LEX, 2013; uwagi na tle analogicznej regulacji w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z tego też względu wyróżnienie w art. 16 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.p. osobno świadczeń urlopowych jako wydatku podlegającego zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu należy potraktować jako świadomy zabieg legislacyjny ustawodawcy mający na celu objęcie zakresem tej normy świadczeń urlopowych wypłaconych przez pracodawców nietworzących funduszu.”

Podsumowując, wypłacenie przez Spółdzielnię nieposiadającą Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych premii urlopowej na rzecz swoich pracowników zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o ZFŚS daje możliwość zaliczenia wartości wypłaconych świadczeń do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami pozostające w związku pośrednim – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

-wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,

-musi być definitywny, a więc bezzwrotny,

-musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-musi zostać właściwie udokumentowany,

-nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Oznacza to, że każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny pod kątem jego związku z uzyskanymi przez podatnika przychodami oraz racjonalności działania podatnika dla osiągnięcia tego przychodu. W konsekwencji, podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może zaliczyć w ciężar kosztów wszelkie faktycznie poniesione wydatki, które mają, będą miały lub mogły mieć określony wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z wyłączeniem enumeratywnie wymienionych w art. 16 ustawy o CIT.

Kosztami uzyskania przychodów są wydatki na rzecz pracowników, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują między innymi wynagrodzenie, wszelkiego rodzaju nagrody czy premie.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT:

Z powyższego przepisu wynika, że wypłacone świadczenia urlopowe są kosztem wtedy, gdy możliwość wypłaty takich świadczeń przewiduje ustawa o ZFŚS.

W myśl art. 3 ust. 3-6 ustawy z dnia 4 marca 1994 o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 288, dalej: „ustawy ZFŚS”):

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy ZFŚS:

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy opisana wyżej premia urlopowa wypłacana pracownikom stanowi dla Spółdzielni koszt uzyskania przychodu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia zatrudnia (…) pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, zawarła również zakładowy układ zbiorowy pracy, który następnie został wpisany do rejestru. Na jego podstawie Spółdzielnia ponosi wydatki na dofinansowanie do wypoczynku pracowników. W Spółdzielni rezygnuje się z tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Pracownikom wypłacana jest premia urlopowa w wysokości odpisu podstawowego na zasadach dotyczących świadczenia urlopowego określonych w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych - 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą. Osobami upoważnionymi do dofinansowania są wszyscy pracownicy Spółdzielni, korzystający w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 dni kalendarzowych.

Uwzględniając zapisy ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, wskazać należ, że pracodawca, który zatrudnia co najmniej (…) pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, ma jedynie prawo wyboru pomiędzy tworzeniem lub rezygnacją z tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Powołana wyżej przepisy nie przewidują możliwości zamiany – przez takiego pracodawcę – tworzenia funduszu na wypłatę świadczeń urlopowych. Taką możliwość mają jedynie pracodawcy zatrudniający mniej niż (…) pracowników, co wynika wprost z cyt. wyżej art. 3 ust. 3 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że premia urlopowa którą Spółdzielnia zamierza wypłacać pracownikom nie może być uznana za świadczenie urlopowe w rozumieniu art. 3 ust. 4-6 ww. ustawy.

Zatem w niniejszej prawie nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż świadczenia, które mają zamiar Państwo wypłacać, mimo nazwania ich „premią urlopową”, nie mogą być utożsamiane ze świadczeniem urlopowym, o którym mowa w ustawie o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Przy czym wypłacane premie urlopowe mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako wydatki ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W związku z powyższym Państwa stanowisko, zgodnie z którym opisana premia urlopowa wypłacona pracownikom Spółdzielni stanowić będzie koszt uzyskania przychodu uznano za prawidłowe, jednakże z innych powodów niż wskazane przez Państwa w uzasadnieniu swojego stanowiska.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.